CroALa & LatTy: nodus

Nodus 654404 in documento rastic-dz-c.xml

SATYRA III. ANGLOMANI-GALLOMANI Rure suburbano primi sub vesperis ortum Ibam forte redux, urbanaque tecta petebam. Atque foro propior, quemdam visurus amicum, Consisto paulum, nocturnaque frigora vitans, Vicinae, dum hominem opperior, succedo tabernae. Venditur hic calida: huc omnes equitesque, patresque Conveniunt, sorbentque quaternis assibus emtos Nigrae undae cyathos, Panchaeae lentis amara Pocula, sed capiti et stomacho opportuna bibuntur. Tunc ibi densa humeris, et confertissima forte Turba aderat, mixti pariter juvenesque senesque, Auribus arrectis omnes, omnes taciti, omnes Sorbebant calidam, aut pendebant aera ministris. Ingressus vacua ut scamni me parte locavi Extemplo cubito me leniter officiosus Vicinus premit, et, quid vellet? ubi rogo, primus Occupat. Ignoras tu Vindobona quod in urbem Cursor, et a Piceno advenit publica navis? Gratulor incolumes venisse, repono: sed ille, Hoc minimum est, inquit; nam res de Caesare magnas Attulerunt: magnas de Gallis, deque Britannis. Horrida bella mari: terra horrida bella geruntur. Vix ea fatus erat, cum sede Ligarius alta Composuitque togam manibus, vestemque reduxit Dicturus, dictisque exordia quaerit ab ovo. Caelatamque prius nigra testudine et auro Porrigit in gyrum late, cunctisque propinat Urbane thecam. Digitis attingitur inde Ater, et exiguae in morem contritus arenae Pulvis, at aetherii ducuntur naribus haustus. It tenuis, cerebroque intus penito involat alte Spiritus, ac lenti recreantur odore meatus. Baetica Semideis, Lutetia, et ultima Cuba Dant volucres atomos, Pyrrhique Molossica tellus. Pulveris hujus honos est, illo quod sine numquam Nocturnum trepidi Patres potuere Senatum Cogere, vel meliora sequi: saepissime ab illa Sumta est utilior patriae sententia theca. Orator nemo fuit hoc sine pulvere: doctis Saepius haec etiam fuit unica Musa Poetis. Ipse ego, qualiacumque rudis nunc carmina scribo, Auspiciis parvae, fateor, me scribere thecae. Haec fovet ingenium, reficitque in carmina nares. Quanto rectius hoc, ungues quam rodere vivos, Scalpere vel caput, aut muris impingere pugnum, Difficiles numeris quoties haesere Camenae! Omnia lecta mihi (sic nempe Ligarius infit) Quotquot in urbem advecta hodie sunt acta diurna: Tam quae Tergeste emittuntur, principe quam quae Bibliopola Italum prelis excudit in urbe. Praecipue quae Germanus de flumine Moeni Scriptor tam bene Gallorum sermone recudit. Pol, scite docteque! Viri sapientia mira Illius! Ille quidem regali dignus in aula Publica ad arbitrium moderari commoda rerum! Omnia perlegi, atque animo mecum ante peregi. Liberius, quod visum est, dicam. Aut bellum erit, aut pax. Rursum, vel sine sanguine pax erit: acria vel post Praelia dictabit victo victoria pacem. Res adeo humanas mergit caligo futuri, Nulla hodie ut sapienti divinatio detur. Haec ubi conticuit fatus, contra exilit acer, Atque infit Mamurra. O quid censetis, an arctum Transmisisse fretum queat, atque Britannica regna Invadet Gallus? Quonam cessura putatis Tanta novi haec, et inauditi discrimina belli? Hoc opus, hic labor est. Surgit gravitate senili Cotta, manuque silentia poscit utraque. Atque repente sinu, senior dum surgit, aperto Excidit excussum illi haud enarrabile textum Chartarum, scissi farrago voluminis ingens. Ingeniosus ibi ventura duella papyro Bibliopola Italus, Gallus, Germanus, et Anglus Crediderat, penito et rimata in pectore Regum Consilia alta, regunt queis pacem, et bella ministrant. haec populo paucis vulgaverat assibus emta, Fata orbis terrae! Vento nunc rapta feruntur! Vix discurrentes pueri, et sub scamna ruentes Collegisse queunt, et hianti reddere Cottae. Ille, ubi collegit sese, sic ore profatur: Hanc testor cladem, mihi qua pretiosa supellex Nunc disjecta jacet, quali studio atque labore Pervigil incumbo Europae dignoscere fata. Usque diurna ideo acta lego, collectaque servo, Inque vicem compono, ut mox depromere possim. Hae mihi sunt nocte atque die artes: saepe legentem Deprendit me sol ad vivam mane lucernam. His studiis aevi res gestas addo vetusti. Optima fax rerum sunt facta antiqua novarum. Nil ego crediderim fieri non posse: sed idem Pleraque difficile fieri contendo. Quid ultra? Frumento naves trajecit barbarus olim Rex, et Byzanti cecidit fortuna: mari ipsi Frena dedit Macedo, Tyriaque est urbe potitus. Euphrate averso Babylon fit regia Cyri. Contra, nequidquam superatas Annibal Alpes Jactat, et infractos Cannarum clade Quirites. Nil ultra potuit. Frustra certasse Philippum Novimus Anglorum Hispanos immittere terris, Ipsaque victorem fregit victoria Pyrrhum. Sunt animi, et vires, et Mars est acer utrisque. Alea proposita est: nil miror, quod cadat. Atqui Vix dubitem fictis Gallum nos ludere larvis: Nec tam difficiles aditus discrimine tanto Quaerere remigio fretum, Oceanoque quieto. Talibus exarsit dictis violentia praeceps Mamurrae, rabidoque fremens sic intonat ore: Et dubia, et dubiis odi praetexere causas Priscorum a fatis longe, obscureque petitas, Tamquam antiqua novis possint exempla referri, Aut clypeo nunc sit, decertandumque sagittis. An, puto, de ignotis res est? Nos clara putamus Omnia, et in media jam luce locata diei. Excutiet Monitor mire dubia omnia, quotquot Congerat explosus Pyrrhon. Monitore magistro Utere, nulla super caligo incerta futuri est. Sic ait, et laenam ex humeris, quam forte gerebat, Deripit, extenditque solo: tum: Haec Anglica sunto Littora: Gallorum haec: medioque Britannica ponti Interfusa, ait, adversas dirimant freta gentes. Hoc Caletum: haec Caleto contraria Dubris. Mox armariolis cyathos raptasque patellas Disponit per laenam, et vasis oppidulorum Nomina dat, fragilique notans loca limite signat, Ostenditque rei tempusque modumque gerendae, Castra locat, parat insidias, et praelia miscet: Invadit, pugnat, vincitque et vincitur idem. Exitus hic belli, rerum hic est ordo futurus. Discite, Mamurram multo haec vidisse prius, quam Quidquam evenit. Humo dein pergit tollere laenam, Atque loco cyathos rursum posuisse priore. Sed dum vociferatur, dum huic respondet et illi, Franguntur cyathi lapsi: scatet uncta lacerna Immundis maculis. Coetu ridetur ab omni Mamurra. At pueri poscunt sestertia centum Fractis pro cyathis. Negat acriter ille, fremitque, Ast illi secum facientia jura minantur. Ille, ut nil erat in loculis, fugit ocyor Euro Ludibriis clarus ridentum, unctaque lacerna. Mamurrae derisores mentis bene sanae Censeret quisquam, atque ejus distare furori; Praesertim audisset pressa qui voce loquentes. Desipit ut parva in re, et fallitur egregius vir! Heu quaenam est ratio! Verum hic mihi contigit illud, Insanos inter geminos quod dicitur olim Cuidam evenisse. Insanus narrabat amici Morbum, quod sese Indorum Regem esse putabat, Poscebatque coli Eois ut Regibus est mos. Quae si vera forent, mene, inquit, quaeso, laterent Usque adeo, Regis qui sum unus filius Indi? Nam postquam a docta aufugit Mamurra taberna, Sermones idem de Gallis, deque Britannis, Vesanae lites, et vociferatio multa, Cum par consensus nulla altercantibus in re, Sed capitum qui esset numerus, foret et studiorum. Forte tacens obscura in sede latebat Ofellus Hiscere nil audens, verum, ut nemo magis, ardens Resagitare novas, bellorum et discere casus, At mentem dubitans ostendere, ni prius anceps In praeceps egisset utramvis alea lancem, Certa sequi, atque a sorte optans decernere causam. Hunc ut forte latentem agnovit in angulo Avitus, Elabi te posse mihi frustra, improbe, speras: Nunc ventum ad verum est, ait. Haud te nota juvabit Calliditas. Memini bene: praeteriit triduum illud, Orati prece quod multa concessimus ultro, Consilia ut posses recte componere tecum, Et partes legeres certas, quaecumque placerent, Anglorum, vel Gallorum. Jamque ede, quod intus Corde premis: tibi quae tanta est sententia de re? Ille refert. Triduum elapsum est; haud inficior: sed Quaelibet imprudens esset sententia nobis, Cum nihil attulerit cursor, Gessoriaco utrum Galli vela Notis dederint, an credita portu Classis servet adhuc litus: speranda videtur Pax, donec bellum incipiat: licet interea nec Ulli fatorum incertos praedicere casus. Evasti modo, Avitus ait. Sed tempore longo haud Nos tua ludificet posthac solertia, Ofelle. Ecce aliud triduum tibi largimur. Sapienter Utere donis, neve magis vadimonia differ. Nam si post triduum nullas delegeris anceps Qualescumque voles partes, non nostra patebit Amplius haec tibi, Ofelle, taberna. Extorris et exul Famosum duces sub dio turpiter aevum: Immundaeque jacens olido in nidore popinae De scurra Rufino, et de nebulone Sorano Res haurire novas foedo damnabere casu. Rideres dejectum hac poena, ut fulmine, Ofellum, Supplicibusque modis pacem, veniamque precantem, Et praefinito se tempore promittentem Lecturum partes: sit tantum uti atque frui fas Optati coetus, et doctae luce tabernae. Hic, quae alios inter tantisper prima quierat Pugna, recrudescit rursum, dum mordicus unus Quisque aliis contraria sentit, et acriter instans Omnibus insultat violentus: non secus ac si Privata cujusque foret contentio de re, Gallomani, Anglomani magnis clamoribus aures Implent, et miscent verboso praelia Marte, Certus quisque sui sensus. Insania praeceps Quin excrevit eo, pars multa ut pignore pacto Certarint, an trajiciant Galli. Haec ubi visa Atque audita, mihi clamosa excedo taberna, Atque domum repeto. Plures de more sodales Hic aderant: audita, ut erant, his, visaque narro. Tunc in Gallomanos multa, Anglomanosque jocati Insanire putamus utrosque haud dispare morbo, et Curatoris egere boni: dum publica curant Atque ignota sibi, sua inepti commoda spernunt. Quin sale ridiculo, multoque fricamus aceto Inter coenandum illos, qui acta diurna parantes Evolvunt multo laterum, capitisque dolore Aequa in tonstrinis ut possint lance librare Reges, et populos, legiones, praelia, classes.