CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1909541 in documento matiasev-caraman-nauplia.xml

Ergo integrati me Phoebe tumore caloris Rursus agis? nec Buda satis? nisi carmine nostro Per bellum VENETIS accederet ardua fastis NAVPLIA, et invictae caderet sub jura securis? Sit procul iste furor, properaeque insania Musae, Hanc mecum siluisse velis, nec carminis atrum Incompti nubes mala per velamen obumbret HADRIACI Superis Sydus commune triumphi Dira pii cultûs vibrans in pectora lucem. Exaudisne preces? an longo pectus ab oestro Intumuisse sines? sed cur non integer urges? Eja veni totus, doctive cacumine montis Neglecto, dignare tibi sub pectore Pindum Elegisse meo, quo grandè tumente calescam Fervidus, ut DOMINOS non vili carmine fasces Vox cantet repleta tui, tantisque triumphis Digna, graves speret sibi conciliasse favores. Ecce Deum patior longùm fervente per imas Bacchantem virtute fibras, videorque sub alto Aethere raptari, subterque revolvere visu Quidquid in humano ludit Rhamnusia fastu. Quae, quae multa procul doctâ percussa securi Aequoreis natat arbor aquis, et lata solutis Includit votis meliores carbasus Austros? Qui LEO vexillis tumidas arrectus in auras Se ciet ad pugnam, caudâque in bella lacessit, Terrificatque simul tacitis rugitibus hostes? Iam mihi visa patent, cerno (quasi torta protervae Licia compererim Lachesis) tibi Bosphore damno Has classes sulcare salum, plausuque recenti Caeruleis junctam per amoena sororibus Hellen Gaudia, cognatae veluti Pegasaea carinae Vela putet Scythici tendentis ad ostia Phasis. Oppositus Phrygio votis gratatur Abydo Sextos herae, nec amat sortem invidisse sodalis, Ad quem Nympha pedum sociae commixta catervae Adsilit anfractu laetas ductura choreas. Iam ratus ordo deis VENETAS victore carinas Per famuli properare vadi spumantia rostro Caerula, quâ circum resonam Proconesson anhelis Fluctibus unda furit, streperisque Propontida Nereus Torvet aquis, quâque alta suas Maeotis amicat Euxino spumas, quâ multa cacuminat aequor Ira Noti Syriae, Cypronque redire volentes Innocuos vellet turbâsse rebellis Amores. Non desit coeptis solitus labor, astra secundis Motibus orsa regnet, facilis primordia fati Pandit adempta trucis ditioni NAVPLIA Thraces. Conspicio fractae minui coeuntia Lunae Cornua, et attonitum multo pallore vagari Haemoniûm super ora metum, declinat ad enses Perculsis rabies, et desertore furoris Enerves animo, totoque pavore vacillant. Vt per aperta feri quando discrimina ponti Nauta resumit iter, nubes hiberna repente Si tegit axe diem, subitâque per aequora nocte Vmbra coit, super ora novae natat aemula cerae Pallor, et horrendae ceu visis Gorgonos hydris, Friget hyems animo, trepidosque ferocit in artus. Fama volucris enim Thracum lymphata per urbes Insilit huc illuc, ingensque frequentibus alis Obscurat latè, multoque sonore penates Odrysios motore gravis formidinis urget. Horror atrox fera corda subit, discuntque furorem Deposuisse minae, latè docuere timeri Vindicis arma DVCIS, Famae quae vecta per alas Attremit hostilis vix hausto nomine miles. Sic cum plena latrat crinitis frugibus arva Sirius, et Calabros populator anhelat in agros, Perculsis longùm cirri inclinatur aristis. Quin et longinquas multus timor efferat urbes, Prosternitque viros, et moeror acerbus in omnem Irrupit vulgum, saevoque a principe vellet Dissentire fremens, nec atrocem audire furorem Ampliùs immitis, diraeque tyrannidos oestrum. Attoniti sua fata tremunt, multisque ruinae, Et consanguineae rupêre silentia mortes, Confunduntque simul per multa taedia questus. Sic populus modulator apum, dum floribus alis Omnibus insultat, tenerum viridante smaragdo Gramen ubi prati Majus depingit Apelles, Conclamat sermone suo, sed inepta susurri Vox salit, et notam non percipit Hybla loquelam. Vivat io! favet alma piis Victoria fato Conciliata suo, dubitataque moenia vidit NAVPLIAE, obarmatam VENETI doctura Senatûs Signa pati Creten, Asiaeque potentis in urbes Immissura togam, Hadriacasque per arma secures. Haec sortis momenta dabit, majoraque longè Spe tacitâ, pejore suos de more lapillo Signabit lapsura dies in singula Thrace Tempora, nec terrâ, pelagoque potentis amicâ Fortunae statura rotâ, sed ab orbe voluto Lapsa suas VENETIS submittet fascibus urbes. HAEC asserta recens tumet incrementa futuris Se multâ sibi devictâ dare turre triumphis. Qualis in aestivas primo stridore favillae Ignis ubi messes abit, in majora recursat Detrimenta repens, longique furoris in irâ Effraeni latè per agros populatur aristas. Iam diri parvos ritûs Pelopëides annos Relligione negant, sed amant fovisse verendo Patribus antiquis laudato in Numina cultu. Quin et sacrilegi decus exitiale Machonis Occidit, ast longùm numeroso festa vaporat Thure dies Superis, et pasta decenter honoro Cera micare tumet meritis altaribus igne. Vlterius ne rapta dole tibi jura per urbes Fraudibus armatis Venetvm Respvblica Patrvm, Hac Deus arte probat dilectare arbitria gentis, Vt lapsu fautore levet, majusque sequatur Tentatae post damna decus, nec ut ordine primo Stet, sed inexhaustos melior consurgat in annos. Qualis ab insanae rabie percursa procellae, Cum ratis imbriferae patitur per caerula sydus Pliados, aut saevo quando metitur in ense Semet inhumanum pluvialis Orionis astrum, Fluctuat, ast tumulo decimae cum restitit undae, Et laetum micuit Ledaea propago per ignem, Commotos rostro victrix consurgit in aestus, Vt videatur aquas, et claustra lacessere dirae Aeoliae, natasque die languente tenebras. Cernis ut ingentes tua Fama decentibus alis Emicet in caelos, et Amyclis nota coruscâ Numina luce premat, quando pallente magistro, Fulgidior solito fratrum micat ignis ab astro Exanimem rutilus mox descensurus in alnum. O, quas conspicies bellaci in pulvere caedes! Quanta videbis ovans Scythicarum funera matrum! Cum LEO grandè tuus longis rugitibus Haemum Terrebit victor, pontumque rubere cruore Gestiet, et Geticis cumulabit mortibus agros. Nunc age Fama prior classes Edonidas igne HADRIACO per saecla refer, refer ense tot acta Agmina, cum tremeret pavidis ad Echinadas undis, Et caput attonitum tanti stridore fragoris Conderet undisoni sub mole Tridentifer aestûs, Nerëidumque imas peteret timor anxius algas; Nunc primus decrescet honos, et habebis in aevum Quod latè laudabis opus, propensa supremum Numina in excidium Scythici cognosce tyranni. Cernis ut alta suo tot in urbes NAVPLIA casu Immittit rapidi latè documenta timoris. Ac velut Hircanae cum turbida tigridis errat Lata per arva fames, multae si fortè juvencae Obruit intuitum, trepidas timor incitus urget Saeva cui primùm noceant jejunia tergo. Trux vel ubi rabido longùm super aëra Typhon Crine rubet, latis dirum pavet omnis in undis Nauta jubar, timidusque fero sub lumine pendet In quas ille priùs velit insanire carinas. Quid tria facundi miratae saecula regis Iam memorem momenta Pyli? quid bella Methones? Et tua vicinas dirùm per damna Corone Thespiadas turbasse dolens? dum dives equorum, Et celebris magno sacra per quinquennia ludi Elis amica Iovi latè sua fata remotas Apparat Ismariis in apertas fascibus urbes Commisisse feri velut aspera semina belli. Has tandem Scythicis tribuere minacia fastis Fata vices, VENETIS ut succrescente sub armis Morte virum, rabie pectus disrumpat anhelum Ductor atrox, domitas viduari civibus urbes, Atque fremens famulis patrium stagnare cruorem Finibus, et lapsas procumbere tecta per aedes. Prô quae funesti per fessa volumina rivi Exanimata truci mucrone cadavera motu Corniger Hebre vehes! prô quanta rotabis apertum In mare scuta simul, simul arma tonantia Thracum! Qualis non Simöis casurae ad moenia Troiae Purpureis devolvit aquis, dum saevus Achillis Hinc furor in Teucros, in Achivos Hectoris illinc Ingruit, inque vices crasso vada fuscat uterque Sanguine, et abscissis magis aggerat artubus amnem. Dirae Nauta Stygos remo tot anhelus in Vmbras Cessanti vix sufficiet, vix cymba labore Victa sub alterius lassum confinia ripae Sistet iter vectura truces Minois ad urnam, Vix duraturas in fila secanda furentes Cum Parcas lassabit atrox per funera forfex, Manibus inque imis Thrace succisa queretur. Mars pro gente suâ praeviso obsistere bello Se non posse fremit, per tanta immota vetari Ingemit, et caro querulus discedit ab Haemo. Haec animum Phoebi longè lymphante tumultu Fas cecinisse mihi, nec amicae stamina Clothûs Per fulvam, sit certa fides, modò visa furenti Dependere colum, patitur siluisse voluptas, Et simul hoc ipsum moto deus ursit in oestro. Et quis ab eventu, nullo nisi Apolline fretus, Non fureret VENETIS bona per praesagia carmen Classibus, et multae non spargeret agmina lauri Augurio? quam crista DVCIS, quam militis hasta, Et simul HADRIACAE gestent in pace secures. Cesset in Herculei numerosâ laude lacerti Monstrorum domitoris opus, Lernamque nocenti Exemptam laetus funesti horrore veneni Arcas, et insano saliisse furore vetustas. Sint conficta procul, nec tantae debita famae Sit procul et virtus, fractumque nec amnis Acarnan Naïadum cornu sacris det, ut illud odori Veris, et Autumni cumulent multiplice foetu. Ecce recens veris tellus Pelopëia monstris HADRIACI per tela DVCIS purgata benigno Aëre perfruitur tanti secura veneni. Quin etiam Odrysii circumolua fella Draconis Detumuere minas, victores terga per ictus Saucius, obsessas jamdudum lethifer oras Deserit, Hebre, tuum VENETO casurus ad amnem Vulnere, Saturni posituro in saecula Mundum. Adde quod infestae per idonea praelia Lunae Iam cecidit cornutus apex, quem nulla capessat Näias, Autumni sed honore, suique replere Veris ament Musae, MAVROCOENIque triumphi Ad pompam nisae facunda in carmina gestent. Ad te, SVMME Ducum, irreparabilis aemule Martis, Dirus Hyperboreae cum cladis anhelat amore, Quàm laetus sibi portat equus, longùmque minaci Erectus cervice fremit, rabidisque furentes Fert gyris oculos, in quas nunc hinniat urbes. Tuque priore ferae veluti nil pulvere pugnae Fessus adhuc, pavido rursus promitteris hosti Turbidus, inque Scythas post bella nocentior ardes. Ceu quando Tellus iuratâ in Sydera prole Arma tulit, toto connisi sanguine Martis Non primi fervore manus certaminis haesit, Sed tumidis per agros oculis ad praelia saevos Terrigenas quaerebat atrox, et damna novabat. Iam mea fila tuâ melius virtute sonarent, Non solito de more quidem, nec Apolline solo, Sed simul ingenti cupidae conamine Musae, Ast fessus tandem nostro sub corde rebellat Commoto jam jamque deus moriturus in oestro.