CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1730279 in documento zamagna-b-odyssea.xml

HOMERI ODYSSEAE LIBER SEXTUS DECIMUS. Impiger Eumaeus, Trojaeque eversor Ulysses Ignibus excitis parvi sub culmine tecti Aurora rutilante dapes de more parabant; Pastorumque manus discesserat avia in arva Cum grege. Telemachum vigilans cognovit euntem Turba canum, tenuitque feris latratibus ora Adsiliens juvenem circa; Laërtius heros Sensit adulantum voces, venientis et hausit Pulsa pedum propius resonis vestigia tectis, Et subito: huc aliquis se fert, Eumaee, propinquans 10 Aut comes, aut certe notus: non excita latrat, Sed potius blandita canum custodia gaudet, Vicinusque pedum patulas sonus incitat aures. Necdum ea finierat, quum limine gnatus in ipso Adstitit. obstupuit senior, tectisque repente Prosiluit, manibus labuntur pocula, et una Vina fluunt effusa. ille obvia brachia regi Tendit, et amplexus caris cervicibus haeret, Infigitque oculis, ambabus et oscula palmis, Et capiti illacrimans. longis ceu finibus anno 20 Post decimo reducem cupidus jam denique natum Quum pater unigenam recipit, quem serus in auras Extulit aetherias senio confectus, et aevo, Multaque perpessus: sic illum excepit amicus Tum stabuli custos, figensque ardentia saepe Oscula laetatur ceu dira e morte recepto. Venisti o tandem, lux cara! heu salvus ab urbe, Quam timui, Pylia ne non dilecte redires. Ingredere o felix, longo post tempore visam Ut reducem cupido pectus satiatus amore. 30 Haud etenim gaudes pastorum agrestia tecta Incolere huc veniens creber: te scilicet urbis Cura tenet, mixtusque procis facta effera spectas. Dixerat, et juvenis contra: tibi redditus adsum En, ait; has primum sedes te propter adivi Praesentis cupiens jamdudum et cernere vultus, Et voces audire tuas. penetralia servat Cаrаne jam genitrix longis exercita curis; An taedas experta novas, aliumque sequuta Nupta virum cessit, thalamoque absentis Ulyssei 40 In vacuo texit sublimis aranea telam? Vix ea, quum senior referens: immota penates Illa quidem tibi servat adhuc, et pectore contra Stat casus obnixa omnes; nec luce dolores Nec miserae absistunt sera sub nocte gementi. Haec ait, et juvenem subito levat impiger, hastam Accipiens. subit ille fores, cui protinus ultro Ipse suam genitor sedem concessit Ulysses Assurgens venienti. ille autem ingressus in aulam Abnuit, et contra fatus: considere praestat 50 Te nunc, hospes, ait; jam strata sedilia nobis Heic aderunt, propiorque venit, cui talia curae. Nec plura his, genitor jussus consedit: at olli Substravit virgulta senex, villosaque supra Tergora conjecit: solio sic fultus agresti Sedit Ulyssides inflectens corporis artus. Hinc senior properans curvis in lancibus effert Servatosque armos, servataque pinguia tostae Terga suis; nec non calathis cerealia dona Expedit, et dulci complet spumantia vino 60 Pocula considens divino adversus Ulyssi. Incumbunt epulis una: mox acta bibendo Ut sitis est, dapibusque fames compressa recessit, Sic bonus Eumaeum dictis affatur amicis Telemachus. nostris unde iste in sedibus hospes, Qui nautae advexere, ferunt quo nomine sese Caerula spumanti findentes aequora pinu? Dixerat, et dicta Eumaeus sic voce sequutus: Nulla mora; expediam jam nunc tibi vera roganti, Care, ait. e Creta memorat se ducere stirpem, 70 Et spatia immensae telluris obisse vagatus Per populos, ceu jussa ferunt fatalia divum. Nunc autem e manibus Thesprotum elapsus adivit Haec stabula infelix; jamque est tuus ille: quod optas, Perfice tu misero, supplex te in vota precatur. At juvenis: nimium saevis mea pectora curis Figis,ait, senior, quanam illum in sedibus arte Accipiam teneamque meis? non vivida ab annis Venit adhuc valido virtus, nec robore fretus, Si prior incessat quisquam, defendere possim. 80 Contra animum genitrix nunc huc nunc dividit illuc, In partesque rapit varias incerta; penates An teneat mecum, saevae convicia famae Permetuens, veteremque torum et connubia servans; An potius jam victa uni, qui maxima dona Praebeat ante alios generosus, denique nubat? Ergo illi, quoniam supplex tua limina venit, Intextamque dabo chlamydem, tunicamque recentem Aeratumque ensem lateri, fulgentiaque addam Vincla pedum, mittamque ultro, quo malit abire. 90 Quod si etiam in stabulo tecum vis ipse tenere, Haud moror: huc equidem promissaque tegmina mittam, Atque epulas, vestro ut parcat jam vivere sumptu. Non tamen et miserum patiar succedere turbam In mediam juvenum. scelerata haud crimine ab ullo Temperet, aut probris cesset; mihi saucia frustra Uret corda dolor: multos contendere contra Forti etiam durum est, numero vis incita crescit. Haec ubi dicta dedit juvenis, tunc acer Ulysses: Fas mihi, fas, credo, jam pauca effarier, inquit. 100 Heu pereo, multoque angor praecordia luctu, Talia dum pubi memoras impune procaci Crimina teinvito coram tantoque licere. Dic age, sponte jaces domitusne, an tristia divum Supplicia expendis, saevique odia aspera vulgi? An fratrum incusas animos, queis fretus ad arma Prosilit, atque audax vir dura pericula spernit? O ego tam juvenis mentem hanc in pectore haberem, Vel satus ex Ithaco, vel longo errore viarum Functus et ipse foret, (vota haec mihi numina servent;) 110 Eripiat nostris caput a cervicibus hostis, Ni subito clademque illis et triste pararem Omnibus exitium subiens Laërtia tecta. Quod si etiam opprimeret pubes me plurima solum, Sedibus in patriis mallem procumbere stratus, Cernere quam tales juvenum per tecta furores, Hospitibusque lares clausos, actasque nefandis Flagitiis misere famulas, exhaustaque mensis Vina super frugesque meas, atque omnia demum Nequidqam heu vasta temere collapsa ruina. 120 Ad quem Telemachus placido sic ore loquutus: Jam tibi nil veritus cuncta, hospes, certa fatebor; Nec sum odio populis, vulgique obnoxius irae, Nec consanguineos culpo, queis fretus in arma Prosilit haud metuens duri vir praelia Martis. Omnipotens nostri fecundum Juppiter esse Sanguinis ipse genus vetuit: Arcesius auras In superas solum Laërtem eduxit; Ulyssem Hic genuit contra magnum pater, ille creavit Me pariter solum, nec longo expletus amore est. 130 Stant autem affusi nostris in sedibus hostes Innumeri: quot finitimis per caerula regnis Dulichioque Sameque altae viridique Zacyntho Imperitant clari proceres, quotque aspera sceptris Arva regunt Ithaces, nostrae connubia matris Tot juvenes ambita petunt, vastantque penates Funditus. illa autem nec dedignata petentum Vota fugit, nec victa modum scit ponere curis; Dum furit interea, sedes populata, juventus Improba, jamque ipsi exitium mihi triste minatur. 140 Sed tamen haec divum fatis incerta ferantur. Interea dilecte senex tu nuncius ito Penelopi: incolumem dic olli ex urbe redisse Me Pylia. heic adero, referas vestigia donec Fida redux: sciat una parens, et nullus Achivūm Audiat haec; nam saeva parant mihi funera multi Insidiis. haec fatus erat, quum protinus ille: Accipio sapioque, infit, nec talia mandas Ignaro: tantum Laërtae, an nuncius ibo Una eademque via, dic o; qui tristibus olim 150 Curis heu graviter pro caro fixus Ulysse Spectabatque artes operum, mixtusque sedebat Cum famulis vino gaudens dapibusque paratis; Nunc autem Pylias ex quo tu remige ad oras Enasti, dapibusque expers et munere Bacchi Haud opera invisit, sed flens atque aeger anhelat Assiduo gemitu; duris cutis ossibus aret. Dixerat; at juvenis: durum est, at juverit, inquit, Nunc sinere ingrato miserum tabescere luctu. Namque uti arbitrio si qua ratione liceret 160 Omnibus in rebus, genitor mihi primus adesset Redditus optanti. tu vero, ut jussus, abito Nuncius, atque iterum recto te tramite siste Protinus huc rediens, nec sit cursare per agros Cura tibi. matri potius dic, ipsa ministram Clam fidam expediat mittens, quae laeta dolenti Haec eadem celerans longaevo nuncia portet. Sic fatus jubet ire senem: qui jussa capessens Accepitque ocreas, pedibusque aptavit, ad urbis Moenia corripiens gressum. non ille Minervam 170 E stabulo egressus latuit: namque ocius altae Virginis os pulcraeque gerens operumque peritae Venit, et assistens foribus se ostendit Ulyssi. Non illam sensit coramque adspexit euntem Telemachus; neque enim manifesto in lumine divi Omnibus apparent. tantum Laërtius heros, Et trepidi videre canes, nec faucibus acres Raucisonis contra institerunt, sed murmure blando Per stabula hac illac profugi petiere latebras. Jamque supercilio dat signum: agnovit Ulysses 180 Nutantem, tectique agrestia septa relinquens Exsiluit, propiorque stetit, cui diva loquuta Haec prior: o Laërtiade certissima magni Cura Jovis, gnatum jam nunc affare, nec ultra Decipe dissimulans; moliti funera ut ambo Nigra procis celeri gressu properetis in urbem: Ipsa diu haud abero a vobis, pugnare parata. Dixit, et aurata subito dea contigit illum Permulcens virga: niveas tum pectora circum Imposuit primum vestes, humerisque coruscam 190 Pallam demisit, lumenque et membra juventae Reddidit: ambrosius fusco color ardet in ore, Depulsaeque genis rugae. stant vertice crines Cyanei mentumque pari sublucet honore. Haec dea ubi fecit, sublimis fugit: et heros Tecta iterum subiit. juvenis miratus at illum Obstupet, avertitque oculos praestantia coram Numinis ora timens, dubiusque repente profatur. Qualis eras nuper? quantum diversus ab illo, Hospes, ades, vestesque alias, alia ora reportas: 200 Certe aliquis divum es caeli stellantis alumnus. Sis bonus o placidusque! tibi cadet hostia ad aras, Muneraque ex auro stabunt, miserere precantis. Talia dicebat supplex; quum maximus heros: Non tibi numen ego, quid me caelestibus aequas? Sum genitor quin ipse tuus, quem propter acerbo, Nate, gemis luctu, vi dura oppressus et armis. Sic dicens cupidus caro dedit oscula gnato, Effuditque genis lacrimas, complexus et haesit Nescius a dulci longum divellier ore. 210 Telemachus vero (nondum namque ille parentem Cernere credebat): non tu Laërtius, inquit, Non Ithacus pater ille meus; sed numina caeli Hаc magis heu miserum vana sub imagine ludunt. Haud etenim possit mortalis talia quisquam. Sic facile, aetheria caeli delapsus ab arce Ni deus ipse velit juvenis mutare figuram Atque senis. tu nuper eras confectus ab aevo, Indutusque artus foede; nunc corpore verso Os humerosque geris similis caelestibus ipsis. 220 Tum genitor: non fas ita visa in imagine patris Attonitumque haerere diu, tacitumque stupere, Telemache: haud veniet tibi namque huc alter Ulysses: Ille ego sum, passus mala dura, atque omnibus actus Casibus in patriam bis deno redditus anno. Palladis hoc, quod cernis, opus Tritonidos; illa Fecit me qualem voluit, similemque videri Cuncta potens inopi jussit, rursumqne juventam Induit, et pulcro circum dea texit amictu. Dis facile est, lati retinent qui culmen olympi, 230 Et rapere, et dignam mortalibus addere laudem. Haec fatus propior consedit. at ille parentis Affixus solio lacrimas fundebat, et ambo Alter in alterius defixi lumina vultu Tristius heu flebant, quam curvis unguibus acres Vulturii aut aquilae; fetus queis durus ab antro, Aspiciens nido implumes, detraxit arator: Pulsa sonant nemora alta et questu implentur acuto. Haud aliter luctumque ipsi gemitusque ciebant: Et fors occiduas Titan abiisset in undas 340 Flentibus, affatus tali ni voce parentem Rupisset tandem sic longa silentia primus Telemachus. qua te, genitor, duxere carina In patriam nautae, sese quo sanguine, quave Gente ferunt; late pontus nos undique cingit. Suscipit heic Ithacus: tibi vera, o nate, roganti Dicam equidem; pelago Phaeacum experta juventus Sueta alios etiam, quicumque accesserit illuc Indigus auxilii, facili deducere cursu, Me tulit, ac placido sopitum in litore liquit 250 Multa prius largita aerisque aurique talenta Intextasque super vestes. haec rite reposta Omnia nunc antro divūm stant credita curae: Ipse autem huc veni jussu monitisque Minervae, Hostibus exitium simul ut luctumque seramus. Quare age et enumerans illos mihi, nate, recense, Fortunasque, genusque virum, patriamque stat una Noscere, dein certa rationem evolvere mente, Num liceat nobis contra contendere solis Ullius auxilio sine; an et socia arma roganda 260 Filius haec contra: saepe est mihi cognita famā Magna tua, o genitor, virtus; teque esse timendum Audieram dextra pariter structisque per artem Consiliis. nimium ne sis at magna loquutus Nunc vereor tua dicta stupens: quid in agmine tanto Nos duo, quid contra tot possumus aspera corda? Haud etenim vel dena procum bisdenave tantum Corpora sunt, multo sed plura; atque accipe porro, Expediam numerum. duo supra aetate virentes Quinquaginta alios adsunt, qui moenia celsa 270 Dulichii liquere simul, senique sequuntur Hos famuli: quatuor venere e divite lecti Bisdenique Samo juvenes, viridique Zacyntho Magnanimi pulcro viginti corpore Achivi. Ex Ithaca vero bisseni viribus omnes Egregii atque animis adsunt, quibus additus una Ipse Medon praeco est, et dulci gutture vates, Expertique epulas famuli duo rite parare. Omnibus his congressi adeo si dura sequemur Praelia, jam timeo, ne vana audacia cedat, 280 Et graviter commissa luas, sed quaerere praestat, Si qua via auxilii, si quem tua pectora versans Invenias fidum comitem. tum laetus Ulysses: Fabor, ait: mea dicta animo memor accipe; tecum Et reputa, nobis dea num Tritonia magno Cum Jove sufficiat, comes an quaerendus et alter? Dixerat; at juvenis subito: non arguat ullus Hos, ait, armorum socios, qui nubila caeli Alta colunt, quorum supraque potentia magna Est homines, supraque alios supera alta tenentes. 290 Atqui aberunt multo non illi tempore, Ulysses. Excipit, a pugna, stabunt quum fortia nobis; Atque procis una duri certamina martis. Tu vero exorti primo sub lumine solis I citus ad sedes, turbamque revise superbam; Me stabuli custos cras alta ad moenia ducet Assimilem miseroque inopique aevoque trementi. Quod si dedecorent me turpiter atria circum, Duratum obfirmans animum sine foeda parentem 300 Damna pati; pedibusque trahant me ad limina quamvis, Emissisque petant jaculis, ferto omnia gnate, Insanoque jube tantum cessare furore Mollibus affatus dictis. parere negabunt Immemores, namque atra dies turbantibus instat. Nunc aliud dicam; memori tu in mente repone: Quum bona consiliis auctor mihi pectora Pallas Concutiet, tacitus nutanti vertice signum Sponte dabo, quod rite notans arma omnia tectis Martia tu subito remove, collectaque in unum Sub thalami obscuris alte penetralibus abde. 310 Tum juvenes, si forte petant ac tela reposcant, Alloquere incautos, dic ficto et pectore fatus: Surripui e fumo; neque enim nunc illa videntur Quae pater ad Trojam properans fulgentia liquit, Ignis at horrescunt sordenti afflata vapore. Quin aliquid majus Saturnius ipse cavere Admonuit, ne forte in mutua vulnera vino Edomitae armentur dextrae, sparsoque cruore Tristis hymen mensaeque fluant: namque ipsa feroces Arma trahunt animos, pugnamque lacessere suadent. 320 Sic tu falle procos. geminos at linquere cura Sit gladios, totidemque hastas, clipeosque sinistrae Aptandos nobis divūm post sacra peracta: Illos Pallas aget turbans et Juppiter hostis. Praeterea hoc etiam moneo super omnia primum: Si mea tu soboles, nostro si sanguine cretus, Audiat haud Ithaci quisquam intra limina nomen. Non id Laërtesve sciat, fidusque repertus Eumaeus, famulūmque alius, non cara vel ipsa Penelope. nobis dabitur cognoscere mores 330 Femineos, hominumque etiam tentare licebit Corda simul, si digna manet reverentia menti, Vel cessit mutata, tibi nec dantur honores Promeriti spreto. sic ille; at filius olli Haec iterum sic pauca refert. mea pectora nosces, Spero equidem, expertus; nec me vanum arguet error, O genitor; sedenim non et reor utile nobis Id fore, nec statues aliter tecum ipse volutans; Explorare tuum tamen est, quid praestet agendum. Namque diu campos obiens, longoque labore 340 Singula vix tandem lustrans loca, noscere possis Quam spem quisque secet; placidi dum sedibus hostes Interea in nostris vastant sine more feruntque Omnia. nunc tantum tibi sit muliebria corda Vestigare labor: quae te spernuntque, nec aequis Respiciunt animis, diro vel crimine flagrant. Ast hominum nolim tentare obscura morando Nunc studia: haec tutos olim nos cura manebit, Signa tibi si certa deum, si nota voluntas. Talia dum vario alterni sermone loquuntur, Jam ratis, ad Pylias quae longe advexerat oras Telemachum sociosque, altam devenerat urbem. Et nautae, postquam portu subiere profundo Continuo in siccum nigram traxere carinam, Extuleruntque ipsis properi simul arma ministri, Muneraque in Clytii vexere micantia sedes. Post etiam praeconem excelsa ad limina regis Praemisere, ferat qui laetae nuncia matri, Telemachum mansise agris, ipsumque carinam Adnare in portus jussisse; exterrita tristi 360 Pectore, ne lacrimas regina effundere pergat. Jamque eadem praeco, atque eadem tum dicta reportans Parte alia senior devenit missus ab arvis; Qui simul ingressi quum celsa in sede stetere; Ipse prior mediis coram famulantibus infit Nil veritus praeco: rediit tibi, maxima, natus O regina. alter subiens at cominus, illam Edocuit, quaecumque sibi mandata fuere; Cunctaque ubi exposuit jam functus munere, gressus Ad stabulum vertit properans, et moenia liquit. 370 Ast animi cecidere procis maerentibus imo Pectore, et egressi spatiosae e sedibus aulae Ante fores magna maesti assedere corona: Quos inter Polybi sic proles martia, fatur Eurymachus. perfecta, viri, res maxima nostram Telemacho spem praeter; iter nunc ille peregit Incolumis. quare o celeres deducite pinum, Optima quae portu residet, nautasque jubete Scandem qui socios moneant dare carbasa retro Huc reduces. nondum fari cessarat, in altum 380 Quum subito Amphinomus conversus lumine portum Aspicit et flavem, nautas et vela legentes, Spumeaque adductis verrentes caerula remis. Tum sic subridens: jam parcite; nuncius, inquit, Nullus eat, reduces adsunt: seu forte deorum Admonuit quisquam, sive ipsi in gurgite puppim Adspexere citam, sed non valuere tenere Nequidquam adnixi. sic ille: at litora cuncti Ima petunt cursu: sicca tellure carina Sedit, et arma citi famuli cepere ferenda. 390 Ipsi in concilium tendunt, properantque frequentes Haud alium juvenumve senumve accedere passi Cominus: Eupithei soboles dein talia coepit Antinous. proh fata deūm contraria, ut illum Caelicolae solvere malo! per tempora lucis Aërii semper ventoso in vertice montis Stabant excubiae vigiles; cum sole cadente Haud umquam in sicco noctis transegimus umbras, At pelago huc illuc vecti, roseamque morantes Auroram, insidiis captum tentavimus usque 400 Decipere; invisumque caput demittere leto Heu temere, heu frustra! nunc en deus attulit ultro In patrias sedes. ergo illi heic fata struamus, Nec fugiat; neque enim vivo speranda laborum Praemia sunt nobis: valet acri mentis et ipse Consilio, et cives nos aequo haud lumine cernunt. Ite agite, in coetum prius ille ingressus Achivos Quam vocet: haud etenim parcet, raptusque furore In medios surget, caedemque hanc questus et omnes Deteget insidias, fato quas fugit iniquo. 410 Illi autem ardescent odiis haud facta probantes Effera: fors aliquid contra quoque majus adorti Finibus instabunt nostris nos pellere longe, Inque alias abigent gentes. quin perdere ferro Urbe procul properemus agresti in sede latentem, Deprensumve via: tum gaza opibusque potiti Ipsius, aequemus nos justis partibus inter Omnem divisi praedam, matremque penates Incolere, atque illi nubet quicumque, sinamus, Quod si aliter placitum vobis, ipsumque jubetis 420 Vivere, et incolumem census retinere paternos, Huc simul affusi sic omnia perdere rapto Parcite, et optatum sua quisque in tecta profecti Connubium donis ambite: hunc victa sequetur Penelope, qui plura dabit, quem fata reposcent. Postquam fatus erat, fecere silentia cuncti; Amphinomus donec surgens exorsus ab ore est Regis Aretiadae Nisi fortissima proles, Dulichii uberibus qui quondam advenerat agris Magnanimis dux ipse procis, et carus amantes 430 Reginae ante alios digno virtutis honore: Hic ibi consurgens monuit sic voce sodales. Non ego Telemachum jubeo vos perdere ferro, O socii: indignum est regali sanguine cretam Sternere progeniem; scitanda oracula nobis; Ante deūm. si jura probent et Juppiter auctor, Aggrediarque prior, vosque una audere jubebo; Sin superi abnuerint, satius desistere coepto est. Sic ille: atque aliis eadem sententia sedit, Surgentesque Ithaci rediere in regia tecta, 440 Ac soliis late se composuere coruscis. Interea sese violentae ostendere pubi Penelope statuit, nato jam conscia letum Triste feri: namque omne Medon recluserat ipsi Consilium fraudemque. ergo comitata puellis Ingreditur, propiorque viris ut candida venit, Constitit ad postes aulaï innixa superbos Aurea praetendens roseis velamina malis; Tum sic Antinoum increpitans accensa profatur. O scelerum inventor, furioso pectore, tene 450 Antinoë in populo dicunt hoc mente valere Eloquioque bonum? non tu, non, perfide, talis. Demens, cur caedemque paras et tristia fata Telemacho, spernisque inopes, queis Juppiter ipse Testis adest; haud fas heu mutua quaerere damna, Anne tuum huc quondam nescis venisse parentem Vitantem vulgi furias, praedonibus actis Quum Taphiis etiam Thesprotos percitus ira Laeserat alterno nobiscum foedere junctos? Illum autem exitio tristi letoque volebant 460 Sternere, et exstincti raptos populare penates; Ardentes Ithacus tenuit, vetuitque furorem; Cujus nunc inhias opibus, tentasque potiri Conjuge praerepta, gnatumque ad funera poscis Improbe, me laesa graviter; sed desine tantum Jam furere, atque alios prohibe. cui talia questae Eurymachus proles Polybi clarissima reddit, Solaturque aegram. fide o pulcherrima nata Icarii, talis nec tristi in pectore cura Insideat: non est, nec erit, dum spiritus artus 470 Hos alet in terris, dum solis lumina cernam, Telemacho injiciat qui dextram saevus, et arma Inferat. edico jam nunc, et dicta manebunt Haud vana; illius nostram cruor imbuet hastam Continuo effusus. murorum eversor Ulysses Impositum genibus me saepe et fovit et ultro Fumantesque dapes vinique rubentia dona Largitus puero est. pro quo mihi munere Carior ante alios soboles tua: non gravis ergo Sors manet a nobis, non illi hinc saeva timenda 480 Funera; quis caveat vero, quae numina nerunt? His animum dictis firmans lenibat, et atram Interea mortem juveni ferus ipse parabat. Illa autem celsae conscendit in aurea sedis Limina, ubi gemitu et luctisono ululatu Carum maesta virum flebat, languentia donec Lumina composuit placido Tritonia somno. Jamque adeo senior sub vespere venit ab urbe Telemachum patremque рetens, qui rite parabant Una epulas caeso parvis in sedibus horno 490 Forte sue. aurata subito percussit Ulyssem Stans propior virga Pallas, tactuque potenti Et senium, et rursus foedos induxit amictus Artubus attritis; stabuli ne scilicet ipsum Nosceret aspiciens custos, et nuncius iret Penelopi impatiens animi, visumque referret. Quem sic Telemachus prior est affatus ab ore: Exspectate venis: quaenam altam fama per urbem? Jam pelago rediere proci mihi fata minantes Insidiis, an adhuc me frustra in gurgite quaerunt? 500 Huic senior: fuerat non has inquirere curas, Nec propero mihi nosse animus, jussisque peractis Moenia, quamprimum cupiens discedere, liqui. Adfuit ipse tuis praeco submissus eodem Nuncius a sociis mecum, qui certa parenti Dicta tuae retulit prior, et solatus amantem est. Hoc tantum super unum habeo; fors cernere eunti Obtulit ipsa oculis. quum jam vestigia ferrem, Mercurii qua parte sacrum nemus imminet urbi Colle super viridi, labentem ex aequore pinum 510 Intrantemque cavos impulso remige portus Desuper aspexi. stabat densata juventus Plurima, et ardebat clipeis jaculisque corusca. Hanc pubem tunc esse procos rebar, neque quidquam Praeterea novi. dixit, gnatusque parentem Adspiciens furtim laeto subrisit ab ore, Quin senior tacitum videat. dein omnibus actis, Expediunt epulas mensis, pariterque fruuntur Appositis: gaudent aequatis partibus omnes. Postquam autem fuerat compressa sitisque famesque, 520 Accubuere toris, cepereet munera somni.