CroALa & LatTy: nodus

Nodus 225158 in documento vicic-k-jess.xml

26. Aestus erat puroque calens declivior axe Delius ardebat, cum persuaderet opacas Lympha hortos, formae cupidas contingere gaudens Lympha nurus; roseos blande lambentia vultus Balnea formosas urebant frigida nymphas. Sic etiam ad propriae cutis est propensa nitorem Femina, marmoreo si non velit illa lavacro Conciliare decus, tacitos ad amica penates Instruit officia, ut privato fonte nitescat Illatoque natet ferventior imbre puella. Talis erat belli gnavo fortique Geteo Iuncta viro, illustris genere, excellentior oris Effigie, aestivum solis pressura calorem Quae placido niveos artus humore fovebat. Longior hac ipsa Davidem solverat hora Somnus, et augusti spectantem a culmine tecti Excepit Solymaea nurus, cui candida fusus Membra lavaturus speciem non texerat imber. Nescius infusae candor crystallinus undae Mentiri, similes defert ad regia vultus Lumina, nudatae fuerant quae forma maritae. Vidit et ablutae pellectus imagine nuptae Incaluit David. Mirum! Succensus ab ipsis Ignis aquis, ardere facit cruciatque potentem Iessei solii flamma sisti impote patrem. Nuda nurus regi incauto spectata pudorem Abstulit et tantum in lymphis invenit amantem, Fonte Cupidineas gelido iaculata sagittas. Nec sterilis fax ista fuit: quae emergit ab undis Est fecunda Venus. Nudam mox purpura texit, Forte sub hac maculas non apparere iugales Credentem, probro hanc sed non satis esse tegendo Certa; viri innocuâ texit quoque dedecus umbrâ Hinc vivo coniux fuerat quae moecha marito, Occiso regina fuit. Regalis ab undis Sic etiam petitur murex: Solymaeus eosdem Fons generat, Tyrio repunt qui litore vermes. Nec stabili tellure magis solet aequa favere, Quam liquidis fortuna vadis: sic Caesaris ibat Undisono sors laeta freto, sic fonte natantem Regia formosam excepit fortuna maritam. Bethsabeae fors ista fuit, cui regius undae Aestivae accessit titulus, nisi dicere malim, Tincta sibi fuerat quod regia tabe mariti Purpura, cum coniux fallaci Marte perisset Uria, qui decorare cruor regalia posset Ornatura ream thalami velamina nuptam, Quo vivo id nullus valuisset reddere murex. Haec tamen illa fuit, caesi post fata iugalis Regalem pressura thorum, qua coniuge David Protulit in seros Iesseum stemma nepotes, Donec ad excelsae sobolis caelique solique Summum prodigium servata propaginis esset Iessiacae divina caro, maiore deinceps Sublimanda throno; cuius Iessea decorem Si procul et quondam tenui prospexit in umbra Progenies; cognatorum postremus avorum Sanguis inumbrantis divini flaminis, omnes Virginea veteres umbras finivit in Umbra.