CroALa & LatTy: nodus

Nodus 878293 in documento milasin-f-viator.xml

Šala. Viator Zagorianus Jožko Hranjec Versibus macaronicis celebratus. Od + Franje Milašinovića. Arma virumque cano. Aestus erat, ljudi sudabant, vrane ziabant, Ipse senex Hranjec prae žedja, praeque vrućina Bogme perivisset, nisi dobro vince bibisset. Zagrabiae nemoguć tantos perferre calores Ad peregrinandum se vu Zagorje resolvit. Illa volens još pred smrtjum loca grata videre, In quibus u dobroj volji cmokare puellas Atque snehas olim bene podkovare solebat. Ergo parabat na put sve, što je potrebno. Prot podagri grandes iz škrljačine coturni Prot gonagri caligae jarčina e pelle sašite, Una kučma, unum bekeš cum duplice bunda, Cuncta proti prehladjenju contraque catharum Pro victu skrb su vzele stare semper amicae Jula makovnjačam spekla mu, Dora pogačam; Librarumque decem lepa Neža prekuhala šunkicu, Ast kosmatačam čuturam plusquam unius urnae Implevit vrhom generoso Jalžica vinom. Tandem iz Jaruna venit Pavliša fiaker Cum lojtris et carpento, quod Dreka vocatur, Quodve duo suhi jedva traxere cabelli. Currus erat sine tecto, ideo Mihalinka debela Desuper expandit crinolinam krovaque fecit Ac intus posuit vanjkušce nadevene perjem. Huc ubi consedit naš Hranjec Jožko viator, Protinus objačen modico Pavliša cremato, Coepit equos žegetare bičem, žegetare bičalom Tunc illi hrzabant et sicut strele volabant. Prospexit patulis Novaves zvedljiva fenestris Sed nil jam vidit nisis gustam ex pulvere maglam Ac in utroque polo bliskos gromosque frequentes. Vectum u oblakih Klempek exclamat Eliam. Conspectas dixit vu zraku Jagica sagas Ter Tončina crucem formabat, Miško devicas, Magnus in auxilium mučenicas Imbro vocabat. Nunc mihi vos omnes Zagorske dicite Vile, Quas Hranjec noster potepando transiit ora? Quae mala sustinuit, quid ubique hvale vrednoga fecit? Prima inter reliquas sic inquit vila zlatarska: Heu multum longumque foret pripovedat ab ovo, Quomodo Zagrabia profugus Zagorska subivit Haec loca, nil ab aquis sed totum od kapljice vinske Possus, quot zdravicas, quot pocula suhoga vina Jednim debuerat miser epotare dušakom: Haec ego non memoro. Transmitto mille popevkas, Quas cecinit, vetulasque quibus curialia fecit, Et quibus imminuit filipendula njegva kamenca, Et quas percusit po zadnjem denique staklu. Unum opus exegit referendum ad saecula zlata, Quod caelebrant omnes i na sve veke loquentur Quis fuerit putnik Hranjec et donec in istis Partibus ad mensas concurret veselo družtvo, Donec vinum njemu na zdravje bibetur. Hoc unum tam praelarum posluhnite factum. Est domus in Zlatar med svimi pulchrior una Incola judeus kramar cincarque bogati. Hanc tenet e censu. Taj židov ubique notus Veselje i radost habuit dum nuper cidem Filius est natus; pak to se razme vocavit Vicinos omnes, kad se obrezavalo dete. Tunc illis coenam pripravit dal je solennem, Multos melitas, za obleznut prste placentas Et frixos pullos, pečenaque guskina jetra, Lactucas dulces et kuhana duriter ova, I janjca i srnu, sed nil de carne suila. Ergo die veneris, kad bi jur zapalo sunce, Festivi sensim concurrunt undique gosti, Curribus ac in equis, bližnji pešicando profecti Sed tamen haud segnes ad tempus omnes se sistunt. Egregius putnik Hranjec hoc tempore laeto Jam fuit in Zlatar et sederat ante popinam, Atque premišljabat, quae sit mundana čalarnost. Cumque foret veoma zamišljen, saepe falernum Dulce piuckabat. Penes illum transiit omnis. Illuc qui venit, već ni ga nitko prepoznal, Sic mutavit ei veram putna haljina formam. Et quia brada illi putem sucreverat alba, Zrašćena cum brkis, nec multis tonsa diebus Illum spectabant gosti et pro šahter habebant, Pro Šahter puerum qui circumcidere venit. Accedunt ergo turmatim seque ponizno Inclinant cupidi noža cum škarje videre, Hasque ut meštrias ipsis ostenderet urgent Faeminae ac exquirunt ab eo, kak prave turice Quomodo maturas solet obrezare puellas. Hranjec irratus Šahterum se esse negabat Jurabatque simul per goras perque planinas. Nemo credebat, sed facta est maxima larma, Insurgunt omnes in eum, pars ruke ligabat Pars oculos obvelabat, pars noge tenebat Suspectum volunt ad selskam ducere kladam. Ille autem primo coepit drage duše rogare, Sed postquam penitus junačka efferbuit ira, Dirupit funes sad sim sad versus onamo Dušmane quassakat manibus, pedibusque ritabat Quove magis spotant illum, magis ille vudira, Praecipue balas validis ferit ictibus heros. Interea Ferkuljka senex klafrando perorat, Desinite o, inquit kumi kumeque feroci Concertare viro. Sit špas a parte, docebo, Vos ego brez krvi kaplje infalibile signum Quo quis homo hic? brzo bez najmanje dvojbe. Solvite ei caligas, ipsas odvežite gaćas, Ut liceat plene sokolovo cernere gnjezdo, Proputio integro jest kršćen. At secus ipse Si circumcisus est šahterum esse putate. Dixerat. Accurunt i v jednom temporis hipu Expediunt quod erat suosum. Ferkuljka deinde Te skrovne inspexit per magna ocularia kute, Ac exclamavit: Ni to Šahter, at ingens Virtutis castae. Dok sviet se ljubil, amatum Agnosco veterem pred let trideset amicum, Hi pulchri bistrique oculi kak zviezde micantes Haec facies kak cikla rubens, haec vasta ramena Hic nasus kak krumpirec okrugel, et amplus, Hoc što sam vidla, tam delectabile pondus, Omnia ljubavi su ut blažena rudera nostrae. O Jožko Jožko! quae nos felicia fata Conjunxere danas. — Dragomu sic illa locuta, Na vrat se rukami suspendit et oscula fixit. Ista vident alii mox larma desiit omnis, Plaudebant omnes, ac oprošćenje rogantes, Ex plenis flašis fundum usque bibere mirovno. Haecque ita praeclare vu selu gesta Zlataru Baš zlatimi slovami nigro inscripsere camino. Vertite paulisper židovskoj terga večeri Jamque audite novum casum, quem vila Sutinska Vezda per valles canit et juga zagoriana Temporibus quae canet cunctis do sudnjega dana. Nunquam, ait, hic fuerat tam lustig živoque družtvo, Quam postquam putnik Hranjec ad balnea venit, Nemo sic novit vu dobru ponere volju Ac mensas condire šalam condire šalatum, Quando colloquium bika narravit et osla, Magnus risus erat, quo žene crepare volebant. Attamen u kupelji quod eidem contigit, et quas Sustinuit, stiskas, mukas, mortisque timores, Non risu dignum est, sed strašno et golemo čudo. Hoc equidem breviter, kak stvar se dogodila dicam. Dum fuerat rano jutro modiceque fenestris Prospexit bela zora suis: Laetissimus Hranjec Descendit calidas prvi se kupat in undas, Et postquam dulci je objačil nectare grlce, Grandia mu postavi cornua scarificator, Et veluti leporem našpika, vel sicut adulto Cervo dispungit fixis gola pleća sagittis. Sic tamquam martyr za sve grehe tortus abunde Delituit tactus kak duh sine corpore v kutu. Interea cviliunt motae de cardine portae. Et subeunt selske et šumske haec ad balnea nymphae Ad dexteram partem stare pergunt, mlađe sinistram Nudaque rite lavant vu toploj corpora vodi, Et eclauda viris na glas secreta loquentes Exultant in aquis lastae. Sed jao pomagaj! Quando vident subito mužkarca sakritoga v kutu Ut furiae currunt sim tam trgantque capillos, Et quasi perdiderant vocem, samo jedna profatur Fortiter ad reliquas: Sestrice! quis iste profanus? Nos spectat nudas, pak ovde reconditus audit? O pudor! an liceat toliku perfere sramotu? Aut hic non vivat, crna aut nos zemljica vivas Deglutiat. Dixit. Cito na njeg turba nahrupi. Hae žegetant, illae šćipant, hae cornua raptant Illae zagutire volunt, pars jedna vtopiti, Pars alia inclamat dicens hoćemo ga škopiti, Omnes pod pupkom za rog certare videntur. Haec inter ženske krvave pericula zlobe; Infelix Hranjec vix sapu od muke trahebat, Insuper ingentem on hip post et ab ante catharum Accepit, simul et resonam gore doljeque tusim Undique sic presens kad bi jur pričel hriputat, Jamque propinquaret zla sudbina, spesque salutis Nulla refulgeret, na pomoć ecce dolosa Ferkuljka u kutu skrita ut zelotypa Juno Advolat et postquam nikomu nevidjena Amatum Induerat caligis jarčina ex pelle paratis Mox illum (tko bi veruval) mutavit in hircum. Hoc nymphae videre animal od strašnoga smeha Ferme disruptae. Nit su već dvojile visum Ante virum pravi i živi phantasma fuisse Ergo sedatae rubačis pečisque resumtis Exibant thermis ac brege i jarke petebant Veloces cursu ut srne hrtique banatski. At Hranjec ita delusis srećno omine nymphis Deposuit larvam: egressus kak golub amoenus, Nec circumcisa sed cielom in stipite kožom Virtute ingenti junačko srce probavit Perpetuumque spolu mužkomu fecit honorem. Sed satis est. Jam musa liram suspendit. Odičan Caetera pri dobroj volji canet ipse viator.