CroALa & LatTy: documentum

CroALa, 2024-04-29+02:00. Quaero anonymus-helicon.xml in collectione latty.

Functio nominatur: /latty/opendoc/anonymus-helicon.xml.

Documentum in PhiloLogic latty: anonymus-helicon.xml.


Helicon Oenipontanus advenienti serneissimae reginae Ailhelminae Ameliae obvius, sive Universitas Oenipontana serinissimam reginam Wilhellminam Aemiliam excipiens anno 1699, versio electronica Anonymus Kofler, Wolfgang Schaffenrath, Florian Tilg, Stefan Hanc editionem electronicam curavit Luggin, Johanna Digital text provided by the editor 5 folia

Croatica et Tyrolensia: Tyrolis Latina July 2014

Anonymus Helicon Oenipontanus advenienti serneissimae reginae Ailhelminae Ameliae obvius, sive Universitas Oenipontana serinissimam reginam Wilhellminam Aemiliam excipiens anno 1699 Innsbruck 1699 Kofler, Wolfgang/Schaffenrath, Florian/Tilg, Stefan: Eine Musentravestie an der Universität. Der Helicon Oenipontanus für Prinzessin Amalia Wilhelmine von Braunschweig-Lüneburg, in : Gastgeber, Christian/Klecker, Elisabeth (Hg.) : Neulatein an der Universität Wien. Ein literarischer Streifzug, Wien 2008, 319–346.
1699 Von der Gründung der Universität bis zur Aufhebung des Jesuitenordens (1773) Dichtung 2014-07-29 Luggin, Johanna
Helicon Oenipontanus advenienti serenissimae reginae Wilhelminae Ameliae obvius, sive Universitas Oenipontana serenissimam reginam Wilhellminam Aemiliam excipiens anno qVo renoVatVr Instar aqVILae IVVentVS DoMVs aVstrIaCae (1699) cum permissu superiorum Typis Benedicti Caroli Reisacher Typographi Academici

I Quod dudum desiderabat Hungaria, tamdiu sperabat Bohemia, avidissime suspirabat Austria, iam pridem exspectabat Silesia, numquam non exoptabat Styria, continuo ingeminabat Carinthia, sana ardentissime precabatur, Lunatica vero cane peius et angue aversabatur Dalmatia, observabat vigilanter Burgundia, identidem a Deo T. O. M. enixe flagitabat Tyrolis, etsi fors dignitate minima, nequaquam tamen suo in te, o regina, affectu ultima, quod sacrum Romanum imperium et Christianitas universa unanimi semper eoque ardentissimo expetebat voto, hostes vero malique omnes, veluti certissimum exitii sui terminum, constanter pertimescebant, regiarum nuptiarum tempus exoptatissimum aureis illustrissimi Phoebi quadrigis mundo inferendum, iam iam instare per vicos et pagos, urbes et compita, provincias et regna, Europam totam nec non et reliqui orbis partes potissimas in omnium ore et cum tenerrimo animorum motu certissima

Fama volat pigrumque manu seponere pedum pedum, -i.: Hirtenstab, bei Vergil jedoch kurzes e! iussus Apollo putres et iamiam fidibus orbas cum plectris repetit citharas artemque priorem. Iamque minus promptos desuetum cogit in usum Parnassi praeses digitos falluntque petitae non raro chordae. Media nunc haeret in oda principium repetens. Reliquum pertexere nescit. Iam primum advertens, quantum desueverit usus pastores inter, ruri indignatur et agnis. „Pascua proh!“ ait et coram Cyllenius adstans abrumpit subito necdum perfecta loquentis verba refertque Deus mendax non falsa stupenti nuntia post paucos his montibus adfore soles reginam Wilhellminam et iam proxime abesse. Obstupuit subito adventu tantae hospitis et, quid redderet, ignorans „Quid sic, fur subdole, nostris obstrepis importune sonis?“ prorumpit Apollo. „I potius Musasque voca plaususque parare et citharas reparare suas fac nomine nostro praecipe pernicesque ad me contendere gressus!“ Has facie ridenti excepit Apollinis iras Maia natus eique nihil turbatus in istas respondit voces: „Tantum ne furta revolve pristina continuoque lubens praestabo cupitum, o pater, obsequium. Accipient tua iussa sorores, si tamen ulla meis praesumat credere dictis.“ Haec ubi dicta dedit, veluti si Protheus alter continuo cultus alios mentitus, et ora, inde volans Helicona petit iussasque sorores advocat, excipiant ut coram iussa parentis. Delius interea secum diversa volutans pectore sollicito, curis ingentibus haesit implicitus partesque animum distraxit in omnes. Nunc quibus excipiat venientem plausibus orbis Romani dominam, nunc qualia carmina Musas accinere, et qualem variis inflectere metris materiam placeat, nunc quo sermone canendum. Nunc hi, nunc illi ac alii sub pectore sensus surgunt, quaeque prius veluti selecta placebant plausibus, inde iterum spernit, fastidit, omittit consiliique inopem vastissima copia fecit. Iamque noveni adsunt deserti Heliconis olores, Musarum chorus explorans, quae sit praestanda voluntas, quod Phoebi imperium ad Pindum custode relicto Pegaso, at excubiis pariter fugit ille relictis et sequitur Musas vestigia nota premendo. Quas ubi conspexit pater, indignatio vultum ante alacrem perturbat carminaque interrumpit.

II Et „Vah coeli terraeque pudor! proh insolitum Heliconis probrum!“ exclamat increpitans „Adeone luridae incultaeque in tanta orbis paene universi solemnitate et communi bonorum laetitia, ubi studiosis ingeniis excultae Veneres et multicoloribus quodam modo pavonum spoliis superbae Iunones, immo et Pulchritudo ipsa vix non humilis nimium ac merito rugosa videtur, inconsulto temerarioque ausu comparere attentent Parnassides nostrae? Quid ad haec longe lateque suis excita sedibus eaque insolita hominum multitudo? Quid sanctis plene inundata affectibus subditorum pectora? Quid quaterna, cuius vices agetis modo, facultas academica? Quid illustrissimus comitatus reginae serenissimae? Quid ipsa demum plus sordida humilitate et incompto vestro habitu offensa, quam cantu recreata regina serenissima?

„Et tibi Calliope“ multum iam mitior inquit vultumque emendans „quaeso, quos afferet usus ruralis soccus? Vah! Ocyus exue sordes! Non tales equidem volui talemque decorem, sed veluti incedit fucata superbia luxus feminei, alta et multicolor turritaque moles verticibus stans emineat, quae culmine coelum iam prope contingat, phalerata superbia iustum hoc festo reperit titulum, cum Cynthius ipse pluribus assumptis illustrior ignibus orbi invehitur radiosque novos cum naribus efflat Eous Pyroisque Phlegonque et flammiger Aethon.“ Dixerat et reliquas pariter conversus Apollo talibus affatur dictis.“Labor inclytus“ inquit „vos vocat, o Musae! Cunctos intendite nervos! In vultu Charites reliquoque in corpore luxus emineat, quo non maiorem viderat orbis. Purpureis alte suras vincire cothurnis convenit et vestis Tyrio sit murice tincta. Quidquid acus Phrygiae, quidquid sollertia novit humana et quidquid non novit texere, id omne induite! Ingenium totamque exhauriat artem ornatus vester. Gangis collecta supellex gemmea et auriferis fluvii famulentur arenis. Promite regales et purpurae et oris honores purpureos! Amplam segetem sapientia laudis suggeret excelsusque animus, dignissima sceptro munera ad excelsae natas fastigia sortis dotes, quid promittat Hymen quidve omnia prodant et quae dictabit plectri longissima praxis.“ At contra modicos soles et curta queruntur tempora Pierides nec tantis plausibus aequum concedi spatium. „Non nos“ audacior inquit Calliope „non nos patulis depromimus odas, o genitor, manicis. Opus est sudare Camoenas. Praecipiti nec enim pulsatum pectine plectrum dulcisonos cantus et dignas insonat odas. Praestaret penitus tacitis secedere avenis, quam minus accinctas discrimen adire ruboris.“ Haec illa. At Phoebus Musas ubi senserat esse difficiles, iterum atque iterum placido ore renidens aggreditur dictis multum diversus ab illo: „Charae animae, novi faciles in carmina vires“ inquit „et ingenium vestrum. Prensate laborem!“ Persuasitque brevi, longo sermone quod ante non valuit. Primasque sibi iam quaelibet optat. Accingunt igitur se operi minuitque laborem pulcher honoris amor personaque tanta canendi materies. Adeo quaevis vincuntur amori. Vix promptis patrem studiis recreare sorores, altera continuo rediens Cyllenius affert nuntia et adventum reginae ex more disertus pluribus extollit iamiam digito indice monstrans: „Garrule, solve moras!“ alio distractus Apollo sensibus hic infert „Ne nostra negotia turbas!“ Reginae adventu iam compita quaeque viarum perstrepere, ac veluti subitus cum Mulciber aedes corripuit, sic se portis effundere turba omnis in occursum reginae. Haec publica fama ad Musas etiam cito pertigit. Ocius ergo sollicitae Phoebum repetunt et agenda requirunt. Ista manu citharam, plectrum gerit altera, avenam illa ac exiguis pertentant cantibus artem. Extemplo pater alatum, quem provida Clio cornipedem auratis phaleris multoque superbum ornatu instruxit, rapidus conscendit et illas pone sequi pedites iubet. Ipse effectus equestris ordinis, ante dies aliquot pastor qui paverat agnos, iam vehitur sublimis equo per aperta viarum. Itur in occursum, qua proxima semita ducit. Vix cum virgineo comitatu excesserat urbe, cum subito geminus se iungit Anacreon. Illum Ausonia, hunc genuit studiosa Alemannia vatem. Hi veniam a Phoebo rogitant sociasque Camoenas iungere deposcunt. Indulsit laetus honorem vatibus et pariter comitari iusserat ambos. Iam per consertos cuneos populosque frequentes angustum molitus iter, penetravit ad ipsam doctus eques dominam vocesque erupit in istas: „Salve, puniceis veluti rediviva quadrigis, post atras tenebras et maesta silentia noctis Lucifero praeeunte viam cum sidere multo aurora invehitur caelo recreatque iacentes spissis in tenebris rubicundo lumine terras: haud aliter forma pulcherrima Tyndaris, Oeno affinem, innumera peditumque equitumque cohorte hinc atque hinc stipata hanc nostram tendis ad urbem latura hic cunctae solacia maxima genti. O quam formosas Charites quantumque decorem! Quas cerno ex oculis nivibusque rosisque genarum evibrare faces nil claro sole minores! Accipe elementer tenues Heliconis honores et, regina, fave. Mox vates tangere chordas Pieridesque iubet. Iuncta ergo voce salutant.

III

Igneos Cancros habitante Phoebo et polo optatas pluvias negante, ut graves Tellus nebulas ovanti excipit ore, ut feras post insidias procorum et tot elapsas segetes reversum fida coniunx Penelope maritum laeta recepit, ut suam Alcides iaculo peremptam invidae mortis Phlegetonte ab imo coniugem votis cytharaque flexo Dite reduxit, ut senex quondam genitor Tobiam ex peregrina regione salvum, ceu pigrae dulcem baculum senectae, auspice coelo, non secus te, regia sponsa, clarum imperi sacri columen, futuros Caesares mater paritura, nostrum excipit agmen.
IV Dicto respirare hymno et, ceu posceret ordo, clamat ovans populus vocemque ad sidera tollit: „Iupiter (hospitibus nam te dare iura loquuntur), hunc laetum sponsaeve diem sponsoque precamur esse velis nostrosque huius meminisse minores. Adsit laetitiae Bacchus dator et bona Iuno!“ Iam signum dederat Phoebus iussitque tacere. Ergo invitatus canit hospes Anacreon oden.

V

Formosa salve Tyndaris in regiis Latinis, quod illa quondam Doricis aulisque Dardanorum. Haud altero decennio indigna tertiove sub Marte Graio Pergamum pro qua periclitetur.

VI

Die fein Lacedaemonierin Zur lieb mag nit mehr daugen / Der Dich anblickt / O Königin / Du Liecht / und Trost der Augen. Du werst ja werth / ein neues pferdt / Das Troiam möcht verbrennen? Dies neue feur / wär nit zu theur Umb Dich / ich muß bekennen.

VII

Olim decorem Cypridis auxit colore pictor sacrosque veri terminos excessit infidelis. Quid profuit? Ne compara Decore nostra vincit, rugaeque turpis arguit pictam deamque veram.

VIII

Was hilft es / wann schon streicht herfür Apelles mit den Farben Die venus über die gebühr Muß sich selbst ihr erbarmen. Ich sag / was recht / sie ist zu schlecht / Magst / wie du willst / sie malen / Der runzeln voll. ders sagen soll / Ich mein / sie wurd ihn zahlen.

IX

Videre formam numina deabus eminentem flammasque mentem blandulas mox sentiunt subire. Instar procorum affectibus certant dii minores. Sed hanc supremus Iupiter de iure vendicabit..

X

Und wer weiß nit / was offt vermag Die Schönheit einer Damen? Die Götter selbst wie manchen tag zwey / drey mahl zu Ihr kamen. Sie streitten drum / wer Sie bekom / Die Lieb kriegt in dem Himmel / Da ungefehr kombt Jupiter Und stillet das gedümmel.

XI

Has appetebant nuptias pulcherrimae dearum et tarda grati nuntii momenta computabant. Quid afferat Cyllenius et nuntius novorum, quid fama dicat garrula, quid litterae, requirunt.

XII

Will warten auf die liebe Stundt / Ob man möcht umb sie kommen. Nichts anders weiß sonst Herz / und Mundt / Die Lieb hats ganz eingnommen. Mit sorg man fragt / was man doch sagt / wer möchte wohl obsiegen? Förcht immerdar / man stehe in gfahr / und därffte unterliegen.

XIII

Certant decore singulae victoriamque sperant. Non foetus unus arboris victoriae paratur. Nec est Paris nunc arbiter, sed Iupiter supremus. Tu sola cunctis dignior es gratiis reperta.

XIV

Die gstaldt man schauet in dem glass / Pflegt offt zum Spiegel z´lauffen. Man fehlt das gwicht / man fehlt die maaß / kan man sie nit erkauffen. Es ist umsunst, der ehren-dunst hat all auff d´seiten gschlagen / Weil Jupiter, der grosse Herr / Zu ihnen hat kein magen.

XV

Nec quaero pulchritudinem. Iam sufficit liquere, quod forma selectissima arriserit Tonanti, sed dignitatem gratulor et regiam coronam. Ad summa fortis essedo evecta pertigisti.

XVI

Man sing / und sag / was man nur will von deiner gstaldt / und schenheit / Hett schier gesagt / sie hab kein zihl / Sey ein vergebne arbeit. Schön ist dein gstaldt / so da gefalt dem Größten der Monarchen: Schen, weil an ihr kein ungebühr / Die man nur könt beschnarchen.

XVII

Quod Salomonis filiae haereditate carnis sacrum paterni spiritus sunt munus assecutae, Ameliae si comparo, exilis est supellex. Haec anteit Tritoniam longissime Minervam.

XVIII

Ganz weiße Döchter / glaub ich wohl / Hab Salomon geboren / Des Vatters weisen erbschafft voll / An Weißheit auserkoren. Ich glaub doch schwer / das sie noch mehr / Als Wilhellmina / hatten / Dan Mund und Hand lautter Verstand / Weiß nichts / als weise thatten.

XIX

Davidis ille filius quod sexui virili, nostras id inter feminas haec iam videtur esse. An eius est ex sanguine soror vel est propinqua? Quod si negas de sanguine, ex spiritu probatur.

XX

Der weißist aus den Mäneren Wie Salomon gewesen / Nit anderst aus den Weiberen Scheint dise auserlesen / Ob Sie vileicht / weils Ihm ganz gleicht / Ist aus sein bluts-verwandten? Gwiß Beede seindt der Weisheit Freindt / Und gar gutte Bekanten.

XXI

Pandora dives omnium ornatibus dearum, in qua Venus cum Palade sudavit excolenda, ab hac recedit plurimum. Ne vel require causam. Est illa cunctis noxia. Haec omnibus salubris.

XXII

Göttlich Pandora aufgebußt / War schlimm in den gedancken. Sie hat der Welt wohl schen genutzt. der Teuffel soll ihrs dancken. Fort / fort mit ihr / hinauß zur thür. Man hat genug der Büren. Ein anders gsang! / ganz andren klang Die Unser last verspiren.

XXIII

Abrumpunt cantus. Idem ne forte facessat taedium et ut faciem casto suffusa pudore reginae solitum submisso poplite honorem exhibuit, cantu sic Pieridum incipit una: „Ergo Wilhellmina neo-regina cananda est? Cui vix terra parem, nullam Lucina fatetur sustinuisse magis claram. Hic tibi summa maritat maiestas formam, qua non praestantior ulla, qualem nec tabulis vivisque coloribus umquam, vincentem Charites Cous depinxit Apelles, qualem nec Xeuxis. Primam sapientia laudem vendicat et quosvis manuum moderatur et oris motus, hac veluti patria resideret arce. Nil miror Wilhellminae sacra sceptra, coronas. Obtinuit grandes superum sortisque favores, regalem thalamum, solium cum purpura et omnem, qua magis excelsam nescit promittere sortem tellus ambitiove sibi praefigere metam. O forte sane diis ipsis atque deabus haud contemnendam! Haec omni dominabitur orbi, Matutinus ubi Titan rursum urget in auras cornipedes et ubi fessum caput aequore condit. Pro quales, superi! Tantam genuere parentes? Verum has naturae dotes haud sorte minori contentas, ipso vel naturae ordine clare invenies, formoso animo nil maius et ore offerri liquidum est, proportio iusta videtur. Succedit (vulto tragico positoque dolore) Melpomene admittens alios in pectore motus surgere, reginae festivo carmine plaudit.

XXIV

Sit tua forma aliis, aliis sapientia laudis materies. Laudis non nego digna suae. Non tamen haec placuit nostris inflectere chordis. Omnia prae reliquis haec mea plectra legunt. Dic, quid hymen thalamique habiti sub tempora pacis promittent! Pacem pax paritura feret.

XXV

Proxima Terpsichore pergit coepta omina avena: Fert insignia equum futura sponsa. O fausta omina, nuptias secundas! Primas utraque pars licet celebret. Cunctae applaudite, laeta regna, gentes! Luso Pygmalione fratre parva Carthago Tyriis profecta regnis, primum turbine Nereoque pressa, verum mox melius Noto favente terras deveniens dea edocente defossum acris equi caputAnspielung auf Virg. Aen. I 441-444: Mitten in Karthago befindet sich ein Hain (lucus). An diesem Ort haben die Punier, als sie aus ihrer Heimat geflohen waren, den Schädel eines gewaltigen Pferdes (caput acris equi, 444) ausgegraben. Dieses Zeichen bedeutete, daß Karthago großen Kriegsruhm erfechten werde, außerdem daß das Volk leicht zu ernähren sein werde. secundis tollit auguriis ovante Poeno. Quippe sic fore regna Marte et armis prorsus egregia, omnibus tremenda. Caesisque hostibus et novis trophaeis quercus innumeras Iovi datura. Sic gentem fore proferente terra divitem Cererem sacrosque fructus et victu facilem et diis secundis adversus rabidos nefariae ausus sortis saecula fera perstituram effosso omine fata praemonebant. Io! Io! Populi insonate laeti! Vos manent eadem beata fata. Sic felix Hymenaeus iste spondet. Hoc tibi Austria laeta corde toto, vobis regie sponse, rex Joseph, sponsa regia clare fons bonorum, hoc tibi, o benedicta gratulamur tellus, quae Ausoniis subesse digna signis, sub geminae volucris ala omni functa periculo quiescis!

XXVI

Calliope insequitur, veluti consueverat, usa belligero clangore tubae, ne mascula virgo! „Muneribus certatum olim, quis nomen Athenis inderet, an Pallas producta pacis oliva utilis, an contra Neptunus clarior urbem insigniret equo. Bei Herodot (VIII 55) wird die Sage im Rahmen der Beschreibung des Erechtheions auf der Akropolis anders erzählt: Athena gab einen Ölbaum, Poseidon aber eine Quelle mit Meerwasser (θάλασσα), zu Poseidon als Pferdegott cf. Pötscher, W. in: RhM 104 (1961) 317. Placuerunt munus utrumque. Attamen utilior Pallas Neptunia vicit dona urbemque suo de nomine dixit Athenas. Structuram cerasque novas molitur avita Austria. Quis domui praeclarae nomina ponet? Regius an sponsus gemina vestitus oliva, quam victis supplex cum Gallis Turca ministrat? An contra tantae structurae insignis Amazon indat equo nomen? Sacra omina percipe vatis! Sic Iovis arbitrio decisum est, sic sacra fata disposuit pater, ut lustris labentibus aetas incluta succedat, qua pars feret utraque nomen perpetuum Austriacae dumui reddetque quietae non minus optatam praeclaram pacis olivam, quam crebris palmis victricem et Marte secundo hostibus exhaustis summum super aetera notam. Victoris signata premet vestigia patris (Contrepidate hostes!) suboles non degener armis nec metuenda vagae venit inconstantia sortis. Subnectet patriis Mars crebra trophaea triumphis Talia coniugio summus pater omina finxit. Gratulor ergo tibi tanta dignissime sponsa, regie sponse, tibique simul dignissima sponso, regia sponsa, tuo! Ah clemens vota audiat aether! Vosque velit vitam in seras protendere aristas.“ Finit at incultis invita silentia Musis indicit multumque indignabundus Apollo erubuit segnes Musas veniamque precatus: „Ignosce exiguos, regina, Heliconis honores!“ inquit „nam sunt insuetae timidaeque puellae, ut tanta coram et cum maiestate loquantur.“ Haec ubi dicta dedit, conversus amica bilinguis hospitis implorat repetito carmine plectra. Auscultant illi dictis plectrumque resumunt.

XXVII

Dedere iam Parnassides et augurum Camoenae futura sponsis omina et omnium favores, queis omnibus subscribimus, et annotamus auro argentoque calculo, sed multa adhuc supersunt.

XXVIII

Gesungen hat man zwar von Dir Groß / und trostreiche Zeichen / Von deren fussstapfen auch wür Trauen uns nit zu weichen. Doch was anlangt / und mir bekant / Hett ich noch vil Zu singen Von Deiner Frucht / und Edlen Zucht / So Du Zur welt wirst bringen.

XXIX

Leaena mater dissonas non educat columbas, velut columba Martios nec parturit leones. Natura certis terminis luctatur et quiescit fixos nec ultra limites fert Nereus tridentem.

XXX

Es hat schon alls sein gwises Zihl / Laßt sich nit darvon weichen. Die Natur treibt ihr altes spihl / Der Lew bringt halt seins gleichen. Der schwache Zwerg ertragt kein berg / Der Lew erzieht kein dauben. Der rebenstock macht auch kein bock / Bringt allzeit seine trauben.

XXXI

Quas mater ergo mascula est redditura proles? Fidelis index pectoris si vultus est habendus, multo calescens spiritu et Martio vigore satis superque clamitat, qui pectori geratur.

XXXII

Man sicht es eim bald an am gsicht / Wie vil es hab geschlagen. Ein jeder pflegt gewisen bricht / Ja s´herz im angsicht z´tragen. Der Sie sicht an / einen kriegsman Vermeint / das er gesehen. Wan ich schon sag / das Martem trag / Wirdt ich mich nit vergehen.

XXXIII

Cantare pulchram fabulam iuraverim Maronem et ficta veris ludicro miscere more vatum, cum proeliantem Amazonem ad Ilion recenset, at nostra talem tempora Amazonem tulerunt.

XXXIV

Obwohlen ich der Meinung bin / das gar zu keinen Zeiten / Aufgnommen in Maronis sin / Amazones umbreithen / Bogen / und pfeil in höchster eil / Ja auch die Lanzen schwingen / Vermein ich doch / es kunten noch Von Dir etwan entspringen.

XXXV

Equumne nescis Dardanum, quem struxerant Iones? Insigne donum Palladis armariumque Martis quot condidit Machaones fortissimosque Graium, praesagiunt insignia tot Martios Ulysses.

XXXVI

Das Pferdt / so hat Epeus gmacht / Hat Troiam ganz zertretten. Gelt die in ihm Verborgne Macht hat Troiam lehren betten. Dein Wappen-Pferdt bedeith die Herdt Der Dapferisten Helden / So Du der Welt wirst in das feld Stellen. Will nur diß melden.

XXXVII

Vae barbaro Borystheni! Vae Graeciae propinquae! Nigri coloris Nereus vertetur in cruorem! Cornuta ponet Cynthia superbiam sub ense. Falcata saevis falcibus et ipsa subiacebit.

XXXVIII

Die werden bluttig mit dem Mon Zu jeder zeit verfahren / Und werden scheinen wie die Son Under deß Martis Schaaren. Das Schwarze Meer alsdann nit mehr Sein namen wirdt erhalten. Es wirdt bluttroth miessen mit spott Die Adler lassen walten.

XXXIX

Nec parcet ista liliis ignita Marte proles, stirpes virentes auferet et liliis decorem. Haec Gallicas victorias floresque liliorum suae superba laureae intexet et coronae.

XL

Wehe euch ihr schenen Lilien! Wehe euch ihr liebe bluemen! Wehe Dir / Du stolzes Gallien! Ist aus / lass ab von Ruehmen. Des Adlers Ehr / mit seiner Schär Dem Hanen stutzt die fligel. Fliegt nit empor / als wie zuvor Gethan der Alte Dügel.

XLI

Totus pavebit occidens ortusque contremescet. Iam cerno gentes supplices et dexteram levantes vitaeque saltem copiam sibi dari precantes. O plus viris Mavortias natasque Marte proles!

XLII

Eß wirdt anhalten umb pardon Die welt auffs haubt geschlagen. Man wirdt fro sein / wan man darvon Noch kan daß leben tragen. Man wirdt sagen / Götter schlagen Seyen in d´harmonisch gschlossen. Es werden gleich Länder / und Reich In angel stehen offen.

XLIII

„Cantatum satis est, vates, suspendite plectrum!“ veste trahens modicum et tacitus tandem inquit Apollo: „Rumpimus indignos cantus tanta hospite. Nostro, o regina, alio properanti ne mora cantu iniciatur iterque et tempora fausta precamur pergenti ad sponsum, sine quo tibi temporis horae stelliferis oris procedunt tardius aequo. Exspectat pariter sponsus iam bracchia sponsae obvia in implexum stringens iamque ora requirit. I, propera nec enim credis, Lucina Viennae quos quantosque tibi thalamos instruxerit! Imple spem populi recreaque novo cito principe gentes!“ Hactenus occulta sub veste canebat Apollo. At nunc seposito velo, o regina, precatur, ante sub ignota fuerat quae veste precatus, rector magnificus, quem hinc antque hinc bina facultas circumdat. Quarum solo de numine novit prima loqui. Sequitur Galenus et ipsius agmen. Hinc, quae de sacrae Themidis sortita bilance nomen. Quaeque Stagiritam sub gurgitis undas EuripiAm Ende seines Lebens ging Aristoteles nach Euböa jenseits der Meerenge Euripos, wo seine Mutter ein Gut besaß, um einem Prozeß in Athen zu entgehen. usque ducem sequitur. Pia suscipe vota! Sic vale et exiguo Musarum ignosce labori! cecinit Universitas Oenipontana


Croatica et Tyrolensia