CroALa, 2024-11-09+01:00. Nodus ZOVENZO.istr-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/ZOVENZO.istr-03.xml.
ad Christum Christe, meum sine te non cinxit laurea crinem Nec sine te doctis carmina nostra placent. Nec vitam sine te felici degimus aevo Nec sine te rumpent stamina nostra deae. Post mortem sine te non sum visurus Avernum Elysii sedes nec sine te superas. Ordiar hunc sine te non faxim, Christe, libellum, Quoi dabis et finem principiumque dabis.
monodia in Hierusalem Lusimus in teneris Venerem lascivius annis, Lusimus unguentum, pocula, serta, iocos. Crinis inest cano capiti, ver fluxit et aestas, Praestat in autumno carpere poma senem, Praestat et excussis caput hoc foedare corollis Quum deus humana caeditur ecce manu, Figitur et crucibus, madet heu calvaria tellus Sanguine: tu nati funera, mater, agis. Impia Hierusalem, non hic deus ille superbas Perdidit in pelago qui Pharaonis opes? Non deus ille, tuos totiens qui cladibus hostes Affecit, quo tu libera, semper eras? Impia Hierusalem, non hic Holophernis ademit Cervices, non hic te dabat esse deam? Adde quod iste tuis etiam praesepibus infans Vagit et hunc dominum bos et asellus amant. Impia Hierusalem, non sidere cernis eoo Adventare magos qui sua dona ferunt? Quo furis, Herodes, strictum cum comprimis ensem? Debetur gladiis non cruor iste tuis. Impia Hierusalem scelus hoc parat: aera profano Sunt data discipulo, proditionis opus. Illicet irrumpunt portis; orabat in horto Christus: agunt strepitum coniciuntque manus. Tunc deus trahitur donec fora celsa Pilati Ingreditur; sedit hic praetor et ore tonat: "Ite citi, comites, hominem prius urite loris, Inde coronatus sub cruce damna luat". Sentit idem Cayphas, tuque, o saevissime, dirum Anna probas facinus Hierusalemque probas. Mox pia membra dei multo tortore erubescunt, Pro dolor, heu audis vulnera virgo parens. Sistra canunt prodeunt equites tolluntque maniplos Spectatumque nefas confluit unda nurum. Procedit tandem Christus cruce pressus acerba, Procedit: vexant terga benigna canes. Mater in hunc oculos dea conicit, ille parentem Agnoscit vultu plangit uterque solum. Calcibus illi instant, lacrimans vix surgit Iesus Attollitque crucem cranariumque tenet. Figitur hic brevibus clavis, caput angit achantus, Impia divino sanguine terra mades. Hostibus erigitur devictis grande tropaeum, Saxa crepant, vultus atrat Apollo suos. Impia Hierusalem, pro te deus ecce precatur Ut Pater ignoscat crimina tanta suus. Ille comam quatiens fulmen quatit igne trisulco Quo petat infandum, nec mora longa, caput. Flavia signa micant, Romanus in agmina Mavors Instruitur, properant in tua damna duces. Impia Hierusalem, simul obsidione teneris Dira fames natos te iubet esse tuos. Vi Titus irrumpit portas, ruit hostis in arcem, Capta gemis, numero corpora caesa cadunt. Impia Hierusalem, natorum sanguine fauces Pasce tuas, fauces sanguine pasce tuas. Hoc cecinere pii vates, cecinere Sibillae, Hoc cecinit quem tu figis iniqua cruci. Impia Hierusalem, dic nunc ubi moenia, turres Et domus et latis festa theatra viis. Dic ubi sunt dulces pueri dulcesque puellae Vir nurus et docti, curia densa, patres. Pulvis et umbra iacent, lato captiva per orbem Duceris ut pateat crimen ubique tuum. Nunc age, Hierusalem, satis o satia impia caelo Errasti: ad dominum vertere, Hierusalem. Te pius expectat passis complexibus, audi, Te vocat: ad dominam vertere, Hierusalem. Non fugiet: fixos clavo non conspicis artus? En vocat: ad dominum vertere, Hierusalem, Vertere Hierusalem. Lentatur ad oscula cervix: Ad dominum mecum vertere, Hierusalem.
maeror singularis pro Christo Lugeant caeli dominum deumque, Lugeat tellus maris et profundum, Augeat quicquid iacet aut suopte Iure movetur. Vosque, mortales, lacerate crudis Unguibus pectus, faciem, capillum, Altus ut vestris reboans dehiscat Planctibus aether. Ecce naturae deus instar agni Ad crucem duro trahitur rudente Squallidus maerens, humilis, cruentus, Crimine nostro. Proh dolor matrem trivio morantem Se videns nutu misero salutat, Et cadit: circum comites Mariam Exanimantur. Ille vix tandem tremulo resurgens Pergit incessu, tenet et cacumen Golgothae montis, trepidante turba Iudaicorum. Hic rapit Christum, tunicaque nudum Exuit, grandes parat ille clavos, Hic crucem sternit maleumque iactans Gestit in auras. Ah, nimis, quisquis fuit ille, durus Qui deum trusit facie supinum, Durior calcans genibus, sacratos Qui fodit artus. Audiens ictus malei Maria In manus maestas recidit sororum. Interim mundi domiti trophaeum Erigitur crux. O homo, si fas speculare vultus Sanguinis plenos lacryma, saliva Et manus ambas, speculare totum Denique corpus, Si tuum noris dominum deumque Proruas passis manibus, crucemque Comprimens, felix morere, haec erit mora Vita perennis.
divae Mariae congratulatio Exue pullatas vestes, regina deorum, Et velum vultu tolle, Maria, tuo, Indue purpureas felix, mea virgo, lacernas Insideatque sacris alta corona comis, Quippe tuas Stygiis rediit modo victor ab undis Filius, et mortis sustulit imperium. Vivimus, ecce, tuo laeti, virguncula, partu Et patet in caelum quae via clausa fuit.
votum poetae Non peto regna mihi, non gemmas, Christe, nec aurum, Nec Pilii longos opto videre dies: Sit modo parva mihi domus, et sit candida coniunx, Sint nati similes, sis mea, Christe, salus.
oratio pro Throno duce ad virginem Maria Iesu mater et virguncula Caeli decus, lux gloria, Quae sola fulmen de manu magni Iovis Cum saevit in nos decutis, Oramus ut nunc faucibus deperditis Turci canis nos liberes, Qui subiugatis impotens cervicibus Regnum tuorum barbarus Delere tendit funditus naviculam Quam pontifex Sixtus regit. O singularem Maumeti dementiam Qui proelium divis parat, Nec novit id quod fabulis est traditum Caelum gigantes scandere. Hos tu triumphos da Throno nostro duci Qui caelitus delapsus est, Quo, virgo, nil est iustius, nil sanctius Aut quod colat plus publicum Sparsus cruor testatur hoc sub Chalcide, Nati cruor dulcissimi. Hos tu triumphos da Throno nostro duci Qui caelitus, delapsus est. Hic optat ultro patriae pro gloria Optat mori pro civibus. O dignum caput ter corona civica, Dignum corona laurea. Hos tu triumphos da Throno nostro duci Qui caelitus, delapsus est. Has, virgo, voces, has preces nunc concinunt Mecum puella et pusio, Has et matronae cum viris, has candidi Cum lachrymis fundunt senes. Hos da triumphos, da Throno nostro duci Qui caelitus delapsus est.
in somnium poetae mirum Invocat hic musas vates, hic Palladis optat Numen adesse sibi, Iovis hic vel Apollinis astrum: Ast ego flexus humi caeloque haec lumina figens Te, Stephane, imploro, cui prima corona cruentos Martyrio cinxit crines, quem semper ab ipsis Unguibus excolui puer: incunabula testor, Testor et altricem, me et qui genuere parentes. Ergo adsis comitique fave, quem nuper ad orchum Tartareosque lacus, porro per amoena priorum Litora ad aethereas duxisti sedulus auras. Mira canam: Veneti, dictis advertite mentem. Nox erat, et mortale genus sopor altus habebat, Cum mihi lapsa polo Stephani rutilantis imago Visa procul: palmam agnovi quam dextra gerebat. Qui mox: Surge, puer, meque hac sequere, inquit. Ab ipsis Illicet excutior stratis, mora nulla: vocantem Consequor observans vestigia. Vadimus umbris Immicti piceis: extemplo stridor ad aures Pervenit: horresco Eumenides, colubrosque minaces Vertice, sulphureosque amnes, animasque catenis Distractas miseris. Tum me sic pone paventem Alloquitur deus: Hos, puer, o mea cura, timores Linque: vides natos supera qui in luce parentes Infensos habuere suos, quique arma rebelles In patriam gessere. Gemunt hoc carcere avari, Coctum quippe suis instridet faucibus aurum. At laeva infausti maerent quos improba ventris Luxuria exhausit, veteresque requirere rhombos Impulit Oceano, vinumque e montibus Istris, Tubera Sicaniis et aves in Phaside natas. Hos iuxta sedet infelix chorus: apice qualis Lugentum, facies, quibus inconcessa libido Dux fuit, o miseri, quos haec tam dira morantur Supplicia. Occurrunt alii, quibus ira latentes Iniecit stimulos, et in omnia funera promptos Effecit; post terga manus nunc angue revinctae Collaque perpetuoque domans hos versat Erinnys. Hic sunt qui mediis etiam fornacibus algent, Vulgus iners, animae quorum sub cautibus aspris Sedissent melius, nunc omnis torpor et omnis Segnities inmersa rogis et cuditur igni. Pone superciliis incedit pompa Quiritum. His sunt Caesarei fastus, sunt sceptra, triumphi, Sunt tunicae Iovis astriferae, simul ales eburno, Consurgens solio, sunt qui ad plaustra poetae Carmen agant, sed inest patulis qui sibilat anguis Auribus, Eumenidesque comis colloque sedentes Verbere continuo nunc has, nunc pectora pulsant. Igneus est ollus currus, diadema cerastes, Proque aquila sceptro stridens insurgit Erinnys. Purpura sunt flammae: vos haec horrenda, superbi, Supplicia expectant: quid nunc iuvat orbis habenas, Concussisse, manu? lectas quoque rite bidentes Ante pedes cecidisse suos? superumque corollas Usurpasse? quid et tonitrus torxisse, quid imbres? En tibi Tarquinios, Galbam dirumque Neronem, Et Marios Syllasque truces, Verremque profanum Et Phalarim: nudusque suis hic Hannibal armis Ardet et oedipodae Cylaros, atque impius ardet Pigmalion et sitiens patriae Catelina cruorem. Hic Medea gemit natis comitata duobus, Hic Circe medioque sepulta Semyramis igne. Huc, age, verte oculos mecumque hanc inspice flammam: Iuppiter hic natique sedent quos caeca vetustas Mortales coluere deos: en Bacchus et ardens Saturnus, Maiaeque puer lascivaque Flora Et Venus, et Cybele omniparens atque optima Iuno. At nos, Phoebe, fugis, tuque o Mars inclyte quondam Bellator, tuque Aetneis assuete caminis Mulciber, Oceanique tenens, Neptune, tridentem. Ite, infelices animae, date digna nefandis Praemia flagitiis, superas nos poscimus auras. Tum magis audiri gemitus, magis alta sonare Verbera, tunc dirae tortis ululare colubris Per cava saxa canes et Cerberus ore trifauci. Interea nos puppe Charon petit: illicet alno Insiliit Stephanus, sequor hunc, exponit amoenis Navita nos campis. Hic sunt qui corpora disco Exercent, aliqui patriis sua membra palaestris Insertant, crudoque audent dare brachia caestu. Hic ducunt alii choreas, alii aethera complent Cantibus, hic citharae simul est qui carmina chordis Obloquitur: ver semper adest volucresque sonorae: Arboribus croceoque rubent haec prata hyacintho, Pubentique rosa divini efflantur odores. His utinam post fata locis, hic spiritus aevum Degeret aeternum, sed quas tibi, summe deorum, Qua habitas sedes? o si mihi sancta liceret Limina caelorumque sacros modo cernere postes! Haec equidem volvebam animo, cum reddita sensi Membra toro. Vixdum roseis aurora capillis Liquerat Oceanum: surgo, Stephanumque requiro. Nullus erat, nisi qui fagi caelatus agresti Haerebat pluteo: feror huc, castusque ministro Thura focis, imo promens hanc pectere vocem: "Da, Stephane, infandas facies dirasque sororum Eumenidum vitare faces, da laeta piorum Concilia, Elysiasque tuis da quaerere sedes Vel potius quas ipse colis, quibus imperat ille, Ille hominum divumque parens, qui tempora crudis Sentibus incinctus dedit affigenda severae Membra cruci lavitque suo scelus omne cruore". Annuit hic precibus gaudens, hanc illicet aedem Ingredimur, nobis data contio: diximus hisce Visa oculis, et adhuc ingens tremor incutit artus, Stantque horrore comae, necdum sat corda quierunt. At vos, mortales Veneti, dum vivere dulcis Aura sinit, cohibete manus, servate maritis Iura toris, nec vos dirum in scelus ulla libido Auferat, hasve animas fallaci suadeat auro Vendere, iustitiam patrio velut aethere natam Discite, quippe patet nullis cervicibus aether, Sed Stygis atra palus, et quae data dira superbis Tartara: vos casti superum scandetis Olympum.
oratio ad dominum nostrum O custos hominum deus et pater optime rerum, Affixit quis te, dic mihi, Christe, cruci? Qui tua crudeles foedarunt corpora flagris? Quid sibi vult capiti tanta corona tuo? Felle quis heu mixto sitienti porsit acetum? Quis spuit in faciem, gloria nostra, tuam? Lancea Longini, video, latus hausit apertum, Unde perennis aquae sanguinis unda fluit. O sacri fontes manibus pedibusque cadentes, Spargite me, vel tu dic mihi, Christe, aliquid. Non mereor fortasse miser sentire loquentis Ora dei? meruit proditor Ischarioth, Et meruit qui te palma percussit agresti Nec scivit causam reddere, Christe, tibi. Quod scelus admissum est per te? num proditor urbis Factus es? ait magni conditor orbis eras. Numquid strinxisti gladium? sed iam tua virtus Succisam Malcho reddidit auriculam. Atque omnis morbos curabas, et ille revixit Lazarus, etsi iam quatriduanus erat. Fige meo cordi tua vulnera, dulcis Iesu Christe, fac ut moriar plenus amore tuo.
in natali die salvatoris Virginis partu Deus ortus infans, Pauper in faeno iacet, hunc asellus Bosque cognoscit Dominum, resultant Astra triumphis. Ecce pastores, ovibus relictis, Convolant Bethlem, videant ut ortum Principem mundi, properant et acti Sidere reges. Quos et Herodes rogat, ut reversi Nuntient qua sub regione Christum Viderint, ut sic veniens adoret Illius aras. At magi tandem, puero reperto, Procidunt proni, positis tiaris Dona deponunt, teneris ferentes Oscula plantis. Suspicit ridens puer hic Mariam Gaudio plenam lachrymis, et inde Gestit, at iussus capit illa sanctus Munera Ioseph. Ast iter docti melius sub alta Nocte felices redeunt tyranni Ad lares castos referuntque laudes Dulcis Iesu. Captus Herodes pueros trucidat; Christus Aegyptum fugit in propinquam Matre cum sancta, madet innocentum Sanguine tellus. Gloriam patri chorus angelorum Concinunt nato, pariterque sancto Spiritu, qui sunt Deus ille noster Trinus et unus.
salutat crucem Salve, silva meis semper celebranda camenis, Silva salutiferam quae paris alta crucem, Quoius in amplexu victoria nostra pependit Christus in Hebrea virgine factus homo, Ille deus magnum nobis qui condidit orbem Et pecus et quicquid occidit atque oritur. Sit tibi perpetuum ver, silva, sit atthide multa Cantus, et in variis floribus astra petas.
d. antist. Bleb. s. s. Mur. ep. Si cinis es terrae, si mens tua reddita caelo, Dic, pater Anthoni, gratuler an doleam?
divi Stephani charitas Cum Stephanus crebra saxorum grandine fractus Illisusque pio cerneret ore deos, Stans dedit iis animam: cum vero parcere, vellet Hostibus, hic flexo poplite pressit humum.
pro voto salutis receptae Victima, lector, eram iam deducendus ad aram Crudelem, et me servabat carcere lictor, Cum venit in mentem memet huic vovisse sacello. Id quod ago: cunctis mox admirantibus ecce Depromor latebris et apertas liber in auras Reddor, ut a magni regina adiutus Olympi, Quoi supplex votum solvi carmenque reliqui.
epitaphium Modestae infantulae Nil tibi dura parens in morte, Modesta, reliquit, Forsitan heu celeres vaticinata rogos; At tu quisquis eris, lector, quem parva movebit Urnula, ne pigeat dicere: Virgo, vale.
Ioanni Babtistae sacro monaco Vir sacer, agniferi referens mihi nomina divi Qui sanctis Christi membra rigavit aquis, Sis felix, vatique tuo da munera lignum, Si fas est, in quo nostra recepta salus. Nos contra tibi corda damus mentemque animumque: Si quod et his nobis amplius est, habeas.
comparatio Ieierculis cum Hieronymo Alcides clava, Hieronymus ore necavit Monstra, tamen caelos hic colit, ille herebum.
oratio Si vigilo vigila mecum, si dormio dormi, Si pergo pergas tu mihi, Christe, comes.
Cynthiae virgini candidissimae Se putat aethereos conscendere Cynthia coelos. "Qua mercede?", rogo. "Virginitate", refert.
quare Virgo pepererit Si deus e nihilo caelum terramque creasti, Non miror natum si tibi virgo parit.
Lazaro Pario Tergestino Lazare, palmiferam qui das mihi munus olivam, Cor simul hoc contra et distichon accipies.
epithalamium Baptistae Chrysoni Est locus extremis terrarum finibus in quo Prometheus primum limo finxisse parentem Fertur et huic costa genitam iunxisse puellam. Quos simul aspexit: Iuvenes, mihi crescite, dixit, Multiplicate mihi terrasque replete feraces. Hinc genus humanum crevit, primoque ferarum Lustra domos habuit, glandes et agrestia poma Cena fuit, vitreique dabant sua pocula fontes. Inde Ceres docuit segetes sulcare iuvencis Et fruges molire rota et torrere placentas. Nec minus et dulces Liber pater edidit uvas Saturnusque senex falcem monstravit et inde, Construxere viri muros arcesque superbas. Hinc ortae leges studiis artesque repertae Sacrorumque vices divinaque carmina vatum. O felix igitur nimis et venerabile numen Connubii, sine quo terrae squalleret imago, Nec foret ullus honor templis, nec thura nec ignis Nullaque molliffuos sentiret victima cultros. Hos igitur laeti omnes celebrent hymenaeos Dentque piis plausus manibus, pedibusque choreas Ad numeros moveant, vivas det tibia voces. Cum veniet nocturnus hymen, tu sponsa pudicas Concipe docta preces superis, ut prole beatam Te faciant. Facilesque dii praebebitis aures. Tantisper digitis tuae puellae Baptista dabis anulum fidemque Hanc Claram tibi coniugem futuram.
execratio in vestalium infestatorem Qui pergis Christo nos sollicitare dicatas Et thalamos magni vis violare dei, Te cita mors Stygias nequam detrudat ad undas Atque Issionis sis nova praeda rotis. Tantalus aspiciens te se putet esse beatum Qui miser in mediis nat sitibundus aquis: Eumenides torto circum tua membra flagello Lassentur, Titii sit quota poena tibi. Strideat infusum per hiantia guttura plumbum Et tua sit medio sub Phlegetonte domus.
oratio in navagio ad Virginem Virgo salutiferi veneranda puerpera Christi, Si fas est, animae sit tibi cura meae. Ecce miser medio iactor, regina, profundo Vela iacent validis dislaniata Notis. Non audit iam aplustre manum, latus undique rimas Pandit, et in summis trux furit unda foris. Mergimur, extremum est quod te licet ore precari: "Unica navagii spes, miserere mei."
Nicolao Crucifero poetae clarissimo Aurea, Nicoleos, non sunt tua poma, fatemur: Aurea sed tua sunt carmina, Nicoleos. Quod mittis pariter, ne sis sine corde, remitto: Corda tui quamvis haec quoque iuris erant.
divo Sebastiano martyris carmen Sebastiani martyris inclyti Cantemus omnes fortia pectora, Cantemus arcus, verbera, gloriam. Vincitur altam nudus ad arborem, Non mutit agnus nec querimoniam Mittit: sagittas tendere carnifex Gestit superbus: grandinis illicet Instar pharetris tela volantia In corpus haerent nobile: nec gemit Invictus heros, dum cruor effluit, Dum per medullas ossaque fortia Transit nefandae cuspis arundinis. O sacra virtus, o pietas, fides! Sebastianus suspicit angelum Qui fert coronam praemia proelii: Mox ille ridens: "Ecce deus meus, O quale cerno praesidium mihi!" Sic fatus clausit lumina paullulum. Illi sepultum iam satis asserunt Telis profani: postridie potens Martyr per urbem praedicat omnibus Christum: secundo carcere clauditur, Durisque caedi verberibus iubet Ardens tyrannus. Sic pius armiger Et victor ingens occupat aethera, Cernitque Christum cui dedit omnia. Cui laus et omnis gloria personet Cunctis in horis, secla per omnia.
Rutilio oratori primario Deseris Euganeas urbes Venetumque, Rutilli, Litus et hoc ingens aequoris imperium, Deseris et dulces, nimis o crudelis, amicos Et me quoi misero gloria solus eras. Tecta petis patriae, mihi te Lucania tellus Auferet, o tellus invidiosa mihi. Qui nomen Zenonis habes moresque Rutilli, Ioannes Venetis Parthenopaeus eras. Hoc facis ut lateas patriam carosque parentes Dum sequeris Socraticamque domum. Te cupit, optat, amat, cantat, veneratur, adorat Mundus et eloquii praedicat esse caput. Tu fugis et magni correptus imagine Christi Te caelum patriam dicis habere tuam. Pauper es et felix, et avaro ditior Indo, Spernis Erythraeis quicquid inhaeret aquis. Te pietas, te sancta fides Astreaque virgo Incoquit, armatum gorgone pectus habes. Quis mihi nunc Cynicos veteres tetricosque Platones Iactet et antiquae nomen Academiae? Solus es humani generis decus, unica solus Gloria, quo vivit maius in orbe nihil. Te sequar ad Scythicas gentes Taurumque nivalem, Visere nec metuam te duce Tapobranem.
divo Martino episcopo Cui cor Martinus dederat si pallia donat, O mea mirari desine posteritas.
Pauli Throni epitaphium Paule, pater patriae, Veneta Cato maior in urbe, Hic situs es Thronis gloria digna tuis.
divo Iusto Tergestae patrono Iuste, Tergestam cunctis cum vicibus urbem Qui regis, Hadriaco quae sedet alta mari, Accipe candentem nostro de caespite taurum Thuraque discinctus quae modo vexit Arabs. At mihi cum pleno pastum pecus ibit ovili Tunc tibi centeno de bove iusta feres.
in prototypam Christophori Mauri ducis Iustitiam colui pius, et si fata dedissent, Pro patria in Turcum dux moriturus eram.
votum poetae Marce, Zovenzonium si fas, precor, accipe vatem Sidere felici qui tua templa petit, Daque suam sancto in populo coalescere gentem, Vivus enim tibi se, mortuus ossa dicat.
Petro Lauredano Laurentii filio Ne Michaelea me forsan in aede requiras, Huc age, te maneo, lux mea, Petre, domi.
divae Luciae virgini Lucia, luminibus praesta collyria nostris Ut liceat Christum cernere, virgo, tuum.
divo Andreae apostolo Andreas patriis didicit piscarier undis, Seu murena gravis, sive silurus erat. At postquam est Christi vestigia sancta secutus, O quales cepit retibus hic populos!
Dominico Bragadino philosopho maximo Divinum veteres tollant super astra Platonem Templaque Socraticis manibus instituant, Non tamen his, Veneti decus immortale Senatus, Cedis, io, summi mens, Bragadine, dei.
epitaphium diae Leonorae augustae Ibis ad Augustum lacero, mea musa, capillo, Funereamque trahes pulverulenta togam. Maeroris causam Caesar si forte rogabit, Dic: Decus imperii quod Leonora iacet. Cumque redire voles, lacrimans dare, musa, memento Maximianeo disticha nostra duci: Hic Leonora iacet Frederici Caesaris uxor, Nunc dea, terrarum quae fuit orbis honor.
epaenodia in urbem Tridentum Marmore purpureo stant moenia celsa Tridenti Unde mihi totiens spiritus ille venit, Moenia quae nitidis et dulce strepentibus undis Ornantur: dices has Heliconis aquas. Arx adamanteis surgit pulcherrima muris Quam Pallas, Phoebus, Pieridesque colunt. Radit et hanc Athesis fluviorum primus in orbe Terrarum (veniam tu mihi, Thybri, dabis). Aspice rhinoceros ut acuto flumina cornu Tutatur, nec habent hic aconita locum. Pax sedet alta foro circumdata tempora oliva Iustitiaque comes, sancta Pudicitia Et Pietas, et quae pleno flat Copia cornu, Trigeminae Charites et veneranda Fides. In medio magni surgunt delubra Vigili, Qui Christo saxis obrutus oppetiit Cum bona falciferum coleres, Rhandena, Tonantem Thusque Tridentifero redderet ara deo. Testis adest Athesis quoius foedaverat undas Sanguine votivis victima caesa focis. Cernis et hic veteris prostrata cadavera templi Sub quibus, ut fama est, Thetios ossa iacent. Tris habet urbs montes, quorum Bondorus abundat, Gramine quod vitae reddidit Hippolitum. Usus et hoc fuerat Menelai in vulnere Paeon, Quod suadente deo Pandarus intulerat. Legit et hinc Colchis devecta draconibus herbas Aesona cum iuvenem de vetulo, faceret. Alter Oragreus silvis riget arduus altis, In quo venari saepe Diana solet. Hic aper est qualem testatur et ipsa vetustas Vix Meleagrea procubuisse manu. Tot dammas locus iste, sues tot pascit agrestis, Tot cervos, frondes quot Iovis arbor habet. Tertius argento gravis est Vacaeus et auro, Mons sacer antiqua religione patrum, In quo sub variis crepitabant aera metallis Unde pecus Latio prima moneta fuit. Hos inter montes populi de more Quirini Candida lascivas Iulia pascit oves. Bos arat, impressum glebis herus ambit aratrum: Natorum curam sedula mater habet. Urbs tenet alta nurus, proceres iuvenumque catervas Et quas tu Paphiae dixeris esse manus. Hic ego te fulvo vidi, Trilacea, capillo Teque Dioneo, casta Diana, sinu. Hanc urbem, hos populos, pater Inderbacche, gubernas Iustitia, exemplo, religione, fide. Aureus orbis adest, iis aurea gentibus aetas, Nigra licet gestet cornua rhinoceros, Rhinoceros domini, flammisque surgit acutis Qualis erat galea, Bacche superbe, tua.
Martiali impresso Consumatissimus ille, Martialis Impressus digitis Videlianis Hic est: hic lepidus facetiarum Princeps et salis Attici Latinique. Hunc hunc, lector, emas: tibi futurum Praeclarum comitem domi forisque Istri consilio, tui poetae.
divo Ioanni Inderbaccho antistiti Tridentino | carmen concitatorium ad principes Christianos in Turcum Heu nimis Europae vires animosque sepultos Cernimus, Eumenides nimis heu potuere profanis Anguibus: ecce venit Turcus, venit impius hostis Omnibus; o tantum, si fas est, rumpite somnum Pierides: livore vacent sanctissima regum Pectora, ne solio miseri pellantur avito, Sitque satis super atque trucem fugisse securim. Eia age, Paule, pater patriae, Venetique senatus Gloria, pontificumque decus, conscende superbum O centaurum, et fidei primum. caput incipe bellum Quod Pius optavit quondam, licet invida vati Fata fuere meo, geminas ne vertice lauros Gestaret referens capitolia ad alta triumphos Quos tibi nunc superi Veneto cum Marte reservant. Surge modo, et laetis avibus rue primus in hostem, Subde sacris pedibus quicquid Maeotica Tethys Abluit, extremos et labere victor ad Indos. At tu, Caesar, equo gemmis ornatus et auro Primus eas, longamque ducum regumque catervam Per medias Scythiae gentes Taurumque nivalem Victor agas, omnesque tibi substerne tyrannos Quos fera barbaries veneratur, et inde per urbes Invectus Syrias, Christi venerabile saxum Quod Mauchmethea nondum ditione recessit (Heu dolor et nostri praestans infamia saecli) Redde suis, et quem gestas tibi subiice mundum. Nec minus et fidei nostrae tutela, potentis Pannoniae rex magne, nova qui strage Boemum Insequeris, iam victor equos, iam verte phalanges In Turcum. Propera, satis est meruisse triumphos. Hi tecum venient, veniet simul Ister et omnis Qui secat Hungariam lymphis felicibus amnis Dacus et armipotens, et amantes proelia Prusi, Tuque, Polone, pios manes ulciscere fratris Qui mediis pugnans in milibus oppetiit, rex Aequandus caelo fama et virtutibus amplis. Nec vos praetereo, gens o metuenda, Sicambri, Germanaeque manus, qui Caesaris arma secuti Clauditis auratos ferrata casside crines. Inter quos grandis duces, Domus Austria, turmas. In quibus ecce venit meus Inderbacchius heros Atque Tridentinae praesul sanctissimus arcis, Bavariique duces quorum spectata per hostis Dextera Teutunico meruit donarier auro. Augustas urbes adeo populosque potentes, In quibus antistes velat sua tempora mitris. Huc omnes properate: volat Mauchmeticus anguis In commune malum, spirisque ingentibus aequor Iam tenet Aegeum, multo quod sanguine nuper Foedavit. Proceres, o tanto occurrite monstro. Tu pius ante alios, Princeps fortissime Saxon, Vos quoque terribiles oculis et pectore Cymbri Quicquid et ipsa potes nunc nunc Burgundia virtus In Turcos ostende, tui qui nominis umbram Formidant: video pectus quod Gorgonis angues Gestat in auratis Martem terrere quadrigis. Accelera, Dux magne, manent tua tempora lauri. Ad te confugio, Gallorum gloria Delphyn, Lilia qui clipeo, qui lilia vertice portas, Lilia quae proavis caelo sunt lapsa sereno. Exue nunc trabeas, bone Rex, sanctamque tiaram, Stringe ensem, Latiumque veni galeatus in orbem, Totaque cum sacris veniat tua Francia signis Vincere quae semper didicere. Sabaudius heros Laudibus armatus prorumpere primus in hostem Destinat: o Parcae, iuvenem servate superbum. Traicis ad longos nunc, o mea Musa, Britannos Orchadas Oceanique domos Tylemque remotam, In quibus ecce locis quot sunt sine mora carinae, Quotquot viri bello illustres, et quanta iuventus. Anglia martipotens, Scotus acer, Hybernia grandis, Solvite littoribus vestris, Gadesque per ipsas Alite felici zephyrisque volate secundis. Vos simul, Hesperii Reges populique feroces Geryonae cuius tria corpora vix tribus olim Ictibus Alcides patria prostravit arena, Deduxitque boves stabulis, grandesque columnas Finibus erexit clari monimenta triumphi, Huc omnes properate, dabunt pia sydera ventos Felicesque vias, ubi Portugalia classis Nunc natat, o regum princeps, quem non capit omnis Terra nec Oceanus, rupes nunc linque beatas, Caesaris Augusti socer: ingeniumque per undas Icareas Turcis ostende, Propontide capta, Et Constantini sedes invade superbas. Quisquis Aragoniae solio sceptroque potiris Agmen agas tecum, medio quod figere caelo Novit avem plumbo funda per inane rotato. Herculeamque simul Sardon nec Corsida linquas Trinacriamque omnem, saevisque proxima Turcis Nullus adhuc terra aut pelago te terruit hostis. Nec minus et regis proles praeclara Renati Ioannes propera clipeo, trepidandus et hasta Cum ruis hirsuti succinctus terga leonis. Imus in imperium Italiae populosque potentes. Hic opus est precibus, Musae, lacrimaque perenni Foedus ut hoc feriant urbes cum rege Latino Magnanimique duces, recidiva potentia Romae; Quae prius heu tellus si coniurata fuisset, Aulida qui tanto foedavit sanguine Turcus Exisset numquam de faucibus Hellesponti. Te prius aggrediar Ligurum dux maxime: vires In Turcum converte tuas per gesta parentis Fortia, Sfortiade, perque hoc venerabile nomen. Numen et hoc fidei testor dulcemque iuventam Quam patrio sub Marte domas victricibus armis, Nec minus et Genuae iubeas de more potenti Mille struat naves: rerum committe tuarum Pondus Alexandro: simul et preme terga ferocis Magnus equi, spoliisque redi decoratus opimis. Tu ducis anguigeri venies comes inclytus armis, Marchio, Nestoreum pectus de sanguine magni Tyresiae: agnosco clipeum cristasque comantes, In quibus alta sedet Thebarum, gloria Manto. Quam tibi, dux Mutinae, laudem mea Musa datura est, Qui populos sub Pace foves? sed in arma vocandi Sunt tibi nunc cives: rumpantur amoena necesse est Ocia, bellorumque tuas reminiscier artes Quasque Bononigenae, nostrum genus, omnibus horis Exercetis, in hunc acies convertite Turcum Qui cupit esse suis totum sub legibus orbem. Hoc prohibete nefas, scelus hoc prohibete Senenses, Et Malatesta domus simulet Perusina iuventus, Urbinique gravis princeps, Montisque Ferrati Marchio luniferis audens concurrere Turcis. Pande tuas Musis nunc o Florentia portas Inque fori medio liceat clamare: "Potentes Patricii populusque frequens quibus altus Apollo Divinum dedit ingenium, properate draconem Perdere, qui vestris cervicibus unge, minatur Pestifero morsuque truci, ne credite linguis, Quippe venena latent, tactus vitate nefandos, Turcus in Italiam properat, sibi subdere totam Hic parat Europen, solus dominarier optat; Cogite delectum grandique exercitus auro Surgat et omne nemus Pisarum in classe laboret. Hoc agite, hoc Deus et factis sua praemia pensat". Italiae Mars magnus abest, quem matre Dione Alphonsus genuit, quo non violentius alter Fulminat in terris: est Ferdinandus amator Iusticiae, cultorque dei, quem Turcus et ipse Horret, et evitat tanto concurrere Marti. Surge, age, Rex, te cana fides pietasque precatur Et spectata diu virtus animique paterni: Gens inimica deo terraque marique ruinis Grassatur, properatque tuos iam tangere portus, Hoc prohibe, Rex magne, potes nam omnia: gentes Delectae tibi sunt, et equos procul arma frementes Solus habes crumenisque latent ingentibus aurum Gemmaque, quam multam, proavis oriente remoto Tithonus misit dono: vix aera, capaces Concipiunt arcae. Nunc, nunc ostende paternos, Rex, animos mentisque faces: te respicit unum Una fides Latii, bone Rex, hoc foedus inito, In commune bonum; quod cum Mauchmeticus hostis Senserit, Aegeas fugiens inglorius urbes Sponte sua pacem petet, aut victricia currus Signa triumphalis Capitolia ad alta sequetur. Quid vos, praesidium Ausoniae fideique, labantis Sola salus Veneti, quorum nisi cura resistat Turcus ad extremos iam iam peragrasset Hyberos. Non opus est precibus vobis, sed laude perenni Musarumque tubis toto clangentibus aevo. Proelia quanta dei pro maiestate, tulistis, Testis Alexander Romana pulsus ab arce, Qui duce liligero, Veneta pater urbe receptus Calcavit roseo pede Caesaris ora superbi; Quem vestrae vicere rates sub cautibus Istris. Ex quo vos maris imperio, donavit et umbra Sacrati capitis plumboque et sede curuli Argentoque cavo funali et fascibus amplis. Testis adest Ancon, ubi tu, sanctissime princeps, Pontifici comes ire Pio pie, Maure, parabas Littus ad Euxinum, vel quo dens ille vocasset Cuius eras miles, Veneti mens tota Senatus. Pergite, vestra manet medio victoria ponto, In quo bis denas hiemes sudatis in armis, Pausaniae postquam vetus urbs Bysantion hosti Paruit (heu Gethico caput imperiumque Pelasgis). Saepius at Latias cepit ferus Hannibal arces Prostravitque viros, atque ipsam terruit urbem, Non tamen hic potuit Romanum extinguere nomen, Aut potuit portam semel inspexisse Capenam Ad quam collatis certaverat ille maniplis. Ille ferox quondam Cannensi et strage cruentus Deseruit tandem patriam carosque penates Hostibus et vitam ferventi extinxit in auro, Totaque Romanis gens paruit Africa signis. Quippe favens iustis semper deus affuit armis. Hactenus Europam, Musae, peragravimus omnem Inque maris medio conflavimus aequore classem Qualem nec Priamus turri prospexit ab alta Hellespontiacas Agamemnone rege per undas Tendere Tyndaridis repetendae nomine raptae, Nec talem Xerxes Cycladum deduxit in aequor Argivas fracturas opes, licet alite nigra Solverit hic, quoniam delere parabat Athenas Insontes: contra iustis nos cingimur armis Ardemusque dei pro maiestate cruorem Fundere. Felices animos, felicia vota, Pro quibus in toto Victoria certat Olympo. Nec minus Arctois incedunt agmina campis Quorum signa truces aquilae crispantur in auram Inter et armorum radios. It pulvis ad auras, Cernimus et varias volucres vultusque ferarum Filiaque in primis longe rutilantia velis, Iamque procul clamore virum, clangore tubarum Intonat omne nemus, rupes caelique fatiscunt. O tandem, Friderice, venis cui barbara tellus Debetur fatis: Asiae prius arripe regnum, Post Libyes, videasque suis erumpere Nilum Fontibus, et sacros Lunai scandito montes. Si quid et antipodes habitant, ii Caesaris ensem Formident Christumque suis venerentur in aris. At tu, magne deum, cuius sine numine caelum Non rotat, aut mare concutitur frondesque moventur, Da, pater, auxilium nobis, quo concidat omnis Turcorum rabies, qua non est saevior ulla Cum furit in colubros aut murmura mandit Erinnys, Ut tua per cunctas celebretur gloria gentes Terrarumque simul totus tibi serviat orbis.
ad Christum Christe, terrarum dominator orbis, Quoius ad nutum cadit omne fatum, Qui regis caelos, regis et profundi Carceris umbras, Perde Turcorum rabiem cruentam, Perde cervices nimium superbas, Perde vesanum genus impiumque Maumethicorum, Qui tuas foede populantur urbes, Vinciunt, vexant, feriunt, trucidant, Virginum stupris veneranda passim Templa profanant, Pro dolor! sanctos cineres tuorum Martyrum spargi rapidis procellis, Et crucem, clavos, chlamidem, coronam Urier igni! Surge, tu Caesar Friderice, divum Sanguis, et dextra gladium corruscans Prior: grandes aquilas sequemur, Auspice Christo.
divo Ioanni Inderbaccho antistiti Tridentino Accipe purpureum, pater Inderbacche, libellum Quem dicat illa tibi musa Zovenzonii.