CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1904961 in documento zamagna-b-epist.xml

AD GOERGIUM HIGGIAM MEDICUM CLARISSIMUM, AC CIV. RH. Quid mihi, quod gemina tu Phoebi excellis in arte, Higgia, nimirum vates numerosus, et idem Solers in paucis medicus? Quid lauta supellex Quod tibi doctrinae, veterumque scientia rerum; Unde ortum cepere artes, queis machina mundi Legibus, et certa qua vi volvenda regantur Astra? Facem Seresne, an Persae dia tulere Secreta ad sophiae Chaldaeis? Hinc ne et ad Indos, Aegyptumque novae fluxit sapientia lucis Pyramidum sacris inscripta in marmore signis, Haustaque Cecropias hoc fonte advenit Athenas Ingentem annorum post cursum? Num magis ulla Ante his praeluxït latas dominata per oras, Quae post interiit, vastoque resedit hiatu Oceani in spatiis, gens nobilis Atlantaea? Quidmi, inquam, haec prosunt? Te docto tamque diserto En totum Aprilem, Majumque afflictor acerbo Infelix morbo, tamquam mihi tempora circum, Auriculasque putres afflarit triste venenum Canidia, aut spumas e tetro Cerberus ore. Ecquis erit finis, per magnum Poeona et almum Asclepi adjuro nomen? Maculaene tumentes Absistent aliquando, et pelli forma redibit; Ne miser assidue crucier, sed agam sine luctu Quod reliquum est aevi, si quid reliquum esse volet sors. Cras melius, tu semper ais: dilutior humor Incipiet minus atque minus pervellere summam Nempe cutem, confide. Ita spero; at crastina lux haec Ecquando adveniet longissima? Nam quid et usque Sperem, si voto non fas fugiente potiri? In miseris rebus, fateor, spes grande levamen, Et tutum est plerumque; eadem sed longa senectam Ad tardam vana quum nos dulcedine fallit, Tum potius labes dicenda, dolique satelles, Ceu mihi, ne eveniat, metuo. Collyria vestra Nunc ubi sunt, succique herbarum, et vis panaceae Illa potens omnes morborum evertere casus? Amisere suas in me nunc omnia vires; Non sudor, non vena valet percussa, nec ulla Est remedi virtus. Nequidquam expertus ut olim Balnea sum vivo fumantia sulfure, et undas Adriaci salsas pelagi, scapulasque peresas Aestu cantharidum, ferrumque, et quidquid acuto Extudit ingenio torquendis ars mage membris; Sic modo, tu quamvis non ulli parcis amicus Aut studio aut curae, nullo medicabilis astu Aegror abit. Quid agam? Num vestros nomen inane Esse putem titulos, ceu Thessala carmina, et umbris Errantes lemures delirae somnia mentis? Magna est, credo equidem, vobis solertia; sed non Certa tamen, victrixque: eventu haud semper amato Gaudet. Quam dispar animis inventa juvandis, Quanto et certa magis medicina, carere cupito Quam non successu videas, ni sola voluntas Aegroti dura obsistat, praeceptaque spernat, Quae ratio inculcet purgandae accommoda vitae. Non te igitur culpem, nec de te conquerar: hoc mi est Quod morbi, insaevit puero natura, et ab ipsis Uberibus suxi nutricis: dum Itala tellus Me tenuit, solis velut ignem pastor in agris Cum tegit asservans, sopitum pene quierat; Post, reduce in patriam, vires collegit easdem, Saevit et asperius. Proin totus ni mihi sanguis E venis, qui est cumque, fluat, Medeaque rursum Ni qua potens caeso mage purum sarciat agno, Portandum hoc vitii est quidquid; nunc acrius uret, Nunc levius; nunquam tentato a corpore cedet, Ut semel admissum radicem in sanguine fixit. Quare age sis, quo docta potest industria, quoque Sedulitas prodire, juves precor. Ulterius nil Sollicito; neque enim vel divum immensa potestas, Vel fato vobis hominum prudentia major, Quamquam olim meritos decorarit Graecia templis, Conversumque in vota, precesque Epidaurius anguis Viderit Ausonium Tiberim. Non quae leve vulgus Admiranda putet, sapiens ea censeat aeque: Extima sat primo facies; examinat alter Quid solidae lateat viso sub cortice frugis. Si caecus, claudusve, humerosve tumentior essem Natus, et accirem medicum, rideret opinor Democritus. Quid? Si labes inoleverit annis A multis aliqua, et vitium manaverit omnes Corporis in lymphas, nonne aeque illudet aventem Sanari? De me tu dictum crede. Quid ergo Sit reliquum? Nil, ni praescriptis legibus utens, Quando et Anigrus abest, placandae et Anigrides antro; Ipse mihi ut caveam bellumque indicere ventri Ne dubitem atque gulae; jam et factus Pithagoraeus Coenam olus, et lapathon vellam, betasque salubres, Intybaque, ac totos demum depascar agellos Haud niveo sine lacte. Abstemius ostrea vitem, Atque oleo incoctos et Bacchi nectare echinos, Et pernam, et carnis pulmenta exsicca suillae Cum pipere, et muria et bulbis, et quidquid adurens Calfacit humores, atque addit pabula flammae. Haec victusne placet ratio? Num nam utile censes Propositum? Quidni? Cautus sic hactenus, inquis, Fecisses utinam, quanto leviore doleres Nunc damno, morbique foret tolerabilior vis? Idcirco patiensque fero; meaque aspera fata, Non alium incuso: namque est heic culpa, quid obstem? Nostra aliqua, utque male haud fuerat, tentare periclum Haud timui, vitamque refectis viribus egi Liberius. Quis enim credat, cui contigit olim Evasisse mari, si navim ascendere rursum Audeat, undisono positurum in gurgite vitam, Praesertim sudum, quum coelum ridet, et aurae Molliter aestivo crispant freta caerula flatu?