CroALa & LatTy: nodus

Nodus 230028 in documento vicic-k-jess.xml

42. At Simeon superi librans effata ministri, E somno velut evigilans pia lumina caelo Figit et erectis grates ad sidera palmis Multiplicat, vitae affatus sic voce datorem: “Quanta, o terrigenûm Rector, metuenda coëgit Te pietas, spem dona tui superantia mystae Tam larga praebere manu! Iam signifer orbis Circulus aetherei visus mihi lampade Phoebi Lustra super ter quina peti. Confine sepulchro Vix poterat multos senium promittere soles. Me primûm illatae templo quod sera puellae Promissum Isacidis manibus contingere germen Fata sinent oculosque peplum fatale seniles Aeterna neque nocte teget, nunc impote fandi Ni videam ex nata Hebraeum prodisse gigantem, Aligero testante tuli. Quid nostra moretur Credulitas faciles praestare loquentibus aures Aligeris, quos veracis non arguit oris Candor et aspecti non fallit regula veri? Nec mea luminibus iam deficientibus aetas Hanc damnat provecta fidem: mea luminis impos Si fuerit pupilla, Dei promissa videbo. Mors non fera prius, non me prius opprimet horror Funeris, Isacio videam quam sanguine cretum Lumen, Ephrataeus quo primum arsurus horizon, Adversa Hebraeis tanget quoque totius orbis Climata caelesti, non circumcisa, sereno. Quas tibi summe hominum Sator et tutella pusillus Debitor exolvam grates, quae munera tanto Congrua fautori referam, promissa quod orbis Laetitia in nostras ventura sit obvia palmas?”