CroALa, 2024-04-28+02:00. Nodus 1453297 in collectione croala.
Functio nominatur: /node/croala/1453297.
XXXII.
Illyr. Akoti nje dosta, ni morre slano.Nisi haec tibi sufficere dicas, nec mare salsum esse dixeris.
Nutrix, et Puer.
Quaedam puelli gratiam Nutricula Inire cupida, cereamque flectere Primis ab annis quo volebat indolem, Mire ejus animum fabulis allexerat. Audierat ille plurimas, et pectore Memori tenebat; sed foemina ut quodam die, Dum placidi ad oram considebant aequoris, Perparce narrat, puer ei sublandiens Alias petebat: illa contumacior Negare; precibus at puelli et lacrymis Evicta cessit; jamque qui flerat prius, Missum ore ridet caseum, quem callida Hiante Corvo celeriter Vulpes rapit: Delusum ab umbra mox Canem nutrix sua Adjecit, amne dum natat carnem ferens; Montisque partum; Graculumque non suis Plumis amictum; deque gutture os Lupi Gruem extrahentem, quod vorando inhaeserat. Post haec puello surge, ait, Sol occidit, Domum petamus. Ille, quaeso et alteram Deprome, dixit, e foecundo pectore Aevi prioris historiam, lux, o mea: Morem puello gessit; exsurge at modo. Flens hic adhuc unam ut referret poscere. Narravit illa argutulam, et plenam salis; Factoque fine, ni sat, inquit, me tibi Hodie narrasse fabularum dixeris, Nec hocce salsum tu, puer, dices mare. Hoc illi dictum homines existiment sibi, Explere quorum nulla res animum potest.