CroALa & LatTy: nodus

CroALa, 2024-04-29+02:00. Nodus 230300 in collectione croala.

Functio nominatur: /node/croala/230300.

Nodus 230300 in documento vicic-k-jess.xml


45. Corpore surgenti semper quoque gratia maior Accessit Mariae, numquam cui illa pusillis In membris pusilla fuit: non exigit ingens Corporis extensi spatium ingens gratia; quaevis Non magna humani capiunt hoc pectora donum. Caelestis Charitum dux est prudentia, qualis Summa fuit parvae quoque Virginis, externorum Cui stat cura operum, dum non violabile rectam Cuiuscumque sciens facti complebat amussim. Omnis in ipsius, motus ignara decori, Abfuit incessu levitas; nec prodiga linguae Libertas teneram poterat damnare puellam, Sollicitam purae celebrando aptare Tonanti Officium vocis: procul est ut dissona menti Aethereae fuerit fandi concessa potestas. Illa etiam sanctam gnava observare parentem, Caelesti licet illa prius maiora tulisset Docta magisterio vitae praecepta, loquentem Demissa audivit, sapiens celare repostum Materno maius radians in pectore lumen. Delicium matris, cuius cognoscere nutus Perfecisse fuit; comitum suavissima, sollers Maternum stipare latus vitaeque fidelem Virtutisque piam matrem observare magistram Non deses. Cuius morum excellentia dulcem Formabat, veluti speculi lux reddita, natam. Haec linguae proferre sonos, haec edere mentis Sensa suae grato verborum melle solebat Matre docente: Deumque infans ubi dicere quivit Nesciret ceu plura loqui, sistebat in isto Os animumque sono, collectaeque impete mentis, Nominis istius vi languida suspirabat. Scire Deum contenta, velut iam discere nollet Plura, Deum proferre, Deumque audire calebat. Iamque aliud visa est quoque fastidire loquentes, Atque aliud praeter solum spectata Tonantem, Fastidire loqui: reliquis iam ora negasset Informare sonis, nisi cognovisset id ipsum Velle Deum, se scire aliis quoque vocibus uti. Attamen huic semper, cuius sibi mystica sacri Nota fuit virtus et significantia verbi, Pectoris ingenti prolata aenigmata flamma Virgineos rapuere animos: auditus “Adonai”, Magno etiam auditum cordis Tetragramaton aestu: Messias quam gratus erat! rata suavius aure Nullum illo resonare melos: si protulit ore Messiam, nullum Virgo mel dulcius isto Nomine iurasset: si corde revolvit eundem, Caelica commotas penetrabant iubila fibras.