CroALa & LatTy: nodus

Nodus 13493 in documento zamagna-b-navis.xml

ELEGIA VIII. Ad Virginem se in templo lustraturam. Etsi Amor aetheria gravidam te fecerit aura, Dius et intacto prodierit gremio, Natura mirante, puer; qualis vitreum [a] lux Effluit innocuo tramite per speculum, Aut pellucidulam per aquam; tamen o mea virgo Candida, et a partu purior ipsa tuo, Tune etiam matres inter lustranda profanas Alta palestinae templa petis Solymae; Cura nec illa subest, ah te ne ignara virorum Turba putet reliquis matribus assimilem, Vulgaresque inter ponat male? Quo tutus illo Nunc magnus cessit virginitatis amor? Quo tua fama? Ista non certe lege teneris: Lex ea in immundum lata puerperium est. Nulla in te humanae fuerenut [b] contagia labis, Nulla itidem in pura culpa pianda manet. Atqui etiam [c] geminas fers dona columbas Pro gnato, niveis qui tibi ab uberibus Abstractus patrias jamjam sistetur ad aras, Ac superos terris pacificabit heros. Heic aliquid certe majus latet: eja age custos Aerato templi cardine pande fores; Thure vaporatam, lustrali et rore parentem Excipe, quaeque tulit munera suscipias. En subit illa: veni jam virgo, piacula prima Facta, licet sancta ponere in aede pedem; Quisque locum tibi cedit, et admiratur euntem. Tu dejecta solo lumina, corde preces Concipis in tacito, pudibundo incedis et ore Admissae veluti conscia si maculae, Multarum una fores veluti si foemina. Mirum Ah frustra quaeris jam decus occulere; Te vultus tacitam prodit tuus. Aspicis? Unam Te cupit, in te inhians ille senex [d] oculis In media gestit solam te visere turba. Ut magnae praefert gaudia laetitiae; Utque tuum amplexu gnatum petit! O bona mater, Felicem optato pignore redde senem, Ne renuas cupido tantisper tradere natum. Dic age, quid viso tantum inhias puero? Quid tantum in pulcra tibi mens stupet heroina? Certe est et soboles nota tibi et genitrix. Ac velut Eridani ripis, aut Asia circum Flumina, vicini conscius interitus, Laetior ingeminat jucundo gutture cantus Albus olor, resonant et nemora et silüae: Tu quoque sic nimium felix jam morte sub ipsa Fatidica ad suaves ora modos aperis. Scilicet haud vitam [e] producere longius optas, Quum jam pollicitam videris aetherio Semine progeniem, nostrum quae sanguine crimen Eluet, et claro lumine discutiens Noctem atram, late magnum quae sparsa per orbem Mortales misere nigra acies hebetat, Plorantesque vagosque et tantae lucis egentes Nos ducet sedem Caelicolum in superam; Ulla nec oceano tellus extrema refuso Illius sese subtrahet a radiis. At quos tu memoras [f] luctus? Quae dira parenti Supplicia? Anne ullus tam ferus extiterit, Qui non depereat puerum, qui mollia matris Transadigat ferro pectora luctifico? Ah metuas ne virgo; tibi jam pignora reddit En senior; quin tu sancta quod instat, age: Siste patri unigenam, cujus nunc fama feretur Inclyta trans Indos, trans et Hyperboreos; Cumque sua matris quoque fama vagabitur ingens, Magnanimum superis hoc bona si dederis Munus diva. Videsne altum discedere caelum, Mirari et cupido lumine caelicolas Jam non infestos mortalibus aerumnosis? Ipse deum tanto munere jam genitor Gavisus ponit minitantia fulmina dextra; Hostia pro innumeris millibus una sat est. O factum bene! Progeniem tu sistis ad aram. O puer, o humani unica spes generis Rite sacerdotum manibus nunc victima patri Dum tu magna volens sisteris; o nimium Felicem his me si vinclis, si corpore solvas! Primus uti in sedes nuncius Elisias Adveniam; atque idem spectacli testis, ego hisce Vidi oculis, dicam, vidi egomet, proceres Isacidae o fidi, puerum, quem saepe vocastis Solliciti multis non sine muneribus; Quem fore victorem, quemque unum nostis olympo Vos posse ac rutilis reddere sideribus. Ipse patri se devovit; gnatum optima mater Obtulit immortale ausa animo facinus. Audiet heroum haec hilaris chorus, audiet Heva, Illi et manabit conscius ore rubor. Sin, hoc ne immeritus possim contingere votum, Abnuis, at liceat dicere carminibus Matrem, sancte, tuam, liceat mi ferre per ora Haec ipsius facta atque alia atque alia: Tuque eris in carae matris pars carmine magna, Suavis admixtum nomen utrumque sonat. Annuit ecce puer votis, tuque annue virgo; Donaque fac rata sint pro pietate mea. Omnia jam sperem: nihil est potis illa negare, Quae modo pro me gnatum obtulit ipsa suum.