CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1704158 in documento zamagna-b-odyssea.xml

HOMERI ODYSSEAE LIBER QUINTUS. Vix aderat linquens Tithoni Aurora cubile Purpureum, caeloque jubar terrisque ferebat, Quum superi in coetum venere, et maximus una Altitonans genitor solio consedit in aureo. His duri Laërtiadae discrimina Pallas Multa renarrabat memorans, longumque perosa Hospitium nymphae: jam jam pater optime, et almi Caelicolae o, dixit, rex miti pectore nullus Sceptra gerat justique tenax servator et aequi: Saeviat implacidus semper, jura omnia spernat. 10 Usque adeo in populo nullum, cui praefuit olim, Cura Ithaci tangit, quamquam regnaverit ipse Artibus heu frustra patriis. illum insula ponto Moerentemque aegrumque tenet, nec dura Calypso Dat reditum, nec laeta valet contendere vela; Quippe ratis comitesque olli, queis turgida nerei Aequora transmittat, longo jam tempore desunt. Nunc etiam gnato funus crudele paratur In patriam reduci, postquam genitoris amore Et Pylon et claras adiit Lacedaemonis arces. 20 Sic ait: ast olli nimbosi rector olympi: Pallas, ait, mea gnata, quid haec te cura remordet? Non tibi jam sedit sententia, ut acer Ulysses Adveniens perdat sontes ultricibus armis? Telemachum vero, potis es namque ipsa, per undas Duc age duc patriae ad fines: dent carbasa retro, Illusaque proci relegant iter omne carina. Dixit; Mercuriumque vocans, ac talia mandans: I nate o semper mihi fide, i nuncius, inquit, Atque haec auricomae perfer mea certa per auras 30 Jussa deae: placitum nobis, ut fortis Ulysses Naviget actutum sine ductu hominumve deumve. Ille alta in navi lassatus pectora curis Bis decima Scherien contingat luce feracem, Phaeacum in terram veniens, queis degitur aevum Absimile haud nostro laetae inter gaudia vitae. Illinc eximio superum dignatus honore Incolumis tandem patrias mittetur ad oras Secum multa ferens auri data pondera et aeris, Multas et vestes, quot numquam dona tulisset 40 Adveniens Troja sospes, magnaque potitus Dardanidum praeda. sic illum certa redire Fata volunt, patriae sic notas visere sedes. Juppiter haec. paret jussis Cyllenius ales, Pulcraque subnectit niveis talaria plantis Aureaque ac semper florentia, quae freta supra Immensasque levem terras per inania portant Aerio volucris pariter cum flamine venti. Accipit et virgam dextra, qua lumina mulcet, Sopitosque hominum, quum vult, exsuscitat artus: 50 Hanc manibus retinet, liquidumque per aethera fertur. Post ubi Pieriam tetigit, delapsus ab aura In mare se toto demisit corpore praeceps Adsimilis volucri, trepidis quae litora circum Piscibus insidias volitans molitur, et alas Saepe citas cana pelagi salsugine tingit: Haud aliter fluctus inter Cyllenius ibat. Jamque ut pervenit, qua tollitur avia longe Insula, subsiliens undanti e gurgitis aestu Litus arenosum scandit, progressus et ingens 60 Antrum adiit nymphae, nymphamque invenit in antro. Intus inexstincto focus igne ardebat, et udas Fusus odoratae cedri vapor ibat ad auras, Atque thyae: illa autem cantu solata laborem Aurato resonam texebat pectine telam. Circum antrum viridi lucus succreverat umbra Alnique platanique et odoriferae cyparissi. Heic variae instabant volucres componere nidos Frondibus in densis strepitantes, foedaque bubo, Accipitresque, atque uda loquax per litora cornix, 70 Quaeque aliae glauci rimantur stagna profundi. Rupe super curva pendentibus undique tophis Pampineos tendit ramos, floretque racemis Vitis opaca ingens: vitreo pede mollia subter Quattuor argento similes per gramina ludunt Vicini fontes, diversoque agmine tendunt. Stant semper violis, apioque virentia circum Prata novo: sedes visu miranda vel ipsis Caelicolis, laetaque hilarans dulcedine mentem. Atque ibi tum pulcra correptus imagine rerum 80 Constitit admirans domitor fortissimus Argi Inde oculos postquam cupidos tulit omnia circum, Antrum ingens subiit. non illum candida nympha Non subito agnovit, subeuntem ut limina vidit Prima domus; neque enim, quam vis distantia longe Tecta colant, facies dis est ignota deorum. Haud intra sedes aderat Laërtius heros; At residens flebat deserto in litore, ubi aeger Saepius insano laxabat frena dolori, Assiduosque ciens gemitus lacrimisque madescens 90 Irrequieta alti spectabat caerula ponti. Ergo his tum nymphas inter pulcherrima dictis Mercurium alloquitur radianti in sede locatum. O Maja generate, interpres fide Tonantis, Aurataque potens virga, venerandas et aeque Carus ades; quae caussa viae? non ante recessus Visere te memini nostros. age fare, quid optas? Si fas, si potero, mihi jussa capessere mens est: Quin sequere ulterius: ponam digna hospite dona. Haec ubi dicta dedit, suavi dea candida mensam 100 Ambrosia implevit, rubrique immiscuit haustus Nectaris: ille bibit gaudens et vescitur una. Postquam coenarat, dapibusque refecerat artus Aggreditur nympham placido sic ore loquutus. Divane me divum poscis? non vera negabo Quandoquidem sic alma jubes. descendere jussit Juppiter invitum: quis enim per tanta refusi Stagna maris veniat delapsus ab aethere sponte, Nulla hominum sese qua tollunt moenia, nulli Qui superos placent, cumulentque altaria donis? 110 Sed Jovis imperio parendum, nullaque jussa Fas ulli divum frustrari. heic vivere tecum Ille virum dicit fortunae turbine nigro Jactatum ante alios, Priami quot Pergama circum Annis pugnavere novem, decimoque penates, Iliacas populati arces, petiere carinis. Sed reduces fortem laeserunt Pallada, in ipsos Quae rapida excivit ventorum praelia, et undas Ingentes. socii monstris data praeda marinis Tunc omnes periere; ast illum asperrima ponti 120 Tempestas, nimbisque furens huc ventus adegit. Hunc te, nympha, domum genitor dimittere mandat; Ignotis nam fata vetant occumbere in oris Distractum a sociis: fatale est rursus amicos Visere, et optatas post longum tangere sedes. Dixerat. his dictis exhorruit alma Calypso, Ac trepido tales effudit pectore voces. Di genus adversum nobis, quaenam improba tantum Invidia, haud vacuo divas requiescere lecto, Si qua virum placito carum sibi junxit amore? 130 Sic roseos ornata sinus ut Oriona cepit Aurora, invidiae stimulis ingentibus actos Vos doluisse polo memini, nec desiit ira, Donec in Ortygiae sylvis Latonia virgo Perculit aggressum numquam fallente sagitta. Sic etiam quum victa animi Iasiona petivit Flava Ceres, dulcemque ardens saturavit amorem Mixta viro per culta soli, non inscius illum Juppiter ardenti jaculatus fulmine stravit. Nunc eadem vos cura agitat, quod sanguine cretus 140 Mortali vir adest carus mihi. pinea fractae Illum ego versantem se circum texta carinae Servavi solum, rutilo quum fulmine navim Diffidit in mediis iratus Juppiter undis. Occubuit comitum manus omnis: at ille furenti Turbine ventorum fluctuque huc venit adactus. Excepi, fovique libens, voluique senectae Nescius ut mecum semper traduceret aevum. Sed quoniam parere Jovi vis maxima cogit Caelicolas, mentemque nefas frustrarier ulli, 150 Pessum eat, ipse virum si vult trans aequora longe Mittere; me nullo missuram at tempore speret. Tantum consiliis adero, monitumque docebo, Quid faciens patrias contingat salvus arenas. Haec dea: Mercurius breviter cui talia reddit: Mitte age sic, magnique Jovis dea respice nutum, Ne tibi fors odiis post saeviat asper acerbis. Tantum effatus abit motis Cyllenius alis. Illa autem, postquam magni Jovis horrida jussa Audiit, extemplo contra processit Ulyssem. 160 Hunc solo reperit projectum in litore: fletu Lumina non umquam cessant, vis vivida dulcem Carpitur optanti reditum, nec mollia curat, Gaudia jam teneros nymphae pertaesus amores. Ille cava sub rupe cubans in nocte jacebat, Invitusque deae haud invitae adstabat; at almam Per lucem solis residens in cautibus aeger Singultusque ciens longos lacrimisque tepescens Irrequieta vagi spectabat caerula ponti. Cui dea tum propior moerenti haec edidit ore. 170 Infelix ne longa trahens suspiria, questus Assiduos heic rumpe, vigor neu vividus aevi. Langueat; optanti reditum tibi certa paravi. Jamque age longa secans resonanti robora ferro Arte tibi latamque ratem tabulataque supra In sublime struens propera, devectus ut atro Gurgite spumantis nerei vada turgida sulces. Ipsa autem cereremque tibi laticesque lyaeos Expediam, fontemque feram, queis pulsa facessat Dira fames. Vestem super addam, ac flamina mittam 180 Ventorum a tergo spirantia, quae cita fines Ad patriae incolumem lapsu te praepete reddant; Si modo caelieolae stellantia templa colentes Adnuerint, quorum vis major, et omnia noscit, Et melius sanctae regit omnia numine mentis. Sic ait. obstupuit fantem Laërtius heros, Continuoque: aliud simulato pectore volvis, Non reditus mihi, nympha, paras. mene horrida, dixit, Exigua tentare jubes rate caerula ponti, Quae neque surgentes ingenti mole carinae 190 Trajiciant actae facili Jovis alite vento? Non ego te invita conscendam, diva, nec usquam Hinc fugiam, ni sancta mihi juraveris ante Numina, nil aliud per te mihi triste timendum. Vix ea: subrisit pulcro dea caerula vultu, Permulsitque virum dextra, et sic ore loquuta est. Macte animis vafroque diu mihi cognite mentis Ingenio, quae dicta tuo de pectore promis? Audiat hoc tellus, et desuper arduus aether, Et subter stygis unda fluens, dis maxima cujus 200 Relligio est sanctum jurare ac fallere numen: Clades nulla tibi per me, nil triste paratur. Consilium, quod ego caperem, do scilicet, ipsam Si qua gravis pariter fors rerum et cura teneret Sollicitam. mens aequa mihi est, nec viscera ferro Stant rigido; miseris ultro succurrere novi. Dixerat, ac celeres gressus tulit ante; nec ille Segnius ingrediens divae vestigia servat. Utque cavam tetigere specum, consedit Ulysses Magnanimus solio, quo se Cyllenius ales 210 Sustulerat. tum nympha dapes mortalibus aptas Aggerat, ac bacchi spumantia pocula ponit. Sedit et ipsa ducem contra; cui protinus almae Ambrosiam famulae dulcem nectarque tulere. Jamque alacres ambo tendunt ad fercula dextras, Vescunturque simul: postquam satiata voluptas, Talibus est regem dictis affata Calypso. Ergone Laërtae sate claro o sanguine, fines Sic patriae ad caros properas? felicibus opto Auspiciis, longumque vale mihi laetus in aevum. 220 Si tamen heu scires, quantos tibi fata labores Ante parant, patriae venias quam vectus ad oras; Credo equidem, haec mecum servares limina major Et senio et leto, quamquam non immemor umquam Conjugis usque adeo cupias invisere vultus, Quae miserum cogit semper tabescere curis. Nec vero faciemque minus formosa nec artus Ingentes reor esse; nefas mortalia quando Corpora cum magnis forma certare deabus. Haec illa: at contra sic orsus reddit Ulysses. 230 Ne saevi, dea magna; meam tibi cedere et ipse Penelopem fateor membrisque atque oris honore; Quippe olli mortale genus, tua forma perennis Stat sine fine, animus nec secius ardet abire Scilicet, ac patriae dilectas visere sedes. Si vero divum quis in aequore saeviat atro, Omnia durando patiar, non pectore gestans Corda ignara mali; bello jactatus, et alto Namque tuli jam multa: etiam haec sors aspera cedat. Nec plura his. titan subiit delapsus in aequor 240 Interea, sparsitque polum nox atra tenebris. Et jam ambo ingressi secreta cubilia rupis Dulcia nocturni ceperunt gaudia somni. Post ubi dispulerat stellas aurora micantes Suave rubens, Ithacus chlamydem tunicamque superne Induit, at niveam tenui velamine pallam, Artis opus rarae charitum, demisit ad imos Nympha pedes, zonaque latus constrinxit utrumque Auro intertexta; tum flavo vertice mytram Imposuit properans reditum non segnis Ulyssi. 250 Principio solido e ferro dat habere bipennem Ingentem: hinc acies atque hinc splendescit acuta, Ac teritur qua parte manu, sustentat eamdem, Ceu capulus, pulcro radix oleagina ligno; Datque alia instrumenta artis. dein tramite noto Ducit ad extremi secretam litoris oram In nemus umbriferum, foliis ubi plurima canis Populus, et superas abies educta sub auras Proceraeque alni stabant, arentia ramis Robora et aequoreas propere lapsura per undas. 260 At postquam ostendit silvam, in penetrale recessit Digrediens dea pulcra: instat contra impiger heros, Aggrediturque nemus ferro, celeratque laborem. Jamque adeo immani bisdenos corpore truncos Straverat, ac ferro laevans aequarat acuto, Directosque omnes ad normam exegerat. utque Adtulit optanti terebras formosa Calypso, Protinus insistens terebravit robora, et actis Omnia firmavit clavis ac nexibus aptans Sese inter. jamque ille ingenti mole carinam 370 Condiderat solus, patulae quo tempore cymbae Vix alius fundum strueret faber inclitus arte. Addit transtra, addit tabulata haerentia vinclis, Asseribusque tegit dissecta ex abjete. malum In medio statuit, pendentiaque antennarum Cornua; tum puppi clavum defigit in alta, Quo regat obscuro dubios in marmore cursus. Nec minus et salicum lentis latera ardua virgis Protegit in gyrum, rabidas munimen in undas Materiam stipans multam. dein linea texta, 280 Quae dea portarat, sinuosa in carbasa vertit, Illigat et funes circum, tortosque rudentes, Atque pedes, ut cuncta suo videt ordine stare, Vectibus innitens navim demittit in aequor. Quarta adeo lux orta aderat, perfectaque moles In pelago nabat. quinta discedere jussit Luce dea, irriguo postquam illum flumine lavit, Mollibus et niveos intexit vestibus artus. Dat quoque vina, dat et fontes, epulisque parandis Apta locat large variarum munera rerum, 290 Ac lenem innocuo submittit murmure ventum. Vela facit laetus, zephyrisque faventibus heros Fertur aperta volans per caerula. jamque residens Ipse gubernaclum torquet, nec lumina somno Languida declinat, tardantis plaustra Bootae, Pleïadumque choros spectans, brevibusque coactam Ire polum circa spatiis ad Oriona versam Arcton, quam vocitant etiam cognomine currum, Solaque in oceani numquam lavat aequore vultus. Hanc etenim ad laevam semper dea jussit habere 300 Tendentem cursus et caerula vasta secantem. Ille decem septemque dies sulcaverat aequor, Quum decima octava se luce ostendere montes Phaeacum visi, brevior qua meta viarum, Et longum obscuro ceu scutum adsurgere ponto. Aethiopum interea linquens procul avia regna Illum undis nantem conspexit rector aquarum Montibus e Solymis, subitasque exarsit in iras, Et quassans caput haec secum: mutata voluntas Dulichio de rege diis caelestibus, inquit, 310 Heu procul Aethiopum caris dum versor in oris. Ecce tenet propior Phaeacia litora, ubi illum Fata volunt longos tandem finire labores. Nec tamen omnino fugiet; gravis exitus instat. Sic fatus cogit nubes, magnoque tridente Aequora subvertit miscens, atque excitat omnes Ventorum pelagique minas. jam nubila condunt Telluremque fretumque; polo nox incubat atra. Una eurusque notusque ruunt, zephyrusque protervus, Ac vastos boreas volvens ad litora fluctus. Extemplo collapsi artus solvuntur Ulyssi, Turbatoque haeret gelida formidine sanguis: Ingemit, ac tales effundit pectore voces. Heu quinam excipiet miserum me denique casus, Vel quid agam? fueritne verax alma Calypso, Nunc vereor, quae fata monens horrenda deorum Dicebat, patrios quam fines tangere detur, Hausturum mediis in fluctibus ante dolores Immensos: rata dicta manent atque omina divae. Heu quibus occuluit Saturnius aethera nimbis, 330 Turbavitque undas! ventorum horrentia gliscunt Praelia, et adverso concurrunt agmine cuncti: Mors instat vicina. o terque quaterque beati Inachidae, magnis queis coram occumbere Atridis Contigit iliacae pugnando ad moenia gentis! Mene illo exstinctum vitam hanc effundere in auras Non potuisse die, quum me contra aspera tela Troës ad exanimi jactabant corpus Achillei? Tunc mihi apud Grajos ingens et parta fuisset Gloria, et inferiae dignae; nunc funere tristi 340 Perditus ad stygias descendam inglorius umbras. Talia jactantem veniens a vertice fluctus Impulit horrendum stridens, totamque cаrinam Concussit. cadit ille ruens, clavumque remittit Avulsum e manibus; tum malo adverso procella Ingruit ac medium glomerato turbine frangit: Nant procul antennae dilapsaque vela per aequor. Ast illum rapido tenuit sub gurgitis aestu Unda diu superas quamprimum emergere in auras Conantem frustra, madidaque in veste gravatum. 350 Post tandem emersit, salsique liquoris amarum Evomuit fontem, qui plurimus undique rivis Caesarie e flava totoque e vertice manat. Nec tamen oblitus tanto in discrimine navim, Sed valido nisu luctatus in aequore captam Arripuit, seditque intus fata ultima vitans: Ipsam agit ac partes maris aestus torquet in omnes. Ac veluti, scythicis aquilo quum saevus ab oris Incubuit campis autumni tempore, et altum Insonuit, raptat sentes atque arida differt 360 Gramina, seque leves glomerant per inane manipli: Sic illam in rapido versabant vortice venti, Interdumque notus boreae, interdumque ferendam Praecipiti objectat zephyro violentior eurus. Haec sensit mediis Cadmaea in fluctibus Ino Leucothee, quondam mortali corpore virgo, Tunc pelagi dea magna, almoque insignis honore. Illa Ithacum rabido miserata in gurgite ferri Languentemque aegrumque, volans par omnia mergo Prodiit e fluctu, navimque ingressa resedit, 370 Ac propior sic fata. Quid o tibi rector aquarum Tam graviter saevit, tantas et suscitat iras? Infelix! At non te perdet in aequore, quamvis Id quoque, si possit, cupiat furialibus orsis. Quin sequere o mea dicta, atque exue vestibus artus Nudatos, ventisque feris sine ferre carinam Per vada nigra sali. Tu vero litora cursu Tende natans ad prima, ubi te fatalibus arvis Accipiet salvum pelago Phaeacia tellus, Dimittetque iterum. Jamque hanc citus accipe vittam 380 Expertem senii, et prono sub pectore tende: Nil metue hac fretus, nullum patiere periclum. At postquam optata manibus tellure potitus Litora contigeris, spoliatus in aequor eamdem Projice, tuque alio faciem et vestigia verte. Haec ubi fata dea est, vittam dedit, et freta rursum Assimilis mergo, subiit spumantia: at illam Qua subiit, fluctu texit super unda nigranti. Haeret inops animi, necdum sat certus Ulysses Fluctuat: inde imo ducens suspiria corde 390 Haec secum. ah misero ne quis deus aspera rursum Damna mihi insidiasque, struat, sic linquere navim Sponte monens? nondum parebo: dissita longe Visa jacet tellus, ubi spondent fata salutem. Quin ego quae potior surgit sententia menti, Hanc sequar, et junctis donec compagibus haerent Robora, non illis usquam dimotus abibo Dura ferens. postquam navim disperserit aestus, Nil melius quando superest, per caerula nabo. Atque ea dum secum turbata mente volutat, 400 Saevus in adversam puppim contorquet ab alto Ingentem pelago fluctum Neptunus, et ipsum Excutit. utque olim violento turbine ventus, Venit ubi in magnum stipularum illapsus acervum, Dissolvens vacuas omnem dispergit in auras Hаc illac: sic texta ratis maris unda resolvit. At non tardatus casu vafer emicat heros Et sese, velut altus equo, locat arbore longa, Nudatusque artus vittam sub pectore sternit; Et jam undas pronus subiens, et brachia jactans 410 Nat pelago. vidit nantem Neptunus ab alto, Concutiensque caput sic voce incessit amara. I licet, i passus mala multa, et fluctibus errans Tende manus. venies optatae ad litora gentis, Nec tamen adventu spero laetabere tali. Sic fatus concussit equis fluitantia lora, Altaque ubi surgit domus illi, venit in Aegas. Sed Pallas Jove nata novas se vertit ad artes, Aeolioque procul ventos in carcere frenat, Omnibus obstructis lateque silentibus acrem 420 Threicium praeter borean, qui caerula frangat, Donec Phaeacum terras contingat Ulysses Elapsus ponto raptusque e faucibus Orci. Noctes ille duas totidemque ex ordine luces Fluctibus erravit cladem undique et undique letum Permetuens: tot namque adstare pericula cernit. Tertia sed postquam tenebris aurora fugatis Clara polo effulsit, posuerunt murmura venti, Pacatusque stetit ridenti marmore pontus: Vidit et ille altam propius consurgere terram 430 Intendens aciem summa sublimis ab unda. Ac veluti gnatis vita est jucunda parentis Cui misero longum sedit vis morbida membris, Incubuitque malum numen; tum rursus amatam Di faciles reddunt depulsa tabe salutem: Haud aliter cupido jucunda apparuit olli Vertice frondifero tellus adsurgere visa. Innatat, ac pedibus nitens conscendere litus Adcelerat. sed postquam aberat non longius arvis, Quam vox auditur resono clamantis ab ore, 440 Illisi ad cautes hausit strepitantia ponti Murmura. namque ingens reboabat litore fluctus Horrendum eructans, salsaque adspergine late Omnia rorabant: neque enim statioque carinis Tuta aderat, curvique sinus; sed culmina stabant Aspera, et objectis scopulorum horrentia saxis. Tum vero gelidus circum praecordia sanguis Diriguit, gemitumque trahens: heu visere postquam Insperata dedit facilis mihi Juppiter arva, Ac propiora sequens adii spatia humida terris, 450 Nusquam, ait, egressus patet atro e gurgitis aestu. Cautibus horrescit praetentum litus acutis, Rauca fremit circum unda, super juga laevia candent, Et subter vasto demittitur aequor hiatu. Qua fugiam pressis figens vestigia plantis, Evadamque malo, quin raptum ad lubrica fluctus Projiciat me saxa, et nisu eludat inani? Quod si etiam ulterius sulcem vada, sicubi portus Inveniam, tutosque humili tellure recessus; Heu timeo, ne saeva iterum maris unda gementem 460 Abripiat longe in pelagus; neu grandia contra Monstra sali, quae multa sinu fovet Amphitrite, Faucibus immittat patulis male numen amicum: Novi odia insensi Neptuni expertus, et iras. Interea haec secum tristi dum pectore versat, Ad cautes et saxa ipsum fert aestus aquarum. Quo pulsus, ni diva aderat Tritonia praesens Consilio, infractos artus doluisset et ossa Exanimis, lacera foede cute, et undique manans Sanguine, sed manibus prendens capita aspera rupis 470 Ambabus, gemitumque trahens se advolvit, et arcto Haeret in amplexu, veniens dum profluat aequor. Exitium sic ille ferum tunc fugit: at unda Mox eadem refluo perculsum gurgite traxit, Avulsumque jugis procul altum immisit in aequor. Ceu quando glauco latebrosae rupis ab antro Polypus extrahitur, simul ater vulnere sanguis Volvitur, infixi simul uncis cruribus haerent Ad vivum lapides: aspro sic ille revulsus E scopulo manibus laceris sparsusque cruore 480 Excidit: unda super spumanti marmore texit. Atque ibi tunc Ithacus contra, quam fata ferebant, Funere crudeli periisset, nata Tonante Ni virgo trepido mentem hanc miserata dedisset. Exsilit a fluctu, rauco qui murmure fervens Litora pulsabat: tum praeter рroxima vectus Caerula, tellurem nando respectat, an usquam Subsidatque solum, pateatque egressibus ora? Nec frustra: pulcri delapsus ad ostia venit Fluminis. haec illi visa est accommoda sedes, 490 Nec scopulis praetenta, nec ulli pervia vento Agnovitque amnem, placidumque in vota vocavit. Quisquis es, o mihi sancte fave: tua ad ostia supplex Advenio saeva Neptuni elapsus ab ira Caelicolis etiam sacer est, quicumque virorum Adsistat curis gravibus jactatus, ut ipse Ingredior nunc amne tuo, genibusque propinquo: Supplicis o miserere pater; tua numina adoro. Dixerat. ac fluvius sedato gurgite fluctus Leniit, et stagni in morem, lentaeque paludis 500 Stravit aquas, gremioque intrantem accepit amico. Ille autem genua inflectens, contraxit et ambo Brachia jam nimio lassatus corda labore, Edomitusque mari. tumet albo corpore totus, Atque liquor large salsus promanat ab ore, Naribus et plenis: non vox, aut spiritus aegro, Sed jacet, exanimansque artus stupor urget inertes. Postquam auras hausit spirans, pulsumque recepit Corde animum, solvit diam sub pectore vittam, Immisitque amni. retro tulit aestus in undas 510 Aequoreas prono labentem flumine, et Ino Laeta suis tenuit manibus. progressus at heros E fluvio juncos inter procumbuit in ulva, Osculaque infigit terrae, et sic ore profatur Mixta trahens crebro gemitu suspiria corde. Heu quid fata parant? misero quid denique restat? Exitio periment; nam primo lucis in ortu Frigida vicini venit aura e fluminis alveo. 520 Anne petam nemora alta, interque umbrosa recumbam Lustra? sinet languor si tantum adnitier aegrum, Fessaque jucundo componere membra sopore; Ah metuo, lanianda feris ne praeda quiescam. Talia jactanti, talesque in pectore curas Secum alternanti potior sententia visa In nemus ire. ergo celerat, mollique repertam In clivo, fluvium supra, consurgere silvam Horrentem cernit propius; subitoque locatur In medio natas inter de stirpibus isdem 530 Felicem hinc oleam, hinc oleastrum fronde virentem, Quas neque ventorum gravium vis humida perflat, Nec Phoebus radiis flammantibus acer adurit, Non imber penetrat. sic arctis nexibus haerent, Inque vicem ramos et densa cacumina jungunt. Huc Ithacus subiit, foliisque agreste cubile Aggessit stratis, quorum vis magna jacebat Sparsa solo, ploresque operire in tempore brumae Apta viros, glacies quum saevior asperat axem. His opibus gaudet tremefactus corpore nudo, 540 Seque locans medius gelidos super integit artus Undique. ceu quando flagrantem pastor in arvo Sub cinere abscondit torrem, servatque repostae Semina vivacis flammae deserta pererrans Culmina, ne longe quaerat post indigus ignem: Sit ille intexit foliis sese undique. Pallas Dat facilem somnum, longo qui fessa labore Membra levet nigro componens lumina velo.