CroALa & LatTy: nodus

Nodus 1019618 in documento marul-mar-repert.xml

PLATO Agricolis et aliis opificibus in generatione ferrum et ęs admixtum 203. Agriculturę leges: nequis terminos moueat. Caueat uicinus, me uicino noceat. Qui pascuis nocuerit, qui alienas apes fuerit persecutus, qui materiam inciderit, puniantur. De aquis deducendis. Quod uuę et ficus ante uindemię tempus non gustentur 302. Pira, mala Punica clam auferre turpe non sit. De aquarum riuis 303. Amicus. Amator tui solus eram, cęteri uero tuorum 15. Amicicia est honesta perpetuę uoluntatis communio 42. Lysis de amicicia 43. Bonum amicum mauult quam Darii aurum adipisci. Vtrum amicus amans amati an amatus amantis. Solus bonus soli bono amicus 44. Conuiuium de amore 150. Quam magnus deus amor sit. Amor pręstat in rebus turpibus uerecundiam et honestis studium. Achilles, cum sciret, si Hectorem occidisset, sibi quoque pereundum, maluit Patrocli amici mortem ulcisci quam uiuere. Amor turpis. Amor honestus 151. De Achille idem 169. Prauus amator ille uulgaris corpus magis quam animam amat. Prius perpende et examina quem amaturus es. Siquis uelit aliquem colere putans per illum uirtute aut sapientia proficere, licet et fas putamus. In eos qui lucri causa amant. Virtutis auiditate gratificari atque seruire semper honestum 152. Amoris descriptio. Amor immortalis 154. Vtrum amanti an non amanti magis gratificandum 160. In omnibus sic uersari cum eo quem amas decet, ut nihil unquam pręter honestum uidearis ab adolescente requirere 201. Qualiter affici debemus erga ciues, erga peregrinos, erga nos ipsos 285. Qui amat animam suam, perdet eam 285. Verus priscus ille sermo: ab ęqualitate amiciciam procreari 289. Non auri fulgor in misera mortalium uita rarissimi, non adamas, non argenteę mensę, quę apud/ homines habentur in precio, ita oculis coruscant neque lati fundi aut pinguia culta tantum ualent ad uitam quantum mens bonorum uirorum consentiens 330. Anicum se nolle deserere ait nec potentiam tyranni ueritas nec opum eius cupiditate captus 331. Memento igitur necessariam esse ad res agendas hominum beniuolentiam, austeritas uero solitudinem amicorum parit 332. Amicorum bonorum constantia atque fidelitas magis uires auget quam multitudo equorum et alii belli apparatus uel auri magnitudo 332. Carebat enim amicis fidisque hominibus, quo nullum maius est argumentum uel improbitatis, si desint, uel probitatis, si adsint 333. Non enim per uulgarem mercenariamque beniuolentiam factus erat amicus, sed per liberalis disciplinę communionem, cui certe uni, qui sapit, plus adhibet fidei quam ulli aut animorum coniunctioni aut corporum consanquinitati 333. Adulatio. Omnis adulatio tum circa se, tum circa alias est fugienda 132. Cyri filii moulieribus educandi traditi, quicquid agerent dicerentue, laudabantur; sic instituti, cum ad regimen succedissent, regnum peruerterunt 278. Auaritia. Hipparcus de lucri cupiditate 1. In eos qui pecunię student, filios autem negligunt 106. Philocrimatus id est amator pecuniarum 177. Qui tyrannides rapinasque secuti fuerint, transibunt in lupos, accipitres, miluos 179. Improbat Homerum, apud quem Phenix consulit Achilli, ut nisi muneribus accęptis auxilium non ferat Achiuis, et Achilles ab Agamemnome accipit munera et Hectoris cadauer precio uendit 199. Auarus, quanto pluris ęstimat pecuniam, tanto magis contemptui habet uirtutem 226. Auarus honorum disciplinarumque oblectamenta nullius ęstimabit, nisi quantum ad comparandam pecuniam conferant, Auaro melior ambitiosus 231. oriphile contra uiri sui uitam monile accępit 232. Qui pecuniam iniuste cupit aut possidens iniuste non dolet 285. Nimia acquirendi cupiditas pauperem facit, non pecunię diminutio 286. Auaritia et turpe lucrum ne sit in ciuitate. Liceat, siquis in foenus accępit, nec usuram nec sortem reddere 287. In eum qui turpe lucrum exercet 289. Auaritia causa est, ut bonum honestumque negligatur 301. In auaritiam 307. Alieni abstinens. Quę non deposuisti, ne tollas. Poena in eos qui rem alienam inuenerint et mouerint. Propter cauponum auaritiam et lucrandi intemperantiam prohibet fieri cauponationem in urbe, Arduum est aduersus duo contraria pugnare, diuitias et egestatem, alterum hominum animum delitiis mollitięque corrumpit, alterum doloribus ad impudentiam trudit 315. Recta quidem auarus non audit, sed deridet etc. 334. Aduersa. Nihil graue patieris, si re uera honestus bonusque sis uirtutemque exerceas 132. Damnum passus ab alieno seruo uel iumento 318. Siquid mali ab aeris qualitate et plantis et animalibus nobis infertur, non diuinam naturam culpandam esse, sed humanam, quę iniuste uitam suam distribuit 323. 325. Ars. Diuitiis et inopia artifices corrumpuntur 205. Nemo in omnibus artibus eruditus 237. Lex: Ne faber, ęrarius cum lignario simul sint; nequis duabus artibus uacet 303. Artem mortalem a mortalibus factam 311. Lex de artificibus: Si statuto tempore opus non absoluerint per maliciam, ne plus ęquo opusliceatur nec decipiat. Siquis opifici mercem pactam non dederit 316. Quid est artificium? Mens artificis in materia separata 352. Duo sunt artium genera 302. Aqua. Amelita flumen, cuius aquam nullum uas continet, potantes obliuione demebat 240. Aquę figura facies habens XX icosaedra 251. Grando, nix, pruina, humor 258. Accusatio. Accusatus Socrates, quod nimium curiose perquireret, quę sub terra et quę in cęlo sunt 168. Item, quod deos non esse putaret. Aduersarii Melitus et Anitus et Lycon. Primus ob poetas, secundus ob artifices, tertius gratia rhetorum ei infensi fuerunt. Item obiiciunt ei, quod iuuentutem deprauaret ac deos, quos ciuitas coleret, ipse contemneret et alia quędam noua demonia sibi asscisceret 169. Accusatio inter patrem et filium, inter uirum et uxorem 317. Appetitus. Cupiditatum III genera: cibi, potus, coitus, in quibus, si recte ducantur, uirtus, sin contra, uitium nascitur 293. Voluntas appetit bonis perfrui 408. Auditus quare nobis datus est 256. Habitaculum Cyclopum in altis montibus caua antra 276. Habitaculorum ordo in ciuitate 303. Angeli quomodo illuminati intelligantur 220. Demon uitę custos 240. Angeli regendis speris pręfecti 246. Angelorum ordines nouem 267. Natura angeli 324.326. Angelos esse atque multos Aristoteles in libro XI. diuinorum ita probat etc. 341. Angelus multitudo immobilis, Angelum immobilem dicunt essentia, uirtute, actione, quoniam semper sit idem, ęque possit, intelligat semper omnia simul1 et uelit eadem, et quantum in se est, agat subito quicquid agit. In angelo multitudo ut essentia, intellectus, actus 342. Angelus receptaculum specierum est et multitudo immobilis. Quare immobilis? Quare multitudo? Angelus non est actus merus, quia componitur ex actu et potentia 350. Quod sit unum quiddam et quod sit actus, non a se ipso habet, sed a Deo uere uno actuque purissimo; sed quod sit simplex per potentiam suscipiendi et patiendi, habet ex se ipso. Quantum extra Deum productus, a productoris perfectione degenerat. Multitudo igitur naturalis est angelus. Angelus mouet alia, id est agit in alia; ipse quidem stabilis, sed non stabilis per se ipsum. Nam per diuinam stat unitatem 350. Angelus in Deum totus errigitur, corpora negligit 351. Angelus, quamuis prout pendet ex alio, mutabilis quodam modo dici possit, tamen quia infinito Dei statui pręcipue proximus procreatur, in ipsumque conuertitur sine medio, stabilis prorsus euadit 355. Angelis pręsunt archangeli, his principatus, his quidam intellectus, qui dii iam participatione quadam denominentur, summo semper Deo pleni diuinoque nectare ebrii 381. Animę uires 5. Animus immortalis 7. Anima, ut se ipsam uideat, in animam intueatur, sicut oculus in oculo. In anima nihil illo diuinius, circa quod intelligentia sapientiaque uersatur 15. Animę bonum erit integra diuini luminis consecutio etc. 29. Animę officia sex: imaginatio, memoria, reminiscentia, cogitatio, opinio, phantasia 47. Anima quędam per se ipsam animaduertit, nonnulla per corporis uires apprehendit 55. Animam esse aliquid 66. In anima maculę peccatorum apparebunt 132. Animę foetus prudentia alięque uirtutes 154. Anima omnis immortalis, quod a se mouetur 161. Vires / animę diuidit: auriga est ratio, gemini equi appetitus, alter bonus, alter malus, alę animę 161. Equi et auriga 162. Separatę animę sicut hic, ita et illic se agnoscunt 167. Phedon de anima 175. Vtrum apud inferos sint mortuorum animę 177. Ex uiuente fit mortuus, sic ex mortuo uiuens. Viuunt igitur post mortem animę nostrę. Item si disciplina reminiscentia est, ante erant animę nostrę quam in corpus infunderentur, sic et post solutum corpus futurę 178. Item quia simplex est et non composita, ideo nec dissoluenda. Item quia inuisibile semper eodem modo est, quia per se ipsum animus excogitat, et illuc se confert ad purum sempiternum immortale. Item quia anima naturaliter pręest, et domina est corporis. Item quia corpus uisibile mortuum multo tempore integrum durat, multo magis anima inuisibilis integra permanebit 179. Anaxagorę sententia: mentem omnia exornare omniumque causam esse 182. Animam esse immortalem 183.184. Si anima mortalis esset, improbi lucrarentur, cum et a corpore et a prauitate liberarentur 184. Animę uires tres 204. In anima duo: unum melius, alterum deterius 206. Tria in anima: rationalis, irascibilis, concupiscibilis 207. Rationali potentię conuenit imperare, cum sapiens sit geratque totius animę prouidentiam. Irascendi uero naturę obsequi rationi proque illa pugnare 208. Anima trifariam diuiditur ut supra 231. Animę figura et partium eius mystica 232. Quare animos immortales esse asserendum 233.234. Immortalem esse animam 238. Nec iniusti animam interire. Anima immortalis. Qualis anima. Animus diuino cognatus 239. De compositione animę per quinarium etc. 246. De harmonica animę compositione 249. Diuisio animę motus et tempus. Anima pueri 250. Mens animę, anima uero corpori data. Anima prior corpore 254. Astrorum animę 255. Mentem tantum ab anima possideri 256. Animę sedes in summa corporis arce 262. Animarum transitus in corpora respondentia 263. Animalium tria genera 267. Spiritus superiores in anima nostra operantur. Animi lex intra ipsum 284. Anima post separationem sensus exercet in se ipsa uel in aereo corpore. Et nunc magna mei sub terras ibit imago 304. Animam esse naturam mobilem 309. Animam humanam semper corpori esse coniunctam 310. Quod anima prior sit corpore 311. Quod anima se ipsam moueat 312. Bonorum et malorum causa est anima. Duę animę, benefica et malefica. Mentis motus. Quod anima solis et corporum cęlestium dii sint 312. Anima immortalis ad Deum proficiscitur rationem suorum operum redditura. Mens animę sensibusque coniuncta 322. Mens beata unita Deo 323. Animę corporum cęlestium 324. Animę motus nisi mente regatur, pręuaricatur. Anima diuersa a corpore 324. Anima prior corpore. Anima incorporea. Animę necessitas intellectum habentis. Animam atque corpus duo esse 326. Animus noster diuinus affectat diuina, licet non comprehendat 328. Immortalem esse animam iudicesque habere supliciaque pati maxima postquam a corpore fuit separata 333. Mens in anima pars animę est 341. Mens animę oculus. Animę opus est uitalem motum prębere,siquidem ipsa uita quędam est. Mentis autem opus ordinare per formas 342. Anima materiam specie terminat. Anima non diuisibilis, sed mobilis multitudo. Anima non est merus actus. Anima quod una quędam substantia sit et actus stabilis per essentiam non a se ipsa, sed a Deo sortitur. Primum mobile anima. Quomodo anima a se mouetur 350. Anima inter summa et infima media est. Summa sunt Deus et angelus, infima qualitas et corpus; sic utrimque tertia est, hinc cum inferioribus, illinc cum superioribus conuenit. Quomodo implet corpus. Quomodo in singulis corporis partibus tota pręsens. Quomodo diuidua simul et indiuidua. Anima corporum domina est, Anima rationalis est uita intelligens discurrendo et corpus uiuificans tempore 351. Animarum rationalium gradus tres : in primo mundi, in secundo sperarum, in tertio animalium. Animantes quędam absque semine natę. Mundi anima 352. Elementa etiam uiuere Platonici arbitrantur. Tres pręcipui principes mundi: Deus, mens, anima. Plato impossibile esse ait terram, cęlum stellasque omnes, nisi animam habuerunt, suum ordinem seruare posse 354. Animę sperarum mouent speras per legem fatalem in circulum, quia ipsę sunt circuli. De anima Zoroaster ait grammaticus: Mundanorum sinuum multas plenitudines comprehendit 355. Omnis rationalis anima est immortalis, quia per se mouetur in circulum, quia stat per substantiam , quia hęret diuinis, quia materię dominatur, quia est a materia libera 356. Quia est indiuidua, quia esse suum habet in sua essentia, quia esee proprium habet et nunquam a sua forma discedit 357. Quia sibi per se conuenit esse, quia per se refertur ad Deum, quia non componitur ex aliqua potentia, in qua possit resolui 358. Quia non habet in se potentiam ad non esse, quia esse a Deo accipit sine medio 359. Quia est per se uita 360. Quia uita est pręstantior corpore 361. Irrationales uitas, non animas proprie appellamus, sed idola et simulachra animarum. Materia non interit, multo minus anima 356. Quęstio: Cur non perfectione pares inter se sunt angelus atque anima, cum utraque a Deo absque medio prodeant 360. Quid sit anima, philosophorum opiniones. Tria animę officia: agit in corpore, per corpus, per se ipsam. Quod anima non sit corporalis. Anima misera, dum premitur corpore. Apostropha ad animam, quod magnum quiddam sit, et optimum et pulcherrimum et sempiternum 362. Incorporeas naturas in excellentiore substantię genere inueniri quam corporeas 363. Heraclitus grammaticus: Lux sicca anima sapientissima 364. Quod anima non sit corpus nec forma diuisa in corpore, ostenditur per uirtutem animę naturalem, quia est principium nutriendi et quomodocunque aliter operandi, quia neque corpus animatum neque inanimatum neque crassum neque subtile, quia corpus ex matera et forma componitur 364. Quia corpus natura sua dispersum est, quia duo corpora non sunt in eodem loco, quia corpus non est simul totum in pluribus. Item quia anima est uita aut fons uitę, quia corpus se ipsum mouet 365. Quia anima non crescit ad corporis augumentum 366. Anima forma uiuifica dicitur. Quare anima forma 364. Quare motus in anima actio dicitur, motus in corpore passio 366. Item quod anima non sit corpus etc. ostenditur per potentiam sentiendi, quia corpus non capitimagines aptas ad sensum, quia portet sensus ad animi centrum conduci, quia quo angustior sensus, eo perspicatior, quia si sensus diuiduus sit, in eo imago sensibilis diuidetur 367. Item quia anima sentit ubique tota, quia anima non necessario patitur sentiendo 368. Quia raationes proprię per naturalem et sensitiuam animę uim, quod anima non sit forma diuidua, quia qualitatis opus unum est, quia complexio agit per uim qualitatum. Quia complexio est accidentalis forma. Quia harmonia complexionis nihil agit in corpus. Quia in omni corpore compositio est harmonia. Quia harmonia intelligitur aut compositio ipsa membrorum aut aliqua compositionis ratio. Item quia harmonia humorum nihil capit absque materia. Quia quę magis concinit, magis est harmonia. Quia harmonia nihil admittit dissonum 369. Anima corpori terreno copulatur per spiritum 368. Anima est forma indiuidua ubique tota et nullam trahit originem a materia ideoque immortalis est, ut ostenditur per intelligendi uirtutem. Animus per IIII gradus ascendit ad spiritum 369. Sensus, imaginatio, phantasia, intellectus. Rationes. Anima alitur ueritate. Contra Epicureos dicentes animam cum corpore coalescere 370. Anima cupit separata uiuere. Virtus animę, quia indiuisibilis est, corpus esse nequit 371. Species conceptioque intelligibilis suscipi non potest a corpore 372. Si mens est corpus, tangendo intelligis et currendo. Intellectus accipit secundum se totum quicquid capit. Quod non faciet, si fuerit corporalis. Intellectus accipiendo rerum formas non amittit suam, corpora contra 373. Forma est in mente uniuersalis; talis in corpore esse non potest. Mentes se inuicem complectuntur, corpora nequaquam. Mens per omnia corpora operatur, et supra corpora 374. Mens statu proficit, corpus motu. Quę in materia sunt contraria, non sunt contraria in mente. Mens accipiens formas non mutatur. Operatio corporis tendit ad rem compositam, mentis ad simplicia 374. Actio mentis finitur in actione, actio corporis in corpore. Forma corporalis non habet uim infinitam, mens habet 375. Animam non solum esse formam indiuiduam, uerum etiam a corpore non pendere probatur per rationalem uirtutem. Animam in se reuolui modis IIII per intellectum in naturam suam, per uoluntatetm in naturam eandem, per intellectum in actum ipsum intelligendi, per uoluntatem in uoluntatis actum. Mens quo magis separatur a corpore, eo melius se habet. Mens repugnat corpori. Animi officium speculari et consultare. Phantasia et sensus circa corporea 376. Cur anima interdum obsequitur corpori. Anima libere operatur 377. Mens absque corpore operatur 378. Quare uires animi deficere uideantur deficente corpore. Inter sensus et mentem. Anima conuenit partim cum diuinis, partim cum brutis 380. Contra Epicureos non esse incongruum, quod homo sit partim mortalis, partim immortalis. Penitus mortalis. Penitus mortalis, inter hos homo medius. Item sicut ultimum in ordine corporum est incorruptibile, sic et ultimum in ordine mentium 381. Contra Epicurum de rerum serie. Vt luna ad solem, sic nostra mens refertur ad Deum 382. Sicut in rebus naturalibus fit resolutio ad primam materiam immortalem, sic ad formam ultimam immortalem. Homo, si non peccasset, etiam in corpore semper uiueret. Contra Epicurum de formis Deo simillimis 383. / De formarum gradibus 384. Contra Lucretium, quod mens potest absque corpore operari. Contra Epicurum, quod Deus non facit mentem nisi ex se ipso et per se ipsum. Contra Panetium, quod anima sine medio est ex Deo 385. Quale est obiectum, talis est potentia 386. Mens unitur obiecto perpetuo et species suscipit absolutas rationesque sempiternas. Contra Epicureos de unione mentis cum speciebus absolutis et rationibus sempiternis. Contra Epicurum, quod species innatę sunt menti 387. Animus boni cupidus. De ideis. Intelligibile, ens, unitas 389. Confirmatio per signa 391. Mens est subiectum ueritatis ęternę 392. Contra Stoicos, quod aliquid certum sciatur. Contra Peripateticos, quod ueritas animum familiariter habitat. Rationes multę et signa. Mens humana intelligendo mente diuina formatur 394. Quomodo mens in diuinam eleuatur ideam 395. Quam ob causam in eo statu Deum nos uidere nequaquam animaduertimus. Quo pacto nobis Deus infundit intelligentiam assidue 396. Confirmatio per uisum. Veritas supra mentem. Mens omnia iudicat. Confirmatio per auditum 398. Confirmatio per mentem. Quantum anima corpori dominatur, ostenditur signis, ac primum ab affectibus phantasię 400. Signum ab affectibus rationis 401. Mens animę caput et auriga 402. Septem uacationis genera: somno, sincopa, humore melancholico, temperata complexione, solitudine, admiratione, castitate 403. Ab artium et gubernationis industria. Quattuor hominis dotes in artibus. Signum ab effectu miraculorum 404. Quęstiones de miraculis animę. Comparatio luminis ad animam, in angusto quiescit et amplissima implet 406. Quod anima Deus fieri nititur, ostenditur per XII signa. Anima appetit primum uerum et primum bonum 407. Animus conatur omnia fieri, item facere omnia et omnia superare. Homo affectat ubique esse et esse semper 408. Cupimus IIII Dei uirtutes assequi, id est ut simus prouidi, iusti, fortes, temperati 409. Animus summam expetit opulentiam et uoluptatem. Colimus nos ipsos ac Deum. Animus a uitiis abhorret 410. Religio humano generi propria. Contra Lucretium dicentem, quod religio non procedat a iudicio naturali 411. Cleombroto usque adeo persuasum fuit immortalem esse animam, ut se hac uita alterius uitę amore priuauerit, et Demosthenes etc. Contra Lucretium asserentem, quod ueneratio diuinorum a consilio humano nescatur. Contra illos qui aiunt, quod homines ad religionem ferantur a syderibus 412. Quęstiones quinque de anima. Vtrum sit unus cunctorum hominum intellectus. Contra Aueroem. Quod mens sit forma corporis, patet ex ordine naturę 414. Quomodo mens proprinquat corpori. Quomodo mens adsit corpori. Anima tota in qualibet corporis parte. Quomodo mens insit corpori 416. Quod mens sit forma corporis, patet ex opinionibus actionibusque humanis. Ratio prima, quia homo est animal rationale, quia homo intelligit 417. Animam esse formam. Animę diffinitio. Ratio tertia: quia homo libere se ipsum mouet. Quarta: quia uires animi se uicisim tum impediunt, tum mouent 418. Quinta ratio: quia separata mens non indiget phantasia 419. Sexta ratio: quia intellectus uterque est uirtus in anima. Solutio rationum Aueroicarum de mente separata 420. Solutio de mente unica 421. Signa quod non sit mens una tantum. Item rationes: quia mens species seruat ac iamdiu plena omnium debet esse 422. Quoties duo rem eandem intelligunt, toties omnino sequuntur absurda 423. Vel eadem esset multorum hominum scientia uel superfluę qualitates in eodem 424. Item quia contradictoria in eodem essent. Cur animi terrenis corporibus sint inclusi? ut cognoscant singula 425. Animarum inter se affectus in uita altera. Item ut formę singulares cum uniuersalibus formis concilientur. Vt tamen radius diuinus quam eius formulę reflectantur in Deum. Vt anima fiat beatior. Vt uires anima inferiores ad effectum progrediantur 427. Animę defunctorum aliquando nostri curam agunt. Item ut mundus ornetur, colatur Deus 428. Quam ob causam animi, si diuini sunt, perturbationibus afficiuntur? Affectio animę erga corpus 429. Quare animi a corporibus inuiti discedunt? Qui hinc decędere gaudebant 430. Qualis sit animę status antequam ad corpus accędat, qualis etiam post discessum. De compositione animę 431. Species et circuitus animarum 432. Iamblicus et Porphyrius reprobant transmigrationem animę ab homine in bestias et circuitum infinitum 433. Quomodo intelligitur animas esse ante corpora. Figura animę apud Platonem 433. Angelos et animos non semper fuisse. Animę creantur quotidie 435. Vnde anima descendit in corpus. Corpus animę ęthereum et immortale. Zoroaster grammaticus: Ne foedes spiritum neque in profundum exaugeas quod est planum. Qua parte cęli animę creantur, qua ue descendunt 436. Quando infunditur in corpore et quo, dum in corpore uiuit, ducitur. Qua parte corporis ingreditur et egreditur et quo duce progreditur. De statu animę purę 437. Quo pacto mens Deo coniungitur 438. Omnes mentium species possunt coniungi Deo 439. Quęstio de statu animarum infantium et stultorum 442.