CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus STEFANES.opus-02.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/STEFANES.opus-02.xml.
de stupenda fratris Petri de Murrone eremite | ad papatum electione, et qualiter idem papatui | ad eremum rediens cesserit factus ante cardinalatum
Sic igitur Phebi diffundens orbita lumen Quaque die, motu proprio provecta sub orbe Sideris obliqui, quoad acta reviderit anguem Cursibus expleri, geminum perfecerat ardens Continuum gyrum, solitoque recurrere motu Ceperat, et quartam terni lustraverat anni Parte sui Phebum gestans, que subdita cancro est. Nec tamen assensus omnis convenerat aptus Pontifici tantoque duci. Tunc mira voluntas Inspirante Deo facta est patiente vel illo. Currere processus hominum sic dicere quidnam Congruit, o iuvenes, aggressi pandere metro Hec nova carminibus divum rogitamus amorem. qualiter covenerunt cardinales die electionis et de casuali motivo | qua ventum est ad Petrum de Murrone Solverat obscuras pellentes ethere noctes Sol radios, egressus equis, roseisque quadrigis Invectus, cum turba patrum de more sedentum Convenit; dextrumque latus, namque ordine primi Pontifices tenuere sacri, levitaque levum, At latus obiectum subducte hoc tempore sedi Presbiteri, rubris quos lustrat cardo galeris; Queis deerat languore gravis fluidusque podagra Unus, et alter apex iuvenis, stans ordine levo Neapoleo, quem dira sui compassio fratris Urgebat; quia lora puer laxaverat artum Exanimis superante malo. Heu! mors nescia legem Tollere. Nec gazis parcis, nec parcis honori, Nobilitas ignota tibi, discrimina sexus Negligis, an vigilem reddit te cura potentum? Falce tua iuvenes resecas et comprimis annos. Es senibus vicina quies, odiosa iuvente, Improvisa venis stultis, nec fallere quisquam Te poterit sapiens, quamvis lustraverit omnem Doctrinam; pensare necem medicina malorum est. Namque patres casum mortis dum concita fata Alterno sermone ferunt. "Cur protinus", inquit Unus mente gemens procerum, "caligine tetra Differimus lacrimas meste detergere matris? Curque sacerdotem summum preponere mundo Negligimus? Cur tanta, patres, discordia nobis?" Hec cum dicta forent, letique novissima sermo Longior exprimeret, presumpta relinquere verba Incipiunt. Sed corde vigil, succesus amore Et domitus terrore Dei, dimissa Latinus Assumpsit, referens ferventi lampade visa: "Res mihi comperta est, fratres, quod patris honore Attollo, memoranda metu quam dicere fas est. Spiritus omnipotens, devotis clausa revelans Et pandens ventura suis, hoc tempore visu Ostendit, dixitque viro, qui consonat actu Et volitis cum lege Dei, quidni properemus Sumere pontificem, mundo qui presit et urbi, Ira Dei graviter deseviet iraque fervens Iustitia mandante furet. Nec tempora longa, Nam neque vindicte monitus protenditur ultra Bis geminum mensem, curo festa celebria cives Agglomerant superi plausu, sanctisque colenda Redditur una dies. Fratres, hec dicta cavendum Admoneant, reddantque Deo per secula caros." Tunc quasi subridens alius, num visio fratris Ista Petri reserat, quem de Murrone vocatum Fama docet? Caute presul, cui Ostia servit Quesitis responsa dedit, sunt ipsa tacenda. Sed patulas petimus clausasque loquaris ad aures. Nempe pater summus prerupta cacumina montis Speluncasque habitare solens, devotus eidem Scripserat, insinuans quod cum sublimia celi Contemplando Deum noctu ante altaria flexus Cerneret, irradians ardenti lumine mentes Spiritus ethereus fuit in precordia fusus, Ipsi precipiens, ne grandis culmine cardo Territet, ac, veluti sint fratres, iussa loquatur Cardinibus; pernix reserans, quod ni properarent Sumere pontificem, mundo qui presit et urbi, Ira Dei graviter deseviet, iraque fervens Iustitia mandante furet, nec tempora longa. de collatione habita inter cardinales de fratre Petro de Murrone | et electione ipsius ad papatum Talibus exciti collatio plurima sacri Fit patris in cetu, viteque beata retexunt; Hic memorat mores, hic vitam, miraque gesta Extollunt alii, num quid sit dignus honore Papatus, secum tractant, diversa loquuntur. Vidit ut infusas sacra dulcedine mentes Ille pater, qui visa viri sermone ferebat; Prosiliit primusque dedit sua vota, professus Urbis ut eximie digne sit presul et orbis Murro; quem sequitur votum rogitante gradatim Bis numerus ternus; duplex levita senatus Distulit assensum parum prestare, quousque Consulat absentem pressum langore podagre. Mittitur interea pro Neapoleone, fuitque Presens, et placide laudavit vota priorum. Ventum erat ad primum magna pietate refertum Levitam, quem longa quidem prudentia tardum Fecerat; hic cernens iam crescere consita Christi Infremuit, lacrimasque gemens de corde profudit Sincero, genibusque ruit curvantibus, ethra Suspiciens, ac mente pia nec dispare voto Assensit patribus. Dumque arduus ille Mattheus Hec peragit, socii tumida ad suspiria moti Perfudere genas lacrimis, et pectora guttis Et secum leti numerum complesse fatentur, Qui deerat; sed scita tacent et corde sigillant. Tunc missi rediere duces absentis amici, Et sua prodentes conformia vota creato Non suspensa tamen, sensum sed habentia purum. His ita succincte cusis molimina tarda Qui nescit stimulante Deo, nam preditus urbi Omnibus ignotus facie, sed cognitus alto Eternoque patri fuerat, nec tempora prisca Contulerant preferre virum deserta colentem. Nec digesta quidem suberat, sed cruda voluntas Ipsis, nec relevans depressas ardua mentes Spes aderat vulgata diu, nam bella parabant, Ut pressi domitique viri sub iura redirent Ecclesie, terras Veteris prenominis Urbis Vastantes. Ah! dira lues, insurgere cives In dominam, dum mesta gemit solatia sponsi! Hunc iterum legere Petrum, prodente senatu Unanimem sensum vocemque per ora Latini, Et patris et geniti sancti quoque flaminis unam Interpellantis deitatem cuncti potentem; Auxilio dum tuta crucis signacula dextra Assumit. Sic iste Petrus cognomine Murro Eligitur. Proceres pariter dehinc laude resultant, Hincque simul psallunt, dum primus in ordine levo Panderet in populum, quem clausa silentia norant. Iam resonant divis cleri sua classica templis, Undique concurrunt cetus ac undique turbe. Fit strepitus, queruntque simul, quis noverit illum. Non secus exultant homines, cursuque moventur Depressosque animos torpore ad murmura figunt Attoniti, quan tecta domus sublimia muris Arte vagi soliti venantes tempnere gaudent, Cum pedibus celerem ac ramosa fronte superbum Gramina tondentem campis vel forte iacentem In silvis cervum latratu surgere cogunt Olfantes catuli, cum forsan lumina Phebus Conderet in noctem, languensque gravantia membra Vespere venator deferret in hospita tecta. Nam subito prede visu mestissima vultus Leta redit facies, rubro calcaria guttant Sanguine veloces necnon in bella molosi Lassantur proni, distendunt ilia cursu Pectora coniuncti terris, et colla profusi In profugam predam, sequitur quos non pare gressu Hispida turba canum latrans, et fossa requirens Sicca nare pedum vestigia, nec minus omnes Per loca distantes, donant clamoribus aures, Et duce latratu properant attingere predam. de quinque nuntiis missis a collegio ad fratrem Petrum de Murrone O bona temperies, celo delapsa profundo, Squallida corda rigans, siccasque ligamine partes Associans, quam tarda vellis, quam concita nostram Deflectis nocitura viam! Nam linquere dulcem Incipiunt pacem proceres, monstrantque dolere Hunc legisse virum, namque ipsi mittere de se Qui referant decreta patrum suffulta sigillis, Post varios tractus verbis et vota retusa, Dimittunt errore gravi, discordia claret, Quam durum celare fuit per tempora retro. Nam mediam per signa viam sol egerat ardens Bis repetens cursum, quartamque volubilis anni Alterius partem, cum mesta vacatio sedis Afflictura moram traheret, turbantibus ipsis Ecclesie pacem, mandant ea propter, ut acta Quinque ferant propere, quorum tres ordine vecti Pontificum sumpsere gradum, duo munia scribe Papalis; deerant tamen his scarleta galeri, Cumque super strictas fauces montanaque claustra Transissent, Populique domus, ubi pinguior amnis Ingreditur gelidas vallis Sulmonis in undas, Qua poterant vidisse locum, quo tendere cursu Optabant, flexere viam, dextrumque secuti Sunt latus, ingressi Sulmonis menia primum. descriptio montis, ubi morabatur frater Petrus Mons erat excelsus, directis rupibus asper, Qui situs in medium radios defendit ab urbe, Ne feriant surgente die per plana iacentem Sulmonem, cui nomen erat de tempore multo Ursa, et per longum vallis diffusus agebat Limitis officium, versoque volumine zonam Clauserat ardentem, qui ne qua parte reclusum Panderet ingressum vallis, sibi iunxerat apte Raiani montes, velantes cardine casum Solis, et obiectas rupes aquilonibus altas. Huius summa situs Murronum nomine clamant Pone laborantes depresso vomere terram. Hinc sibi cognomen dederant, nam primitus illic Manserat, angusta cupiens pertingere vita Celica regna pater, sed cum iam crescere fama Cepisset, niveis Maielle montibus heros Duraque per canos esset transvectio colles; Compatiens populis, quos pura vocatio traxit, Hunc habitare locum rediit. Sed cellula ripa Saxea, qua facies medio non culta rigebat, Erigitur, depressa tamen, plus carceris usum Quam placidi prestare solens spectacula visus. At nova radici montis subfixa relucent Templa sacerdoti, cuius sub dogmate vita Illic arta viget fratrum memoranda per orbem. Huc igitur venere duces, quos ipse senatus Miserat, et rapidum mandant conscendere collem Abbatem, qui templa regit, cum vespere Phebus Umbrarum signat vacuas ad mane figuras. Paretur dictis, petitur qua tempore possint Iussa referre viri, defertur copia missis, Ut libet. Ast illi tetras cum instare tenebras Perciperent noctis, posuere in menia sompnum Sulmonis, nam grande fuit conscendere montem, Ast ubi clara dies illis advecta refulsit, Speluncam petiere patris, qua fusa per artus Unda fuit gravitate vie; procedere bini Vix poterant; consurgit opus, dum proxima celle Adveniunt servando gruum per summa volatum. Iungere se hiis comitem, non missus ab ordine tanto Venerat, et cautus properabat, ut omnia tentet, Ipse Petrus levita sacer cardoque Columpne Stirpe satus, gratumque sibi, haud sic laude refertum, Post data legatis consensu nuntia fratrum. Maturare viam quemquam nisi primitus illi Iussa ferant; en testis adest, dum curritur altis. descriptio celle fratris Petri et aspectus ipsius Ventum erat ad spatium divo sub tegmine, clausum Ostiolo muroque brevi, qua tendere longe Tendere prospectus poterat; postque ordine recto Parva domus fundata iacet; vicinaque celle. Nam paries medius, limes communis utramque Partitur, geminas reddens scindendo casellas. Illic et lustrum ferri quod retia claudunt Imminet; unde pater residens admittere gentes Alloquiis fuerat solitus, cum vincula lingue Solvebat; siquidem nulli contingere fratrum Fas erat ambitam muris, nec pervia gressu Arta specus, Christi servans sub carcere servum. Protinus ingressi proceres, adstante Columpna, Grandevum videre senem per secta fenestre Attonitum tantave super novitate morantem, Hirsutum barba, mestum pallore figura Atque genis maciem ieiunaque membra ferentem, Sed tumidum lacrimis oculi velamina nigri Palpebras, rigidumque toga, vultuque verendum. Nam domus et facies, habitus gestusque beatum Demonstrant. Nudare caput genibusque profusi In facies cecidere suas, quibus hic vice versa Procubuit terra. Tunc Lugdunensis adorsus His super incepit verbis, concepta recludens: "Summa Dei pietas, populi miserata dolorem Cum multum distare via diversa sequentes Cerneret, instabilis sub quorum cardine mundus Vertitur, ac validis navim quassarier undis Ecclesie, lugentis herum, te, summe sacerdos, Elegit populi rectorem sanguine nati O quanto pretio! salvati; teque vocatum Esse Deo monstrat desueta potentia fratrum Tendere concordem cursum, que commoda vitans Zelare instituit communia; tisque relato Nomine, tunc primum iunxit distantia corda; Spe sine, te sumunt subito, nec scriberis ulla Membrana clausus, quoadusque patentia fiant Vota patrum; nec posse suum iam grande senatus Contulit in paucos, sed concors spiritus illis Panditur affatu, quem nos ex ordine scriptum Portamus, fultum cera, fultumque sigillis, A patribus missi, quos uvea grana cruentat Cardinis in signum, celebris iussuque senatus Offerimus tantosque patres cetumque volentem Submissique genu te poscimus. Annue ceptis, Annue devoto plebis languentis amori, Et releves que pressa iacent, submitte superba, Ne valeas errare freto, tu navita doctus Vela dabis pensata manu, clavumque tenebis In rectum, frenabis equos aurigaque currus." Orantis steterat sermo, paucisque relatis A sociis motuque Petri sic incipit heros. responsio fratris Petri et assensus electionis "Anxior o proceres, tantis novitatibus impar Auditu, tantumve movent, quod nescius ipse Efficior dubiis, quid sit consultius inde Assumi. Sed mente Deum submissius altum Accedam rogitare; patrem vos insuper illum Poscite devotum precibus, quo visere fratres Vos redeam." Capta inde manu decreta locello Intulit, et celsum poscens sibi numen adesse, Oravit prostratus humi, quod carpere divum Christi posset iter, gratumque fidelibus orbis. Post morulam senior missis sermonibus infit: "Fert Augustini nobis sententia sacri, Sufficiens paucis auditum tangere verbis Prudentis, qua pauca feram virtutibus amplis Ornatis magnisque statu verbisque disertis. Papatus accepto gradum, vocique senatus Qua legimur, proceres, supremi ad culminis arcem, Annuo consensum prestans; ac primitus illam Robore confirmo stabili, submittere promptus Colla iugo, regnante Deo; nam conscia mens hic Iudicium trepidat regnantis in omnia secla Et pavet ecclesie casum anfractibus artis Implicite, si pace sui discrimine tanto Desereret sedem Romani presulis almam." Illico submissi chiffonibus oscula figunt Villosis, dedit ora pater, dedit oscula blanda, Ut solitum est; laudes resonant concordia vocum Ad pia deflexit suspiria, visere cuncti Optabant audita patris. Festinus euntum Aeris attractum cursus spissabat ameni. Hos inter medius cursu conscendere montem Gliscebam vates, membris vultuque resudans, Et cupiens gelidum crebris attractibus oris Aera diffundi placido per guttura cordi. His neque solus eram, sed magne copia gentis Astabat, sperando patrem iam cernere visu Celatum pridem multis venientibus illic, Pontifices, clerus, fratres, comites, proceresque Nobilibus clari titulis, virtute corusci, Hic magni parvique simul, quorum inclitus herus Tu Carolus regni Siculi successor aviti Unus eras, iuvenis parva crescente per albas Pube genas, clarus faciem, flavusque retortam Cesariem, regemque vocant te sanguine matris Ungarie, licet illa iugo nunc pareat ora Andree, quem iura volunt preponere regno. Non nostrum est metro disquirere sceptra potentum, Scd pocius, dum vita placet, dum spirat odore Fama patris vulgata bonum, nec miscuit actus Ille suos tenebris, vicinus culmine celo. Texere pontificis decrevimus ardua vite. incipit vita fratris Petri seriosa Est locus Aprutii, cui profert accola nomen Molisium, patria huic quondam, vel parte Laboris Terre; et quamquam humilis generis, pietate referti Dicuntur rectique Deum timuisse parentes Huius, et hospitio prompti recludere nudos. His puris data magna Iacob veluti patriarche Est soboles duodena virum, de munere divo. Cumque pie gererent animo, precibusque rogarent Sepe Dei verum natorum crescere quemquam Cultorem, dehinc morte patris senisque relictis Pignoribus, completa senum sunt vota parentum. Nam puer hic sacris quinquennis palmula libris Traditur undenus, matrem ut per omnia letam Efficiat, que mente gemit, dum viscera partu Iam sentit defecta, sinu nec suspicit ullum Religione sacrum, presertim funere nati Alterius. Sed fraude nocens direque superbus Invidiosa manu parvum subducere demon Tentat, ut abscedat ceptis, tentatque ministros Ille suos pueri fratres; matrique suadent Otia ne cupiat puero, quia sufficit alter Et satis est ede, desit quibus ampla supellex. Nec minus propterea hunc opibus succedere dives Heredemque sibi spondens blanditus amatum. Hec super et matrem demon velatius illam Tentat, ut avertat studiis, quia doctus in arte, Arte futurorum, matri substare periclum Cernat et ingratum Christo, letoque dolentem Facturam profecto suam, potiusque minorem Instruat. At mulier memorans nascentis alumni Prodigium, nam vestis eum velarat euntem Religiosa tegens, nato haud prebere favorem Destitit; ac volvens persepe in pectore visum Commatris, dare dona suo, dare dona magistro, Imbuat ut puerum; siquidem sic illa monentem Audierat, dum somnus erat patremque tenebris Post lucem: "Quam scire meat, dic ergo iugali Sponse, quod placitum est nobis procedere parvum Sic eat, et cleri crescat sub dogmate noster Filius; en nobis, matri multisque valebit Proficiens, incepta tamen non deserat, inquit, Si nostri memorem teneat, si firmat amorem." Ast infans, supero perfusus rore, decorem Induit, ut parvo nosset producere psalmos, Qui sibi solamen, requies, tutelaque cursus Ad meritum vitamque forent, dum labitur evum. Cumque puer deum binumque perageret annum, Hunc mulier niveas pascentem pascua tonsas Aspicit imberbem, dubiamque preambula terrent, Dum sopor est, dum somnus abest, dum mente revolvit Visa, sed introrsum meditans discussius infit: "Colletare, puer, niveum sortitus ovile Pasturusque gregem purgatis mentibus album." Nam pastor bonus ille Petro commisit oviclas, Si tamen interius vincitur nexibus olli. Ergo futurorum, cui sic preludia certant Illecebras seclique vagas conquirere pompas Vitat, perque dies crescit virtutibus, ipso Se melior servire Deo magis atque laborat, Presertimque eremo; retrahit pia consita pubis, Formidasse domi noctis phantasmata solum, Et nescire, specu posse et concordia quemquam Sumere cum sociis, eius vecordia nullo Tollitur, en deerat fratrum experientia doctum Inde more tractus, quo denus circiter annus Bis fluat in gyrum; tandem concepta sodali Detegit ac suadet: "Vite quid dulcia nobis Perdimus et mundo consistimus atque fugacem Subsequimur? Fluidis labetur fluctibus herens, Unde age, perfectam vitam servire supremo Regnandique modum patriam si linquimus omnem, Tendemus Romamque via succinctius almam, Ut dentur consulta sacris primordia votis." Consensit, vaduntque simul, sed tendere fessum Una dies vacuum socium remeare coegit. Iste tamen processit iter, sed turbine tentus Substitit, ac eremo, fama prodente, cacumen Comperiens habitare virum sub Sanguine castro, Hunc adiit, nec cuncta refert, dimotus Olympo. Forte malus simulare bonum, cellamque relinquit, Qua Petrus hic iuvenis pavidus sub nocte moratur, Usque quoad fessos languens sopor accipit artus, Divinisque timens visis hilarescit, et inde Securus tutusque fuit. Nutuque superno Pone locum rigidum subiit per tempora collem, Perfodiensque solum magni sub pondere saxi Sic modice subtraxit humum, quod corpore parvus Vix rectus longusve iacens consistere posset. Et tribus ille annis, tunica vestitus acerba, Que caput ambibat, strato super horrida nudo, Hic fuit, hic iacuit. Serpentibus atque lacertis Hic locus est, rospi comites recubantibus adsunt. Illic sepe malis tentatus, sepe refectus Mellifluis magnisque datis, unumque retexam: Nam grandis campana soni sub tempore noctis Illic clara quidem semotis rupibus, horis Auditur, vigilem faciat vigilare quietum Hec Deus; ast alius sibi missus nuntius inquit: "Cur, Petre, saxosis habitans in collibus hospes Cantantem refugite nobis per tempora gallum, Quem frater tibi carus habet?" Matronaque presens Addidit: "En pulchrum referam tibi, suscipe gratum Quod placidum, vir sancte, putem!" Consensit eidem Vir simplex Christumque timens, sed protinus ille Subticuit vocemque negat cantumque recusat Gallus; et audiri refugit campana metalli Vel potius celeste datum, dum terrea virtus Suscipitur scissura moras, et cristeus ales. Tunc opus artificis divinaque munera noscens Simplicitas, gallumque dedit, certoque sonante Haud discrevit, humi recubans, in noctibus horas Ut prius. Inniti solique incumbere Christo Maxima laus hominis: fruitur tamen inclitus ille Proficiensque Deo, multis suadentibus, urbe Presbiteri suscepit onus. Romaque reversus Murroni non culta sacer mansurus adivit. Cuius in adventu maculoso ventre per antrum Progreditur serpens, diffisus habere cubile. Magnus tuque specu, spatioque morabere lustri, Hincque tibi nomen, decus hinc papale resurgit Si redeas. Tunc culta sinit discedere silva, Et canos habitare situs desertaque montis Maielle, quibus atra placet consistere cripta, Quam foribus patulam succisa fruteta recludunt. Sed fraudis commenta probans, incendia noctu Inicit, ac oculis flammabat pabula torvis, Ut fugeret linquatque locum, cui protinus obstat; Dum mandat, celerent, properent, cedantque sequestrent Res modicas, faciunt iussi, nam cella cremari, Murmura sed timidi ruptant, discrimine tristes, Nam reputant cecidisse globos de vertice flamme Fratres. Hicque sciens coniecta pericula sevo Hoste manet, dictisque refert non inde revelli, Ignea si rabies membratim torreat artus. Quoque fide lato ceu fumus flammula cessit, Sicque simul mansere, quibus succrescere cure est Hicque duo: deinceps paulatim fervida patrem, Sive moras verbi traheret, vel proxima tellus Hunc caperet, sive interdum dimota teneret, Est complexa cohors Benedicti dogmata spondens, Cuius et hic habitusque fuit moresque professus. His neque contentus iuvenis, nam strictius ipse Vincebat mores, vitam pertingere gliscens Egypti patrum, soli sibi carpere cellam Mos erat et clausam muris, ut nullus haberet Ingressum; solique Deo servire paratus Continuo parvo celebrabat carcere missam, Astabatque foris manibus per lustra ministrans Frater; et affectans fluidam restringere linguam Temporibus certis penitus discedere verbis Iusserat alloquii; stratum cui lignea lectum Prebebat series, scala tabulis sibi nexis, Seu tellus non culta iacens, sed pulvere versa. Cuique catenarum ferri dant pondera zonam Succinctis lumbis, ne carnis pullulet ardor; Et lapis aut durum firmumque resistere lignum, Cervicalve rudens nodosis crinibus asper Retibus innexus forma paleisque repletus. Hec eadem nudis prebebant tegmina membris Hispida, que ut gravius stimularent morsibus artus, Ferrea lorice moles contexta premebat. Desuper hoc variis peragebat mensibus anni Ille die nulla capiebat carnibus esum; Sed feriis ieiunus erat cunctisque diebus, Sola dies domini dabat huic bis sumere pastum. At Veneris Martisque die ieiunia pane Solvebat, calidamque sitim labentibus undis. Huncque modum servare iubet, qui dogmate patris Arcentur. Vir semper aquam, vir limpida puri Gurgitis hauribat, vitans applaudere Baccho. Sexque quaterdenas addens, qua fortius omnem Ingluviem superare queat, carnemque refrenet Compellatque ipsam menti per singula subdi; Illarum tribus panem lymphamque sine ullo Condimento alio gustans, plerumque refutans Cocta manu. Phebe motu qua cingeret orbem Non cicer atque fabas lymphis liquidantibus udas, Non teneras crudas rapas, aliudque legumen, Castaneas seu poma sibi dulcentia succo; Sat tribus illarum solitus coniungere missum Insipidumque cibum, fructusque modestius auctos. Quin vigiles peragendo dies noctesque quietas, Versibus orabat psalmi, manibusque genuque Sepe solo flexus, callosam pelle ferebat Carnem. Nec dubium, quin claro proximus orbi Contemplando Deum fieret, Christique saporem Melliflui vicibus speculando lamberet ardens; Ne qua mora obtusum, segnem, vel forte periclis Redderet expostum, manibus munuscula doctis Ciliciumque eremi texebat, opuscula fratrum Insuper. Et varios quamvis religaret habenis, Attamen et parvo sese submittere norat Abbati famosus herus, quem fama fugacem Insequitur populusque volens hunc cernere clausum. - Post hec tempestum reputamus scribere metro Vix credenda viris, que dudum tempore prisco Novimus. En decies quadrato subdere corpus Menti iussit amor, divino fonte relabens, Taliter ut spretis, que gustus organa mulcent Omnibus, ipse cibum viridis plantagine caulis Sumeret, haud coctis foliis, sed stipite crudis, Proserit ut palmes crispatis undique nervis; Inque sitim vivi torrentis gurgite lympham Hauriret. Num plura feram? Vir ille supernus Cilicio est pro veste usus, soloque tegente Corpus, et interdum lorice pondere fractum Mira senis, sed mira viri sic septa voluntas, Admiranda tamen virtutis gloria prestans, Que potuit pasce servare ad tempora vitam Gratia languentes firmabat nexibus artus. Quis titulos caste laudis, quis fortia grandis Virtutis, quis septa gule tam lubrica, quisve In lacrimis genuisque modum prescribere promptus? Quis tua longanimis perquirere singula temptet? Sunt qui te variis referant micuisse sub ethre Miraclis, quod fama loquax non occulit, urbes Sepe novis tantis agitans. Hec sepius ipse Audieram, dederamque fidem, nunc limite metri Sufficiat narrasse patrem fulgoribus illis Intendisse animum, decies tribus amplius annis Forte decem geminis, vero si consonat fama est.