CroALa, 2024-05-15+02:00. Nodus ZOVENZO.carm-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/ZOVENZO.carm-01.xml.
ad divum Fridericum III Caesarem Augustum Accipe purpureum, Caesar Friderice, libellum Quem dicat illa tui musa Zovenzonii, Quoius Apollinea cinxisti tempora lauro Et dixti totiens: "Esto poeta sacer" Ex quo plectra tibi, citharam mentemque sacravi Vatibus et si quid numinis esse solet. Quod tibi si gratum fore sensero munus, iambo Mox pede mutato, fortia bella canam. Austria progenies superis descendet ab astris Agnoscesque tuos, quos reor esse deos. Dux Leopoldus avus iustis trepidandus in armis Auferet hostili signa superba manu, Prosternetque acies latas, et stipite querno Appendet summis celsa tropaea iugis. Et sacer Arnestus qui te decus orbis, et urbis Romanae genuit robur et imperium, Carminibus nostris aderit cernetque triumphos Exuviasque suae quas meruere manus. Hinc proavos atavosque canam quos grata vetustas Heroes sacris excoluere focis. Inde tuae laudes, tua magna patientia, virtus, Iustitia et pietas et tua sancta fides Complebunt nostros vincentque, Auguste, libellos, Nimirum quamvis Ilias illa forent. At tibi praelusi tribus his epigrammata libris In quibus ingenium tersit Apollo meum: Et si quid tenerum, si quid lascivius audis, Indulges: aetas hoc iuvenilis habet. Scripsimus et tetricos deceant quae audita Platones Et Fabios, Drusos, te quoque, magne Cato. Et quia tu Christum sequeris noctesque diesque Atque tuo cordi nil nisi Christus inest, Tertius ille liber lacrimis recitandus habebit Quod petis, o mundi lux Friderice. Vale.
Caesari Augusto Romani decus imperii, lux altera mundi, Iusticiaeque caput, Caesar Frederice, deorum Progenies, aequat quem nunc clementia caelo, Sis felix, miseris et opem poscentibus ultro Fer Tergestinis, quos iam miserantur et hostes. Aspice quot caesi iaceant: discordia finem Urbibus imposuit, sed te deus aethere ab alto Misit ut huic populo dones sua munera, pacem Qua nihil in terris felicius. Astra favebunt Huic voto: faveas et tu, mitissime Caesar.
Damiano Callimacho poetae clarissimo Cum reddis tam lente meum, Damiane, libellum, Redde, vel ipse redi, belle libelle, domum.
Prospero Camullio viro clarissimo Docte Ligus, Genuae decus et praeclara, Camulli, Caesaris et Sixti gloria pontificis, Prosper, adesto meis censor, laus, lima libellis, Spongia: iudicio cedit Apollo tuo. Iusseris: ardebit multos vigilata per annos Istrias: imperio pareat illa tuo. Sin citreis dignam tabulis lauroque putabis, Mortalis erit musa Zovenzonii.
Caesari Augusto Misimus Evandrum nuper Mavortis ad urbem, Porgeret ut versus hos, Friderice, tibi: Non fuit at tempus, curis agitantibus; esto, Sed nescis, alius hic mihi Caesar adest. Petrus is est, soboles quem Lauredana creavit, Qui te post nostro munere dignus erit.
epaenodia in inclytum atque potentissimum dominium Venetorum | per summum poetam Raphaelem Zovenzonium edita Urbs Venetum salve, pelagi regina potensque Terrarum domitrix atque heroum, inclyta mater, Celsa mari medio, divinum opus Ennosigaei, Unde oritur quod Seres habent, quod Bactra, quod Indi, Et quod in Oceano crescit, quod in aggere nidi: Si quid et Arctois surgit mirabile campis, Hic legis: et si quid pulchri Germania, si quid Gallia Massagetaeque ferant et fortis Iberus. Adde quod ipse maris rector Neptunus habenas Obtulit imperio Venetis portusque subegit Quicquid et Adriacis terrarum cingitur undis Ionioque mari tua signa Leonis adorat; Teque suis quondam Iovis insula, Marce, triumphis Creta vocat: patreque simul tibi maxima servit Illyris, totumque tibi se tradidit Ister Liburnique truces, Aquileiae potentia quondam Moenia, Carnanesque feri pinguisque Timavus, Nec minus arx Vtini multis aequanda superbis Urbibus Italiae cervicem flexit et ingens Ferre iugum didicit: quod non expavit amoenum Tarvisium, gaudensque suos Vincentia cives Obtulit, anguigero dudum vexata tyranno: Haud secus excelsae Troiani Antenoris arces Salsiferasque urbes et moenia cana Ravennae. Tu simul alma mei genitrix Verona Guarini Marci amplexa pedes totis cervicibus haeres, Brixia Benacique lacus et Bergamus ingens Oppidaque Insubrum positaeque sub Alpibus arces Dorida quot salsi veniunt ad littora fluctus Quotque ferae in silvis vivunt, quot in aequore pisces. Quid loquar urbis opus mirum, cui sparsa per aequor Stant loca sancta patrum? pro moenibus inde columnae Herculis occurrunt subeuntibus ostia nautis. Cernis et augustas hinc divi Principis aedes, Hinc turrim aurato tangentem vertice caelum Hicque micat Pario structum de marmore templum, Marce, tibi, foribus fulget cui limen aenis: Intus ebur vivens, simul aera loquentia credas. Hinc Scopae dea facta manu simulacraque magni Zeuxis et antiqui Polycleti opera alta renident. Hic pallam insignem gemmis auroque rigentem, Hic, monocorne, tuum specimen mitramque ducalem Praetereo solidoque graves adamante coronas. Quis fora, quis pontes numeret, quis celsa domorum Atria nobilium niveoque palatia saxo, Quis decus Italicum, theatris aulaea crebris, Perfusasque auro vestis, saturosque tapetas Murice, caelatosque manu crateres Apellis. Desine Croesi tuos calices nummumque, quadrigas Baccharumque arcam et virides iactare cylindros. Palladis et varias artes non ipse reponet Qui laudes Ithaci et magnum cantavit Achillem. Hic operae pretium lembos per summa volantes Aequora despicere e speculis celeresque recursus Instar equi alipedis. Quid onustas mercibus alnos Quidve dicas cetis similes in gurgite naves, Robora bellorum ratibusque tremenda superbis Rostratasque simul centum sine mora carinas. Si das, Iane, tuam musis comitantibus aedem Ingredimur: sit fas Martis spectare catervas. Sed quid et hic hominum aspicio? Di, quanta securis Fervet: at haec tortos componit turba rudentes: Hic nova vela suunt matres, furit ignis in antro, Vulcani: cudunt fulmen cyclopes et arma Ferratasque manus, et adhuc hic mille supersunt Undarum expertes ipsa cum dote triremes. Claudite iam belli thesauros, claudite Iani Limina, cuncteturque ferox sua tempora Mavors. At mihi nunc, Cyrrhaee, fave, vosque alta favete Numina Thespiades: quamquam mea tempora nondum Cincta virent hederis spirantque in vertice lauri, Vos sequar: o Venetam liceat depromere gentem Et priscas memorare domos unde horrida Martis Fulmina ductoresque ducum patresque togati. Hic Mauroceni divum genus: unde ducales Tris radiant apices, hic et veneranda Quirini Nomina: sunt Herici tangentesque astra Pisani. Adde Lauredanam stirpemque Sanutam Pisaurosque patres, Priolos celebresque Mianos. Hic Bernarda viris potens prosapia fulget Cumque Dionaeis praestans Valaressa Rimondis. Pone Marina subit spectataque turba Gussonum. Atque Manolessum specimen Bragadinaque surgit Nobilitas, splendentque procul vexilla Sagredum. Quid Gradonica vetus soboles, quam terna coronant Astra ducum? quid vos Landi insignesque Capelli Donatique graves, Orii grandesque Molini? Di, quantum splendoris agis, stirps Barbara, quantum Iustiniana tuis rutilas virtutibus, atque Tris Badoera duces tibi sunt totidemque Faledro, Sanguine: sunt uno gaudentes principe Celsi Estque Polana domus, Steni illustresque Georgii Zenaque progenies: hic fascibus adde Soranzos Delphinumque ducem, romanaque nomina Memmos. Nec vos, Venerii, nec te, Moceniga, silebo Gens dilecta deis, nec te, Cornelia, nec te Foscara magnanimos caelo latura nepotes. Ecce alta heroum succurrunt nomina Barbi Canalesque simul, Diedi Duodique potentes Atque Boni, Miniique graves cum stemmate Cauco. Et quid Emi Cuppique, et quid Suriana vetustas Sturlatumque iubar, Circii ingentesque Bolani, Et qui sanctarum sortitus nomina legum. Hic Pizamanas acies Garzonaque signa Agnosco Viaramque manum coetusque Ruginos, Et vos, o Magni, vosque agmina clara Minotum. Quid Pasqualigos veteres prolemque Leonam, Valeriumque genus memorem? satis ipsa patescunt Numina: quis nescit quae Trivisana venustas, Quam Vendramini divites, valeantque Parutae Victurique patres et Barbadica propago? At mihi pontificem stirps Condulmeria summum Addit et ipsa suum Corraria: iunge rubentes His pileos: sunt hic romano a sanguine Balbi Hicque micant Bembi et patriae nova sidera Mauri. Sunt Foscarini proceres, Tronique potentes Hic sedes posuere suas: hic Dandula proles Quatuor est enixa duces, duos Teupola porro, Tris Michaela tulit domus ampla, duosque Ziana. Huc Contareni incedunt, quorum aurea gestant Tris sua sceptra duces: hic Bondomerius ordo. Hos Caravela cohors sequitur Lipomanaque pubes Et Grimana. Sed haec quaenam nova pompa propinquant Quos mea posse negat memorare Polhymnia cunctos? Hic, Romane, tuos cerno, Marcelle, nepotes. Hic est qui patriam crudeli marte labantem Sustinuit Venetisque excelsas navibus Alpes Traiciens, Marcum vocitat dum Brixia, praesto Affuit, anguigerum suis a moenibus hostem Propulit aeternumque tulit cum laude coronam. Alter adhuc Marcellus adest, cui cana ducales Tempora subnectunt vittae tibi prime solutae. Qui fuit imperio successor at ecce coruscat His Maripetra deum soboles unde orta ducalis Gloria caesareosque merens Pasqualis honores Cuius et in bello virtus spectata togaque Foederibusque fides cumulataque in omnibus ictis Iustitia atque ingens patriae pietatis imago Qua te grata ducem creat imposuitque potenter Huic solio, totoque tibi nunc plauditur orbe. Inque foro orchestrae tolluntur et alter arenae Campus adest radiantque sacris pendentia tectis Praemia: conveniunt athletae optantque sub armis Virtutem ostentare suam: concurritur armis, Clarescunt ictus, clipei franguntur, et aere Aera sonant, strident litui longusque tubarum Concentus ferit astra. Neget quis numina ludis Concertasse tuis, Dux inclyte? vidimus ipsi Martis equos, currum, et pugnantem gorgone divam. Quis varias belli facies, certamina laudum, Quis fastus festosque dies similique triumphos Explicet, huc quamvis contendat Thracius Orpheus? Nec minus interea diversis partibus adsunt Oratores tibi qui sua templa domosque Commendent, regesque suos regumque tiaras. At tu, Turce ferox, totum tibi concutis orbem Italiaeque tuis audes promittere regnum, Demens, qui Venetum procul in tua regna leonem Respicis accensum nec acutos contremis ungues: Sic opus est, felix fatorum hoc exigit ordo, Quippe dies properat quo te post plaustri triumphos Marcus agat: date tura focis viridesque corollas Spargite, pontifices, templis, dominumque vocate Terrarum cui iam promissa potentia ponti est. Urbs Venetum felix o terque quaterque, benignis Structa deum manibus, tali sub principe tantis Aucta viris, ubi plena suo stat Copia cornu. O mea fila, deae ne frangite, barbara donec Signa sub ingenti Marci pendentia templo Suspiciam, veniantque Arabes, victique Sabaei Dona ferant, Tanaisque suos huc mittat Oretes. Tunc ego daphnigenas ausim decerpere frondes Hasque rudes ornare comas plectroque sonanti Thraiciam pulsare chelym qua, certa deum gens, Vos, Veneti, super astra feram, quibus aurea cedent Sydera caelicolumque toris residebitis altis Vestraque Pieriis clarescent nomina templis.
Gorgidi Sisgoreo Raphael Zovenzonius poeta I, mea musa, vocat Gorgis, qui rure beate Vivit, ad ambrosias i, mea musa, dapes, Pallas ubi Liberque pater doctaeque sorores Cumque corymbifera pulcher Apollo coma. Vescimur incoctis nos glandibus, arida fontes Lingua bibit, vilem dat mihi terra torum. Squallidus Illyricis versabor solus in antris, Solus agam miseros te sine, musa, dies. I, pete felices felix, mea musa, penates: Est mihi cum duris fas habitare feris. Cur contraxisti frontem? quid abire recusas? Quid premis amplexu flens mea colla tuo? Non ego mittam: mea sis comes usque licebit: Desine iam lachrymis sollicitare genas. Tu veniam nostrae dato, candide Gorgi, puellae, Quae sine me non vult limine ferre pedem, Amplius et nostram noli tu arcessere musam Ad te: vel mecum, Gorgi, venire iube.
laus fontis Colalti Fonte Colaltaeo nihil est felicius, ad quem Saepe salutantes vidimus ire deas. Has tu Pierides vel dixeris esse Napeas Vel Charites vel quas Tethyos unda parit. Haec canit ad citharam, dulcem comit illa capillum: Candida planipedes ducit at illa choros. Hunc ego Pegaseo (si fas est dicere) fonti Praetulerim: vati parce, Minerva, tuo.
Divo simoni martyri Tridentino innocentissimo | Raphael Romei Hister poeta laureatus dedicavit Dic age, sancte puer, Christi innocentis imago, Iudeis medio quid tibi cordis erat? Quippe loqui obductum collo diadema vetabat Et praeter mamma dicere quid poteras? Quid poteras, miserande puer, dic, cuius in ore Tunc et materni guttula lactis erat? Carnifices verpos orabas lumine tantum, Lumine quo tigris mota vel orba foret. Ast illi contra laniabant forcipe corpus Multaque trans cerebrum, trans corpus inserit acus Infermentatis miscet qui vina placentis. Iam tuus imbuerat plurima vasa cruor: Conicis ad superas oculos ardentius arces Quo fugit angelicis umbra beata choris; Unde precor te, sancte Simon, nova gloria nostrae Et robur fidei solque tridentigenis, Hic tibi sit curae meus Hinderbacchius heros Qui nuper tuam vindicat iniuriam Perfidos in hostes fidei trucesque Iudaeos Qui innocuae necis causa fuere tuae. Et si fas miseris est te praebere patronum Vatibus, excipias, quaeso, Iovenzonium.
eiusdem Obductis tenebris oculis iam morte propinqua, Bartholomaea, tuus flebat uterque parens: Iam locus aptatus tumulo, iam carmen habebas, Parva licet, cordis maxima cura mei. Concepto, mirum, nobis es reddita voto Quod tibi nunc solvi, sancte patrone Simon. Crudeles postquam sensisti, infantule, cultros Inque tuo lota est sanguine verpa manus, Arsit amans animus venerandum visere corpus Hancque tuis lacrimam fundere vulneribus. At veni tandem voto supplexque sepulcrum Membraque cum flavis cerno iacere comis. Quae fera tam duris laniavit morsibus artus, Lactantes artus? quae fera, quae feritas? Victima sancta dei manibus mandata profanis, Accipe cum lacrimis oscula nostra, Simon.
in die palmarum O diem festum populis, diemque Candidum, qui nos rediens beatos Reddis, hunc signa niveo quotannis, Musa, lapillo, Quo Deus pando residens asello, Ut pii quondam cecinere vates, Venit in sanctam venerandus urbem Hierusalem rex. Obviam Christo properatur, omnes Stant viae palmis: oleae renident, Filio David pueri, puellae Osanna canunt. Sancta sanctorum redolent Sabaeo Thure, mactantur vituli per aras, Mons Sion felix agitat cacumen Hospite tanto. Tuque Zachaei domus, o, superbis Sole quo totus radiatur orbis. Esse sub mensis utinam liceret More catelli: Pascerer micis Domini Deique Et pedes multa lacrima rigarem: Planctus hic forsan penetraret aures Dulcis Iesu, Quae patent semper miseris querellis: Testis est Martae soror et Maria, Testis est Petrus, latro, publicanus, Samaritana. Et quis oravit veniam, quis umquam, Cui Pater, cui tu dederis repulsam? Solus infelix patiar tuorum Mancipiorum? Filio caedis vitulum recepto, Perditam pastor pecudem requiris: Respues, quem tu toties vocasti Fontis ad undas? Ecce cum ramis oleae virentis Obvius curro chlamidemque pessum Meque substerno pedibus: Pater mi, Tolle iacentem.
ad beatissimam Virginem Sit benedicta dies, qua te, regina polorum, Anna parit nobis: sit benedicta dies. Sit benedicta dies, qua tu, virguncula, Christum Concipis e caelo, sit benedicta dies. Sit benedicta dies, uteri qua numen adorat Helisabeth vates, sit benedicta dies. Sit benedicta dies, hominem qua, Virgo, Deumque Ad praesepe paris, sit benedicta dies. Sit benedicta dies, qua tres, duce sidere, reges Dona ferunt Domino, sit benedicta dies. Sit benedicta dies, Stygio qua Christus ab antro Surrexit victor, sit benedicta dies. Sit benedicta dies, tuus qua Filius arces Scandit in aethereas, sit benedicta dies. Sit benedicta dies, quae te quoque regia caeli Accepit, semper sit benedicta dies.
ad poetas Sunt quibus eloquii datur aurea vena poetae, Sed cadit in sordes, inficiturque luto, Nam Cypriae curas et olentia gaudia ponunt Claraque tam foedo mergitur unda lacu. Hoc decus, hoc animi carmen caelestibus aptum Rebus in immundis degenerare nefas. Dona dei carmen nitidum: facundia praestans Mittitur ex astris a superisque datur. Est tuba Romanae fidei legumque poesis Quae canat heroo sacra deumque pede. Carmina quae sanctos deus ipse paravit ad usus Impia mortiferi criminis arma facis? Quid maculas turpi divina libidine dona? Quid teris immundo munera tanta pede? Non ita Hieremias docuit, non Thracius Orpheus, Non ita Iessei regia musa senis. Sancta profanari scelus est delebile multo Verbere, supplicio culpa pianda gravi. in prototypam Guarini mei effigiem Guarinus mihi nomen erat: mea fama sub astris Fixa viget, longo terris sudore coalta, Quippe ego Pierides profugas Helicone recepi, In patriamque dedi sedes habitare latinas, Quae mihi tunc gratae munus te, Strabo, dedere. Hospes eras barba impexa Graecoque galero, Orbis iter mensus iam confectusque senecta, Quem nondum norant Itali: mox ipse togatam Palliolo exuto induxi vestemque Quirinam, Pontifici summo ostendens: qui te ilicet ulnis Excipiens carum sola mihi morte reliquit. Inde peto Venetum Romana stirpe nepotem Marcellum, qui te gemmata in veste Renato Dat regi dono. Totis hic gentibus unum Te gratum efficiet, cunctis tua gloria saeclis Vivet, et omnivorans laedet te nulla vetustas.
Raphael Zovenzonius m. Gabrielli salutem Imprime tu, Gabriel, nostri nova gloria saecli Iudaei horrendum quod peperere nefas, Imprime millenis, precor o precor, imprime chartis Omnis ut, heu, possit noscere posteritas.
Raphael Zovenzonius poeta viro optimo | Vindelino Spirensi s. p. p. Abbati pars prima notis quae fulgit ahenis Est Vindelini pressa labore mei. Citius ego ingenium do vertice Palladis ortum Crediderim. Veniam tu mihi, Spira, dabis.
Raphael Zovenzonius Ister poeta Vindelino Spirensi suo d. d. Tertia pars est haec Abbatis, quae modo pressa Prae se Vindelinum fert speciosa meum, Cui tantum debes, urbs Spira, nepoti Quantum Virgilio Mantua clara suo.
Nicoleos Ienson Gallorum gloria miro Ingenio impressit Virginis officium.
Raphael Zovenzonius poeta d. d. Callipi calamo fuit exemplare repertum, Unde est impressum quod legis, hospes, opus.
Raphael Zovenzonius Tergestinus poeta Vindelino Spyrensi suo salutem Qui cupit obstrusam frugem gustasse Terenti Donatum quaerat noscere grammaticum, Quem Vindelinus signis impressit ahenis, Vir bonus, et claro praeditus ingenio.
Raphael Zovenzonius Ister poeta | Alvisio Donato patricio veneto d. d. Spyra tuum nomen toto celebrabitur orbe, Quae Vindellini diceris esse parens, Ordine qui tanto Ciceronis opuscula magni Imprimit: ut fabrum Palladis esse putes. Tu quoque Donatae stirpis: Venetique senatus Gloria Alvisi, tu quoque dicis idem.
R. Zovenzonius poeta reverendissimo d. Iacobo Zeno episcopo Patavino Orbis noscere, lector, universi Si tractus cupis, hos emas libellos Strabonis: tibi nomine dicatos Zeni praesulis optimi sacrique, Quo nil doctius eruditiusque Nunc Antenorei vident penates: Impressos digitis Videlinianis.
Hic est Alexandrinus Appianus A Candido linguae latinae patrono Romanus. Hunc impressit et Vindelinus Quem Spyra nobilis parens daedalei Produxit ingeni faceti lepidique.
d. Iacobo Zeno Patavino episc. R. Zovenzonius poeta d. d. Zene, Zovenzonii decus et spes unica vatis Zene, Antenorei sol Iacobe soli: Cui adoratum vestit sacra mitra capillum: Quem manet (haud vereor) pontificalis apex, Accipe divorum genus, incunabula caeli, Templa quibus nostri composuere patres, Donec ab aethereo defluxit Christus Olympo, Nostra salus, deus ex virgine factus homo. Tunc veteratores aris cessere relictis Quas cruor humanus saepius imbuerat. Errorem nosces populorum : te liceat olim Nil lateat. Quippe est mens tua tota sophos. Stemma vale Veneti lux, gloria, Zene, Senatus: Atque Zovenzonii sit tibi cura tui. Haec Vindellinus signis qui impressit ahenis, Se tibi commendat familiamque suam.
Raphael Hister Silvestro Veneto adulescenti ingenuo s. d. Te tulit Aoniis Pallas, Silvester, in antris, Admorunt Charites ubera laeta deae, Texuit et viridem tibi pulcher Apollo coronam, Et vocat, hortatur, te rogat: I, propera: Ipse comes adero; nullos virtute labores Linque, puer: faciles haec dat in astra vias.
Raphael Hister patricio iuveni Francisco Throno Throne, triumphales surgunt cui vertice lauri Pegaseo, tractat cui mea musa chelym, Ecce tuum cymba Phoebo duce littus adunca Adpulimus: felix vatibus hospitium. Hic liceat ferro nostram fundare carinam, Praebeat hic fesso dulcis harena torum. Non nos Trois equos, Cyri non poscimus aedes, Non quicquid vasto gurgite Tethys agit: Sint modo plectra mihi, spirans sit Apollini antrum, Sis decus aeternum tu mihi, Throne. Vale.