CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1376843 in documento cobarnic-j-dioclias.xml

VITAE PERILLUSTRIS ET REVERENDISSIMI DOMINI PRAEPOSITI JOSEPHI CIOBARNICH NARRATIO BREVIS.

Joseph Ciobarnich, piis parentibus natus est Macarskae, Dalmatiae oppido, die 16. Martii anni 1790. Jam puer, clericali militiae adscriptus, domi sub peculiari praestantissimorum virorum cura, primam habuit institutionem; deinde in celeberrimo Seminario patavino (1802-1814) integritate morum, foecunditate ingenii, ecclesiasticae disciplinae obeundae alacritate, in addiscendis scientiis litterisque praecipue vero latinis et graecis studio, fere omnes alumnos antecessit.

Die 19 mensis Junii anni 1814, sacerdotio initiatus, magistri munus strenue obivit Patavii, Macarskae, Jaderae et Spalati. Qua in civitate praeprimis (1825) c. r. Gymnasii rector, verbo et exemplo per plures annos maxima laude praefuit; semper vultu hilari, imitator Josephi Calasantii, ad mores studiosae juventutis componendos omnem movere lapidem studuit, ut magis et magis quisque ex publica institutione maxima incrementa perciperet, nec non undique praeceptis Religionis sancte ac juste imbueretur.

Impiger doctusque antiquitatum investigator, fuit (1832-1842) c. r. Musei spalatensis rector et ordinator.

Cathedralis Ecclesiae Spalatensis anno 1832 canonicus honorarius, deinde anno 1834 canonicus praebendarius, per octo annos parochiale munus, decani et inspectoris scholastici officium simul conjungens, pater pauperum, amicus ac fere sodalis inter subjectos et aequales, praeclara dilectionis, prudentiae et fraternae charitatis specimina praebuit, adeo ut omnes eum maximo honore ac reverentia prosecuti sint.

In sermonibus tum ad populum, tum ad juvenes, semper coelesti suavitate et facundi eloquii lepore exornatis, alios omnino antecelluit.

Anno 1842 in patria (Macarska) jure merito ad Praeposituram promotus, praeclare se gessit; praeprimis in maximi momenti negotiis omnibus omnia factus, scientiarum et litterarum amator et cultor impiger, multorum juvenum magister munificus, tam in urbe quam ruri omnibus fuerat in deliciis.

Quapropter non solum apud omnes honestos et doctos viros Dalmatiae, sed etiam apud exteros, praecipue vero Patavii apud Meladum, Furlanettum, Valentinellium, Agnoletum, Rubbium, Brausium, Zecchinellum, Farinam aliosque maximo honore ac reverenda fuit.

Poesim omni suae vitae tempore dilexit, ut non pauca ex ejus scriptis poeticis, quae non periere, testantur.

Haec autem in majora et minora commode possunt distribui: inter priora principem locum tenet Dioclias, Poema polymetrum, quod nunc primum typis mandamus. Summa deinde commendatione digna sunt illa tria Carmina, quae ipse Jaderae et Spalati, ad celebrandum adventum novorum Praesulum vulgaverat et quidem: 1. Ecclesia Jadertina (231 hexametri) — 2. Martyres Salonitani (104 hexametri) 3. Ecclesia Salonitana (538 hexametri).

De illius vero carminibus, quae minora appellamus, quaeque potuerunt reperiri, extant adhuc sexagintaquinque, quorum octodecim sacra, tredecim pontificalia, viginti imperatoria, quinque civica, quatuor varia.

Eorum quae ad extollendas trium Caesarum nostrorum, nempe Francisci I. et Ferdinandi I. et Francisci Josephi I. felicissime imperantis, eximias virtutes, publici fecerat juris, et, si in unum colligi possent, praeclarum librum efficerent, qui inscriptus; Aureum fidelitatis in Principem speculum et omnium regalium virtutum laudationes evulgandus et studiosae juventuti summopere commendandus esset, offerebat egregias vir semper nonnulla exemplaria imp. Gubernio provinciali, spe fretus, unum saltem ex istis usque ad laudati Imperatoris thronum perventurum esse. Utrum vero id evenerit nec ne, incertum manet; cum poetae de optatis et invocatis acceptionibus numquam quidquam innotuerit.

Tantummodo quum praeclarum ejus carmen: typis Pichleriis, Vindobonae, anno 1849 vulgatum esset, Ephemerides tum temporis: , numero 215, diei 19. Septembris anni 1849, de Viro nostro perillustri haec quae sequuntur aurea verba protulere:

Aus der Pichler'schen Buchdruckerei ist aus Veranlassung des Geburtstages unsers geliebten Kaisers ein Gelegenheitsgedicht in lateinischer Sprache, unter den Titel: Die Natali Suae Majestatis FRANCISCI JOSEPHI I. Imperatoris et Regis aus der Feder des leider (in Wien) zu wenig gekannten und gewürdigten Schriftstellers Joseph Ciobarnich, Propstes in Macarska, der Öffentlichkeit übergeben worden. Es gehört unter die gelungensten Erzeugnisse in der klassischen Sprache des Alterthums, einer Sprache, die im laufenden Jahrhundert der Verkümmerung preis gegeben wurde! Der Verfasser ist einer der wenigen noch lebenden Eleven des weltberühmten Seminars zu Padua, welches einst Lehrer hatte, die sich die ehrenhafte Aufgabe stellten, nebst ihrer Berufspflicht die lateinische Sprache zu ihrem ehemaligen Reichthum und Blüte zu heben, und diese Aufgabe auf die ehrenvollste Weise lösten ; er vereinigt das so seltene dichterische Talent Virgil's und das rednerische Cicero's in der Prosa, wovon seine Leistungen, aus denen wir das (538 Hexametra) lange Gedicht: Ecclesia Salonitana und die: Oratio in funere Pauli Clemetiis Miosich Ep. Eccl. Spalatensis et Macarskensis erwähnen, Zeugniss geben.

Wir empfehlen das obige Gelegenheitsgedicht, welches die hohe Sendung und die Vorzüge unsers Kaisers in so erhabenem Schwünge und in so herrlich reiner Sprache feiert, der Aufmerksamkeit gebildeter Leser." (A. M. Wiskocill)

Quae splendida verba cum celeberrimus Vir Andreas Meschutar Epis. in part. inf., tunc temporis apud Cultus Studiorumque Ministerium a Consiliis Aulicis, legisset et exemplar laudatissimi Carminis postulasset, non multos post menses Sua Sacra Apostolica Majestas Imperator Noster FRANCISCUS JOSEPHUS I. Reverendissimum Ciobarnich, Virum singulari pietate, scientia, humanitate et caritate erga Austriam clarissimum, magno aureo numismate pro scientiis et litteris decoravit.

Anno denique 1852, quum cura et studio Excellentissimi Dni Michaelis Viale-Prelà Nuntii Apostolici et Illmi. Dni. Andreae Meschutar, Praeposito Josepho dignitas Episcopalis i. p. i. tamquam Auxiliario Illmi. ac Revmi. Episcopi Spalatensis et Macarskensis, tenore Bullae Pontificiae Locum Beati Petri pararetur, Josephus noster, Sanctae Ecclesiae defensor egregius, fautor Austriae fervidus, Austriacorum principum cautor praestaus, strenuus, amantissimus, dalmatae juventuti in scientiis, litteris, patriae amore magister venerandus, Dalmatiae summum decus, omnibus carus, Cleri gloria splendida, Ecclesiae Macarskensis Praepositus, die 10 Novembris supremum clausit diem.

Ejus ossa in humili sepulcro, ad aediculae patrii coemeterii limina, modestissime condita sunt.

Ast vigesimo quinto obitus eius anniversario die, nempe die 10 mensis Nov. anni 1867, cum immortalis tanti Viri memoria amplissimis parentalibus Macarskae celebraretur, *)*) Vide opusculum: "Elogio di Mons. Giuseppe Ciobarnich, Preposito delia Concattedrale di Macarsca" — Spalato, Tip. A. Zannoni 1877. patria ejus nobilis, sed non dives, desiderium iterum patefecit, ut tanto filio suo condignum erigeretur monumentum.

Et Deo Optimo Maximo Adjutore, monumentum fiet.

Spalati die 1 Januarii 1881.