CroALa & LatTy: nodus

Nodus 225788 in documento vicic-k-jess.xml

33. Est sinus, Adriacum geminis quo faucibus aequor Funditur et molles veniens premit aestus arenas Piscosasque vadis replet stagnantibus actas. Circumdantque sinum colles; tamen altior unus Adrius exurgit viridi mons vertice, celsas Attingens nubes, cuius sublimia Titan Occiduus post terga cadit: qua prospicit ortum, Obiicit aut tumidis immania saxa procellis, Aut modica litus non grande tuetur arena. Est ubi mons pelago vicinior, arbore vernat Fructifera: suavisque pirus proceraque surgit Pomiferis trabs densa comis et creber abundat Castaneis ramus: non spica rubensque racemis Dulcibus, aut musto cerebri deest impote Bacchus. Plura per hoc montis, liquidam spectantia Thetim Visuntur castella latus: videt altior artum Intrantis lymphae plebs Moschenicia guttur; Sed propior rupes ipsi est Bersecia collo, Attingens Venetum scabra tellure Leonem. At medium stat nacta sinum Laurana, fidelis Arbore spinosus germen cui vestit echinus. Hanc sequitur tumidas pelagi frangentibus undas Stantibus ad ripam saxis scabrosa Volosca, Tuta ubi velivolis statio est Praeluca carinis. Hunc ovium fecunda sinum premit insula, mollis Velleribus, Venetos venerans Cercyria fasces, Litoreis quae dura petris, quod cernere possint Flumigenae, ponti spatium definit et aestus Maioris frenat rabiem. Sed mitis utraque Parte subintranti fluxum non praepedit undae. Respicit adversa Flumen Cercyria ripa, Austriacis devotum Aquilis, ubi cernere primum Fata mihi voluere diem pronamque Camenis Pieridum Phoebique artes rapuere iuventam. Cernitur hic facilis, gravidae nec inhospita puppi Ripa, laborato statio non improba saxo: Nam fremitu assiduo sulcatis cautibus artum Eluctatus iter, qua se substernit arena Mollior, ut placidum despumavisset in amnem Adriacis miscendus aquis, portum efficit altus Tarsia et immodicis portum subit integer undis. Adversae cupidus ripae ne naviget hospes, Sublicio se ponte premit, quo laetus Eoas Virgineae gaudet matri transmittere nymphas Tersactum locus est cuius, Iordane relicto, Culmine Nazaridis primum deposta parentis Est domus (ah nimium terris lugenda Liburnis Non longae iactura morae! Vix substitit uno Lustri dimidio) quae postea maxima montis Gloria Piceni, Laureti in vertice summo Nobile desertae spolium remansit Idumae. Et licet elato Virgo super aequora tecto Deseruisse reos videatur forsitan istos Desidis obsequii populos; quod supplicis imas Mentis adhuc iaciant flammas, signata penatum Sacra calet fixis quod semper et area labris, Est procul ut credam, genetrix quod deside mota Obsequio Virgo volucres mutaverit orâ Picenâ sedes: nam quae vestigia sacrum Impressit limen, forma non impare servant Atque eadem coctis referunt sacraria muris. Horum fixa tholis iunctumque gravantia templum, Virgineas memorant inopum donaria curas. Propitiam, patrio veluti si limine staret, Affert Mater opem populosque favoribus implet. Hanc iubet Ausonia si fas regione deinceps Stare domum; iuste reliquis aequissima Virgo Praetulit hanc terris, Natus quam praetulit ipse, Fixit ubi solida fidei munimina petrâ.