CroALa & LatTy: nodus

Nodus 767455 in documento niger-t-divin.xml

Panegyris. P. Thomae Nigri Delmatae archipraesbyteri ac uicarii Spalatensis in creatione fausta Serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani. Fluctuat assiduis fidei dum cymba procellis Totus et infestis naufragat orbis aquis. Ille fuit Veneti cui semper cura senatus Spiritus omnipotens trinus et unus idem. Suscitat Euganeis Palinurum laetus in oris Huius ut imperio uentus et unda cadant Qui regere auspitio et uentis dare sciret habenas Quique foret Venetae portus et aura rati Mox ubi corda uirum sacro hoc tepuere calore, Flamineque insolito concaluere patres, Nemo Leonardo tantae ad moderamina molis Aptior est tota uisus in urbe legi. Cui neque corporeae uires neque fortior aetas Sed Martis probitas ingenitusque uigor, Sed genus armipotens, sed auorum uiuida uirtus Quis fatale datum signa referre mari. Protinus ergo fauor uenerandaque turba Quiritum Detulit huic Veneti scaeptra superba fori: Nec minus unanimes toto plaudente senatu Hunc dixere patres mox uoluere ducem. Quanta uiri ut uirtus fuerit pietasque fidesque Is fauor unanimis tectis in orbe foret, Laurigeros huic fata parant ueteresque triumphos Lauretana domus quos cumulare solet. Laurus enim dudum Neptunia regna subegit Classe sub hostili cum latuere freta Cum Lygurum Calabrumque et Turcas mille carinas Adriaci regina maris sub principe tanto Princeps orbis erit dum pia Parca sinat. Candida Parca sinet, crudam viridemque senectam Annuet, et Pylii tempora longa senis, Ut tandem redeant quae prisca absumpserat aetas Saecula, divino sceptra tenente duce, Cui iubet Italiae vicinaque montibus altis Subdi regna deus et sua iussa pati. Marcus enim, Veneti spes et tutela senatus, Principe sub roseo laurea serta geret. Altius ergo canam. Sua lux est reddita mundo, Purpureus Veneta fulsit in urbe dies. Non semper validis agitabitur aequor ab undis Turbida nec caelo nubila semper erunt, Nec semper superis Astraea morabitur oris Transfuga cum sacro candida diva choro. Auro pulsa fides Lauro revocabitur; atra Sede pudicitiam Laurus abire iubet. Laurigeros habitare lares ius fasque bonumque Imperat et celeri crimen abire pede. Nec prece nec precio iam sacrae ianitor aulae Munere nec cuiquam conciliandus erit; Noctes atque dies patet almi principis aula Hoc in supremo limine carmen habens. Quid mirare? scias hos principis esse penates, Haec Capitolini templa verenda dei. Huc pia turba veni, procul hinc, iubet, este prophani! Ianua clausa malis, semper aperta bonis. Hic venale nihil, Laurus hic imperat auro, Hic Astraea sacro praesidet usque choro. Auro pulsa fides, Lauro revocata, penates Hos colit aeternos hic habitura lares. Delator, mendax, tumidus, corruptor, adulter. Improbus, impurus his procul a foribus; Castus, inops, verax, insons, pacisve sequester Has subeant patulas nocte dieque fores. Nulli fas castum scelerato insistere limen, Nam sacer iste locus. Hic deus ipse manet. Hunc igitur merito populi venerentur, adorent, Laudibus assiduis semper ad astra ferant. Hunc merito patres divini numinis instar Semper habent. Quid enim gratius esse queat? Quid res ipsa potest sortiri publica maius Quam sibi contingat a sapiente regi? Nam Plato tunc cecinit mundum fore iure beatum Cum sapiens regeret, nec sequeretur opes. Gratia sit, rerum genitor tibi magna bonarum, Sceptra pater patriae dux metuenda tenet. Desinat insipiens sapientes Graecia septem Iactare: octavi nos meminisse iuvat. Nec ferat in caelum quos dura silentibus umbris Iustitia insignes reddere iura ferunt; Legiferum sileat tot nomina vana Solonum, Tuque tuos sileas Roma beata duces. Cedit enim Lauro patria probitate Camillus, Eloquiis Cicero, religione Numa, Muneribus Caesar, mira pietate Metellus Et salibus Paulus et gravitate Cato, Regulus insignis bello pietate fideque, Praecipua Fabius calliditate bonus, Iustitia Brutus, claraque propagine Drusus, Moribus ingenuis sanctus uterque Cato. Prodiga turba Deciorum sive Pisonum Laurigeris ducibus cedere iure velit. Curtius immensos ruptae telluris hiatus Non timuit, patriae captus amore pio; Lauretanus herus piceos non horruit ignes, Androgeus, Veneti gloria magna fori. Quantum igitur differt penetrabilis orbis ab Urbe, Inferior tantum Curtius Androgeo. Quem tibi caeruleo, generose Jacobe, Gradivo Roma parem meritis ingenioque daret? Scipiades, Fabios, Decios, Antonius Urbis Lumina Romuleo iudice vincit herus. Romulus ille pater, divinae conditor Urbis, Romuleis Venetos praeposuisse cupit. Iure igitur tantae stirpis generosa propago Imperii Veneti Laurea sceptra gerit. Iure pater patriae Leonardus ut imperet orbi Turba rogat superos sollicitatque deos. Maior Alexandro, totus cui paruit orbis, Hic erit, iniciat ni fera Parca manus. Proferet imperium super et Garamantas et Indos, Invideant propriis ni pia fata bonis. Haec ego vaticinor. Christi Phoebique sacerdos Vera cano, verum dicere uterque iubet. Spiritus in nobis, spirante reponimus illo, Credite, nam vates turba verenda sumus.