CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1460507 in documento zamagna-b-osmanidos.xml

Et iam inter cumulos aggestae stragis, et ossa Othmanidum dux fertur equo, cura atra, dolorque, Stant lateri comites, nec luctu effingere vocem, Nec datur ad gemitus tristes via, namque revulsa Brachiaque ex humero rigidis arentia fibris, Et capita informi tabo nigrantia spectans, Horrescit magis, atque magis. Quam saepe coactus Quadrupedante putres gressu male proterit artus, Per medios molitus iter! Quam saepe resistens Acer equus refugitque horrens, et naribus auras E patulis efflans fremitu sonat, et vomit ignem Fumifero sudore madens, dum saltibus ipsos Supra et equos, equitesque una glomerantibus instat! Quid ductor? visu misere turbatus, et horrens Avertit nequidquam oculos, et lumina claudens Uda rigat lacrymis late manantibus ora, Curarumque aestu magno torquetur in horas Acrius, aut consanguineos sibi funere raptos, Aut cari memorans confossum pectus amici. Iamque etiam cuperet frustra divertere calle, Et longe properare alio: vetat invia cursu Semita, et albentes sparsis late ossibus agri. Nunc haec, nunc illa insultans quatit ungula cornu. Heu quid in adversis rebus crudelius usquam Esse recordanti poterat, vultusque suorum Fortunasque, usumque olim, quos laedere passim Cogitur invitus? Sic tota nocte, dieque Invisum properabat iter, dum constitit undas Ad Tanais, roseo cum tertia fulsit ab ortu Post decimam lux alma etc. etc.