CroALa, 2024-04-28+02:00. Nodus 284594 in collectione croala.
Functio nominatur: /node/croala/284594.
2. Ad eundem super aquae rosaceae xenioDum Venus auxilio properat, ferus inguine rupto Cum iuueni Mauors insidiatus erat, Currentem remorata rosa est spinaque rigenti Perstrinxit teneros cuspis acuta pedes. Hinc manasse ferunt de quo rosa tincta cruorem; Nec satis est, lacrimis ebria facta deae est. Non tamen est irata rosis dea, compta quod illo Flore nec inuitam uicit utranque deam. 2,7-8 vv. in margine additi Hinc memor hunc rorem suffusum in flore fugaci Non patitur lento Mulciber igne mori, Coniugis et lacrimas uxorius elicit omnes, Quaeque luat fucum, multa remanat aqua; Exudatque liquor foliis et odoribus ustis Deque breui munus flore perenne manet, Quod tibi pro xenio Iani missura Calendis Interea ambrosiam distulit alma Venus. Tu simplex ne fata time Cynareia: cordi est Si dea, riualem parce timere deum. Sed tantum immiti ne respue durus ocello Quod petit: heu, surdos ultio digna manet! Sed, precor, haec inuisa ferat rosa candida, quamuis Quo tincta est, illo sanguine nata Venus. Si tamen obseruas nutum, si uota capessis Cuius obaudiri uerba benigna nefas, Quae modo dat lacrimas, per quas dea pulcra quod optat Ostendit doni proditione sui, Nectar et ambrosiam dabit haec cyathosque deorum, Nocte una cuius uel deus esse potes.