CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1525575 in documento bunic-j-vgc.xml

Iacobi Boni Racusaei Donum primum Pastoralis Tibiae Virgini Matri dedicatum. Incipe septiforem mea Tibia dicere cantum, Maxima dona Dei, sanctum meditare timorem, Ipsa nouem gradibus triades efusa per latas Vrbis Olympiacae, septenas scande per arces. Qua data Christicolis coelestia regna fathiscunt, Diique Deo coeunt, et Daedala moenia condunt. O qui de gemino procedis numine numen, Mens de mente, Deo Deus exis, amorque duobus Vnus par, neutro maior, par unus utroque, Immensus, numeris extans, et pondere solus, Huc ades, et mea uela notis intende secundis. Siue sub interno spatiaberis aequore cordis, Seu super aetherios tecum simul euehar orbes. Siue malis elementa sagax mea sensibus arces. Me tua sancta suo praesentia lumine ducat Mi pater, unde meis timor ossibus aestuat ingens. Quum tua me sacra doceat facundia lingua, Ipse canam laudes, foecundis imbribus oris Ipse pluam, sacer ipse tibi praeconia dicam, Forsan at euigilent aliqui mage diuite uena. Nam quid ego? nisi bulla tumens, et uentus inanis, Qui nec homo, nisi uermis inops, et uile cadauer. O, ego de caecis per te pater eruar umbris, Lux mea, da lachrymet turpes mea uita reatus, Iudicii timeat decreta horrenda futuri. Hinc ego fortunae illecebras aspernar inanes, Ne formidati frangant me turbine nimbi. Ah quid agam? mea uoce tua praecordia pascam. En age, qua tua sancta uocant me iussa sequamur. Per noua Parnasi sacraria, perque recessus Euterpe insolitis moduletur diua choraeis, Aspiret diuina suo sapientia uerbo. Hic puer electus, quem tu suscaeperis alto Germine, quassata calamum uel arundine nullum Conterit, aut fumo tedas extinguit hiantes, Nomen habet magnum, sperandaque dona propinat, Gentibus, ecce malo stimulatum Daemone monstrum, Virque oculis captus, surdas fanaticus aures, Osque elingue ferens adducitur agmine multo. Quem Rex heroum fortissimus arce repulso Hoste leuat, toto populi mirante tumultu. Nam simul ac potuit uoce, aure, et lumine purus Conceptum toto spirabat pectore Christum. Nimirum attonitum uulgus stupet, inclytus ille Nobile regis aiunt genus en a sanguine Dauid. At rabidus stimulat pharisaica pectora liuor, Insanumque furens stygia pice acerbior ira, Nam quid agant? facinus miranda luce coruscum Haud abolere queunt, ideo infamare laborant. Tum furiae mentem diris concaeptibus implent, Hinc phariseorum talis blasphemia gliscit. Hoc fit in excelsis qui praesidet arcibus atro Daemone, cui reliqui parent, hoc principe pugnat In styga, tartareus fugit hac uirtute satelles. His postquam ultricum stimulis, hac arte nefandi Criminis urgeri, sacrasque efferuere mentes Viderat, haec inquit soboles pulcherima regum. Omnia dissidio durus quatit oppida Mauors, Omnia regna ruunt in se diuisa superbis Imperiis, domus inque domum collapsa recumbit. Si uero pugnant inter se Daemones, illumque Hic fugat, aduersis Belial iam dissidet armis. Quo stabunt igitur? regnum quo Marte tenebunt? Porro ego si contra hos tetro sic principe bellor, Pro quo uestra manus? uel cuius signa sequantur? Vos super his ideo est iuris commissa potestas. Numine sin digiti decernimus, atra fugantes Agmina, quo toruos animis extrudimus hydros. Ergo dei regnum uestras peruenit in aedes, Et si celsa domi custos tenet atria fortis, Statque ibi pace ferox hotrentibus horrentibus asper in armis, Viribus, et ferro custode potentior alter Ingruat hanc si forte domum, rapit arma, uirumque Alligat et spoliis uicto custode potitur. Talis auentini rapidum prope Tybridis amnem, Immensum sub rupe uorax habitator opaca Semihomo Cacus erat, monstrum crudele rapinis Assuetum, pastu, et miserorum caede uirorum. Hunc, ut Gerionis sunt membra tricorpora magni Herculis acta neci, magno et spoliata trophaeo, Post pecus abstractum, ui quando immane barathrum Amphytrioniades perfracto monte reclusit, Et pecus insolito tenebrosum lumine fulsit, Pertrepidumque fuga, et glomerantem incendia Cacum, Ignifluo et mixtim nebulas ex ore uomentem, Viribus oppressum elisit, strauitque per antrum. Hinc grata Herculeis celebratur honoribus ara. Qui mea signa sequi, mea negligit arma gerenda, Milite cum nostro, me stat meaque agmina contra. In mea qui nostras non congregat horrea messes, Colligit et curua demessos falce maniplos, Dissipat hic pingui et dispergit mergite culmos. Vulgus in omne malum procliue, remittitur omne Crimen ei, quodcunque patrem iaculantur in altum, Quoque suo intentant infligere uulnera nato. Ast immitte nefas, atque irreparabilis error, Qui necat immani malesanam uulnere mentem, Impetit, et sanctum iaculis oppugnat amorem, Impia quo uibrat mors irreuocabile telum, Quo cor durescit, uitae nec poenitet actae, Tollitur id nulla uenia, neque tempore crimen. Aut det amineus dulces mihi pampineus uuas, Aut ferat immites inculta labrusca racemos, Omnis enim foetu proprio cognoscitur arbos. Inuida gorgoneis o, gens imbuta uenenis, Quum tua cerbereo praecordia felle tumescant, Quo mihi mella dabis linguis ex ore trisulcis? Talis ab ore uenit, quae corde oratio manat, Qualis quisque suis e fontibus efluit amnis. Virque ut honestus opes thesauris promit honestis, Sic sordes inhonesta suas, atque improba lingua Egerit, ipsa quibus scelerato corde lutescit. Protinus accipite hoc, et figite pectore uerbum. Quicquid inane uagum mens uoluit, linguaque fatur Gutture uaniloquo, quod labra loquatia fundunt, Vltima supremo pensabit iudice libra. Testibus haud aliis opus est, nam quisque supremum Iudicium proprio sortitur ab ore futurum. Tum pharisea phalanx astu pellacis Auerni❦ Pectora dissimulans, et Daemonis arte nefandi, Coelitus aede palam bone dux noua signa uidenda, Haec ut aiunt oculis cernamus, opusque probemus. Christus ad haec medio quo mollia, et aspera calcat Blandimenta mali et conuitia plena furoris, Prosequitur, iacula et contra sic fulmina torquet. Poscit adulter opem populus noua signa uidendi, Impia gens noua signa petit, nec signa dabuntur Coelica. sed signum pelagi, sub gurgite Ionas Delituit uastae spatioso pistricis aluo, Nocte dieque fuit, donec lux tettia tertia uatem Extulit immanis moribundo corpore Caeti. Nam totidem alma suo tellus in corde diebus Virgineum germen gremio complexa tenebit. Barbarus assyriis surget Niniuita sepulchris Cum populo hoc summi tremebundo examine finis, Vt scelere ingratam multo condemnet Idumem. Illum horrescentem gethaei fulmina Ionae Paenituit culpae, quem si supereminet, astat. Sabba quoque extremo surget pia fine uirago Iudicii, simul hac scelerum cum gente nefenda nefanda Lancinet illa tuum non atque merebere crimen. Illa quidem Solymam magna comitante caterua Diues ab australi uenit regina profundo, Nomen eam magnum Salomonis, et inclyta phama Duxit, ut audiret miranda Aenigmata Regis, Conferretque Sophon, en qui supereminet illum, Hic est, aetheria qui lampade clarius extat. Quum uero humano de copore Belzebub exit Sordidus, incessitque furens, inaquosa profanus Saxa colit, uiridique locos humore carentes, Rimanti fit nulla quies, hinc improbus infit. Ipse lares repetam nostros, quibus eferor exul, Illicet hos repetit proprio tum rege uacantes. Quos super alta tegunt ornatu aulaea superbo, Permundata domus scopis nitet omnis adactis. Concitus unde ruit, septem quoque Daemonas orco Euocat, ii coeunt, sociumque agglutinat agmen, Agmen tartarei deterrima pestis auerni, Mox illam penetrant, et pristina regna resumunt, Cuius et acta facit peiora nouissima primis, En popule instar habes huius tibi pessime monstri. Dixerat, exultat media Marcella caterua Oris capta pia mulier dulcedine sancti, Talibus et dictis alta sic uoce profatur, O, foelix tanto tumuit qui pignore uenter, Qui tot thesauros concaepto numine gessit, Lacteus o candor faustus, faustissima tantum Pectora, quae sancto lactarunt hubere natum. Haec ubi, non eadem uox omnibus, infremir illa Pars, haec semiferi commurmurat impia uulgi. Non secus hyrcanis ubi sol nemora auia lustris Exoriens alto radiis illustrat apertis, Excita tum dociles uariat luscinia cantus, Exultatque canens alta Philomenaea sub umbra. Tygris at acta graui fremitu raptoribus instat, Vt catulis sese, et uiduata cubilia uidit, Hinc simul incrocitant alaru uerbere corui, Sic eadem uario miscetur murmure sylua. Diuerso ut sonitu plebeiia pectora frendent. At sua sydereus iuuenis rosea ora resoluit, Atque ait, immo etiam foelix ac faustior illa Et quicunque sua me concipit aure fideli, Cordeque prosequitur custos operosus amoris. Interea magno stygii iouis aula tumultu Concutitur, turbata fremit domus ignea Ditis. Nomen enim Iesu ut fragor horrida tartara pulsat Fulminei iactus, horrendumque intonat orco. Namque orbata fugat regnis a sedibus altis Agmina nigra noua ui uerbi, et nomine solo Omnia perdomitat, quibus imperat, omnia parent Imperio, quis tam ualidus nostro incidit orbi? Quae ratio fandi tam uehaemens, intima ferro Quam penetralibus linguae petit ignea uirtus, His consultandis infandi Daemones instant. Instaurent acres stetit haec sententia pugnas, Vt bona quo possint conatu exorsa retexant, Vt belli praedae statuant immane trophaeum. Ego emissa phalanx armis accincta gehaennae, Quae phlegetontei cudunt Acheronte Cyclopes, Ingens hoc uasta coquitur fornace metallum, Fulgureusque calybs, tinguitur et aera ueneno. His fera castra mouent, astu latebrosa, dolisque, Insidiis uaga signa locant, hostemque lacessunt, Integra dum haereret dicenti concio Christo, Et pia non unquam dulci saciata magistro Haud aberat, sed mater eo dum fixa moratur Vestibulo, secumque cohors fraterna manebat. Hic parat insidias Bemot, suggestaque fallax Tendit tela, bono et culpam praetexit amictu. Te formose petit, tua turbat ouilia pastor, Dum pendent ex ore tuo, dum pabula libant. Haec et ab humano tibi suggerit ore proteruus. En tua te mater uenerabilis, et tua fratrum Copia grata foris affari ardentius optant. Protinus insidias hostili fraude latentes Strenuus aduertit iuuenis, uulpemque dolosam, Et qui primus amor, reuerentia prima uerendi Patris erat, rebus communis et omnibus ordo, Vita, uia, et lumen, tali illum uoce repellit. Quae mea mater erit? uel quae mihi copia fratrum? Hoc dicto teretes digitos, et brachia tendens In socios ait, ecce mei mea mater amoris, Ecce mei fratres, patrem qui sydera torquet Nam quicunque meum colit, et qui obtemeperat ipsi, Frater erit meus, atque soror, meaque optima mater. O, fas, o, pietas o, tanto nomine digner, Par cultus tibi me fratrem, et deuota uoluntas, Germen opus uerbi mihi te tua gratia redat. Prodiit extemplo refluens a limine Christus,❦ Candida teque petit Mater, tibi totus inhaeret Feruidus, et totam penetrat te luce coruscus. Qualis erat prima rutilans ab origine Phoebus, Lunaque, quum plena radiabat lampade, magno Ipsaque nocturnum referebat in aethere solem, Quum subit oceanum, et mensis discumbit aquosis, Caetera mirantur praestantem sydera phaeben. Talis erat medios inter dea lucida fratres, Atque oculos omneis in se conuersa tenebat. At Christus subit inde domum, mensaque recumbit Hostili, phariseae tua et consedit aula, Indigna tali conuiua, atque hospite tanto. Namque tuos ritus quod non seruarat Iesus, Nec puro prius ipse manus in fonte lauarat, Mente tua infrendes, et inania murmura conflas. Talia uoluentem Christus sic uoce retudit. Vos studium solers externi, et cura remordet, Tergere craterem iuuat, et mundare catinum, Sed cur nequitiae caeno, cur fraude rapinae Non piget interius plenam sordescere mentem? O, stulti sensu, quis nam cute uiscera uestit? Nonne idem, uegetatque artus, et corpora format? Atque opus hoc totum auctorem sibi uendicat unum? Quod superest uestri miserescite, et ecce nitescent, Omnia, detergit miseratio crimina multa. Vae pharisaee tibi globus improbe, pestis auara, Qui decimas olus, ut mentham, rutamque rigentem, Scilicet hac leuia, et legis grauiora profanas. Nempe necesse prius seruare haec, illa subinde est, Vae pharisaee tibi globus improbe, qui loca primis Per fas atque nefas cupis ambitiosa cathedris, Et captas aurum tumida leuitate forensem. Vae uobis inquam, facie qui albente sepulchris Tristibus assimiles estis, quibus intima tabo Fossa tumet, putre et cauea graueolante cadauer, Nescia mens hominum, sua quo uestigia uerrant, His dictis obsessa rigent a Daemone corda, Hinc acuunt stimulos, odiis fomenta ministrant. Sic quidam socius minoius, et Rhadamanti Iure ferox, in nos etiam tua iurgia iactas, Talia uociferans o, Rabbi, huic acer Iesus, Vosque sacrosanctae qui nomina legis habetis Vae uobis scribae, namque ardua pondera multos Intoleranda premit, nimiumque onerosa fatigant, Per uos auctores, at uos onera illa supinis Tangere ne digitis, uno neu pollice uultis, Vae uobis qui sancta pio delubra sacrorum Conditis, et uatum cineri monimenta dicatis, Vestri dant poenas pro caede et sanguine patres. Nimirum testes uos ampli, assentit atroci Perfida mens operi, scelerum quoque conscia patrum. Propterea celebrata suo sapientia regi Sic ait, emittam uates, missosque fideles Ad populum, hinc alios scelerata morte necabunt, Ast alios trudent infesta Gorgone Ditis, Omnis ut a primo cruor ille innoxius aeuo Sanguinis efusi, iustas uos pendere poenas Cogat, ab immiti nece prima insontis Abelli, Vsque cruentatum delubra, altariaque inter Caede Barachiadem, cecidit qui uulnere uestro, Supplicium graue uos, tormentaque dura luetis. Vae uobis inquam, quos nomina legis honestant, Qui lucis clauem, thesauri et claustra tulistis, At uos internos pigitum penetrasse recessus, Quin etiam intrantes a limine pellitis ipso. Lynceus arcano haec dum pandit caudice Christus, Omnia qui propria sub luce rotantia uoluit Saecula, et aeternas hominum speculatur abyssos. Tum magis atque magis durescunt aenea magno Corda dolore, graui et fremitu fera pectora feruent, Sicut ubi impellit rabidum mare concitus auster, Et scopulo allatrat fragor, et spumantia pulsat Littora, rorantes resonant aspergine cautes. Sic Christum alterni oblatrant, et uocibus urgent, Multaque nequicquam iactant, atque irrita tendunt. Tum simul occurunt, addensant undique multi, A populo turbante globi, stipantque uiritim❦ Pectora pectoribus, calcatque, premitque pedem pes. Interea quidam ualde importuna rogabat, Cultor auaritiae, forsan sua qui bona Christo Crederet, ipse sibi et bene consultasse putaret. Scilicet auctore ut tanto fraterna parenrum parentum Diuidat in capita, et totum quoque partiat assem. Quoi Christus, quis tale mihi ius arrogat? aut me Vos super ut iudex, et sim partitor adegit? Separet an fratres? qui congregat, aut Mediator Ipse dei atque hominum terrena negocia tractet? Omnis auaritiae culpa tunc esse cauendum Edocuit, nec enim parcae cui stamina uendunt, Vita nec ullius thesauro stat, nec opum ui. Vt magna immenso quum sese copia cornu Fudit, et ipsa suas stupuerunt horrea messes, Diuitis agricolae non se capit uber in arctis Sedibus, et tacita secum sic mente uolutat. En quid agam? mihi quas exuberat area fruges, Qui mihi nunc referent? aut quae ingranaria condent? Stricta quidem laxanda mihi sunt horrea tanta Mole loci, quibus omnis ager, quibus omnis inundet Copia, quae longo nostris fluat usibus aeuo. En age non segnis, tibi nam quam pluria largis Labra fluunt opibus per tempora multa futuris. En tibi parta quies, epulis indulge superbis, Sume dapes lautas, uario te prolue Baccho. Quoi deus hoc inquit, demens hac nocte reuellet Inuida defuncto Proserpina uertice crinem, Immitesque tibi nent fila suprema sorores. Ast ea cuius erunt tandem, quae plurima seruas? Sic cuique sibi bona congregat, unde supernam Quod super ex undat exundat saltem, nil ponit in arcam, Futilis est, o, qui cumulando incumbis aceruo, O, miseri qui uos foelices esse putatis, Reddite dum fas est alienum, sumat egenus, Illud enim, quicquid uestros super affluit usus, Reddite, diues habet miserum, quem perdit auarus, Ni foueat, quin se spoliat, qui interficit ambos. Fuderat aurato rutilos a uertice crines Festa dies, quum solis equi se gurgite promunt❦ Oceani, glomerantque rotis stridentibus, et quum Purpureis coelum, terras, mare, naribus afflant. Haec memoranda sua nascentis origine legis Primitiis frugum coliturque in templa relatis, Mosco hanc omnes ritu uenerantur apellae. Sed non ipse suas leges quas condidit auctor Deserit, immo ipsas (ut caetera perficit) implet. Ergo in templa dei solymas ascenderat arces, Sancta salutifero ut mysteria panderet ore, Et noua uiuentis templi sibi festa sacraret. Est locus hic ingens, quem machina quinque reflexis Porticibus claudit, quo quum pluit imbre per altos A tectis omnis se colligit unda canales. Nomen habet triplex domus haec, Bethsaida fertur Hebraeis, latiis piscina, probatica graiis. Plurima languentum miseranda cubilia passim Fusa iacent intus, tota et sternuntur in umbra. Loripedes, oculis capti, et quibus arida succo Membra carent uitae, siccis praemortua uenis, Turbantem sibi quisque suis pro uiribus undam Expectat, trepidusque pauor praecordia pulsat. Diuus enim medicis qui praesidet artibus ales Angelus, huc sese uariam referebat ad horam. Cuius in aduentu torquet uada uortice turbo, Exultatque latex, et uim capit unda salubrem. Extemplo in fluuium miserabile funditur agmen Vndique correptum, semissaque corpora reptant, Illa ferunt, aliusque alium sub gurgite mersat. Spumeus assultu circumsonat amnis amaro, Et pulsae querula gemitum dant uoce lacunae. Quas quum multus aquas aeger petat, humor at unum Sanabat, primus tacitum qui flumen inibat, Postremo ut primum sonitu staret unda residens. Sic olim Susis medorum regis in aula Inter uirgineas electa est una cateruas, Vnaque multicolor fit nubibus Iris aquosis Sole sub aduerso, coeli quae templa serenet, Iudicis aeterni pactum, et dea facta tribunal. Hos inter thalamos, et desolata iacebat Agmina, languentes interque aegerrimus unus. Qui tria tum septem super annua tempora lustris, Foeda situ et langore trementia membra trahebat, Cui deus ille latens humano in corpore fatur. Visne ualere? uolo, uegetaberis integer, ille Rursus ait, mihi nullus adest tam promptus, ut aequo Tempore me adiutet, ductumne in flumine mertet, O, here, ego postquam adrepti, subit alter in undas. Surge alacer, ualidusque tuum tibi tolle grabatum, Atque inuade uiam, deus imperat, ille supernas Haud mora nil animi dubius stat rectus ad auras, Ingens ut magno concoepit pectore robur, Emicat, apposito feretro laeuum super armum. Qualis ab hostili quum carcere libera praeda Euolat, et calybem quo nexa cohaeserat, aufert Explicitum, nec enim fluitantia membra uacillant Amplius, aut animum tristem dolor angit acerbus. Tum genus infensum inuidia, quibus aspera corda Liuore obliquo furiis agitata coquuntur, Et laus inuisa est, odiosaque gloria Christi, Obiicitur, talique incessit uoce, feretrum Festiuo (sta) sole tibi gessisse profanum est. Ille refert, a quo hoc diuino munere fungor, Incolumis quo luce fruor, sic iussit, at illi Quis praecepta dedit legi contraria nostrae? Hic uero sacram recta pergebat ad aedem, Laus ut agenda deo, sic gratia ductat habenda. At populi uanos plausus, et liuida Christus Pectora declinat, subit alti et limina templi. Obuiat ille quidem, cui cognitus inquit Iesus. En tibi sunt ualidae uires, et uiuida uirtus Instaurauit opus lapsum, totumque refecit. Iam caue, ne grauiore malo, neu morte premaris. Postquam dulce sonans hausit penetrabile uerbum, Agnouitque deum, cadit, hunc et pronus adorat, Auctorem propriae consultu pace salutis, Quam magis inde malos inter profitetur apellas, Tam magis insimulant, et mollia sabbata Christo Infensi obiiciunt, et tam magis ingrauat altum Crimen, et inuoluit caeca caligine culpa. Talibus interdum lux incomprensa tenebris Scintillat nebulis, et nubibus intonat atris. Si pater imperium coeli gerit omne profundi, Festa dies si semper agit sine labe, nec ullus Desidiae locus est, rebus nec inane gerendis. Hoc et idem facio summi sapientia patris. Hinc magis atque magis rixantur, et humida frendent Ora, cruenta feros acuunt in uulnera dentes, Ne deus ipse deo par fit, neu germen ab alto. At pater internus rursum micat, araque rumpit Nubila uibranti dextra, et sic fulminat ingens. Filius haud quaquam de se, sed mole patris stat, Vnde potest quocumque pater, uidet, inchoat, ardet, Haec eadem uirtute pari patris instar, et aequus. Hunc amat ille, suo nec non opera omnia nato Ostendet maiora quidem uoluentibus annis, Hoc est in undo magis admiranda futuro, Sicut enim uita cassos hic suscitat auctor, Sic natus quos uult ad uitam luce resumit. Nec pater ipse gerit fasces, saeuasque secures. Iudicii, sed iura deo dedit omnia nato, Par ut apud cunctos sit honor natoque, patrique. Nam non diuinum qui nato impendit honorem, Idem defraudat patrium decus, unde propago Missa nitet, coelique parat commertia terris. Ille quidem nostri qui uerbum concipit oris, Credit et unde fluit patri, sine fine potitur Lumine uitali, nec iudicis ulla ueretur. Iura, sed astrifero terras mutabit Olympo. Adueniet tempus, quin haec modo uertitur hora, Quum genus a nostro uiuaci stipite raptum Verbigenae uocis diuina tonitrua, et imbrem Suscipiet, uiridemque nouo de semine uitam, Vtque pater mens ipsa suo est in numine uiuax, Sic dedit ut nati lux in se uiua nitescat, Hinc habet aeternas lege omniparente secures Iudicis humani, uobis ea mira uidentur, Desinite id, quia tempus erit, quo cuncta tonantis Corpora uoce data, et reserata sepulchra patebunt. Procedent operata manu uictrice triumphos Agmina paliferos uitae in coelestia templa. Parte alia uictos, Ditisque imane trophaeum Tartarus inuoluet, flammisque horrenda gehaenna. Haud ego de memet, populis audita facesso Iudicia, unde meum iusta stat lance tribunal. Nam mihi nil aliud petitur, nisi mentis ab alto Principio patriae quicquid iubet ipsa uoluntas. Quum uero testes et fas et iura repellant In causis, ubi quis pro sese intrudit agendis, Legibus his homines et iure et foedere subsunt. Iustitia ut sua iura tenet, sua lumina Phoebus. Testis et est alius pro me, qui uera fatetur, Nescius haud ego sum, quaenam responsa Iohannes Ipse tulit uobis, et testatissima fecit. Teste nec humano mea causa tuenda necesse est Vt sit, uestra salus hoc exigit. ille lucerna Feruida lucis erat, sed uos breuis hora remouit Luce uiri, mihi testis adest amplissimus aether, Terraque, me laudant labris opera omnia plenis. Et pater omnipotens has a quo mittor in oras, Clarus ab aetherio est de me testatus Olympo, Non ideo uobis effabilis ipse, nec ullis Sensibus aprensus, qui stat super omnia solus. Cur igitur missum foecundum germen ab ipso? Inuisum uobis, obscurae noctis ut umbrae Est rota solaris, quia quem demiserit ille, Non huic ulla fides, non huic honor ullus habetur. Voluite sincaero diuina uolumina sensu, Illa quidem pandunt, et me pleno ore loquuntur. Vos tamen hanc toto propellitis obiice lucem. Laudibus humanis nomen clarescere nostrum Sic petit, ut paruis phaebeya lumina lychnis. Nulla diei pietas est uobis. Nomine fretus ego patrio mea sub iuga ueni, Haec uobis ingrata fides, hic reprobus ordo. Ergo alius sese ipse suo qui nomine iactet, Ille aderit uobis accoeptatissimus aathor author . Quo fieri possit res haec modo credita genti? Quam uanae illecebrae, uentosaque gloria pascit, Quaeque beatifica solius ab arce tonantis Regis opum pelagi manant, haud illa petantur. Neu uos arbitrio ductos sententia fallat, Non ego uos patrem penes incusabo maligni, Legifer est qui uos inculpet in aethere Moses. Omnis in hoc quanuis spes inclinata recumbat. Sed populus Mosi si crederet iste, mihique Crederet, ille et enim quae scripsit, fecimus ipsi. Cur mihi nulla fides uerbis? quia uana legendis. His igitur dictis dimissa gente nefanda❦ Laeta Tyberiadis galileaque migrat in arua. Protinus hic Christo tristis se nuncius offert, Inter sacra uirum uiginti corpora ferro Occubuisse, tepent arae dum sanguine, fumatque Hostia, Pilatus caessos otruncat, ut omnis Victima permixto madefacta cruore flagrarit, Pro re romana miseri pro Caesare uerpae, Tum super his hominum rex ordoque talia fatur. Creditis hos ideo tam fata grauissima passos? Prae cunctis hominum quod quaedam dira patrarint. Non inquam , uerum ni uos caueatis, eodem Interitu, similique omne a caede ruetis. Sicut et ante uirum ter sex capita illa fuerunt, Quos super oppressit lapsu Siloya turris. Dicitis hos etiam solymis prae ciuibus ausos Quoddam immane nefas? non, uerum a crimine magno Imminet exitium uobis haud impare fato. Accipe et hoc animae specimen Synagoga rebellis. Ficus opaca fuit ramosis frondea syluis, Consitus hanc mediam circundabat undique Bacchus. Cernere quum fructus et debita carpere poma Tempestiuus adest herus, et tum frugis inanem Vt pomis uacua foliorum uidit in umbra, Indignatus ait cultoribus, ecce tot annis In cassu uenio, iam tertia praeterit aestas. Ergo haec immeritos frustra consumet honores? Sternite quin illam, caesimque excindite ferro. Anxius agricola edicto respondet herili. Eia age, da experiar, sine me, et patiare per annum Terga soli circum scissis euertere glebis, Et puteum scrobibus demittere funditus altis, Et saturare fimo, si sic dare poma negabit, At dabit excissos radicitus eruta fasces. Agmina sic templo celebri feriata docebat, Cratibus ecce autem procurui pectoris, imo Oreque falcatis mulier semi...xa subibat. Quoi fera decliui residens ceruice Megaera Frena medusaeis circum torquebat habenis. Ter sex autumnos, bis nonaque tempora messis Viderat, at nunquam tardi sarraca Bootis. Vtque hoc spectaculum miserabile fronte benigna Atque salutari prospexit sydere Iesus, Emisit uocem, qua percita corpore toto Accessit mulier nutu stupefacta uocantis. Ast ubi uim uerbi sensit, quo caelifer axes Sustinet, aeternis euoluitque omnia fatis. Virgineaeque manus tactum, qua maximus aether, Magnaque multiplices suscaepit terra figuras. Corpore mox recto stetit, et sublimibus hausit Luminibus coelum, furialibus eruta frenis. Qualis ubi uiridi defactus ab arbore ramus, Virgaque languentem demittit lenta sagittam, Iuuerit hanc si quis materno in uulnere firmans, Rursum humor uegetet, quo uiuida tentat ad auras, Rectaque sublimi prospectet uertice coelum. Principis hic templi mens sontibus effera monstris Stare nequit penitus, pestemque ebullit amaram Sic populum increpitans, obliquosque egerit aestus. Nonne dies operum satis est sex esse profectos? His exercendis? at cur non sabbata cessant? Conditor huic operum respondet, et Arca dierum. Anne suis pigrum a praesebibus urget asellum Quilibet? absoluitque boues, et ducit aquatum? O simulatores an sabbata talibus obstant? Cur mihi non liceat freno hanc soluisse rebelli Iam ter sex annis Abraeida Daemone uinctam? Haec ubi, confusi mens effera concidit hostis. Et simul exultat populus, uictorque triumphat. Interea pharisaea manus noua sufficit arma, Intentatque metu populi praeuertere amorem, Dum falso exitium praesens Herode minatur, Suadet abire deo, populis auertere Christum. Haec illis responsa dedit se digna, dolosae Ite, referte ferae, feralia numina regno Eiicit en, sanatque uiros, et suscitat aegros Haec hodierna dies, et crastina, deinde sequenti Ire uolo, me namque nefas procul urbe perire. Si mea detersa ferrugine uiscera sanas Iesu uita, tuo si pectora lumine reples, Te sequar, aeternum tecum quoque tollar in aeuum. Hic tua castra sumus, Ditis synagoga satelles In te bella ciet, nos hinc quocumque uocaris Ibimus, et tecum super aspera fata ruemus. Dum iuga dum tepidae scandis palmeta Norinae, Oppida dum lustras passim, et castella peragras, Me quoque duc tecum, molimina Martis inibo. Ecce sed infensis lassum uocat aedibus hospes,❦ Quin hostis potius simulato nomine Christum, Ordinis ipse super pharisaica sabbata princeps Primi erat, haud illum deus aspernatur, amicum Hostibus obiciiens humili se pectore mitem. Hii sua dum sacris praetexere crimina tendunt, Ostendunt falsum dum relligionis honorem Obseruant illum, ut deprensum morte trucident, Si uia sit fraudi sub honestae tegmine mesae. Prodiit ante oculos cute uir distentus aquosa, Os hydrope tumet deforme, et uenter iniquus, Tunc ait, an festis haec exercere diebus Fas et iura sinant? hii mussant, ille tetendit Brachia, et apprensum sanat mox inde remittit, Cui uestrum incauto bos, seu graue lentus asellus Decliui si forte cauam ruat aggere fossam, Aut cadat in puteum, non extrahat haud mora lapsum. Heu qua nocte queant inuoluere lumina solis? Quis dabit? aut coeli quo sydera turbine uertant? Tu uero hoc instar coelestis percipe regni O conuiua, domus te quando hymenaea uocarit, Ne pete primatum prima tum loca, nec discumbe secundo Ipse prior, melior ne fors et honestior alter Venerit, ut tu illi cogaris cedere uultu Purpureo pedetentim, et sede nouissimus ima Incipias haerere loco, sed uade recumbas Vltimus, ut uenien uenien is qui inuitarat, amico Nomine te moneat potiorem scandere sedem. Tunc tibi conuiuas inter noua gloria surget. Nam qui se tollunt, et mens quibus alta superbit, Depressa ceruice ruent, at corde remissus, Comis, et humanus, qui se gerit omnibus imum, Hunc sublime decus leuat, hunc et gloria tollit. Ad te nunc uenerande pater, tuaque ipse reuertor Prandia, quum facies ea tu, coenamue parabis, Non hic amicitiae tibi sit, nec turba parentum, Nec uicina domus, fortunatique uocandi, Ne tibi honore pari conuiuia mutua redant. Quae bene ut exhibeas, inopes, et inertia uulgi Pectora debilibus populataque corpora membris, Aegripedes, caecosque tuis uenerabere mensis, Magnaque foelici merces te fruge beabit, Nam quid habent miseri, quae prandia digna rependant? Iccirco incipient quum diua resurgere bustis Corpora iustorum, superis epulabere mensis. Hic quidam accumbens ea dum suspirat, hianti Ore sonat, dum regna dei meditatur in altis Sedibus, o faustos qui tali pane fruuntur. Huic ait, aenigma hoc memorabere, maxima caenae❦ Atque epuli fecit quidam conuiuia princeps. Vnde uocare choros, multosque arcessere iussit. Debita sed postquam coenae fuit hora parandae, Ire iubet famulos, et talia ferre uocatis, Approperent, domui nihil est quod desit habenti Omnia, nam structis collucet regia mensis. Horum autem retrahens se longe quisque refugit. Primus enim excusat mercati praedia fundi, Et rogat, allectant ea me, et libet ire uidendum. Alter emi iuga quinque boum, rogo parce, probari Illa uolo, sine me uideam quid talia possint. Ast alius noua nupta domi me detinet inquit, Hinc nequit auelli permulsus coniuge blanda. Tum famuli redeunt, dominoque ea cuncta reportant. Ast indignatus celsa pater arce remandat Haec famulo, citus in uicos, et compita prodi Vrbis, et in celebres age te permisce plateas. Pauperibus mutilos, cum claudis aggere caecos, Et simul huc intro tales mihi duce maniplos. Illicet hic rata iussa facit, tamne atria nondum Plena loci superest, rursus pater imperat illi. I, modo, perge, uiis, et sepibus attrahe turmas, Et compelle globos intro, loca comple, domumque. Haud erit illorum quoscumque uocauimus ullus, Paucula qui nostrae sumat libamina coenae. Aureus in rosea sol uirgine frugiferenti Autumno arridet, fico sycellida, Baccho Vinea, mala suis opibus granata dehiscunt, Ramea iudaeis, dapibusque umbracula festis Aduentant, irae monimenta, et criminis horror, Quis scelus infandum populi, et memorabile murmur, Excidia exilii recolunt, et funera patrum, Desertum, terram tum melle et lacte fluentem. Quum consanguinea uenit Bellona caterua Futilis, et uana Christum sic prouocat aura. Scande palestinae iuga nobilis inclyta regni, Ne tua discipulos lateant molimina, nam quis Occulit ipse suas laudes? qui laudibus ardet. Ergo age, iam totum phama celebresce per orbem. Christus ad haec magni lux et sapientia pars, Tempore non isto mihi gloria quaeritur ulla, Nec mea iam momenta fluunt, haec ipsa parantur Iam uobis, iam tempus adest, haec hora, diescit. Quod hic amare solet mundus, me uexat, et odit, Qui fas, atque nefas uersat, miscetque per omnes Ah scelerum facies, ego tela rubentia uibro. Scandite uos istas, et texite frondibus umbras, Festaque, nam nec ego festa haec, frondesque subibo, Dum mihi plena dies actos perfecerit orbes, Haec ait, et fratres ea gens incredula postquam Concessere, trahunt et te tua festa subinde, Non tamen hinc manifestus abis moderator Olympi, Sed uelut obducto quum sol latet aethere nimbo. Quaeritur interea caecas lux festa per umbras Nomine suppresso, et populi turbante tumultu, Approbat hunc uulgi pars altera, et altera contra Improbat, et proceres uulgo pro uiribus obstant. Seditione mala premitur bona, gliscit in ipsis Nox umbris, namque his audet lucescere nemo. Tertia iamque dies sine lumine uoluerat orbem, Quum mediis operum solem dedit aetheris auctor. Sic idem festi medio stetit aede sub alti Numinis, ore fluens, et late efusus inundat. Nilus ut occultis ueniens a fontibus amnis Arua per Aegypti quum proruit aggere rupto, Nam Zephiri aduersis illum dum flatibus arctant, Et coelo immensum fusis uenit imbribus agmen, Quum leo feruescit, ui magna effunditur aluo Irriguus, pingui et campos oblimat arena, Delta et rura natant, et plenae lumine fossae. Iudaei proceres alti pinacula templi Mirantur, quae tanta nouae sit copia linguae, Et nitor, et doctrina uiro sine luce magistra. Haec mea doctrinae ubertas, et lingua coruscans, Non mea, sed patria (qua sum) de mente profecta est, Ille refert, ad me si quos pater attrahit, illi Cognoscent, utrum patrio fluat ore, uel ipso Hoc ego ab ore loquar. Nam qui sua se quoque iactat, Ille sibi assumit laudes, immo arrogat ipsas. Sed qui laudat eum, de quo omnis gloria manat, Est uerax, haud ille nefas in pectore uersat. Vnde dedit uobis legalia foedera Moses? Quae nemo uestri exequitur, quid me improba quaeris Occidere impietas? contra haec fremit efferus hostis. Occidere at quis te quaerit sanatice fanatice ? rursus Respondet, patriaque undat dulcedine Christus. Cur uos turbat opus? Quod feci e pluribus unum, Et patrio ipse sacrum uerpis dedit ordine Moses, Fit tamen in festo, Mosi nec soluitur ordo. In me tela uolant, in me furit unda procellis, Me quia totus homo sospes fit sospite festo. Neu uos per facies hominum sententia fallat, Iudicium uestrum sit recto examine rerum. Tum uero ad quendam solymis e ciuibus unus Nonne ait occidere hunc quaerunt? en astat inultus, An resciuit eum regalis curia Christum? Hic nazaraeus, Messiae ignota propago. Sed templo magis atque magis pulsata resultant Marmora doctoris Christi clamore tonantis. Sum nazaraeus, sum notus origine uobis, Ipsa nec a me stat mea lux, incognita lucet Vos inter, uerax eius nec scitur origo. Sed mihi nota quidem, me si hanc nescire faterer, Ipse forem simili par uobis crimine mendax, Est quo sum missus mihi numine notus eodem. Haec manus hostilis grauiter tulit, inque furorem Vertitur, et totis Christum conatibus ardent Prendere, quos uires occulti numinis arcent. Non secus ac somnis ubi frigidus obsita torpor Membra premit, nequicquam animis luctare uidemur, Siue manu niti, rapidosue capessere cursus, Tum neque uox linguae, notae neque corpore uires Sufficiunt, at nos medio in conamine linquunt. Sic illos quicunque manu comprendere Christum Ausi, successus fugit, et frustratur euntes. O, stulti huic omnis reum natura ministrat, Quem uestra infando socordia Marte lacessit, Expectate, diem dabit ultro, et se ipse remittet. Subter ut in campos humiles, glebasque iacentes Cautibus a rigidis, tumulis quoque defluit humor, Sic super inuersis, tumidis quoque cordibus ardens Pertransit Christus mentes allapsus apertas. Ergo quum multa populi conualle resedit, Insonuit campo, coelique efloruit uber. Hoc ubi uiderunt oculis capita arida limis, Gorgoneis iterum conspirant faucibus hydri. Emisso in Christum mox templa satellite complent. His ille intentus placido sic pectore fatur. Vos apud hic modicum me tempus stare necesse est, Mox iter arripiam coeli, et super astra reuertar, Me quoque quaeretis mea post uestigia frustra. Ah scelerum facies, et caeci pondus amoris Vos aditu nostro, nostris a sedibus arcent. His ubi contusi nutant ambagibus hydri, In noua regna canunt externae gentis iturum. Hic uero ingenti per festa nouissima templo Stabat, et haec alto populis ex ore sonabat. Huc sitibunde ueni, si uis bibe flumine largo, Huc et enim quemcunque meus pater allicit, eius Venter ab ore nouo uiuo fluet amne beatus. Talia disseruit Christus, sed concio magno Murmure dissonuit, pars hunc a lege prophaetam Pollicitum memorant, et uero numine Christum, Pars infensa, dei falsis oracula inumbrat, Pars iterum conata manus imponere frustra, Ergo ad pontifices phariseidas inde satelles, Criminis immunes etiam rediere ministri. Quos illi causas animis scitantur amaris, Vi non arrepti scelerata in uincula Christi, Respondent, nullo fuit unquam talis in aeuo Qualis homo hic, oris tam uhaemens uehaemens uibrat acumen. Hos quosue seduxit dicunt, an traxerit ullum Concilii columen, sed legem haec turba profanat. Constitit hic proceres inter Nicodemus, et inquit An lex ulla sinit damnari ob crimina quemquam? Ni prius audierit, causam decernere nullo Iure potest aliquis, nisi sit praecognita iudex.