CroALa & LatTy: nodus

Nodus 260071 in documento vicic-k-jess.xml

1. Gaudia nunc matris detersaque lumina fletu Prosequor et viso sobolis mutata sereno Funera, maternas animi cumulantia poenas. Iam stratos Erebi postes conclusaque ferro Infera, depresso Victor Plutone tenebat Limina Messias; victique per atria Ditis Invisum Stygiis umbris vitale micabat Lumen; ubi Abrami gremio Limboque retentis Mentibus ingenti vultus splendore beati Spectandus, MARIAE soboles apparuit Heros. Mancipia invisi veluti concussit Averni Aeternùm damnata timor, sua fidus Abrami Sic optata diu mansurae exordia lucis Spectavit, diuturna premens suspiria coetus. Intremuit visis regni possessor inertis Messiae radiis seseque profundius intra Pallentes recipit sedes claususque cavernis Terrori mixta Victori obmurmurat irâ. At contra sancti Isacidae, maerentia limbo Agmina, suscipiunt laetùm ferientibus auras Vocibus Heroem; iucundi accedere plenis Ad sua speravere diu quae gaudia votis. Non aliter quam Sicaniae sub collibus Hyblae Imbre ruente cavis vetitae discedere tectis, Solis aprica redit facies cum luce serena Ad pastum glomerantur apes et mellis egentes Sollicitae saturare favos, felicia florum Exultim per prata volant ferventque negato Pleiade nimbosa, festivae occurrere Phoebo. Tunc data libertas cunctis vinclisque soluti Adscripti Caelo manes, seu triste ferentes Exilium, poenae immunes, seu dira teneret Lustralis quas flamma, animae; tunc omnibus idem, Praeterquam aeterno damnatis igne, patebat Poenarum vacuus fidei consortibus aether. Tunc etiam ostensa, quae viso Heroe micabat Divina Verbi specie, videre perennis Auspicium vitae, clarus queis lumine tanto Adveniens maestis Titan affulsit in antris Ut Stygia aeterno mutarit Averna sereno. Hic mora ter denis, ubi sex adieceris, horis Messiae consumpta fuit: quae dispare primo Censetur numero, coepisset surgere postquam Hora novae (post funus erat quae tertia, in umbris Quam genuit mediis nox intempesta) diei; Membra Arimathaeo statuit sua condita saxo Aethereus non plus moritura resumere Victor: Poenarumque suo socium decorare triumpho Corpus et exactos duplici bis dote labores Reddere et aeternum staturo adiungere nexu. “Tunc, mihi charae” inquit, “Limbo consurgite mentes, Iam satis umbrarum est; et queis sine corpore vestrum Cernere fas fuerat regem, modo carnis amictum Exuviis, quae morte iacet prostrata, videte. Par aliquos vestrum decorabit gloria, postquam Membra prior vitae redeuntis imago resumam. Tinctus Adame meo rubuit cui sanguine nuper Culmine poenali vertex, longo ante sepultum Tempore suscipies corpus donumque meretur Hoc tua Abrame fides parendique ardua virtus. Sollicitos tumuli, Pharioque ex amne referri Promissa tellure tenus, queis frigida natis Ossa iubere fuit fati suprema voluntas, Corporibus donabo patres membrisque reponam. Fecunde Isacide, fortis luctator Iacob, Hoc luctae tibi munus erit; Iosippe, pudori Ista tuo veniet merces: haec prima laboris Servataeque ergo stirpi te gloria poscit. Par erit Isaco, veniet par splendor Abeli. Nec te docte meos, David, resonare triumphos, Te nec Amoside vates, praeconia fati Cui data clara mei; nec te, cui triplice Phoebo Naufraga squamigerum puppis dedit esse sepulchrum, Vera figura meae mortis, mercede beati Corporis excludam. Par est tolerantia Iobi Huic merito; Simeon mystes Solymaeus habebit Munus idem; Tobiam isto dignabor honore. Te quoque, Ioachime, decet par gloria, matris Fortunatae meae genitor; nec te, Anna, tulissem Corpore discretam, talis nisi laurea primam Respiceret natam, sexus cui debita vestri Palma prior carnique prior coniuncta beari Aequa petit nulli par excellentia mentis. Tuque meae carnis felix nutritor, Ioseph, (Huic etenim fatis victo, telluris amoena Parte quiescenti, limbo procul, adfuit Ales Numinis, admonuitque virum Victoris alumni Dite soluturis animas accedere palmis) Corpus immodicos pro me perpesse labores E tumulo iussis faciam clarescere membris. Mecum omnes nunc ite, animae, quas cognita Iudae Ad regna educam laetoque92 laetoque : laethoque sub aethere sistam, Donec in Empyrias sedes aeternaque regna Post decies quatuor modica intervalla dierum Me duce, visurae semper patris ora, petatis.”