CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1666316 in documento andreis-f-carm-h46.xml

Precatio Tranquilli ad Deum O pater, o rerum Deus, infinita potestas, Qui mare, qui terras et summa tonitrua calcas, Cuncta tuis parent caelestia numina iussis, Quicquid et immensus terrarum amplectitur orbis, Saxa etiam et mutae pecudes rationis egentes Te patrem agnoscunt sancto nutuque feruntur. Degener unus homo, temerarius, improbus, audax, Impius et uarius, genio deceptus iniquo, Dissidet a mundi compage miserrimus errans, Ipse sui tanquam genitor primordia uitae Iecisset, nullo posthac occumberet aeuo. In quodcunque nefas laxis rapiuntur habenis Mortales animi, nos urget dira cupido Ambitioque tumens agitat, nos blanda uoluptas Inuidiaeque faces, aspergunt pectore uirus. Nulla fides et amor, reuerentia nulla est, Res agitur Scythicis multo inclementius ursis. Et miramur adhuc quod nos mala torquet egestas Aut inimica lues agros populatur et urbes! Nos fera bella premunt uelluntque a sedibus hostes, Rara quies, etiam uexant sub nocte tumultus, Nec patitur placidos ea cura capescere somnos. Denique ut immemores, profugi seruique rebelles Plectimur innumeris te iusto uindice morbis. Sit satis, oramus suplices, pater optime diuum, Hactenus heu miseros tantum exhausisse malorum. In stabula errantes per inhospita saxa domosque Confer oues, stabili firmes uestigia gressu. Iusticiae inspires ignem et pietatis amorem, Ne tua dispereat soboles, uanescat imago, Mentis inops misereque iacens caligine caeca. Nam nisi tu praesens semel illustraueris, omne Corruit in praeceps, tenebris inuoluitur atris. Vt poenas sumpsisse iuuat quibus impia quondam Mens fuit atque animos uane domuisse superbos, Sic uelis iratum flammasque recondere fulmen, Mutato in melius, flenti quoque parcere uulgo! Non uindicta magis quam te miseratio tangit, Atque ea, quum nostrum peccatum ulcisceris olim, Supplicia ingentes palam uertuntur in usus. Non etenim ut cruties, sed, qua bonitate refulges, Castigas, pariat nobis dolor iste salutem. Te regem et dominum, te laetabunda parentem Haec tua progenies inflexo poplite adorat, Authorem mundi seruatoremque stupescit,Textus in f. 181 continuatur Ac petit exactam patris indulgentia labem Deleat et nolit nostrum meminisse malorum. Respice sed potius lachrymantes lumine dextro Et uirtute foue atque inuictum porrige robur, Ne quis forte furor, siue inconcessa uoluptas, Aut immane scelus iunctaeque cupidine fraudes Rursum conuellant rabide, populumque fidelem A gremio, metuende, tuo, tua iussa trementem, Eripiant, extemplo et ad impia Tartara trudant. Ergo in diuinis meditemur legibus usque Assidueque tuum celebretur, perfice, nomen; Cum diuis hominum fiat una eademque uoluntas, Vnus et in terris regat unum pastor ouile.