CroALa, 2024-04-29+02:00. Nodus 293922 in collectione croala.
Functio nominatur: /node/croala/293922.
7.Dactylicis elegi dicam qua parte iugantur Et quid uterque petit numerus. Sex partibus ille, Hic quinis constat. Prior est senarius, in quo Dactylus et spondeus soli per mutua regnant. Inferior pedibus quinarius incipit isdem Parere atque locis paret tribus; ultima nactus Desinis in uersum, duplex anapeste, minorem. Nunc quae certa loca et quae sint promiscua dicam. Dactylus in quinta solus statione superbit, Syllaba cui triplex, sed discolor: unica princeps Longa, breues reliquae contracto tempore quadrant Remigioque pari similes uocisque figura, Concordesque, uno quasi Castores ore, gemellae. Praeterit hunc, quamuis gressu grauiore moratus, Et uersum spondeus quasi meta nouissima finit, Longior incessus cui syllaba bina superbos Temperat et cursum frenat pudor, et quasi lentos Mole sua grauior maiestas regia passus Metitur celeremque decor sufflaminat axem. Haec stata iura tenent propriis in finibus ambo Et quinto sextoque gradu per singula regnant Dactylus et spondeus, concordes caetera sedes; Nanque quatergeminas aequali sorte tuentur Indulgentque uices et uterque reciproca seruat Riualis patiens, nec uter sit certus habetur, Sed mage delectus et carminis optio fiunt. Haec loca nil refert uel plura uel omnia solus, Nulla uel alteruter teneat: promiscua quadrant Pulchraque respondet uariantia sede quaterna. Certa sed in reliquis diuortia limite certo Distinguuntur et alterius nec abutitur alter Tramite: sic semper penultima quintaque meta est Dactylus et sextus transfertur in ultima spondeus. Hic modus, haec series haeroi carminis, haec lex Romula: peccatum tamen excusabile multis, Nec nisi fit magnis auctoribus inque Camoenis, Naeuus ut in facie, non omnis dedecet error, Tempore nec quouis culpandus; carmina nanque Vatibus antiquis maculae, ceu marmor, honestant. Non eadem nostris reuerentia: multa decenter Pindaricae licuere lyrae magnumque sonare Maeonidem decet »Ares, Ares«, uitioque quod aeui est, Nemo uerecundum nobis incuset Homerum. Quod uetitum est nobis, multum concedimus annis. Adde quod ingenii est incuria, summa quod ars est Dissimulare artem, nec grata est comptior aequo, Quae lenocinio constat peregrinaque iactat Munera, mercato penitus circumlita fuco Forma. Suos uultus quoties solertius ornat Ingeniosa Venus, quaesita tot artibus aegre Ornamenta tegi, neglecta parte laborat, Aut zonam fallax aliquo discingitur astu. Nudus Amor, nuda est et Gratia: maxima prudens Simplicitas dos est naturaque pulchrior arte, Qualis Apellaeis genialiter insita caeris Extitit orta mari Venus atque exerta superne Pube tenus strinxit rorantes uda capillos, Vincit adoptiuos facies natiua colores. Nunc age, quid querulo poscit quinarius ore, Expediam paucis; gemini loca bina sodales Dactylus et spondeus in prima fronte tuentur Consortes, uariantque uices, ad carmen hyantes Vatis et arbitrium: locus est obnoxius uni Tertius et sola spondei ditione tenetur. Mox quarto quintoque gradu uestigia truncat Carminis et duplex anapestus calce suprema Claudicat, ingenuo cui gratia multa decore Impariles pensat gressus curtique reponit Damna pedis; rerum si copia diuite cornu Verborumque fluunt Veneres uariique lepores Cycnaeumque melos uincit canor, omnia uocum Dicendi simul et rerum discrimina nactus. Meta tamen geminis in uersibus ultima constet, Sensa nec ulterius fusis spatientur habenis, Inque uicem numeris par sit sententia binis. Quo tamen ut sedes anapesti consona discas Tempora, praeuenere breues a fronte gemellae: Mox quasi syrma trahit longam tibi syllaba caudam Tertia. Sic elego magnum sociante cothurnum Dulcior alternis respondet Gratia Musis.