CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1765846 in documento marul-mar-dauid.xml

Lib. III David Interea Saulem fugiens per deuia Dauid Herbidaque ingressus Ramathei pascua ruris, Fida subit diui Samuelis tecta prophetę. Extemplo adueniens illum de more salutat, Mox scelus ingrati capitalemque indicat iram Erga se regis, tectas fraudesque dolosque, Insultus etiam manifestaque bella furentis. Cędere nequitię tunc uate iubente tyranni, Excessere loco. Ruralem deinde profecti Secessum capiunt, ubi uicus nomine Naioth, Cuius culta suis Iordanis perluit undis Atque alit assidua lętos uligine campos. Hic sedem posuere sibi Samuelque propheta Bellatorque simul Dauid uitare uolentes Insanamque iram Saulis rabiemque furentem. Attulit id regi rumor. Tunc protinus ipsum Dauidem iubet exquiri uinctumque referri Adducique sibi, telis aut ense necandum. Sed quia mortalis frustra certare potestas Contra fata parat, missę fera turba cohortis, Vt uidere pios uates (mirabile dictu) Dignaque non modicis Samuelis honoribus ora, Correpti magno deponunt arma stupore Telaque proiiciunt tensisque ad sydera palmis Coeperunt cantu modulato condere laudes Atque deo grates misso Dauide referre Et subita sęuos animos pietate domare. Comparatio Sic aliquando poli gelido quum sęuit ab axe Horrida tempestas borealibus excita uentis, Dum metuit fragili sulcans uada salsa carina Nauita, dum trepidus cultor sata lęta perire Grandine mox lędente putat, uiolenta quiescunt Flamina tranquillumque salum cęlumque serenum, Mutata rerum facie pulsoque pauore, Erectas hominum mulcent dulcedine mentes. At Saul, ut reditum per tempora tarda suorum Per longasque moras duci conspexit, eisdem Supplementa recens delecto milite misit, Dum dubitat primos ad talia facta patranda Vel minus audaces uel iam minus esse fideles. Sed tamen hos etiam uatum pręsentia mouit Conspectusque pii Samuelis et ora uirorum Plurima cantantum supero pręconia regi. Ergo ipsi pariter cantus dulcedine capti Commendare deum cęli terręque potentem Incipiunt clarosque uiros pietate fideque, Obliti Saulis mandatorumque nefandę Cędis in indignos nec quicquam triste merentes. Hoc ubi uulgatum, cuneus quoque tertius armis Mittitur instructus ualidorum Marte uirorum. Ventum erat in Naioth, tunc ęque contigit istis Ac primis: Posita laudes feritate canebant. Nam sacer e cęlo ueniens afflauerat omnes Spiritus. Hic animos illorum, hic temperat artus. Saul Indigne ista ferens, subitam simul actus in iram Cisides, mora nulla, suam uocat ipse cohortem Atque anteire parat. Paribus quoque passibus agmen Terga ducis sequitur: pedites equitesque feruntur Ordine turbato, cuncti miscentur in unum, Comparatio Dum celeratur iter, veluti quum sole calenti Sturnorum nubes supereuolat acta sonoris Vocibus agricolę, fructus ne fertilis agri Lędat Amyneam rostris carpentibus uuam. Rex Saul, ut sacrum celeri pede contigit Aioth, Primus sistit equum, primus descendit ab illo, Post regem reliqui. (Mirum!) ruiturus in omnes Qui mox uisus erat, placatur protinus, ipsum Pręsentem mitis Dauidem spectat et ipsum Iam reuerenter adit uatem, iam carmina condit Laudis et ipse deo reiecto nudus amictu Ac uelut insanus. Vulgi uox ire per ora Illa frequens coepit: "Cisides nunquid et ipse Intra Sanctorum coetum numerandus habetur?" Quisque adeo fera corda viri mollita stupebat. At uero Dauid, quanta inconstantia menti Insita regis erat, non inscius, inde recessit. Quumque loco quodam Ionatham reperisset, ad illum David ad Ionatham Cum gemitu conuersus ait: "Quo crimine, quęso, Qua demum culpa lęsi quandoque parentem, Dic mihi, chare, tuum? Non cessat flumina, montes, Omnia solicita perlustrans quęrere cura, Hac ut me miserum priuet per uulnera uita? Sanguinis ergo mei tenet illum tanta cupido, Cuius ego toties affeci cladibus hostes? Hęccine uirtuti soluuntur pręmia nostrę?" Ionathas respondet Respondit Ionathas: "Quicquid, charissime Dauid, Te grauat, hoc ipsum nostram solet angere mentem. Nulla tua in regem fuit unquam iniuria certe, Sed me teste merens quam maxima pręmia uirtus. nota Inuidus ast animus, quanuis benefeceris illi, Est tamen impatiens alienę laudis et ipsos, Quos anteire uidet, semper contundere gestit. Credo autem nostro nihil a genitore parari, Seu magnum id fuerit seu paruum, protinus illud Vt mihi non pandat. Quare tibi numina iuro Sancta dei, quicquid moliri coeperit ille, Omne tibi arcanum penitus reserabo paternum." Talibus auditis respondit talia Dauid: David ad Ionatham "Credo equidem, Ionatha, nostrę discrimina uitę Esse molesta tibi teque affectare salutem Non mage, chare, tuam quam totis uiribus ut me A cunctis pariter saluum tueare periclis. Sed quia noster amor regi quoque notus habetur, Cęlatum te forte uolet, tractauerit ultra Siquid triste mihi. Sed tu scrutare parentis Mentem, quęso, tui. Festę uenere Calendę, Quum mihi post regem lęta ad conuiuia sedes (Vt scis) prima datur. Si me quęsiuerit ille, Dic ad Bethlemos propere petiisse penates, Te precibus cędente meis, solennia sacra Vt peragam et soler tribulum consortia pręsens. Interea latebris recubabo tectus in illis, Dum referas responsa mihi. Si mitia fient, Pax erit, at contra subita si bile tumebunt, Mors metuenda quidem. Nunc uni me tibi totum Atque tuę fidei committo. Tu modo cures, Nequando tradar regi sine more furenti nota Infensoque mihi. Non ęquo examine uerum Iudicat iratus, nescit moderamina mentis Et rationis egens nec amicis parcere nouit." Ionathas respondet Tunc Ionathas manibus geminis ad sydera tensis "Testor" ait "diuum regem, me mente fideli Cuncta relaturum tibi, Dauid, protinus illa, Quę bene uestigans cura studioque sagaci Nosse quidem potero sensus arcana paterni, Siue bonum fuerit quod norim siue sinistrum. At siquid simulanter agam, si fallere nitar, Ignifero tunc me trudat sub Tartara telo Omnipotens Saulisue sinat decedere dextra. Nil igitur dubites de me, charissime Dauid, Nec de Saule quidem. Nullum tam corde latenti Ducere consilium poterit, quin detegat ore Aut moesto aut hilari. Nec prodest fingere uerbis Diuersum, quando mentem frons indicat ipsa. Tu memor esto tui Ionathę, quum uiuere liber Coeperis absque metu, quum summum culmen honoris Ascendes populo plaudente, fauentibus astris." Dauid Iesseides animum erexit lętatus amici Ingenti multaque fide et, si fata reseruant Vlla sibi post hęc melioris tempora sortis, Digna relaturum se dixit pręmia tali Illius officio. Renouarunt foedus amoris Inter se nullo soluendum tempore, donec Carpere uitales ipsis conceditur auras. Rupes Ezel Nubibus ęriis et cęlo proxima rupes, Aspera muricibus, multa rimosa cauerna, Stabat, ab Hebreis Ezel tunc nomine dicta. Huius in occulto Dauid se condidit antro Opperiens ibi fida sui responsa sodalis. Mane Crastina puniceis surgens Aurora quadrigis Aduexit iam festa nouę celeberrima lunę Et coepit nitidę diffundere lumina lucis Atque hilari clarere die. Conuiuia mensis Ecce parant positis, epulas et munera Bacchi Apponunt famuli. Iocundo tecta tumultu Tota strepunt. Ipso tunc demum rege sedente, Ordine seruato proceres accumbere iussi, Quisque suum tenuere locum. Dauidica sedes Sola suo sessore uacat. Cur defuit ille, Quęrenti regi Ionathas respondit abisse Ad solenne sacrum Bethlemi forte futurum. Hoc a se precibus multum obnixeque rogantem Impetrasse suis atque hęc conuiuia festa, Absens quum fuerit, penitus seruare nequisse. Tunc rex iratus respexit lumine toruo Saul ad Ionatham In Ionatham clamans: "Quid me, mea spuria proles Et non uera, tuis uafre uis ludere dictis? Mene latere putas, quantum tu diligis ipsum Iesseo natum? Nescis, stupidissime, nescis, Quanto amor exitio tibi sit quandoque futurus In Dauida tuus, quanta hinc infamia nostro Confletur regno, quod adhuc non oppetat ille? Certum est ut pereat, quo saluo sępe salutis Me piget ecce meę. Sed nec, si uixerit, ulla Spes tibi regnandi post funera nostra relicta est. Viuum plebs sequitur, uiuenti sceptra dabuntur, Et tunc priuatis tua uita sub ędibus ęuum Exiget infelix, si non extincta recedet. I nunc et talem mentis male compos amicum Abde sinu oblitusque mei defende tuique!" Sic fatur tumidaque minax exęstuat ira. Ionathę fides Quem, rogo, suspicio talis non protinus arma Sumere et aduersum quosuis suaderet amicos Bella mouere palam, tacitas uel texere fraudes? Absalon expetiit genitorem pellere regno, Seba suum dominum, multos ad uulnera fratrum Interitumque patrum dominandi dira cupido Impulit et patribus iussit disperdere natos. At Ionathas regno antetulit Dauidis amorem Obsequioque patris, contempsit quippe pericla Cuncta status uitęque suę, dum functus amici Officio charum curat seruare sodalem Mallebatque mori fidus quam uiuere fallax, Quam fracta regnare fide. Documenta petantur Ex hoc rara uiris pręsentibus atque futuris. Comparatio Non sic Argolicum Pylades dilexit Orestem, Castora non Pollux. Priscorum fabula uatum Tales nulla refert, Ionathę quos ęquet amori. Ergo idem pietate sui commotus amici Mox ita submissa respondit uoce parenti: Ionathas ad Saulem "Ne sęui, genitor! Iam tandem mitior esto Atque animo perpende tuo, si iustius illum Conseruare tibi est quam perdere." Plura paratum Dicere correpta genitor perterruit hasta Saulis ira Elataque manu furibundus pectora nati Transageret penitus telo festasque profuso Pignoris ipse sui foedaret sanguine mensas, Ni consessorum consurgens turba repente Tam dirum prohibere nefas conata fuisset, Supplicibus blandisque patri clamoribus obstans. Inuitus tenuit, quem iam librauerat, ictum Rex Saul. Ille lares cursu properante paternos Linquens ora metu post se pallentia torsit Atque uno tantum seruo comitatus adiuit Proxima Dauidis latebris loca signaque monstrat Certa fugę, quę se iam dixerat esse daturum, Dat signa fugę Dauidi Si tulerit casus. Tenso nam protinus arcu Emisit celerem neruo stridente sagittam. Vtque hanc ad dominum referat tellure reuulsam, Currebat seruus, quum rursum cornua curuans Atque aliud iaciens telum, sed longius, ipsi Clamauit Ionathas puero: "Cito tolle sagittam Vltra te missam collectaque spicula defer. Pelle moras, celera!" Seruus parere paratus Apportat iacula, arcanę sed conscia uocis Mens tantum Dauidis erat Ionathęque loquentis. Cum iaculis arcuque puer dimissus in urbem Nil remoratus abit. Seruato tempore Dauid Prosilit e latebris et ter procliuus adorat. Amplexi inter se lachrymas atque oscula miscent. Insuper hęc Ionathas "Vade hinc, dulcissime Dauid, Vade" ait "atque uale! Firmati foedere amoris Sis memor et quicquid promisimus ambo uicissim Teste deo, nobis nostrisque nepotibus illud Vsque ratum maneat, nullo uiolabile sęclo." Post hęc digressi. Quo uisum tutius, illo Dauid uertit iter Ionathasque reuersus ad urbem Sępe pericla sui secum meditatur amici Quoque magis metuit, magis hoc pia numina uotis Solicitat certam absenti poscendo salutem. Noba urbs Levitarum Vrbs antiqua fuit sanctis data Noba Leuitis. Achimelech sacerdos Achimelecus ibi multa pietate sacerdos Notus erat, uenientem qui Dauida recepit. Miranti, quare sic incomitatus adisset Illas ipse domos tam magnus militiai Ductor, deuicto toties tam nobilis hoste, David Respondit Dauid, suppresso crimine duri Erga se Saulis, se rege iubente uenire Quędam secreto speculatum partibus illis, Nec procul inde suos comites residere fatetur. Vtque aliquo uictu ieiunos adiuuet illos, Orabat, quando ista dedit responsa sacerdos: "Non alii, Dauid, mihi sunt hoc tempore panes Pręter sacratos, quibus uti lege uetantur Omnes immundi. Sed si modo tuque tuique Corpore purgato puraque huc mente uenitis, Si modo uos Veneris non turpat foeda uoluptas, His quoque fas uesci." Tunc David seque suosque Affirmat mundos: ex quo sunt urbe profecti, Nil gessisse mali, nullis amplexibus usos Foemineis lectumque procul fugisse iugalem. Ergo sublatos sanctis altaribus orbes Triticeos iussit Dauidem ferre sacerdos. Discite, christicolę! Si panes sumere sanctos Non nisi mundatis licuit, nisi denique castis, Quanto pura magis mens uobis crimine ab omni Conuenit atque animus deposta labe pudicus, Sacratis propius quoties acceditis aris Mystica pransuri conuiuia? Sumitur istic Non simplex panis, non pręssi pocula musti, Sed Christus dominus specie uelatus utraque, Christus homo Christusque deus, lux, gloria, uerbum Ętheriique simul uirtus et imago parentis, Vnicus amborum quos spiritus efficit unum, Vt nihil hoc maius possit uel lingua profari, Vel reperire poli se mens super astra ferendo. David Pręterea Dauid subiungens Achimeleco Dixit: "Cęde mihi telum, si forte supersit, Aut gladium. Nanque arma domi suspensa reliqui Festinans, urgebat enim me iussio regis." Achimelech Respondit flamen uenerandus ad ista dialis: "Non est hic aliud nisi magni mucro Golię, Quem tu terribili strauisti uerbere fundę, In Terebintea dum pręlia ualle lacessit. Ille, inquam, mucro, quo tu secuisse Gygantis Iam strati ualido ceruicem diceris ictu, Illic nunc etiam madidus iacet ecce cruore, Syndone contectus, uicinus uestibus illis, Quas humerale uocant, ad sacra litanda dicatas. Illo si sit opus, tibi, Dauid, cędimus illum." Ensis Golię Iesseides gladium tollens pręcingitur ipso Thecaque eductum dextrę libramine quassat Et neque de Calibum talem uenisse caminis Asserit, Ęthnea nec de fornace Cyclopum Doech Saulis mulio Affuit hic Doech, Cisidę mulio regis, Ęditus in campis idola colentis Idumes, Ore ferus prauusque animo, uersutus et astu. Cuncta notat tacitus, memori quę mente reponens Ad regem deferre suum maturat in urbem. Donec agit uirga mularum armenta uirenti Et clamore tonat terrens et sibilat ore, Dauidis fugam Ipse fugam Dauid meditatus currit ad Achim Publica Getheę regionis sceptra tenentem, Sceptra inimica pię Solymarum aduersaque genti. Tunc uiso Dauide quidem Getheia turba "Hiccine" dixerunt "est Dauid, sępe choreis Cantatus lętis, quum tota theatra sonarent: Rex Saul armatus bellando corpora letho Mille dedit, plus ipse decem dux milia Dauid!" His ille auditis animo suspensus et hęrens Comparatio Extitit. Vt canibus subito fera cincta Lacenis, Quę, quo se referat, non inuenit inde cauernam Conspicata cauum festinans irruit antrum Atque illęsa manet, donec frustrata canum uis Compressis abeat latratibus, illa timore Prodeat abiecto et saltus iam tuta pererret. Haud aliter Dauid, populo deprensus ab illo Dum timet, ad cautas trepidus prolabitur artes. Dauid simulat stultitiam Stultitiam simulat pręsenteque rege furoris Signa repente dedit: Delapso corpore terram Verberat intorquetque artus et dentibus oris Stridet agens spumas, nunc huc, nunc uertitur illuc. Erectus confusa loqui, modo scindere uestes Ipse suas, pecudum uarias modo fingere uoces, Ambabus manibus diuersos ędere gestus, Diuersos pedibus. Quicquid dementia cogit Desipere insanos, timor hoc Dauida coegit Inter Getheos Achi spectante tyranno. Achis rex Talia qui tetrica temnens spectacula fronte "Quid mihi laruatum hunc hominem penetralibus istis Induxistis", ait, "quem non resipiscere tota Phocidos Anticyrę faceret purgamine silua, Non ipsi fratres Podalirius atque Melampus, Si cuperent ambo medicas adiungere dextras? Num desunt nobis similis ludibria monstri? Num fatuos tellus homines non germinat ista, Externos ut opus sit uobis quęrere, quorum Contristet miseranda meam lymphatio mentem? Tollite uos tandem nostris ex ędibus illum! Liber eat quocunque uolet, si liber habetur, Quem furor exuperat, cuius uesania mentem Alligat inuitamque trahit sua sub iuga morbus." Vix ea fatus erat, cuncti depellere certant Limine Dauidem, sed eundem exire morantem Correptum manibus sublimem extra atria portant Coenosoque solo effusum spretumque relinquunt. Talibus ille dolis inimicam fallere gentem Aggressus uitę manifesta pericula fugit. Odola spelunca Mons fuit erecto contingens uertice nubes Difficilisque aditu, spelunca notus Odola, Quę tunc quum fugeret trepidum Dauida recepit. Davidem amici adeunt Hoc ubi uulgatum, fraterno mota periclo Fratrum fida manus Bethlema sede relicta Accurrunt et uterque parens, simul et domus omnis. Tum quicunque fuit Iesseę stirpis amicus Aut Saulo infensus uel rebus pressus egenis Siue alieno etiam contracto debitor ęre, Omnes uno animo rupem gratanter Odolam Conscendunt lętique ducem Dauida sequuntur. Bellatrix ea turba uirum munitaque telis Illum circumstat nec non et pręlia poscit, Illi pręsidio sese auxilioque futuram Spondet et illius iussis parere paratam. Imperet in medias Saulis licet ire phalanges Et conferta uiris armisque irrumpere castra, Omne experturam contempta morte periclum. Et tamen hi numerum uixdum complere ualebant Centenum (sic fama) quater. Fiducia uires Vicerat atque animi tanto ductore uigebant. His comitatus adit Masphatę moenia sedis Et Moabitarum tali rogat ore tyrannum: "Rex, inimica tibi fugientes uenimus arma. Nam Saul ipse, tui uastator maximus agri, Nos quoque de patriis insontes sedibus egit, Actos insequitur bello mortemque minatur. Nunc fidei committo tuę commendoque nostros Confectos lachrymis et longa ętate parentes. Hic maneant oro, donec, quę fata sequantur, Experiar, uel quo claudentur fine labores." Hinc exorato per talia uerba tyranno Ambos hic pariter, matremque patremque, reliquit. Ipse in pręsidio stetit antri rupis Odolę. Gaddus propheta Inde tamen, uatis seruans oracula Gaddi, Descendit properatque tribus succedere Iudę Monstratos fines comitante cohorte suorum. Saltus Areth At postquam saltum directis passibus Areth Ingrediens illa fixit tentoria silua, Extemplo Saulis rumor peruenit ad aures Illic cum tota Dauida sedere cohorte. Ipsum autem Saulem campus Ramatheus habebat, Quem nemus argutum ramalibus integit umbris Perspicuique rigant scatebrarum aspergine fontes. Saul Ast illum nec amoena loci mulcere uoluptas Eualuit, subitam ne flaret turbidus iram Et contracta suos terreret fronte maniplos. Prętentans hastile manu gestuque minaci Saul ad suos Vsus ait: "Quid me, quid me, gens perfida, temnis Iesseidęque faues? Num uobis partiet agros Arboribusque dabit uel consita uitibus arua Aut, quibus ipse caret, flauentia porriget ęra? Ille audet nostris ueniens considere terris Et nostrum calcare solum, vos clauditis ora, Ocia uos agitis muti. Quis nunciat hostem Aduentare meum? Quis mecum signa secutus Obuius ire parat? Noster quoque filius olli Blanditur refugitque suo parere parenti, Obsequitur seruo. Quid tandem, dicite, restat Iam, nisi ut hunc uestrum libeat comprendere regem Et manibus uinctis inimicę tradere genti Atque autore meo me prorsus prodere nato? Doech Idumeus ad Saulem Talia iactanti stimulos superaddere Doech Coepit Idumeus flammisque adiungere flammas, "Quicquid habet fidei tuus," inquit "maxime regum, Quicquid opis Doech, debet tibi. Cernere Nobę Contigit ecce mihi, quando sacer Achimelecus, Consulto ętherio super hunc Dauida Tonante, Grata illi responsa dabat uictumque petenti Panibus impense exibitis obsonia iunxit Armaque porrexit cęso sublata Golię. Talibus ille igitur donatus rebus abiuit. Inde ego discedens celeri pede castra petiui, Vt tibi deferrem, ne rerum nescius esses." Rex nimis indignans accersere protinus ipsum Pontificem cunctosque iubet, qui sacra litabant Ante aras Nobę. Pariter uenere uocati. Saul sacerdotes Nobę perdere iubet Et rex continuo "Quas ob res, Achimelece, Coniurastis" ait "me contra tuque tuique Cum Dauide simul, cui uictum atque arma dedistis, Pro quo sancta dei placastis numina uotis Supplicibus cantuque precum sacrisque litatis, Quum tamen ille meum quęrat peruertere regnum Insidiasque paret, sumptis et prouocet armis?" Hęc quum terribili fudisset uerba profatu Ira recens regis, cuius non protinus ora Inficeret pallor, gelidos metus angeret artus? Achimelech sacerdos ad Saulem At tamen intrepida respondit uoce sacerdos. Pręstabant audacem animum sine crimine mores Mensque dicata deo finique propinqua senectus. "O rex, ista quidem Dauidis crimina nobis Ignorata latent. Quicquid subuenimus illi, Officium pręstare tibi reputauimus omnes, Quum gener esse tuus cunctis sciretur et esset Autor sępe tui superato ex hoste triumphi. Arma cibosque illi dedimus, cui plura dedisse Te patet. Erratum iam facto siquid in isto est, Errorem prius ipse tuum fatearis oportet. Nam cui tu natam dederas, nos panibus illum Iuuimus et primo quem tu dignatus honore es, Militię statuens ductorem, huic arma negare Duximus esse nefas aliquidue optare sinistrum. Si quicquam posthac tibi, rex, deliquerit ille, nota Nescimus. Venia est dignus, qui nescius errat. Ignoscas igitur, quando est ignoscere dignum. Credidimus generumque tuum turmęque tuorum Pręfectum tibi, rex, ex omni parte fidelem, Acceptum charumque tibi, tua iussa secutum Officiisque parem, quę te pręstante recepit. Nostra quibus si forte uoles conferre, uidebis Esse illis collata nihil. Sin poena parata est Vlla operi nostro, me spectat mulcta. Quid isti Peccarunt, qui me solum de rebus agundis Consultant semperque omnes mea iussa facessunt? Esse meum crimen fateor, si crimen habetur, Rex, iuuisse tuos (nam sic ego rebar) amicos." Saul Effera mens Saulis nulla ratione mouetur, Vt quicquam coepta desistere uellet ab ira Aut uerbis pręstare fidem. "Nil proficis" inquit "Perfidiam compto nimium sermone tegendo. Vna omnes uos culpa reos declarat. An ullus Esse fugę potuit Dauidis nescius ipsum Auxilii armorumque uidens et panis egentem? Nemo fuit uestrum, qui tunc uenisse referret Illum, quin etiam uictu iuuistis et armis. Vos igitur, lateris, iubeo, custodia nostri, Hos omnes uestro pariter disperdere ferro Perfidięque scelus meritis distringere poenis!" Nemo sacerdotes fuit ausus tangere sanctos Vimque inferre piis. Pręssis ad pectora palmis Immoti stabant, dum malunt regis iniquo Contempto imperio certę succumbere morti Quam maculare suas illorum sanguine dextras. Doech impius Solus barbaricę damnatus crimine Doech Impietatis ait: "Quid multorum arma requiris, O rex? Ecce tuus quam fido pectore Doech Scit seruire tibi, facto testabitur isto." Nec mora, districtum crebris rotat ictibus ensem, Nunc hunc, nunc illum, lethali uulnere cunctos Sternit humi. Riui currunt per prata cruoris. Corpora fusa iacent, cęsos mors occupat artus, Candida sanguineo squalent tegumenta fluore. Comparatio Ac ueluti, quem multa fames stimulauit, hiantes Extendit rictus lupus et nemus omne pererrat Pascentesque uidens pecudes furit, irruit, urget Ballantumque gregem mactat manditque cruentus. Donec ieiunam laceratis carnibus aluum Compleat, hinc saturo montana cubilia uentre Iam lassus repetit, sic dirus alumnus Idumes In iugulos sęuire sacros non destitit, usque Dum pia crudeli prostrasset corpora letho Octogena uirum numero superaddita quinque. Sed neque tot Saulis sedata est cędibus ira. Iussit adhuc rabidus Nobę disperdere plebem Non ętatis agens, nec agens discrimina sexus. Nec pecori parcens. Animantia sustulit uno Cuncta die. Nemo de strage superfuit ista Abiathar filius Achimelech Pręter natorum iugulati antistitis unum Effugio elapsum, proprio qui nomine dictus Abiatharus erat. Venit hic clademque nefandam Profusis moerens lachrymis exponere coepit Dauidi et cunctis Dauidica signa secutis. Haud siccis oculis scelus hoc Iesseius heros Audiit et tristi respondit talia uoce: "Nobę ego Doechum coram quum stare uiderem Et tacitum spectare tui pia facta parentis, 'Hic referet' dixi 'Cisidę cuncta tyranno.' Sed quisnam tantę radix et causa ruinę, Abiathare, fuit me pręter? Criminis huius Autor ego. Quanquam manifesta pericula uitę Poscere compulerint, quę tunc donata recepi Quęque reposta meę menti, non eximet ulla Obliuio, nec longa situ squalente uetustas Obducet meque immemorem nulla arguet ętas. Tu maneas mecum! Longe timor omnis abesto, Nil dubites! Aut nostra manus te proteget, aut hanc Si quisquam uitam mihi tollet, tollet et idem, Abiathare, tuam. Sors ambos una manebit." Ille igitur moestos ex hoc lenire dolores Incipit atque suis melius confidere rebus Nec penitus miserum se credere castraque nusquam Linquere Dauidis uel se diuertere ab ipso.