CroALa, 2024-05-14+02:00. Nodus VERINO.epig-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/VERINO.epig-03.xml.
1. Principis invicti victricia signa Mathyae Scribimus: huc assis, Calliopea, precor. Hic, licet odrisiis semper versetur in armis, Pyeridum sacros fertur amare choros. Christicolum clipeus Turcorum impervius armis, Magnanimi superat fortia facta patris. Hostiles acies disrumpit fulminis instar; Hunc tremit invictus Turcus, ut agna lupum. Pannonia, exulta foelix sub principe tanto; Producunt talem saecula rara ducem.
2. ad librum suum, ut dominum | Petrum Archidiaconum strigoniensem conveniat, | eruditissimum virum, poetae amicum Illiricos penetrare sinus; per norica saxa Pannonias arces, parve libelle, petis. Strigoniense decus Petrum prius ore salutes, Qui prosa pariter, carmine quique valet. Quem nostra erudiit mecum Florentia mater, Hunc adeas; tectis accipiere suis. Etruscae memor urbis erit veterisque sodalis; Ad regem gressus diriget iste tuos, Ut non incassum per mille pericla labores Tot tibi tam longa sumpseris ipse via.
3. contra lascivos poetas | inventores turpium fabellarum deorum, | licet figmento aliud senserint Proh scelus infandum! Veteres finxere poetae Diversa inter se numina multa deum: Lascivumque Iovem furemque Athlantide cretum Et Phoebi plures clam rapuisse boves, Saturnumque patris secuisse virilia Caeli Et pulsum nato terga dedisse Iovi, Bellantesque deos caelo discordibus armis: Quodque nefas homini est, id tribuere deis! Ah, quantum nocuit mendosa licentia vatum! Hinc omnis labes causaque nata mali est. Non omnes docti possunt enygmata nosse: Pro veris vulgo fabula ficta fuit. Aut si vera Iovis Cretensis facta fuerunt, Turpia non melius conticuisse fuit, Quam mores iuvenum exemplo corrumpere divum? Et declive malum est perfacilisque via est. Nos sumus in vitium proni, et mala saepe coherent; Non decet obscenis texere honesta iocis.
4. quod non muneribus sed mundo corde placetur Deus Te ne Deum placare putas et fallere donis Credis et immunda mente placere Deo? Quid frustra niveo condis de marmore templum Plurimaque ante aras victima caesa cadit? Ni prius ex animo sordes et crimina mundes, Dona precesque tuas respuet ipse Deus. Gratia cum culpa non sedibus haeret in hisdem: Oscurat niveas sepia nigra togas. Nil opus est auro qui continet omnia pugno Quique movet digito sydera cuncta suo. Sinceram mentem nunquam contempsit egeni; Ipse animus purus victima grata Deo est.
5. quod periurium sit gravissimum peccatum | et a Deo graviter puniatur Falleris, infoelix! Rides periuria, rides: Teste ne mentitum non pudet esse Deo? Tu ne Deum sceleris testem, periure, vocasti? Ah, nescis quae te, perfide, poena manet? Non ego deceptus; facti Deus ultor iniqui est; Ulcisci gravius vix solet ille nihil. Et merito damnant omnes periuria leges: Quod magis offendat nil reor esse Deum. Fas et iura volunt cordis quod lingua sit index; Crede mihi, est ipso turpis in hoste dolus.
6. de sacramento corporis Christi Quisquis inexpliciti sacramentum noscere Christi Corporis, hic guctas vult numerare maris, Et totum Occeanum parva concludere fossa Et caelum pugno continuisse suo. Mens stupet, ob magnam caligant lumina lucem, Quippe infinitum parva bucella tenet. Totus et in tota est ac parte est integer omni; Fit panis verbis quinque bucella Deus. Desinite, haeretici, rationem inquirere: solum Ad vitam aeternam sufficit alma fides.
7. nihil est Deo occultum: | solus Deus est scrutator cordis. | Testes angelus et daemon operum nostrum; | gesta in tenebris, in lucem iudicabuntur Quid facis, infoelix! Latebris te credis inultum? Omnia nuda Deo nilque latere potest; Intima quin etiam noscit praecordia mentis, Quaeque animo volvis te prior ille videt. Angelus ac daemon testes tua crimina dicent: Vel minima ante tronum sunt referenda Dei. Nil prius hic labem culpae deleveris omnem, Tunc cum daemonibus poena perennis erit.
8. resurrectio Christi ratione naturali | probari non potest, sed fides est potentior | omnium philosophorum ratione Alma fides Christi, ratione potentior omni, Vim cunctam exsuperat mentis et ingenii. Discipuli Christum subeuntem limina portis Viderunt clausis et tetigere manus, Confossum tetigere latus; quin mellis et assi Huic partem piscis contribuere cibum. Surrexit vere, non hic simulatio vitae est: Sanguine phantasma et spiritus osse caret. Talem syderea de nube videbimus omnes Iudicii extremi quando erit ima dies.
9. si coelestes opes intui possemus, | humanas certe contemneremus Stellantis siquis gemmata palatia caeli Aspiciat, terrae vilia regna putet; Ceu quondam Paulus, longe super aethera raptus, Aurea sub pedibus viderat astra suis, Divitias ceu vile lutum contempsit et aurum: Aeternas animo concipiebat opes; Sordidus ut pauper, subeat si regia tecta, Iam piget immundam rursus adire casam.
10. vitare debemus iuramentum, | tanto magis periurium Si iurare malum est, ubi tu periuria pones? Et semper iuras, nec sine teste Deo! Esse solet mendax qui iurat sponte, nec unquam Creditur; haec illos ultio prima manet. Vera licet dicas, si iures, falsa putantur, Ni tu iudicio forte cohactus eris.
11. qui vult esse beatus, observet praecepta Dei Qui praecepta Dei servaverit omnia, foelix! Is regum ingentes aequiperabit opes. Hic sibi caelestem aedificat super aethera turrim Quae secura sibi quaeque perennis erit. Quisquis amat Christum, discrimine tutus ab omni est. Defendente Deo, quid nocuisse potest?
12. contra iactatorem et hypocritam Stoica verba sonas et virtus semper in ore est; Incipias factis verba probare tuis! Te similem cytharae, ni feceris, esse sonanti Convincam; factis consona verba canas! Qui vult esse bonus, faciat, mox illa loquatur. Sic Paulus fecit, fecit et ipse Iesus. Si tibi lingua tuis fuerit contraria factis, Perfidiae paenas nequitiaeque dabis.
13. qui vult esse foelix, | fugiat malum et faciat bonum Esse cupis foelix? Facile est: sine crimine vivas. Sic tibi, te preter, nemo nocere potest. Coetera cum possint aliunde irrumpere damna, At sibi dum taxat criminis auctor homo est. Libera perdurat nullo cogente voluntas Aurigaeque instar frena gubernat equi.
14. nihil est virtute formosior Corporeis cernat virtutem siquis ocellis, Virtutem incipiet preter amare nihil. Tantus enim splendor formoso fulgurat ore, Ut mutas etiam cogat amare feras. Ast animus noster, terrestri carcere septus, Terrestres sequitur, quis crucietur, opes.
15. contra calumniantes offitium scribae, | veluti Musarum contagium Quod sim tyrrheni me carpis scriba Leonis, Dicis et aonios me maculare choros: "Ocia Pyerides, secessum quaerit Apollo; Cur facis in medio carmina multa foro?" Quid faciam? Nullus Mecenas, Pollio nullus Praemia nunc doctis vatibus ulla dedit. Circunstant uxor, nati querulique nepotes, Et solito fiscus plura tributa petit. Silius altiloquo cantavit proelia versu: Saepe tamen causas egit et ipse foro. Nos quoque magnanimi ter quinque volumina Carli Et charae patriae scripsimus historiam. Siquis Mecenas concederet ocia, tunc me Aspiceres silvas praeposuisse foro.
16. omnes libertatem et patriam amissam | recuperare nituntur, excepta peccatrice anima Quisquis ob invidiam patria procul exul agatur, Ad reditum moestus permanet usque suum; Exquirit solersque vias considerat omnes Antiquae ut repetat dulcia tecta domi. Quid facient homines vitiorum pondere pressi, Si praeclusa fugam quaerere bruta solent? Ast anima aethereo deiecta ob crimina caelo Non curat reditum, sed fugitiva iacet. Heu, quale amisit regnum, quam perdidit urbem, Libera! Nunc atro carcere moeret inops.
17. contra superbos qui propriis meritis | coeli honorem consequi credunt Quis neget esse nefas celi sibi poscere honorem Et proprio merito praemia tanta sequi? Hic fastus primum deiecit daemona caelo, Qui sibi delegit celso Aquilone thronos. Participes tamen esse Dei regnique superni Possumus; hoc Christi gratia magna dabit. Quisquis amat Christum solum caeli incola fiet; Rivalem patitur non Deus esse sibi. Vult Deus ut nitido sit amans fulgentior auro; Vel minimam Iesus respuit ille notam.
18. cur amantes pallescunt | et in rebus amatis convertuntur Scis quia pallet amans? Alieno in corpore vivit. Egrediente anima, pectora pallor obit. Et merito attonitum et sine sensu cernis amantem: Mens abit et sequitur semper amoris iter. Vertitur omnis amans, mihi crede, in rebus amatis: Foemina diligitur? Foemina amator erit. Aurum diligitur? Fulvum vertetur in aurum. Diligitur Christus? Christus amator erit. Si vis ergo Deus fieri, vis incola coeli, Toto animo et tota dilige mente Deum.
19. cur rus Ugolinus petat, relicta urbe Inquiris causam, sociis atque urbe relicta, Cur villae Aequoreae sordida tecta petam; Me segnem vilemque vocas, industria cum sit Nota mea, atque urbis possit habere decus. "Tu ne armenta viris preponis et urbibus agros? Non cives, sed erit rustica turba comes". Ignoras ruris quam sit iocunda voluptas, Quam suave in silvis Calliopea canat. Hic dictante mihi modulabor carmina Phoebo, Eripiet mentem cura nec ulla meam. Et iam tempus adest victricia pandere bella Et Carlo extremam iam posuisse manum; Prodire in lucem iam nostra epigrammata poscunt: Sunt prius in certos distribuenda libros. Vix semel invitus Romam accedebat in anno Campanis latuit cum Maro solus agris. Musarum me raptat amor, non gloria vulgi; Quasque omnes cupiunt, non ego miror opes.
20. de Academia, Platonis villa, et Equorea Verini Doctrinae officeret ruris ne blanda voluptas, Pestiferos sapiens atticus emit agros, Discendi ut solo iuvenes caperentur amore, Ut fieret frugi sobria vita magis. Sic meruit foelix aeternum Academia nomen Et nulli fama villa secunda fuit. Aequorea est nobis Caiano proxima colli Villa vetus, prisci, tecta paterna, lares, Quos rigat aeternis rivus gelidissimus undis; Non hic pegaseo nomen habere sinit. Hunc ego crediderim et fama est, Helicone relicto, Pyeridum sacros nunc habitare choros.
21. contra maledicum et aliena vitia perscrutantem Quam nimium cernis nitido procedere vultu, Ad moechum haec (subito) dirigit (inquis) iter. Quae nullo faciem depinxit squalida fuco, Hypocritam carpis, nunc sine mente vocas. Quae ridet, fatuam dicis; si fronte severa est, Torva haec caucaseae tygridis ora gerit. Si loquitur, garrire putas; sin rarius inquit, Silvestri damnas rusticitate rudem. Vicinum an nescis vitium virtutibus esse? Quid non lingua potest carpere iniqua boni? Si renes solusque Deus praecordia noscit, Dic mihi, quo mens est indice nota tibi?
22. de laudibus sui saeculi | et de ingratitudine principum Artem nutrit honor cunctique cupidine laudis Contendunt primae sortis habere locum. Debita virtuti si desint praemia, nullos Artibus invenies invigilare bonis. Tam claris ornata viris nunc saecula cum sint, Cur dantur meritis dona minora suis? Nunc sunt philosophi insignes doctique poetae, Plurimus orator, plurimus historicus. Cum saeclis nostris Augusti tempora cedant, Deficit Hetruscis solus hetruscus eques.
23. de pictoribus et scultoribus florentinis | qui priscis graecis equiperari possunt Prothogenem Rhodii tabula mirantur in una: Vix annis illam pinxerat ille decem. Nicomacus contra velox monimenta poetae Egregium parvo tempore fecit opus. Parrhasiusque ephesus sic mira excelluit arte, Simitriae primum cui tribuere decus. Hos olim multis produxit Graecia saeclis, Et paria ingeniis dona fuere suis. At nunc pictores huius si temporis omnes Vidisset, quanta hos Graecia laude canat! Quos uno una parens genuit, Florentia, saeclo, Quos ausim grais aequiperare viris. Sunt gemini insignes Pullo cognomine fratres, Quorum alter pictor, scultor uterque bonus. Spirantes fundit vultus Antonius aere Signaque de molli vivida fingit humo. Nec minor est Phydia noster Verrochius: uno Hoc superat, quoniam pingit et aera liquat. Quis fuerit scultor nostra Donatus in urbe, Testantur nomen, vivida saxa, suum. Nec Desiderio spiranti marmore maior Thebanus Scopas Prassitelesque fuit. Aequarique sibi non indignetur Apelles Sandrum: iam notum est nomen ubique suum. Eracleota licet Zeusis bene pinxeris uvas, Haud tamen est tuscus Vincius arte minor. Nec te pictoris sobolem, memorande Philippe, Praeteream: primum dignus habere locum. Sed longum numerare omnes, nec temporis huius, Quorum cum tabulis fama perennis erit.
24. quanta sit aviditas requirendi Deum Ut cervus sitibundus aquam fontemque requirit, Sic anima ad Christum nunc mea quaerit iter. Arrida ceu tellus caeli desiderat imbrem, Sic rorem expectant arrida corda Dei.
25. Deus non est auctor culpae in aliquo, | sed penae exactor Crimina si iustis punit Deus omnia poenis, Non igitur nostri criminis auctor erit. Non culpae causa est, sed penae acerrimus auctor; Non mala, sed poenas exigit ipse Deus.
26. de laudibus Danthis Aldigherii florentini, | poetae praeclarissimi Quisquis inexpliciti divina volumina Danthis Pellegat, hoc dicet doctius esse nihil. Quicquid Aristoteles, quicquid sacra pagina dicit Cantavit, tusco disposuitque pede. Virgiliumque aequat, prisco nec cedit Homero, Et mathematicis ille vel ille minor. Salve, tyrrheni decus immortale Leonis! Salve, pierii fama decusque chori!
27. in laudem Francisci Petrarchae, | poetae florentini eloquentissimi Carmina facundi releget qui tersa Petrarchae, Dicet pindaricos aequiperasse pedes, Torrentis de more ruat cadmeius heros Et licet ingenti spiritus ore tonet. Romano romana pede et Carthaginis arma Scripsit, sed tusco clarior ore nitet; Primus et in lucem post annos mille latinam Restituit linguam restituitque decus.
28. de Marsilio Ficinio florentino, | platonico doctissimo Verterat aeternum Ficinius ipse Platona In Latium; nobis non satis istud erat, Ni silva e magna, perplexa enygmata solvens, In breviore libro disposuisset opus. Inspexitque animum penitus mentemque Platonis Ausoniisque viris ista legenda dedit. Memphitici vertit divina volumina vatis Vix iuvenis; iam tunc nomine clarus erat. Fecit et egregium de relligione volumen, Convincens Christi vera fuisse sacra. Scribit adhuc longumque extendit nomen in aevum; Fama perennis erit, sit sibi longa dies.
29. ad Christophorum Landinum, | poetam et rhetorem florentinum insignem Insignis rhetor lingua, Landine, canora, Ceu patri debet nostra iuventa tibi. Fidus es interpres vatum, Landine poeta; In dubio prosa promptior an ne pede es. Explicuit nobis oscura volumina Danthis Eternaeque animae nobile fecit opus. Explicuit Flaccum et magni figmenta Maronis, Et scripsit lyrico carmina multa pede, Et teneros elegos scripsit de more Properti, Quis Sandrae nomen notius est Helene. Pyeridum, Landine, decus, tibi Nestoris annos Exhibeat vacuis parca benigna colis.
30. ad amicum, quo pacto valitudinem conservet Qui superare cupis cumeae saecula vatis Parcarumque omnes evacuare colos, Inmites nunquam arrodant tua pectora curae; Sit modicus somnus, sit tibi rara Venus. Nil nimium cupias; epulis sit mensa modestis; Non externa tuam temperet uva sitim, Sed modica et mista et nostris in montibus orta. Non caro, sed faciles praebeat herba dapes. Ad plenum nunquam ventrem saturabis hiantem: Ponatur stomaco sarcina parva tuo. Ocia vitabis nimis enervantia corpus; Et nimius ledit corpora fessa labor. Sis letus, pestem fugias, serusque redibis; Ne ve gulam irrites: sit coquus ipsa fames. Effugiant auram sudore madentia membra: Nanque cohit laesus frigore saepe cruor. Haec faciens, vinces longevi Nestoris annos; Vix solvet corpus longa senecta tuum.
31. ad Bernardum Adimarium amicissimum Adimar, electos inter numerande sodales, Accipe Verini carmina pauca tui. Ne doleas ad te quod raro epigrammata mittam; Da veniam nobis: scribis et ipse nihil.
32. ad Bernardum Adimarium, | de commoditatibus iuvenum sui temporis | ad studia humanitatis Si nunc tam claros cernis, Bernarde, poetas, Non mirum, si nunc cernis et hystoricos. Oppida Cecropidum prisci petiere Quirites, Discere socraticos cum voluere libros Et linguam graecam et magnos cognoscere vates, Et quicquid grai composuere viri. Romani iuvenes didicere in Pallados urbe; Exhibuit doctos rhetoras ipsa Rhodos. At divum ritus et sacri fulminis artes, Attica Syllanidum verba propago refert. Non opus est graias nostris petere amplius urbes; Doctrinis variis hic vigilare licet. Est hic Landinus magnique interpres Homeri, Musarum aeternus Politianus honor, Retor et insignis facundo Fontius ore, Marsiliusque hic est, alter et ipse Plato. Est hic Demetrius doctis oriundus Athenis, Enodans quicquid scripsit Aristoteles. Ni tibi defueris, Syllae generosa propago, Romanos poteris equiperare patres.
33. de ingratitudine hominum adversus Deum Firmavit terram Deus atque extendit Holympum; Ornavit miris rebus utrunque locum. Arboribus sua poma dedit, sua gramina campis Aridaque infusis arva rigavit aquis. Plurimaque accendit sublimi lumina caelo, Esset ut alterna lampade clarus apex. Mensque data est homini cunctis prestantior astris; Nanque animus vera est noster imago Dei. Omniaque imperio nostro parentia fecit Subiecitque hominum sub pede cuncta Deus. Nos tamen ingrati, post munera tanta recepta, Ulterius petimus praemia plura dari.
34. qui se non odit propter Christum | et non est mundus, foelix esse non potest Ille mihi foelix ac rege beatior omni est, Qui corde et puro diligit ore Deum. Qui se non odit Crucifixi propter amorem, Ille mihi indignus visus amore Dei est.
35. debet homo non tanquam mercennarius, | sed tanquam filius Patri Aeterno servire et parere Quid dicis, quid ineptis, homo? Quid munera poscis? Servili nati conditione sumus, Serviat ut Domino et Christi praecepta sequatur; Aeterni servum sit satis esse Dei. "Munera magna Deus dabit" inquis "et incola fiam Mox caeli"; meritis non dabit ista tuis! Magnificus veluti, non quod mereamur habere, Rex famulis fidis maxima dona dabit. Non viles servos, sed pignora chara vocavit, Fecit et haeredes participesque sui.
36. qui servit alicui mercede et non amore, | non est dignus amari ab eo Qui non mercedis studio, sed amore placendi Obsequitur, domino charior ille suo est. Maiorique Deus reddet sibi foenore fructum; Praemia perspecta multiplicata fide.
37. non debemus perscrutari arcana iudicia Dei, | murmurantes de foelicitate improborum Quid quereris? Cur saepe negas mortalia curae Esse Deo? Videas cum mala multa bonis, Attollique malos cernas in culmine rerum Depressosque bonos? Respicit ista Deus. Unde nefas tantum audaci prorumpit ab ore, Iudicium ut tentes, improbe, nosse dei? Tu vilis vermis, tu parvus homuncio cum sis, Arcana inquires, ambitiose, Dei?
38. ad Franciscum amicum, | cupientem scire causas inundationis Nili Memphiticis nuper veniens Franciscus ab oris, Niliacae causam scire volebat aquae: "Cur tegitur Nili Egyptus stagnantibus undis, Illic si nullis imbribus arva madent?" Cum rapidus torret flaventes Syrius agros, Aethiopum num tunc intepuere nives? Aethesiis nunquid velut obice flantibus amnis Auctus, limosis omnia replet aquis? Antipodum ne imis bruma caput exerit oris Aestatisque ad nos tempore portat aquas? Veri causa latet; nemo vidisse fatetur Caelestis fluvius traxerit unde caput.
39. de iniquo iudicio Pythii Apollinis | inter Dorilaum et Archelaum Quem bello Dorilaus sparthanus coeperat agrum, Hunc sibi respondens iussit Apollo dari. Archelaus partem predae campique petebat; Arbiter at partem Phoebus utranque petit. Hoc aliquis nostrum si dixerit, improbus esset; Sed, postquam fecit Pythius, ergo placet.
40. de nequitia Iovis cretensis, | quem stulta gentilitas regem deorum coluit Formosum ut vidit Ganimedem Iupiter Ida, Hunc aquilae raptum vexit ad astra pede, Submotaque Hebe multumque fremente sorore Pincernam hunc fecit participemque thori. Agnovit Ledam sub pennis moechus oloris; In Danae fulvo decidit imbre sinum. Nil agis, Acrisii: custodes, moenia, turres Vincit et armatos aurea virga duces. Europam torvi rapuit sub imagine tauri: Pars orbis stupro tertia nomen habet! Saturnumque patrem regno, crudelis, abegit: Et Superum rector dicitur atque pater. Tanta ne mortales tegit ignorantia veri Ut parricidae sint data templa Iovi, Ut veteres regem terrae caelique putarint Qui tam deformi crimine notus erat? Non scelus hoc ingens, non est dementia summa, Quod sit turpe viris, id dare caelicolis?
41. coeteri dii falsi sunt; | solus Christus est verus et unicus Deus Ob galeam inventamque hastam, coluere Pelasgi Pallada, divinum ceu docuisset opus. Mars quia bellipotens evertat funditus urbes, Sunt illi in multis templa dicata locis. Arcades insignem coluere Athlantida furtis; Primitias Veneri cypria virgo dabat. Quid tibi sarmaticae narrem fera sacra Dianae? Grata deae fuerat victima caesus homo. Quid tibi mille deos referam ritusque sacrorum? Invenere suum crimina quaeque deum. Plurima quid narrem stulti portenta Canopi, Cui taurus numen, cui cocodrillus erat? Affulsit tandem Christi mortalibus astrum, Ostendens vera relligione deum.
42. nudi nascimur; nihil hinc reportabimus Tu nihil huc nascens materno e ventre tulisti, Et nihil hinc alio, cum moriere, feres. Nudi nascuntur, nudi morientur et omnes; Quas tenet obsessas quisque relinquet opes.
43. sumus hic peregrini, | et nemo perdit quod non habuit Quid fles, quid quereris? Patriis procul exul ab oris, Te miseram externam quaerere dicis opem. An patria hic ulla est? Peregrini huc nascimur omnes! Quod non accepit, perdere nemo potest. Qui praesentis amat fugientia gaudia vitae, Eternae patriae hic hostis et exul erit.
44. ignavi principis impossibile est | non esse milites et servos pigros et desides Nunquam alacer servus domini reperitur inertis; Ignavi an miles principis acer erit? Qualescunque ducis mores sunt, turba sequetur; Iniusti domini servus iniquus erit. Maiora expectent proceres tormenta rapaces, Exemplis populo qui nocuere suis.
45. nihil violentum est perpetuum, | et peccati semper est finis pessimus Non est, crede mihi, violenta potentia longa Criminaque eventum non habuere bonum. Principiique mali peior solet exitus esse; Peccatum foelix non solet esse diu. Esse solet maior casus de montibus altis, Et ducibus raro mors sine caede fuit.
46. in maledicum qui putabat rem facilem | esse poetam bonum Esse putas parvi ingenii componere versus? Non nego, sed magni est scribere multa bene. Egregius vates multum sudavit et alsit; Abstinuit Baccho, vix sibi nota Venus. Saepe vigil totam scribendo carmina noctem Ducit; pro molli bibliotheca toro est. Non est vendibilis, non mercennaria virtus Est poesis; solum praemia fama datur. Invigilant studiis nulli, si praemia demas; Munere sublato, non iuvat ipse labor.
47. ad amicum, ne superbiat prospera fortuna Si tibi nunc vultu arridet fortuna sereno, Cras forsan pluviam nubilus Hauster aget. Deponas fastum! Nulli est fortuna perennis: Motat enim alternas, irrequieta, rotas. Vidi ego post longam consurgere bella quietem, Bellorum et finis pax quoque saepe fuit. Aequo animo sortem fortis tolerabit utranque; Solonis memori pectore verba tene.
48. nihil est iocundius amicitia, | conservatrice humanae societatis Siquid amicitia credis iocundius esse, Falleris: humani est foederis una fides. Quisquis amicitiam tollit, civilia bella Seminat; hic odii seva venena parit. Quid tu iocundo potes equiperare sodali, Quo sine nil poterit dulcius esse tibi? Tu veterem et fidum spernis, crudelis, amicum, Et cum fortuna vertis amicitiam!
49. ad Demetrium atticum philosophum Demetri, argivae pereuntis gloria linguae, Etruscam pubem non sinis esse rudem. Per te iam graie loquitur syllana iuventus; Cecropium nostra surgit in urbe decus. Ipse, licet Danaum subverterit opida Turcus, Et quamquam obruerit tot monimenta virum, Diluvio tamen ex illo ceu naufragus ad nos Venisti: non dum Graecia tota perit. Romani cecidere duces geticoque furore Per septem iacuit martia Roma dies. Romanum eloquium nullae evertere procellae; Sed quae doctrinae vis nocuisse potest? Tu quoque divini interpres facunde Platonis, Enodas quicquid scripsit Aristoteles. Et merito exsolvit tuscus salaria fiscus, Virtuti ut dentur praemia digna tuae. Desine subversae patriae deflere ruinam; Noster eris: patria est quaelibet ora bonis.
50. epitaphium Theodori Gazis atheniensis, | graeci ac latini sermonis pariter doctissimi Hic situs est Gazes Theodorus, gloria linguae Graiorum, pariter Romulidumque decus. Traduxit nullus facundior ore diserto, Socraticos faciens verba latina libros. Interpres fidus, sermonem norat utrunque; Non alter terso doctior ore fuit.
51. ad Marianum Pomicellum | heremitam augustinensem, | eloquentissimum ac sanctissimum virum Tarsensis sequeris magni vestigia Pauli, Eloquio populis dum, Mariane, tonas. Tu quoque thebeum Paulum sectaris: utroque Diversae vitae fungeris offitio. In silvis monacus sis quamquam Antonius alter, Vita illic soli proderit ista tibi. Quod si tu crebro medias accesseris urbes, Profueris multis profuerisque tibi.
52. ad eundem Marianum Exhorrent versus quidam carpuntque poetas Et tristi damnant nostra supercilio. Tu vero instar apum per prata virentia vatum De flore innumero dulcia mella legis.
53. ad librum suum, ut Franciscum briscensem, | medicum regis Mathyae, conveniat, | qui deducet eum ad regem Fessus ab etruscis Budam cum finibus hospes Intraris, subito regia tecta petes. Sed prius inquires Francisci limen et edes Briscensis medici, qui tibi fidus erit. Non illis alter medicus prestantior oris Fertur, cui regis credita saepe salus. Hic faciles aditus et mollia tempora regis Sedulus ostendet, parve libelle, tibi.