CroALa, 2024-04-28+02:00. Nodus 1375711 in collectione croala.
Functio nominatur: /node/croala/1375711.
Ecloga qua deplorat rusticus grandine concussam vineam
- Jolas,
- Mycon
- et hujus filii
Jolas Quid lacrymis sic assiduis Tibi lumina manant, Chare Mycon, quidue hoc gemitu sic pectora rumpis? Mycon Ah miser! Ignoras, teneras mihi grandine vites Concussas, grauidos fructus et laeta quotannis Munera praebentes? Trunci, ah, stirpesque valete! Manate, o lacrymae, gemitusque aperite dolorem! Nam quid nunc operi incumbam? Quid vana labore Membra teram?—Grati fructus periere laboris. Jolas Fata tibi meliora Deus! Sat lumina, sat iam Exhaustae maduere genae; suspiria quorsum? Mycon Ah quis contineat media vel pace dolorem Iacturae memor, heu, mecum tolerare labores, Solari et tristes animo depellere curas? Uva perit!—Superi, rapuistis nostra laboris Ecce leuamina! Iam proles quoque tollite; postquam Nil reliquum est, dulcem nequeunt producere vitam. Jolas Quid querulas frustra voces ad sidera iactas? Unum est solamen meminisse et dicere cladem. Immisere Dii, quibus hoc placuisse videtur. Filii Deploranda dies nobis carbone notanda In cella, nostro vinum quae tollit ab ore. Jolas Conditur atra dies, caelo nox horrida surgit. Mycon Condatur sane, fastisque ex omnibus absit. Lux fuit! Heu tristi lux infensissima clade; Nubila, lurida, squallida, tetrica, terribilis lux!