CroALa & LatTy: nodus

Nodus 699497 in documento marul-mar-carmina.xml

Hymnus ad Deum Nunc sublime ferens trans ardua nubila mundi Magnanimum, mea Musa, pedem, trans sydera cęli Ad superas scandens arces atque aurea templa Ętherio fer sacra Patri fidibusque canoris Aera permulcens diuinas concine laudes. Tuque faue coeptis nostram nec sperne Camenam, Magne Pater, quanquam digno Tua numina cantu Non colimus: quisnam dictis mortalibus ęquet Immortale decus? Sed non tacuisse iuuabit. O cęli terręque sator mundique uerenda Maiestas nullumque Deus reticende per ęuum; Ęterne o rerum genitor, cui summa potestas, Infinita boni uirtus, sapientia prima, Cui neque principium nec in ullo tempore finem Constituo; superas solus longe omnia sęcla Tempus in omne idem, sine mensuraque modoque, Ipsi par Tibi, cui conferri nulla queat res, Et cuius formam concessum effingere nullo Ingenio nullisque datum perscribere chartis, Et quem nulla uirum scrutantibus excita pennis Mens capit, alta licet potis est penetrare; sed ultra Ipse lates, procul arcano semotus in antro, Magnus ubique Deus, facti infectique repertor, Autor cunctarum et moderator denique rerum. Tu chaos antiquum confusaque semina mundi Quęque suis discreta locis secedere certa Lege iubes, magno complectens omnia cęlo; Tu clarum Titana creas, qui lumine largo Sydereum circum curru uectatus Olympum Alternas nobis rediens daret ordine luces; Tu roseum lunę uultum stellasque minores, Vt, dum lentus habet mortalia corpora somnus, Lustrarent tacitas nocturno lumine terras. Diuidis inde diem a tenebris mensesque reducis Et partita quater sua tempora sufficis anno Restituisque uices quibus unco uomere putrem Pinguibus in campis glebam uersaret arator Et quibus aut messor fruges aut uinitor uuas Cogeret, ante acti gratissima dona laboris, Et quibus immites tectus lare temneret Euros Ocia lętus agens. Per Te foeta ubere tellus Aequatis circum spatiis, distante profundi Conuexa regione poli pariterque remota, Orbe quidem in medio librata mole pependit; Quam tumidis uastę uallarunt fluctibus undę Oceanusque parens animantum squamigerarum, Quamque etiam obliquo torrentia flumina lapsu Fregere et dulcem cęlo ostendere liquorem. Tu uentos spirare iubes, Tu rore madentes Foecundas campos et densis imbribus arua, Horrendosque cies tonitrus et nubila flamma Disiicis et rapido feris altos fulmine montes; Teque uolente ruens crepitanti grando fragore Aspera pulsat humum numeroso concita saltu, Teque uolente niues late candentibus alis Peruolitant hyememque ferunt camposque patentes Occuluere, uagus frustra cum forte uiator Ter notum quęsiuit iter, ter deuius alto Frigore contectis gelidisque errauit in aruis. Tu tempestatem diram sęuasque procellas Colligis atque fugas rursum redeunte sereno. Per Te terra suos educit prodiga foetus, Frugifero partu nunquam frustrata coloni Spem cupidam, sata lęta ferens et dulcia Bacchi Munera, in apricis flauentem collibus uuam, Herbasque et uario uernantia prata colore, Felices arbusta simul pandentia ramos Et nemora et nubes tangentem uertice siluam. Tu pecudum genus omne simul, genus omne ferarum, Et uolucrum uarios arguto gutture cantus Edentum lapsuque uago per inane uolantum Esse iubes totidemque salo degentia uasto Corpora, quot superas tellus sustentat ad auras. Per Te post uarium terrę cęlique decorem, Post tot res genitas, cumulato Copia cornu Orbis adauxit opes; et iam uenere metalla Quęsita in uenis terrę pulchrumque superne Efulsit flaui genus auri, argentea massa Canduit et duri riguit noua lamina ferri, Vtilis et multos olim diffluxit in usus Aenea materies calidis liquefacta caminis. Tum, quem Erithręi felicibus ęquoris undis Progenerant grauidę cęlesti semine conchę, Vnio difusi lactis candore decorus, Tum uarii, quos Indus habet, micuere lapilli, Perspicuo penitus late fulgore nitentes, Tumque alię uenistis, opes, quas promere uersu Infinitus erit labor; et iam fessa uagato Sudat Musa pede atque unum nunc dicere restat, O Rex omnipotens, magnum et memorabile factum. Nam genus humanum, quod nulla in parte careret Formę animique bonis, dextra formasse potenti Diceris et gentem, totum quę cuncta per orbem Possideat rebusque simul potiatur opimis, Et quę, quicquid habet aer, mare, flumina, tellus, Posset habere sibi; mox fato functa supernas Expletura foret sedes omnesque per annos Conspectu fruitura Tuo, quę sola beatum Fertur uita uirum: tanta est reuerentia uisi Numinis et sacro tantum decus emicat ore. Sed nimis alta cano, nullis concessa cothurnis Aggredior: quo me tantarum culmine rerum Captum, Musa, rapis? Quę si Tibi forte darentur Promere posse palam, num tanti carminis orbis Esse capax poterit? Nunquid confinia cęli Non angusta forent? Sed nec Tibi dicere fas est, Quę quoque scire nefas: arcanum denique mundi Hic Deus est, cui nosse datum, qui solus in omnes Ingreditur latebras causasque et nomina rerum Cuncta habet ante oculos et certa lege gubernans Ardua syderea super ęthera sede recumbit. Ergo pone chelim, tacita iam mente uoluta, Vrania, Deum, quem totum exponere sęcla Nulla queunt: hic est, hic est et trinus et unus, Terrarum cęlique potens, quem (ut spero) facultas Visendi dabitur tunc cum tellure leuatis Stelliferi nobis aditus reserabit Olympi.