CroALa, 2024-05-11+02:00. Nodus STROZZI.bors-05.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/STROZZI.bors-05.xml.
Auspiciis, Borsi, felicibus ad nova ferto Templa pedem, tibi quae ingenti formata labore Aurea marmoreis late solidanda columnis, Rarum opus ac nullo delebile forsitan aevo, Ponimus, unde tuae aeternum stet gloria gentis. Hie ego terrarum diversis partibus ortos Cognatos reges regumque ingentia facta Fingam et caelato spirantia marmore signa. Hos inter grati Albertus memorabile donum Pontificis populo ostendet concessaque iura Parietibus templi sacris affixa legentur. Nec minus aurato vectabitur aureus ipse Nicoleos sublimis equo et regalia dextra Sceptra feret, magnum decus et pater optimus urbis. Proximus imperium accipiens Leonellus in alta Aede locum inter tot claros heroas habebit. Rege sub hoc artes favor et pulcherrima alebant Praemia nec parvus Musis honor additus, rex quae Iam pridem aluerat nostra revirescere in urbe, Laurus et ingentes coepit protendere ramos. Protinus ipse tibi positam venerandus ad aram Magnanimus propria transgressus laude parentes Iamque deus solio, Borsi, residebis eburno Caesaris insignis donis vultuque superbo Undantemque comam foliis redimitus olivae, Alto demittens gemmata monilia collo. Hinc Astraea pari firmatas pondere laurus Eriget ac solido perfecta adamante tenebit Sublimem gladium, quam iuxta ardente pyropo Impressa haerebit stabili Constantia nisu. Arte illinc mira viridanti insculpta smaragdo Attollet placidos hilaris Clementia vultus. Nec procul hinc aberit tranquillae Pacis imago Candida crystalli eximio preciosa labore. Tum praestans animo, bello iam clarus et armis Et pietate puer, magni Herculis aemulus ipse Et magnum Herculeo nomen de nomine ducens, Fratrem observabit custos iam fidus et ultor Post tua terga sequens. Populorum hic vota precesque Suscipies ac iura dabis. Magna atria adibunt Ac responsa petent externae Borsia gentes. Conditor ipse operum tantorum idemque sacerdos Ante fores templi niveo velamine tectus Serta geram et ludent hedera pendente corymbi. Mille albas vicinus oves mihi campus habebit Ac totidem faciam tauris tibi, pinguia qui nunc Eridani iuxta ripas mihi pascua carpunt, Qui candore nives et lactea pocula vincunt, Incensaque sacer late fumabit acerra Assyriae telluris odor. Teque omine fausto Et tua sacra canam; tu sacris optimus adsis. At Pius interea Gonzagae ad moenia regis Concilium indicens Romanas liquerat arces. Non illum saevis Aquilonibus horrida certum Mutat hyems, non ulla movent latitantia mentem, Qualia saepe ferunt, varii discrimina casus, Non amor ipse loci, non Augustalis amoeni Dulce supercilium retinent, non copia rerum, Non hominum spectata fides, non corporis obstant Invalidi fractae vires tentataque saevis Membra malis toties, non longae territus ulla est Asperitate viae senior, quin sanguinis ultor Argolici capere arma duces populosque Latinos Externasque simul gentes hortetur et acri Turcigenas bello invadat totaque fugatos Europa Geticum penitus detrudat ad axem Romanamque fidem sublato errore nefando Legis Amirreae primos extendat in ortus Victor et egregia referat cum laude triumphum. Atque ita per Latium et Picena per oppida rebus Compositis, veluti tempus ratioque locusque Poscebant, cupidus patrias invisere sedes, Cum primum hibernis exactis mensibus aestas Inciperet, Senam accedit; pulcherrima post haec, Tyrrheni caput imperii, Florentia patrem Accipit. Hinc gravibus celebrata Bononia legum Sacrarum studiis nec non exercita tristi Seditione virum quondam et civilibus armis Exagitata diu, sed nunc sub gente quiescens Bentivola et paci indulgens, tanto hospite gaudet. Hinc ubi discessit longe post terga relictis Aggeribus celsi glacialibus Apennini, Applicuit demum nostris pater optimus oris, Principe ab Estensi magno susceptus honore. Ingreditur laetam multis cum milibus urbem Agmine purpureo patrum comitatus. At omnem, Qua facturus iter fuerat, praeclara tegebant Ornamenta viam et regali umbracula luxu. Dant festos delubra sonos, et sydera rumpunt Multiplici clangore tubae. Tum vocibus omnis Responsat circum tellus tantique paratus Miratur summo Eridanus de gurgite pompam. Alba sacerdotum series longo ordine cantus Pontificem venerata dabat, coetusque togati Purpureos habitus suffultos pellibus albis Distinctis atro induerant binique praeibant. Pone sequebantur velis fulgentibus auro Pontificem obtectum princeps procerumque catervae Et populi glomerata manus; pulcherrimus ipse Borsius ante omnes gemmis radiabat et auro. Aurea caesaries per candida colla fluebat, Fulvaque purpureum capitis velamen iaspis In nodum artificem nexo insigniverat auro. Auratae impositus sellae Pius atque coronam Ordine gemmarum insignem varioque labore Distinctam gestans veneranda voce pioque Signabat populum ritu, quem munere bis sex Partito iuvenes passu concorde ferebant. Tectorum ante foras pueri matresque senesque Suppliciter strati ad terram venerantur euntem Votaque suscipiunt, ut perfida sospite tandem Turba Pio cadat et proprio det sanguine poenas. Maximus interea populo stipante sacerdos Augustum ingreditur templum et procedit ad aram Marmoreis gradibus sublimem ac divite cultu Instructam et multo fragrantem thuris odore. Ast ubi adoratis humili pater ipse precatu Numinibus templo excessit, regalibus illum Aedibus induxit princeps thalamisque paratis. Regifico splendore Pius lectique ministri Successere simul nec dulcis munera Bacchi Nec variae desunt epulae; comitesque per urbem Hospitiis cives laeti excepere benignis. Tertia lux aderat; coeunt ducis undique iussu Artifices operum et nexas per mutua certis Ordinibus posuere trabes, quas dura ligabant Robora fixa solo inter se, iunctasque tenebant Asseribus super instratis, totumque tenaci Firmabatur opus et pervia semita ferro. Sic pontem a prima surgentem fronte palati Sublimem aedificant, medioque immensa repente Machina ducta foro magni alta ad limina templi Continuat gressum Attalico velata labore. Huc Pius ex altae summis penetralibus aulae Se tulit exorto maturae tempore lucis. At veneranda cohors, cui sacrae a cardine sedis Nomen Roma dedit, rutilis ornata galeris, Serica quos paribus decorant pulcherrima nodis Vincula et intonsis errant per pectora barbis, Hunc sequitur; nec non titulis et honore minores Pontifices una coeunt niveasque coronas Induti a tergo vittis pendentibus omnes Per longam Estensi incedunt cum principe molem Subiectumque oculis populum velut aggere ab alto Despiciunt sacraeque domus ad limina tendunt. Hic ubi sedato praeconis voce tumultu Consedere patres, florens Hieronymus annis At virtute senex celsa de sede theatri Surgit, Paeonia praestans Hieronymus arte, Castella de gente satus, gratissimus idem Aspectu et dulci Musarum captus amore, Qui maris et terrae tractus et sydera caeli Atque vices rerum et causas et tempora norat. Ille hominum conversa videns in se ora, parumper Conticuit velut attonitus similisque paventi Demisso ad terram vultu; dehinc lumina rursum Sustulit et placide incipiens his vocibus omnem Consessum alloquitur dirumque hortatur in hostem: "Maxime, rem dignam, antistes sanctaque verendi Relligione patres, hac tempestate videmus, Vos tantos coiisse viros ac moenia nostrae Urbis adire simul Borsique fidelibus uti Hospitiis magna acturos. Dare numina nobis Nil potuere magis gratum; nil maius habere Possumus. An quicquam conventu pulchrius isto Esse putem? Effigies ipsas habitusque deorum Tales esse reor, quales hic cernere fas est. O nimium felicem urbem civesque beatos, Quos apud immensi nunc maximus arbiter orbis Totque duces, terras virtus quos clara per omnes Distulit et quorum aspirat iam gloria caelo, Dignantur duxisse moram! Tuque, optime Borsi, Cognatae adventu gentis cape gaudia coram, Quae meditatus eras animo, dum talis abesset Hospes adhuc tibi tot precibus votisque petitus! Attigerat nostras rumor iam saepius aures Te, pater, in saevos meditatum ultricia Turcas Bella, gravi quae tu distractus turbine rerum Distuleris, nunc nolle pati tot acerba tuorum Funera et illatas ullo sine vindice clades. Ista quidem cepere hominum solatia mentes, Et spes grata fuit. Sed postquam vidimus omni Te studio in bellum ruere et certa arma parari, Quis referat, quantum attulerint tua fortia coepta Laetitiae et quanto populos terrore levaris? Fama refert rabidos iam compressisse furores Immanem Ottomanon audito nomine tanti Pontificis trepidamque extrema per avia regni Praecipitare fugam et Thracum spectare latebras Infractis animis pulsum victumque fatentem Se magna virtute Pii tantique senatus Consiliis ac tot populorum fortibus armis. Caesaris ecce ferox ductu Germania tecum Bella parat. Getici iam pridem nominis hostes Pannonii tibi se iungunt acresque Boemi. Gallia sentit idem assiduis excercita bellis Hispanusque manu promptus divesque Britannus. Nec minor Illyricas gentes fortesque Liburnos Ardor agit, nec clara Rhodos comes ire negabit Nequicquam insidiis tentata armisque Getarum. Sunt aliae gentes, quas terra pontus ab omni Dividit atque undis spumantibus undique cingit. Has pietatis adhuc memores ritumque sequentes, Relligio quem nostra tenet, deducere tecum Instructas classes opibusque virisque videbis. Quid loquar indomitas vires animosque superbos Italiae, cui tu dare frena gravissimus autor Ingenti ratione vales, quam reddere totam Concordem te posse omnes uno ore fatentur? Haec est illa, pater, per tot clarissima pugnas, Solis ab occasu victrix quae solis ad ortum Romani imperii fines asperrima bello Protulit. Haec iterum sua sub iuga mittere cunctas Unanimis poterit gentes, concordia si nunc Te duce per populos oritur regesque Latinos. Non tibi magnanima deerit cum prole Ferandus, Praeclarum Alphonsi regis genus, inclyta quo sub Parthenope fama ingenti iam sydera pulsat. Adriacae dominator aquae terraeque subactae, Qui tantum imperium moderatur legibus aequis, Arma aurumque dabit Venetus navesque virosque. Ipse etiam senio princeps confectus, ut aiunt, Insueto de more Pium comitabit euntem. Sforziademne putas tanto in discrimine regem Iusta negaturum auxilia et sine laudis amore Otia torpentem acturum, quem Mantua fertur Expectare tuis monitis coeptisque faventem? An Florentinae in summos notissimus urbis Pontifices amor atque illa observantia, Qua te prosequitur, veneranda sequi vix illa recuset? Martia quo rabidos animo lupa te duce, qua vi Aggressura canes? Quid enim tua, maxime praesul, Sena magis cupiat, quam tali tempore tecum Pro sacra pugnare fide votique potentem Te vidisse tui, cuius tua gloria magnum Nomen ad astra tulit? Perusinam his adiice gentem Innumeramque simul pubem regionis Hetruscae Picenique soli et magnae parentia Romae Oppida! Tum cultor Musarum atque inclytus armis, Tempora non uno contentus cingere lauro, Dux erit auxilio Federicus et agmina saevos Terrores inter bellorum exercita ducet. Nec dum Pandulphi claro de sanguine fratres Hinc aberunt, Malatesta animi virtutibus ingens Sismundusque ferox et Martis ad aspera natus Proelia; iamque tuus, tibi iam bellare paratus, Ordelaphis Pinus ortus avis, Taddaeus et Hestor Manfredi sese bis iungent, quos ille sequetur Sforziadae stirps clara senis Constantius armis Inclytus, antiqua tibi missus ab urbe Pisauri. Qua vero mente in te sit Gonzagius heros, Ecce vides, cum regnum ipsum propriosque penates Seque tibi obtulerit, cunctis felicior unus Regibus Italiae tanto delectus honori. Quem latuisse putas, quantum tibi deditus hic sit Unicus in Latiis Phoenix dux Borsius oris? At quo contendat studio se reddere promptum Ad nutus, Pi magne, tuos, effusa per omnes Laetitiae nova forma gradus et regia nullam Pompa habitura parem et, quales praestare solemus Caelicolis, tibi largiti testantur honores. Accipe cuncta libens, animo quae tantus amico Porrigit affinis tuaque idem ad iussa paratus! Praeterea hoc sceptrum, haec portarum claustra suasque Laetus opes me offerre Pio suaque omnia iussit, Quae tibi grata fore et tantis accommoda rebus Duxerit; haud horum quicquam pro viribus ipse Non acturus erit. Si pro communibus ergo Haec dixisse bonis decuit, neque ineptus et audax Arguitur, si recta monet, si debita poscit, Te, cui Romanae permissa potentia sedis, In quem oculos cunctus terrarum coniicit orbis, Orat, ut insistas operi coeptumque laborem Perficias, postquam ad tantos non vana paratus Undique praesidia ostentant populique ducesque. Tu neque fortunae obsequio nec dotibus ullis Ingenii cuiquam cedis, praesentia sive Saecula, seu prisci monumenta revolvimus aevi. Nil tamen, unde magis tanta elucescere virtus Possit et unde queat sibi tantum acquirere laudis. Mortales miseros plerumque accendit inanis Gloria, perque truces gladios caedesque nefandas Praecipites in bella ruunt alienaque regna Diripiunt, scelerum poenas post fata daturi. Hic pietas, hic sacra fides; hinc vera paratur Fama tibi, hinc iustae ratio pulcherrima praedae Quaeritur; haec demum via ducit ad aurea caeli Sydera. Te domita video Maomethide terra Victorem in Latium, superet modo vita, redire". Intentas dictis iam dudum talibus aures Immotosque tenent oculos et ab ore loquentis Adriaci pendent proceres Romaque profecti. Ast ubi grata dedit verbis facundia finem, Protinus exoritur consessu laetus ab alto Plausus et ingenti fautricis murmure turbae Omne simul templum resonat. Tum voce benigna Castellum accersit Pius ipse et ad oscula sacri Prostratum pedis admittit summoque favore Hinc atque hinc geminis laudatum amplectitur ulnis. Interea iam quarta die processerat hora; Surgitur atque omnes per pontem ad regia tecta Se referunt positisque ineunt convivia mensis. Iam quater exoriens terras atque aethera Phoebus Igniferis lustrarat equis et missus ab ortu Aera per liquidum flabat violentior Eurus. Digressurus agit grates atque omnia regi Offert grata Pius; nec patrum sacra minore Hoc manus exequitur studio; portumque petentes Conscendere rates, quas Borsius ante parari Iusserat, ornatas ardenti murice pictas Per tabulas radiante auro stratasque tapetis; Rectoresque viae dederat suaque arma carinis. Spumiferum cursu rapido sinuosa per amnem Crebrae vela ferunt nautis cessantibus aurae Maeoniaeque iter accelerant ad moenia Mantus. Interea magnus gelida Federicus ab Arcto Venit in Italiam, ut solito de more coronam Romani imperii caperet, quem Borsius aula Magnifice instructa accepit procerumque catervas. Quis varios lusus totamque agitata per urbem Gaudia, quis festos templorum dicat honores? Multiplices lautasque dapes preciosaque Bacchi Diversis convecta locis quis munera narret? Altera lux aderat; populi coiere ducesque Augustum in templum. Perfectis ordine sacris, Haud mora, Carbonem praeclare Caesar et omne Concilium ingenti studio vultuque benigno Audiit orantem, et meruit facundia laudem. Mortalem exuperans formam pulchraque iuventu Floridus ingentem procedit Borsus ad aram, Atque hic Caesareos habitus sceptrumque ministri Gestamenque sacrum capitis praeferre iubentur. Cultibus his iuvenem Estensem rex Austrius ornat Et solito ritu solemnia verba locutus Dat nomen ducis, unde sibi famamque decusque Per seriem acciperent, qui regni sceptra tenerent. Ordine mox lectos proceres insignit equestri Plurimaque indulgens gemmis permittit et auro Fulgere, quod proprio praesens, ut saepe videmus, Per luxum arbitrio sibi turpiter arrogat aetas. Quarta dies oritur; magni instaurantur honores Hospitibus; peragrant urbem delubraque visunt. Festus ubique sonat plausus nec mollia desunt Caesaris ad caelum referentia carmina laudes. Vidimus armatos iuvenum concurrere coetus Ensibus obtusis ferroque carentibus hostis Martem exercentes simulataque bella cientes. Quam gratum spectare fuit certamina circi, Unguibus et vasto rictu et clamore minaci Horrendo implicitum amplexu cum Alpina teneret Ursa canem rabidoque inferret vulnera morsu, Venantum donec lethalibus obruta telis Conciderat pariter vitam exhalante Molosso? Mille feras varii generis variique coloris Per vallum ad pugnam immissas Federicus et omnes Pannonio cum rege duces ac nostra iuventus Cernere laetati, plausumque dedere theatra. Non dedignatus Laurentis Caesar ad aedes Ferre gradum et dulci cantu fidibusque canoris Praestantes audire viros, spectare choreas Nympharum et celebrare hilari convivia vultu. Frigida transierant hybernae tempora brumae Et iam magnanimus Latiam Federicus ad urbem Se tulerat, summi hospicio feliciter usus Pontificis votique sui super omnia compos. Huc iterum divertit iter preciosaque portans A duce dona suo patrias remeavit ad oras. His quoque temporibus legatus regis ab alta Parthenope huc sese tulerat Pontanus, amicus Pontanus Musis umbraque Heliconide dignus. Ille igitur posita curarum mole parumper Et secum accitis, comites quos Borsius illi Iusserat ire viae, vicinos pergit in agros. Tum Belriguardi celebrem superantia famam Regia tecta petit; iucundo hic splendida gestu Et placidis hilarat pransus convivia dictis, Ipse ioci plenus regumque adsistere mensis Assuetus, Bacchi cultor, sed Tethyos hostis. Inde Padi ripam accedit Codreia vates Rura petiturus cupidusque invisere sylvam, Finitimas unde exierat iam creber ad oras Rumor, ubi indigenae facies vidisse deorum Nonnumquam et sacros cantus se audisse ferebant. Huc rate devehitur paucis, quos duceret, omni Ex numero comitum lectis sylvamque peragrat. Lucus arenoso surrexerat altus in amne, Cedreae quondam nymphae sacer, unde minores Accepisse putant nomen Codreia rura. Hic umbrosa vagae volucres loca dulcibus implent Questibus et virides luxu ingeniosa decenti Pingit odoratis natura coloribus herbas. Glaucia Naiadum Dryadumque pulcherrima Lysis Assuetae luco rapidos hic saepius ambae Lenibant aestus positae sub mollibus umbris. Tum mistas vario texentes flore coronas Et Philomeleis certantes cantibus ambae Longa moraturae fallebant tempora lucis Fessaque venatus reparabant membra labore. Tunc quoque sub densa requierunt ilice, cum sol Ignibus aethereis altissimus ureret arva Occasumque pari spatio spectaret et ortum. Progreditur vocisque procul venientis ad aures Dum captat sequiturque sonum Pontanus, ad ipsas Pervenit et placida stupefactus voce salutat Atque ait: "O sacrae comites nam cultus et arma Et locus indicium mihi dant sic esse Dianae, Parcite, si vestros ignarus et advena lusus Turbavi! Neque enim est animus mihi laedere quemquam, Sed cupio sylvam hanc et fortunata vireta Cernere, si fas est. Parnasi me quoque dignum Fontibus atque umbris doctae duxere sorores; Pontanumque suos inter clarissima vates Parthenope non obscuro dignatur honore. Me vero haud levibus spectata industria rebus Atque fides gratum regi fecere Ferando, Cuius ego orator vestra nunc commoror urbe. At me secessus fama huc perduxit amoeni, Quem multum licet admirer, tamen adiicit illi Eximium, nymphae, praesentia vestra decorem". Lisis ad haec, "Non te, hospes", ait, "sententia fallit. Namque sacri quondam voluit nos Cynthia partem Esse chori et vitam per opacos ducere saltus. Libera visendi est omnem tibi copia lucum, Et te, Pontane, his nemo penetralibus arcet Nec potes adveniens quicquam huc afferre molesti. Namque feras inter quamvis versamur ab omni Semotae coetu populorum atque urbibus altis, Non tamen obtusis adeo sumus auribus, ut non Ad nymphas ierint sanctorum nomina vatum. Nec rursum in tanta caecae caligine rerum Volvimur, ut, quantum vobis hominesque deique Se debere putent, quoniam stat carmine vestro Gloria, nos fugiat vestros neque amemus honores. Grata quidem sunt, quae nostris de laudibus infers; Dexteritas vero morum generosa tuorum Haec fortasse tibi suasit tam digna locuto". Sic effata locum vati comitata sorore Monstrat et huc illuc umbrosa per avia ducit. Singula mirantem placidis mox Glaucia dictis Alloquitur: "Forsan nemus hoc habitabile tectum Esse putas, Pontane, feris et honore carere Numinis: extat honos et habet sua numina lucus. Hunc formosa sibi tenuit Cedrea dicatum Et nunc saepe tenet veterem mutata figuram. Hanc Phytales genuit, quo non felicius alter Inseruit virides plantas, tot poma nec alter Carpsit, nec tot apes nec tantum mellis habebat, Nec tot claudebat stabulis armenta, neque alter Tot niveas pascebat oves, tot prata secabat. Unica nata fuit, quae praestantissima forma Innumeris dilecta procis contempserat omnes. Cumque sibi generum Phytales nam Silvia mater Saucia lethifero morsu decesserat anguis Iam legeret censusque suos pro dote referret, Maluit innuptae virgo servire Dianae Venatrixque latus pharetra succinxit et arcum Sumpsit et ad sylvas abiit genitore relicto. Laeta suas inter Dryadas suscepit et illi Multum indulgere et confidere Delia coepit. Saepe suos arcus illi, sua tela suosque Sic magnus suadebat amor! praebebat amictus. Illa procul certa pascentem vallibus imis Cuspide fixit aprum, Trivia vel doctior ipsa Aethere candentem cygnum deiecit ab alto. Laudabant mores formamque artemque magistram, Saepius utra foret dubitantes Cynthia, nymphae, Ni dea fudisset planos per colla capillos, Crispas illa comas aptum religasset in orbem. Saepe sub his quoniam venandi fessa labore Sederat arboribus Zephyros et frigora captans, Relligiosa locum hunc illi sacrasse vetustas Dicitur et statuisse diem solemnibus aris, Quem nuper, Paule, tuo celebrant in honore minores, Postquam induxerunt alios nova saecula ritus. Has etiam terras Cedreae ab nomine nymphae Codreas perhibent mutata parte vocatas. Huc semel in rapido se forte receperat aestu; Solaque nudatos dum flumine perluit artus Nec timet insidias nam circumspexerat ante Omnia, vicino de gurgite Sandalus exit, Sandalus, Eridani soboles, quem prima sororum Namque Padi iuxta ripas habitasse feruntur Pulchra sub undisona peperit vertigine Syrtis, Insidias vitae miserorum, ut fama ferebat, Lethali amplexu quae tendere iuvat amantum. Virginis ille gravi frustra correptus amore Arserat et voto spem saepe repulsus alebat. Ergo improvisam, subito et nil tale timentem Occupat, ut tremulis nudam conspexit in undis. Paene metu exanimis cecidit, subitusque per ora Pallor it, gelidumque fuit sine sanguine corpus. Ut vero amplexu sensit sua membra ligari, Reddita vixdum etiam menti exclamavit ad auras: 'Affer opem miserae, fer opem mihi, Cynthia!' dixit, Quaque potest, nunc hac nunc illa a parte resistit Pertentatque fugam. Positae in discrimine tanto Adfuit auxiliumque tulit Latonia. Namque Facta novis ales dictu mirabile pennis Evolat atque levem in manibus tibi, Sandale, plumam Pro membris sic fama refert ablata reliquit. Ast illam indigenae mutato corpore Guacum A vocis dixere sono. Nunc stagna lacusque Exiguos pisces rostro insectata pererrat. Inde famem saturata redit solitosque recessus Incolit, utque vides, sedet illis plurima ramis Atque sui generis, quarum ingens suspicis agmen, Pulchrior alitibus veluti regina coronam Insignem ante alias sublimi in vertice gestat". Glaucia finierat; vates non rusticas illis Munere pro tali grates agit, atque ita fatur: "Non ego vos, nymphae, dignis extollere possem Laudibus et meriti me nulla oblivia tanti Immemorem, quamvis aeterna in saecula vivam, Reddent ac semper vestri meminisse iuvabit. Non animis quicquam potuit generosius istis Natura curante dari, faciemque dearum Persimilem formae superat nova gratia morum. Quid referam sacrae decus admirabile sylvae Ac dulces avium loca per genialia cantus? At mea ne vestras fortassis inepta cupido Distineat nimium mentes turbetque morando, Discedam et, si quid poterint mea carmina, vester Vivet honos neque vos Pontanum huc isse pigebit". Dixerat et cymba nymphis comitantibus, ipsi Accepta ut placuit venia, transmittitur amnem. Hinc Quartissanae peragrans felicia rura Castello comite egregias Laurentis ad aedes Se tulit hospicioque illic susceptus amico est. Interea lauto instruitur dum coena paratu, Lumine Pontanus cupido per singula fertur Omnia mirifice laudans, ubi purior aura Vernantis Zephyri per amoenas sibilat umbras Pomiferi nemoris, varios ubi cincta virenti Margine riparum claudunt vivaria pisces, Quae propriis renovat deducta canalibus unda Accersita Pado, stagni conseptus inertis Ne dirum exhalet concretis sordibus humor Squamiferumque gregem tristi tabescere morbo Cogat. Ibi dulces exercet garrula cantus Flebilibus Philomela modis noctesque diesque Sandalidem ad ripam frondentibus abdita ramis. Musarum loca digna choro, si forte relicta Valle Aganippaea iuvet has accedere sylvas. Hic geminos mansere dies, ubi digna serentes Colloquia inter se rerum miracula narrant, Quae variis natura modis mitissima gignit Atque fovet, nec non animo et sermone vagantur Per lunae solisque vias et sydera caeli. Inde super Borsi gestis cum multa rogaret Hospes, et unde genus soboles praeclara tulisset, Plurima secum animo repetens Hieronymus inquit: