CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1405725 in documento ian-pan-epigr-eleg.xml

452. AD HENRICUM POETAM GERMANUM Henrice, nostri quando praeclaras voles Cantare laudes praesulis. Ne, quaeso, longis excites prohemiis Iuncto Camenas Pythio! Cocco rubenti tu modo summa sacrum Praescribe nomen pagina: Irrevocatus ultro Musarum chorus Tuo advolabit carmini; Nec coepta solum promovebit Delius, verum ipse rector caelitum, Fulmen reponet et simul plectro levi Tentabit argutas fidis. Nam cuius unquam tanta diis magnis fuit, Aut esse cura debuit, Quantam irreprensis noster emeruit parens Mentis beate dotibus; Fabiis, Metellis, Quinctiis, Catonibus, Curiis, Camillis sanctior - Melioris illos seculi sinceritas Virtute fecit praeditos - Iste, iste maior, labe quem nulla inquinat Nec ultimi faex temporis, Sed sic nitescit improbos inter probus, Spinas ut inter lilium, Quare superbas parce mirari domos, Sacer colit quas pontifex! Haud ulla talem ceperit digne virum Sedes, nisi aether igneus, Animae molestis qua solute vinculis In Orbe gaudent Lacteo. Diu tamen tu, si sapis tellus, tene Sortita quod vix es decus; Tot pictus astris nec tibi invideat polus Sidus (quod semper) unicum!