CroALa, 2024-04-29+02:00. Nodus 1459207 in collectione croala.
Functio nominatur: /node/croala/1459207.
25 Symon Selymbrius Vitum Ruschium laudat Christe faue: Viti Ruschi nam dicere laudes Aggredior: nunquam ille tuis discessit ab aris, Sacrorumque modum uix pubescentibus annis Hausit, et attonso sese tibi crine dicauit. Iamque ministerio uirtus matura uideri Tunc potuit, uiridis nisi se opponeret aetas; Quae simul atque aditum tali patefecit, honore Maiori donandus erat. Mox aequa potestas Parque datur meritis pretium; modo namque sacerdos Qui fuerat, fulget mitrato uertice praesul. Et quoniam qua parte magis male firma minantur Moenia terribilem iam iam lapsura ruinam, Illa parte magis ualido de robore poni Fulcimenta solent, fidei qui iura teneret Inter perfidiae pollutas crimine gentes Eligitur Vitus, magna probitate per orbem Notus, et egregia clarus pietate fideque. Quam bene commissum est humeris tam fortibus illud Ecclesiae Dumnensis onus! Te, Vite, regente Illa quidem tuto post multa pericula portu Se recipi gaudet. Turcarum quassa procellis Aegra laborabat dudum regionibus illis: Nunc humeris suffulta tuis, celeberrime praesul, Stare loco discit, sumit rediuiua priorem Paullatim uultum, Mahometis spernere ritus Audet, et in media te consultore fatetur Christum barbarie, strictos nec respicit enses, Atque tyrannorum uultus horrere minaces Dedidicit; cuncti iugulum mucronibus ultro Impauidi praebent; et si quis saeuiat ira Te spectante mori pro Christi nomine uellent; Promissis animos dum tu caelestibus imples, Exciperent ferrum aduerso pectore, et ignes, Inque neces ruerent uitae melioris amore. Sed melius meliusque Deus prouidit ab alto, Iam quod pace tui placida nunc, Vite, fruantur Dumnenses, cunctisque datur de more litare, Nec uetitum est ulli sese lustralibus undis Abluere, et ueterem baptismate tollere culpam; Tum quod, longa patris ne nos absentia quondam Angat Aueroldi, tibi nostri credita cura est. Ille suas miseratus oues, dum regna reuisit Itala, pastorem te nobis, Vite, reliquit; Non alius gessisse uices, et munera obire Pontificis tanti potuit magis aptus haberi. Tu tibi commissas multa moderaris habenas Temperie, neque in hanc partem, neque flectis in illam, Sed recto medium metiris tramite callem. Non mite ingenium nimia indulgentia mollit, Non tibi iustitiam rigor asperat; et tua nunquam Proxima uicini uitii contagia traxit Aequato sese librans examine uirtus. Quid referam proauos et stemmata longa tuorum Antiquamque domum, cuius se iactat et ipse Nobilitate Pharos? Superas uirtute decorem Sanguinis, et toto laudum iam uertice supra es. O mihi si qua forent prisci modulamina cantus, Pieriamque tubam concederet o mihi si quis, Qua pius Aeneas, uel qua cantatus Vlysses, Ipse ego, Vite, tuis terram, mihi crede, polumque Laudibus implerem: nec adhuc satiata uoluntas Vltra et terras, fieri si posset, et ultra Sidera tentasset Viti protendere nomen. At quamuis tenui deducere carmen auena Nunc primum mihi Musa dedit, tenerosque sub annos Fila lyrae puero tantum stridentia cessit; Has tamen ingenii nostri tibi, Vite, dicare Primitias placuit. Cum mox adoleuerit aetas Et mea Cyrrhaeam gestarint tempora laurum, Excipies grauiore sono tua facta canentem.