CroALa & LatTy: nodus

Nodus 245461 in documento vicic-k-jess.xml

14. Taliter adversis labefactus pectora telis Certabat reducis pro virginitate maritae Iosippus nullaque subactus harundine, certam Virgineae fidei nequiit deponere mentem. Qualis in Ionio Malee scopulosa profundo Tot spumas obnixa caput decimasque procellas Reicit, unde suam ascensu dimensa ruinam Aequora victa cadunt et quos misere, resorbent Ad casum elatos spumoso gurgite fluctus. Et licet opposito veluti mota impete puppis, Quam venti ventisque caput contrarius aestus, Vim geminam sensit, paretque incerta duobus, Hoc animi motu poteras, Iosippe, videri. Sed non talis eras, semper conversus ad unam, Criminis ignara certans pro Virgine partem. Et prosterni338 prosterni : posterni impar, socii laus fixa pudoris Immotam statuit Iosippi in pectore sedem. Ille nec audaci dubii turbata recursu Corda labare sinit fortisque insultibus arcem Pectoris invictam servat validusque tuetur, Ne quid Virgineae subeat mentemque triumphet Iudicium culpae, divinae infamia matris. Hanc etiam ut fetu plenam gravidamque fatente Dum nequiit non scire utero, maioribus umbris Perfusum tali pectus sermone serenat: “Quod rea connubii non sit, quam ventre tumentem Cerno nurum, certum statuo; tamen ista puellae Unde gravi soboles, pacto non assequor ullo. Sed pariter certo nostri, nisi somnio, fetum Connubii non esse sciens, prolemne iugalis Ignorans thalami, genitor mea viscera dicam? Ludere sed verum nequeo: tamen esse fatetur Se patrem, propriae fetum si coniugis, uno Nutriat effusum tecto. Commune maritis Nec vetitum legale sinit convivere, postquam Quae peperit, puro patuit peperisse marito. Quid faciam? Tectis abigam infamesque puellae Reiectae tabulas et acerba repudia scribam? Sed procul hoc: potius nostris illaesa nitescat Efficiam sua fama malis: peregrinus abibo. Nec deerit, quae iusta meae fortasse probetur Causa fugae; nec lege vetor, qui legibus una Esse vetor: famae hanc teneat, me legis honestas.” Tum subdit: “Quid ais, Iosippe? Vagusne relinques Hoc caeli terraeque decus Charitumque profundum Divinarum aequor superaeque immobile pectus Virtutis, certus fidei certusque pudoris, Incertusque uteri? Lentus perpende quid isthic Tutus agas. Quaecumque sit haec, sine Numine non est Haec soboles, nec te legis damnabit omissae Religio, si non timeas dimittere nuptam, Quam constat non esse ream. Committe Tonanti Quidquid id est certusque puta, vis illius ista est. Et memini (nec adhuc illum revolutus ad axem, Vel semel est Phaëton) post connubiale reversus Auspicium, cum tecta patris suaque ora subivi, Talibus extrema monitum se noctis in umbra Asseruit (sive illa forent insomnia, sive Caeli aliquod flamen) nato quae contigit uxor, Prolis erit sine patre parens: nil dixerat ultra. Saepe patrum veris ludunt insomnia formis. Si nacta est sine patre uterum, quid labis in illa est, Qua thalami iusto poterat sine foedere solus Lascivire pater? Nulla est iniuria lecti, Si nemo est vetiti damnet quem flamma cubilis. Credere nec fas est quemquam, vel barbara qualem Fudisset genetrix, voti licet improbus esset, Virgineae caperet quem non reverentia frontis, Atque pavor tentare nefas: ea fulget honoris Integritas talisque sui pudor eminet oris, Ut nisi caelestes animi non spiret amores. Solus ego, cui nota meae mage gratia nuptae, Credere flagitium, iudex temerarius, ausim? Anne vides quamvis ferme spectatur adulto Non ignara utero, meque ad sua pondera pressis Interdum pendere labris maestumque tuentem Advertat prudens animi. Tamen illa serenum Oris habet sine nube decus: tranquilla, pavoris Inscia maiestas cordis, micat area frontis Laeta, hilares oculi, quae nescio gaudia vultus Non silet et verno similis florescit aprico. Denique par semper virtus: cui crimen inesset Tantane lascivo staret fiducia ventri?” Libranti haec oculis solito se tempore somnus Immittit curisque suis indormit Ioseph.