CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1695384 in documento zamagna-b-odyssea.xml

HOMERI ODYSSEAE LIBER SECUNDUS. Ut roseo effulsit pelago Tithonia conjux, Exilit e strato juvenis generatus Ulysse Purpuream indutus chlamydem; jamque aptat acutum Ensem humero, ac pulcris evincit crura cothurnis. Nec mora: sese altis celerans penetralibus effert Ora deo similis, Grajosque adcire comantes Imperat in coetum missis praeconibus. illi Clamantes dant signa viris, hi se undique fundunt. Postquam omni de parte videt venisse frequentes, Et magna circum loca late implesse corona, 10 Procedit pariter juvenis. micat aerea forti Hasta manu, niveique canes duo pone sequuntur, Pallas et ambrosium formae super addit honorem. Ipsum omnes late Graji admirantur euntem Per medios, visaque stupent in imagine, at ille Considit patrio in solio, quin cedere quisquam Abnuat, invideatque senum. tum farier orsus Grandaevus multo annorum jam pondere terga Curva gerens, genibusque labans; sed doctus ab usu Plurima, consiliisque valens Aegyptius heros. 20 Natorum huic unus cum forti miles Ulysse Cesserat ad Trojam nigris in puppibus olim Antiphus insignis bello; quem deinde voravit Efferus extremum Cyclops epulatus in antro. Tres alii mansere: procis sese addidit horum Eurynomus, geminique artes coluere paternas. Sed neque sic poterat tristes avertere curas Nequidquam exstincti semper memor. heic quoque fletu Ora madens coepit senior sic voce profari. Audite, o cives, quae dicam, et figite vestris 30 Haec animis. numquam in coetum convenimus una; Ex quo abiit pelago proles Laërtia Ulysses: Quis nunc excivit subito juvenisve, senexve? Quae vis tanta urget trepidum? veniencia contra Navigia, armorumque metus instare propinquos Audiit? anne salus aliud quod publica poscit, Nunciat huc primus? numquam fraudatus inani, Quisquis hic est, doleat voto; sed Juppiter olli Sic merito, quae mente agitat, bonus omnia praestet. Dixerat. ac juvenis magni Jovis omine laetus, 40 Impatiensque morae (densos quippe ardet Achivos Affari coram ) solio consurgit ab alto, Et venit in medios. sceptrum dat protinus aureum Qui lateri adstabat praeco Pisenor; et ille Longaevum ante alios compellans incipit ore. O senior, non ille procul, qui cogere jussit Concilium, vir abest. ego sum quem lumine cernis Praesentem, me namque unum dolor acrior urget. Nec vero audivi, quae vobis arma reportem Ipse prior, nec dicam aliud commune periclum, 50 Sed mihi quas misero peperit vis aspera curas. Scilicet et saevo genitor mihi funere raptos, Qui vos heu quondam patrio complexus amore Imperio facili rexit dominatus in urbe; Addita et est gravior clades, e sedibus imis Eversura domos, meaque omnia vasta datura, Nempe proci, claro juvenes de sanguine creti, Sollicitant qui tarda meae connubia matris, Invitamque adigunt voto submittere pectus. Dumque iidem Icarii sedes genitoris adire, 60 Permetuunt, paret ille suae ut dotalia gnatae Munera, cuique velit, tradens concedat habendam; Exoritur non ulla dies, quin tecta frequentes In mea conveniant, medioque ululante tumultu. Lanigerumque gregem, caprasque, armentaque caedant Magna boum, largisque epulis impune fruantur, Atque mero, jam jamque premit me turpis egestas Omnibus exhaustis opibus; nec fortis, Ulysses Qualis erat, quisquam crudelem avertere pestem, Auxilioque levare domum valet: haud ego contra 70 Sufficio tantum. veniet fors tempus, et arma, Spero equidem, haec etiam non frustra dextera sumet. Nunc et si qua foret vis addita, protinus aequas Exigerem poenas; neque enim sit tolerabile damnum, Aut facilis jactura domus. quae barbara tellus, Quae regio hunc morem permittit? surgite in iras O tandem veriti gentes, quae litora circum Haec habitant, legesque sacras et maxima caeli Numina, ne capiti vestro mala dura rependant. Vos per ego magnumque Jovem Themidemque verendam 80 Conciliis hominum semper quae praesidet Ferte viri auxilium misero. tabescere curis Vel sinite infandis unum, si mitis Ulysses Ille meus genitor quondam re laesit Achivos.; Aut verbo; poenas cari ob commissa parentis. Ipse luam, cives; odiis consurgite in unum, Addite et his animos. satius fuat omnia vestris Si pereant manibus: quondam sarcire ruinam Spes erit, inque vicem pretia direpta pacisci Justitiae ad leges, nunc perditus irrita jacto 90 Jurgia, et infixum mactet haud medicabile vulnus. Sic ait iratus, sceptramque abjecit, et ora Implevit lacrimis. flentem miserantur Achivi, Aspectantque omnes taciti, nec dicere quidquam? Aut audent saevire. aliis tunc acrior unus Antinous demum sic voce silentia rupit. Nequidquam o verbis, animoque elate superbo, Telemache, immeritos cur nam haec convicia contra Ingeris, invidiamque paras? non Graja juventus, At culpanda parens fallaci praedita mente. 100 En tribus exactis quartus jam volvitur annus, Ex quo nostra urit vivis praecordia flammis Illa jubens sperare omnes, furtivaque mittens Nuncia: vafra tamen votis contraria nostris Vota fovet, tacito hanc meditata in pectore fraudem. Tenvia subnectens immensae licia telae Institit ordiri, simulata et mente loquuta est. O juvenes, mea cura, proci, jam vir meus ille Quandoquidem periit, spatii ad connubia tantum Certa peto, donec valeam pertexere vestem, 110 Quam propero (pereant ne fila incoepta) supremum Laërtae in funus. turpe est, quum tristia fata Ipsius urgebunt aeterna lumina nocte, Si qua mihi e populo mulier convicia dicat, Objiciatque nefas, vivus qui divite gaza Floruit, hunc terra nudum ac sine honore jacere. Sic illa: ignaris facile res credita nobis. Interea arguto percurrens pectine telam Luce operi instabat; sera mox nocte diurnum Dissolvebat opus, tresque ipsos vafra per annos 120 Distulit in longum speratae gaudia taedae. Verum ubi jam quartus venit labentibus horis Annus, et ignaros mulier bene conscia fraudis Edocuit, nos et demum deprendimus ipsi Texta retexentem; jussa est invita laborem Perficere, atque alias animum convertere ad artes. Haec igitur responsa tibi sint nostra; nec ipsum Te lateant, reliquos lateant nec certa Pelasgos. Ilicet hinc matrem dimitte, ollique jubeto Nubere, quem genitor quemque ipsa elegerit ultro 130 Ante alios carum. quod si jactarier aestu Nos volet, ingrataque diu spe ludet amantes Exercens, quascumque dedit Tritonia laudes, Insignesque manus, et diae munera mentis, Astumque, illecebrasque, habuit quot nulla priorum Tуrove, Alcmeneve, comamve exculta Mycene, Quarum nulla potis certare insignibus orsis Ipsius est, non illa tuis fovet utile rebus Consilium. namque heic tua quaeque absumere certum est, Hos fallax animos donec servabit, et artes 140 Haud certe sine mente datas, sine numine divum. Illa quidem nomenque sibi, famamque parabit Ingentem; sed damna tibi, clademque bonorum Dura struit. nos quippe hinc nulla avertere cura, Aut quoquam fessos poterit revocare, priusquam Vista legat numero ex omni, cui denique nubat. Dixerat Antinous; cui rursum natus Ulysse Subjicit. invitam non fas expellere tectis, Quae genuit, quae me nutrivit lacte, parentem, Sive usquam genitor vivit nunc sospes, et aura 150 Vescitur aetheria, seu funere mersus acerbo est. Durum etiam est certe dotalem reddere gazam Icario: reddenda autem nunc protinus omnis, Ingrata si vi! matrem discedere cogam. Quid si etiam redeat genitor? poenam exiget ultro Iratus, graviorque super premet ira deorum Mater ubi ultrices me contra voce movebit Eumenidum furias, odiisque agitabit iniquis Per populos late invisum sic turpiter acta Sedibus e nostris. quare hanc spem ponite; numquam 160 Tale meo, quidquid fuerit, scelus excidet ore. Si vos longa movet maternae injuria fraudis, Idque audire piget, nostras jam linquite sedes, Atque alias alterni epulas et gaudia vobis Instruite, inque vicem socios celebrate penates. Sin haec, ceu melior, sedit sententia menti Unius impune heu miseri res perdere raptu; Perdite certantes, jam nil moror, ipse ciebo Justitiam divum supplex, si Juppiter aequus Audiat, ac veniam precibus det victus, ut omnes 170 Haec eadem vos tecta intra pereatis inulti. Talia dicebat; geminasque e vertice montis Juppiter ecce aquilas subito descendere jussit; Quae pariter motis carpentes aëra pennis Cum zephyro per inane pares junctaeque volabant. Ast ubi consessu medio venere citatae, Insonuere super trepidae plaudentibus alis, Signantesque viros oculis, clademque minantes In gyrum capita atra obversae. hinc unguibus ora Collaque foedantes, ac multo sanguine sparsae, 180 Ad dextram fugere super tecta alta domorum Nubiferas caeli sublapsae rursus in auras. Extemplo turbati animi, ut videre volucres, Diriguere metu, suspensique ora tenebant Incerti, quid monstra ferant, quid numina poscant? Hos interfatus senior tum voce Halitherses Mastorides, quo non alius praestantior inter Aequaevos fuerat divum portendere fata, Et volucrum pennas, et tristia noscere signa. Ille sibi cupiens, sociisque avertere luctum: 190 Eja agite o cives, inquit, quaecumque profabor, Accipite: in primis animos advertire dictis, Vecors turba, proci; vobis nam volvitur ingens Exitium, caelumque graves denunciat iras. Haud aberit longum dulci Laërtius heros A patria: jam jam laetus redit, et sua victor Tecta adiens, caedem parat hostibus ultor, et orco Destinat invisam pubem. nec sanguine soli Saeva luent commissa proci: sors horrida multos Excipiet, claris Ithacae qui degimus oris. 200 Ante igitur quam triste malum super ingruat, omnes Consulite in medium, juvenum compescite fastum Actutum, aut ipsi ponant ultro aspera corda, Dum licet: hoc satius multo reor omnibus esse. Namque ego certa loquor non fallax augur, et olli Omnia jam perfecta cano, quaecumque monebam Vaticinans, olim peterent quum pergama Graji, Scanderet atque una classem fortissimus heros. Ignotumque, inopemque, et late plurima passum Omnibus amissis ratibus, sociisque carentem, 210 Sol postquam egisset bisdenos aureus orbes, Venturum in patriam dixi: nunc terminus instat. Finierat senior; Polybo genitore creatus Quum subito Eurymachus contra sic turbidus infit. I senior, natisque tuis cane talia demens Excidia, ac seras fatorum averte ruinas. Ipse etiam melius, quam tu, nosco omina pennae Praepetis. innumerae volitant per inane volucres Aethereis late in campis sub luce, nec omnes Fata deum vel laeta viris, vel tristia portant. 220 Occubuit, ne finge metus, Laërtia proles Hinc procul; atque eadem simul o! te Parca tulisset Exanimem, haud caneres tam multa infanda loquutus Telemachi falsis acuens ardentia dictis Pectora, si qua tibi deceptus munera pendat. Verum ego nunc moneo, monitus res ipsa sequetur Postmodo: si longo vitae tu doctus ab usu Incautum juvenem dictis incendere perges; Hoc erit exitio primum, cui consulis auctor Irrita moliri frustra, his obstantibus: ipse 230 Deinde tibi arcesses mulctam, quae inflicta dolore Excruciet longo moestumque et multa gementem. Quod superest, satiusque reor, genitoris ad alta Tecta suam jubeat subito discedere matrem Telemachus: gnatae connubia digna parentes, Ingentemque struant, dotalia munera, gazam, Ut merita est. neque enim pubes cessabit achiva, Credo equidem, hoc aliter fessa a certamine longo. An vis ulla vetet? non ullius arma timemus, Curamusque iras; non ipsum magna sonantem 240 Respicimus juvenem, nec quae canis omina frustra Tu senior, coetu invisus magis unus in omni. Interea assiduo laeta inter gaudia luxu Absumentur opes, donec sic ludet amantes Cunctando regina, eadem est cura omnibus, idem Omnes ardor habet tantae virtutis honorem Quaerere: sola vetat nos haec absistere coepto, Aut alias thalamo legere atque optare puellas. Dixerat Eurymachus. sed non deterritus, illi Telemachus sic voce refert. jam certa voluntas 250 Nostra tibi sociisque tuis: quid nunc precer ultra, Quidve iterem toties, quae di supera alta tenentes, Quaeque omnes norunt Danai? sit munere vestro Fas mihi nunc saltem bisdeno remige pinum Instruere, atque alti tentare pericula ponti. Ire Pylon, Spartamque juvat genitoris amati Nuncia scitatum, si quos vox didita vulgi, Vel moneant casus famae praeconia magno Ab Jove missa, hominum late clarantia nomen. Si qua mihi tulerit vox salvum tendere sedes 260 Ad proprias; quamquam fessus, tamen omnia ad annum Dura feram. sin vero exstinctum et lumine cassum Audiero; inferias supremaque munera solvam, Attollamque redux magna ingens mole sepulcrum Sic merito, matremque sequi connubia faxo. Haec fatus juvenis, solio consedit in alto Multa putans. tum Mentor ibi consurgere visus Mentor magnanimo quondam dilectas Ulyssi, Quem patria excedens rebus praefecerat heros Omnibus, atque uni longaevum aetate parentem 270 Servandum, curamque domus mandarat habendam. Is tum se attollens ita voce affatur Achivos. Huc vestros adhibete animos, et dicta loquentis Audite, o cives, quis mitem, ac molliа regem Pectora gestantem posthac, sanctamque colentem Justitiam speret? quis non immania facta Volventem, ac saevos agitantem corde furores Permetuat, quando patriis virtutibus olim Regnantis, placidaque urbem ditione regentis Nulla subit Laërtiadae vos cura, nec ulla 280 Gratia promeritum sequitur? mitto horrida pubis Et scelera, et diras aliena in sede rapinas. Illa caput leto objectans populare penates Institit, atque Ithaci vi dura evertere census, Scilicet haud iterum venmrum in tecta, sed usque Abfore sic sperans. non pubi irascor acerbae, At vobis, cives o semper inertia corda, Vobis nunc irascor ego. proh Juppiter! omnes Ut taciti sine voce sedent; nec jurgia plures, Nec juvenum vanos audent compescere fastus. 290 Haec ubi dicta; Euenorides Liocritus olli Contra voce refert. nimium ad convicia Mentor O facilis praecepsque ruis. quo sic malus ardor Mentis agit, quae tanta animo fiducia surgit, Quidve procum tentas saevis ardentia dicto Pectora nequidquam cohibere? insurgere durum est; Quamquam multa virum densentur millia contra, Adversam in pubem, dapibus quam semper opimis Mensa aliena fovet. non si ipse huc acer Ulysses Adveniat, domibusque procos expellere tentet, 300 Efficiat quidquam conando; quin et sua fleret Moesta viri reditu cari post tempore longo Penelope, namque his congressus fata subiret Continuo domitus. proin hanc pectore curam Abjice, nec vanis demens adsurge querelis. Jam missi repetant sua quisque negotia cives: Huic autem patrii comites, heros Halitherses, Ipse et Mentor, iter, poscit quocumque, per undas Expediant. sed longa sedens heic tempora credo Ille trahet, vocesque et inania murmura captans 310 Nec patriam linquet, nec carbasa tendet in altum. Talia ubi dixit, misso discedere Grajos Admonuit coetu: subito in diversa profecti: Tecta petunt sua quisque viri; consuetaque regis Alta proci referunt celeres ad limina gressus Telemachus vero secreta ad litora cessit, Ablutusque manus pelagi spumantibus undis Constitit, ac tali supplex est voce Minervam Protinus affatus. facilis tu numine sancto, Hesterna es quae luce meos dignata penates. 320 Visere, et impulsis agitantem caerula remis Tendere jussisti scitatum fata parentis, Tu me diva audi, prohibent tua maxima Achivi Jussa sequi, semperque animis elata superbis Ante alios me turba procum desistere cogit. Sic ille. oranti coram stetit obvia Pallas Mentoris os habitumque gerens, ac demere tristes His coepit dictis turbato e pectore curas. Nec tibi vis animi deerit, nec vivida bello Dextera, si patrio quondam cum sanguine virtus 330 Illa tibi patria est divum data munere, quae nil Non poterat, seu facta virum, seu dicta vocarent. Haud vanum tibi cedet iter, nec vota fovebis Irrita. ni vero genitor te clarus Ulysses Penelopi junctus, vitae fudisset in auras, Non spes ulla foret, tantis te emergere posse Fluctibus, ac duros fortunae vincere casus. Rara etenim soboles aequat virtute parentes, Plurima deterior: pauci, quos aequus amavit Juppiter, ingentes animos generosaque vincunt 340 Facta patrum. tu fide tamen: quum pectoris acre Consilium, magnique tibi vis cessit Ulyssei, Omnia perficies, neque te spes fallet inanem. Quare age, dementesque orsus et vota procorum Mitte insana; nihil recti novere, nec atrum Vesani lectum, nec fata instantia cernunt, Quae fert Parca die morituris omnibus uno. Haec vero tibi certa via est: absiste vereri; Quamprimum voto laetus potiere. Paternus Hospes ego actutum, quae vis, tibi pinea texta 350 Sufficiam, pelagoque simul comitabor euntem. Ergo petens tecta alta procos tu affare superbos, Et quae poscit iter, simul instrue dulcia condens Vina cadis, florem et cereris mortalibus aptum Utribus in validis. Ego contra sponte sequentes E populo adcibo socios et navibus unam E variis, quae nostra jacent per litora multae Antiquae pariterque novae, visa optima ponto Quae fuerit, canum deducam laetus in aequor. Sic juvenem Jove nata monet; nec jam ipse moratur 360 Jussa deae, sed tecta petit, cernitque sub ipsis Porticibus de more procos in limine capras Setigerosque sues mactantes. Obvius olli Fit subito Antinous ridens, dextraque prehensum Blandus adit, dictisque simul permulcet amicis. O nimis impatiens animi, nunc tristia corde Abjice Telemache, et paullum compesce dolorem, Utque prius dapibusque una vinoque fruare. Namque tibi cives navim sociosque parabunt Delectos, qui te Pylias comitentur ad oras, 370 Quaerentem cari fortem casusque parentis. Vix ea subridens dederat, quum natus Ulysse: Haud mihi vos inter fas est versarier, inquit, Antinoe, invitus mensa nec laetor opima. An non illa satis, quae jam rapuistis acerbi Multa mihi, parvus fueram dum scilicet infans? Quid morer? An viridi factus nunc grandior aevo, Dum mens certa viget, dumque ira in pectore gliscit, Nequaquam experiar, Pyliam seu vectus ad urbem, Sive hoc in populo, vobis ut fata parentur? 380 Ibo equidem, nec erit certe via vana profecto. Quamquam aliena ratis pelagi me turgida ducet Per freta, vos quoniam sic me voluistis egentem. Dixit, et Antinoi dextra se subtrahit ultro Elapsus facili motu. Non secius illi Et properare dapes, juvenique illudere certant. Atque aliquis ficto ridens sic ore profatur: Heu mala Telemachus molitur funera nobis Omnibus! Aut ultor socios a Nestoris urbe Aut etiam e Sparta ducet: nimis ardet abire. 390 Fors Ephyrae longe tendens in regna feracis Ibit atrox, referetque illinc letale venenum, Poculaque inficiens caedem struet omnibus unam. Quin potius freta lata sequens (hinc excipit alter Saevior) ipse etiam mediis in fluctibus atrum Inveniet letum, genitor quo raptus ad orcum est. Haec via sola, queat nobis qua forte nocere, Et curas augere, inter nos omnia laeti. Dum bona dividimus, desertaque tecta parentis Linquimus, aut illi, cui tandem nocet, habenda. 400 Haec ipsi. Ille autem tecti penetrale repostum Ingreditur, quo magna aurique aerisque jacebant Pondera, et intactae vestes, et odoriferi vis Multa olei. Stabant antiquo et dolia baccho Plena, diis qualem pateris libamus et auro, Quaeque suis innixa locis, si quando rediret In patriam passus multum Laërtius heros. Haec claustra et bifores inter se vectibus aptae Omnia claudebant valvae, noctesque dieique Intus fida sedens servabat grandior annis 410 Euryclea Opis Pisenoridae inclita proles. Cui tunc adcitae in thalamum sic fatur Ulyssei Progenies. agedum nutrix dulcissima promens Hauri vina, cadis quae servas condita plenis Opperiens miserum genitorem, has victor ad oras Si redeat, mortem fatumque elapsus acerbum. Bissenas implere sit urnas cura, supraque Claude vigil; dein et consutos infer in utres Infectaecereris florem, bisdenaque factae Pondera: sola scias moneo, sintque omnia praesto. 420 Namque ego sub noctem rediens, quum mater in altas Conscendet sedes placidam admissura quietem, Accipiam, mecumque feram cessurus ad urbem Nestoream, Spartamque; mei si qua aura parentis Fortunamque vicesque optanti audita reportet. Dixerat: atque olli gemitus de pectore rumpens, Et graviter moerens ita nutrix voce reponit: O tibi, gnate, animo quaenam haec sententia sedit, Pergere quove paras loca per distantia vastae Telluris solus? periit jam fortis Ulysses 430 Heu miser, ignotaque jacet projectus arena. Insidiisne proci parcent, ac fraudibus ullis, Tu quoque ut errando pereas, tuaque omnia raptent? Heic maneas, dilecte, precor. quid ferre labores Hos juvat, ac tumidi tentare pericula ponti? Cui juvenis sic oranti: fide optima, dixit, Non animus, non haec divum sine numine mens est. Quin age, dicturam carae nil esse parenti, Ante undena aderit quam lux duodenave, jura Caelicolas testata, gravi ne percita luctu 440 Ipsa sui pulcros corrumpat corporis artus. Quod si eadem sciat ante, atque omne audire juvabit Consilium nati, promitti libera narra. Haec ait: et nutrix juravit magna deorum Numina. pollicitis tum demum rite peractis, Dulcia vina urnis infundit, jussaque stipat Utribus in validis cereris canentia dona Dum juvenis sinuosa procos adit atria circum. At Pallas molita novas in pectore curas Telemacho assimilis partes late urbis oberrat, 450 Compellansque viros, ubi cuique occurrit, ad altam Vespere sub sero puppim contendere mandat. Nec minus a gnato Phronii Tritonia navim Velivolam poscit, poscentique adnuit ille. Inde ubi sol prono declinans cesserat axe, Arvaque inhorruerant umbris, immittere ponto Maturatque ratem, immissaeque imponere cuncta Arma jubet, portuque instructam condit in imo. Circum etiam affusi comites, ut quemque vocavit Diva, ruunt. quos illa, parans in pectore fraudem, 460 Deserit, ac properans tecta in Laërtia tendit, Heic dulcem subito juvenum per membra soporem Irrigat insidians large potantibus. et jam Poculaque excussa e manibus, sopitaque corda Ocyus hac illac stratum petiere, neque ullus Stare diu potuit, postquam sopor incidit aegris. Tum dea Telemachum tecti e penetralibus Evocat ipsa gerens et vocem et Mentoris ora, Ac subito: resident per litora curva parati Jam socii, delecta manus; teque omnis in uno 470 Fit mora, dum venias: agedum properemus abire. Tantum effata, gradu praecessit diva citato: Ille deae gradiens retro vestigia servat. Atque ubi devenere ad glauci marmoris undas, Conspiciunt sicco densos in litore Achivos, Hosque ita Telemachus compellat. Adeste sodales, Auxiliumque viae mecum deferte lyaeum Sedibus e nostris cereremque. Haud conscia mater, Haud famulae; nutrix in partem sola vocata est. Sic fatus dux ipse praeit, sociique sequuntur. 480 Nec mora fit referunt quae sunt data cumque, locantque Deposita, ut jussi, tabulata sub ardua navis. Jamque adeo scandit juvenis, divamque sequutus, Ipsa ubi se posuit, puppi sublimis in alta Ad latus assedit. Tortos laxare rudentes Lecta manus pariterque instat considere transtris, Ac zephyros ciet ipsa Jovis Tritonia proles Spumea crispantes roseis freta molliter alis. Tum vero hortatus comites capere imperat arma Telemachus: parent jussi, mediaque carina 490 Intus hiat qua parte locus, celsa abjete malum Constituunt, actisque utrinque rudentibus aptant, Lineaque intendunt contortis carbasa loris. In medios venit aura sinus: volat incita puppis, Moliturque viam pelago, circumque ruentem Purpurea hinc atque hinc divisa immurmurat unda. Continuo remis circum latera alta revinctis Plena mero laeti statuunt carchesia nautae, Omnibus et libant superis in vota vocatis, Praecipue tibi, gnata Jovis. Sic nocte per umbras 500 Usque sub auroram zephyris felicibus ibant.