CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1506283 in documento bunic-j-vgc.xml

Magnifico Viro Domino Iacobo Bono Patritio Ragusino Bernardinus Cortonus de Vtino Minorita. S. D. P.

Apollonium illum Magum, mi suauissime Iacobe, qui multorum hominum mores uidit et urbes, ut Pythagoram caeterosque subticeam, hic Romae quibusdam uerbis clam perlatis mortuam puellam suscitasse quis dubitet? Hesiodum insuper pastorem armentarium a nouem sororibus laurea donatum, Poetam repente factum, Melesagoram uero Eleusinium Nymphis, et Epimenidem Cretensem (ut dicunt Athenienses) longissimo somno diuinitus edoctum, negauerit nemo, quum ex Euangeliorum tuo diuino Codice, eiusque salubri lectione coniectari liceat suscitatum iri quam plurimos atque palam, qui caenosa gentilium poetarum rudimenta cum materno lacte imbibere soliti, et per abrupta uitiorum exinde collabentes quottidieque nudari, non tantum pelle nudari ab Apolline ueluti Marsias tibia inflatus, sed a Cacodemonibus in horrida fuerant detrudendi tartara. Transeo quod tu non ut illi musarum caetui, uerum nouem Angelorum choris interfuisse, et nedum Aristeam, Socratemue agas, sed Mosen atque in sinu olim dormientem Ioannem referas, dum angelica ministeria Heroico politissimo carmine concinis, dum septem Spiritus sancti dona quasi eructando depromis, utpote qui uir bonus iuxta Christi saluatoris dogma de bono corde noua et uetera redolentem thesaurum proferre consueuisti. Ex quo fit ut non parum integritati tuaeque solicitudini uniuersalis ecclesia debeat, praecipue uero uerbi Dei declamatores assidui quique id quod sperabant uidere scilicet in uia et uita Christi erudiri puellos, qui publice in scholis atque impune spurciciis hactenus imbuebantur, consecuti sunt te auctore primario, quod a plurimis, et Democrito quondam de Maximis egregio ualde Viro et mihi familiari iampridem tentatum est, quippe qui statuerat omnem sacrae Bibliae concentum in equestrem ordinem inferendum, at nondum apertus erat liber, eiusue soluta quae nunc cernimus signacula. Quod iccirco dixerim, ut siqui Athenas Delphonque optarint, Romam ingressi non latericiam siue marmoream, sed bonarum litterarum et morum Academiam effectam quin immo Christi Iesu uitam redolentem undique inspecturi sint praepediem, prout ex capite XXIIII apud Matthaeum coniectari et praesagiri potest. Et ego id facillime attestari queam, qui ab oriente et Ierosolimis ad usque ultimum terrae peragrans non ut arbores solis aut lunae, mensamue spectarem in sabulo, sed ut Ueram Philosophiam, hoc est Christi uitam sectarer, demum nuper gradum Romae figens a Trismegisto et termaximo graece, latine, hebraiceque apprime erudito uiro, ne dicam nobis unico, amplexatus sum oretenus et instructus, et eius scriptis irradiatus, quibus diu noctuque insudans regnum coelorum id est praesentis temporis Ecclesiam illustrat, utpote in de Talmudicis ueritatibus, super Apocalypsim, super Matheum, et mille Tractatibus, quorum congestu uel titulos legere datum est. Nunc autem istud tuum Euangeliorum uolumen, tanquam pretiosum locale ex occiduis plagis erutum ad Maronitas et Armenos traducam fauente Deo Opt. Maximoque Clemente VII diuo Pontifice iubente, cuius animo inhaeret unitati sanctae Ro. Ecclesiae omnes animas aggregare. Quod dum erit fiet unum ouile angelicum, similisque (qui canitur a te) Pastor praestante domino nostro Iesu Christo, cui sit laus omnis et honor ac gloria, Amen.

Vale. Romae apud sanctum Franciscum Transtyberim XVI. Calend. Iunias. MDXXVI.