CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1361728 in documento didacus-p-cato.xml

ODE X. AD VIRUM CLARISSIMUM Chrysostomum Calabrum Antistitem Rhacusanum. Lux oritur, qua non felicior altera terris, Quas latus ambit Serchius, Exeruit radios. nunc o queis publica curae, Cordique res est divitis Rhacusi, vos Bobalii, tu Gondola, et alti Heros Sebaste pectoris, Et tu patritii princeps Cervine Senatus, Iani bifrontis aureum Luce nova reserante caput. laeto omine, laetisque Urbis strepentis vocibus. Vos omnes appello, omnes accurrite, res est De qua loquendum, maxima. Quae quo gesta modo, quanam successerit (aequi Adeste) paucis eloquar. Decernente Pio, quis Blasi sacra, quis aras, Quis templa curaret pius. Causa diu tractata, nec est inventus, ut in re plaerumque contingit gravi, Qui rerum pondus, qui tanta negotia solus Obire possit integre Donec Amalthaea iuvenis de gente coactis Gratum eloquutus patribus Consilium; iam vos, iam vos ego libero, ab ista Cura, inquit, et virum dabo. Munere praeclaro dignum, sive ingenium, seu Spectare mores iuverit. Candidus cui pectus inest nive, et aurea lingua Illustre nomen indidit. Pectora fallaces versant mortalia curae, Et susque deque volvitur Vita hominum, seu certa praemit sententia Divum, Seu casus urget omnia. Hunc belli rabies, illum rapit alea, foedis Infamis hic amoribus. Sunt quos vina iuvent Nardo confusa, rosisque Et pluma delicatior. Quae maria, aut quas non terras circumvolat audax Mercator, ut spes improbas Praetextatus alat iam filius, omnis in aurum Intentus, et rogum patris. At ratio diversa viri quem quaerimus, et quem Praeesse sacris inclyti Martyris, et dignis ornare altare coronis, Mens certa vobis insidet. Nil animo mortale illi placet. Omnia praeter Divina spernit insolens. Abditus urbe procul, rupes qua celsa furentem Austris coercet Adriam, Dorothaei interpres magni, noctesque diesque Instat sibi ipse sidis Impatiens oci, et fusi praelargus olivi. Et nunc latentis arduas Naturae caussas rimatur, et omnia versat Vi perspicacis ingeni. Unde ruant venti. Nautis cur saevus Orion? Cur ominantem regibus Bellaque et interitus ducat fax ignea crinem? Aut cur propinqua Gadibus Obstupeat refugas Tethys modo littoris undas, Modo incurrentes horreat? Explicat interdum florentem Academia sylvam. Haec cura maior occupat Intentum morum studiis; quis cultus honesti, Quae finis aequi, quae boni Sit ratio quid iocundus sibi poscat amicus, Quid patriae, et parentibus Praestandum charis. urget super omnia fervens Amor superni numinis. Ille rapit mentem, cognataque ducit ad astra Et pungit acrioribus Virtutum studiis. ergo iam sancta parentum Decreta, iam claram fidem, Inde Tridentinam caussam asserit, inde Lutheri Commenta frangit impii. Iuppiter, ut castis sermonibus effluit ore Oratio, omni dulcior Nectare, quod verni flores inspirat Hymetti, Quod Hybla florenti thymo Expressit cella. stat circum lecta iuventus, Nec ociosa praeterit Aure senem. talis quondam memoratur Athenis Ille, Divum oraculis Creditus, et sapiens, et iuris amator, et unus Vir omnium sanctissimus. Quem placidum, laetumque et vultu semper eodem Ingrata vidit civitas. Hic tamen eventu nobis meliore fruatur, Quam iam paravit, gloria. Nosque diu patria incolumi, salva arce, bonaque Florente prole civium. Conciliet caelo Chrysostomus, et mala si qua Minantur, avertat procul. Assensere patres, et protinus alma reduxit Aurora formosum diem.