CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus SASSO.epig-02.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/SASSO.epig-02.xml.
1. Paridi Caesareo Ora Meduseis spectans crinita colubris In saxum versus ne liber hic rigeat, Exue bellisonum doctae thoraca Minervae Et mea palladia carmina veste tege; Aegide vel foveas: haec aegide scripta fovebis, Ire superba tuo si sinis auspicio. "Haec bona sunt" dicent omnes "Paris ista probavit, Iudice quo Pallas est pulchrior Venere".
2. in Parim Caesareum Quas metit Phariis segetes Menphiticus arvis, Incola, cum tibi dent iugera culta, Paris, Largaque fundanis spargat vindemia labris Campanique ferant dulcia musta cadi, Praessa Venaphrani sub pondere bacca trapeti Impleat et suco plurima vasa suo, Det tibi pulchra Tyros, det vellera clara Tarentum Parmaque non vili Gallica mittat ove, Possideas aurum, gemmas, chrysendeta, mensas Quaeque gerit Ganges munera, quaeque Tagus, Et studeas duro montem superare labore, Bellerophontei quem rigat unda lacus, Et coeli causas et noscere fata deorum Phoebaeos motus tergeminumque Iovem, Laudandus vere es: facile est qui paupere mensa Coenat et angusti tecta colit tuguri Assuetus mala cuncta pati virtutis amore, Ferre sitim longam vel tolerare famem Et decus et laudes et clarae praemia famae Quaerere, divitibus quaerere difficile est.
3. Paridi Caesario Si te discordes peterent Venus aurea, Pallas Et Iuno ut Phrygium iam petiere Parim, Non tu promissae corruptus amore puellae Praestares gnydiae munera fulva deae, Bellica Gorgoneos sed quae gerit aegida vultus Solaque cirrhaei quae bibit amne lacus, Praeponens sceleri decus immortale sacrumque. Qui facit hoc merito dicitur ille Paris.
4. Paridi Caesario Possidet arva Paris numero sine pinguia; quid tum? Triptolemi multos fertile munus alit. Dulce legit nectar superantia Massica; quid tum? Post illum multi bacchica dona legunt. Fert vestes tyrio phucatas murice; quid tum? Purpura plebeos nunc pretiosa tegit. It Scyticis nitidus gemmis et iaspide; quid tum? Tonsor habet gemmas et coquus et lanius. Plectra senis docti doctus movet aurea; quid tum? Cum Phoebo vates Gorgonis arva colit. Noscit Aristotelis divini dogmata; quid tum? Illum socratica Mantua laude probat. Octipedis cancri describit sydera; quid tum? Hunc celebrat solum Mincius astrologum. Cum multis hunc esse virum splendor facit auri, Cum paucis Phoebi munera semideum.
5. eidem Mantua laetatur gemino nunc munere: Martis Pectore belligeri, Pallados ingenio. Illud Turcus habet latii spes unica regni, Hoc Paris Ausonii fama decusque fori.
6. eidem Formosam rapuit Paris puellam Grais Iliacus. Paris disertum Sermonem rapuit meus: rapina Haec est inclyta, nobilis, superba. Namque illa ut patriae dedit ruinam, Haec clarum patriae dabit triumphum.
7. Antonio Lauredano Immerito coeli quod sit grave vulnus ab axe Limina sydereo sub Stygis atra trahi, Sedibus et summis crudeli sub loca ferri Sorte quibus populi sordida turba sedet, Antoni noscis, latiae cui plectra Minervae Prima meduseo de grege musa dedit, Et dulcem volucer citharam tegeaeus, Apollo Cui propria tribuit laurea serta manus, Cui patet Arctophylax, Serpens Geminique lacones Inter et oppositos sydera quaeque polos, Tergemini qui fata Iovis, qui saecula cernis Et quae perpetua foedera lege manent; Et tamen expulsus patria sine labe fuisti Cuius eras tutor sedulus, immo pater; Quo faveas miseris, postquam fortuna serenis Te nunc luminibus prospicit atque fovet. Falcifer, ut nosti, miles fortissimus, acer, Pallados armisonae gloria, Martis amor Iam fuit imperio vestri sine crimine regis Privatus sanctae munere militiae. Tranquillae placido voluit sub tempore pacis Nec tamen intactam contemerare fidem Nec ducis alterius scribi sub foedere. Tellus Sed quia nunc sparso sanguine tota rubet, Et Bellona furit, iuratas ferre cohortes Inter fulva petit quae movet arma Leo Et vestro sub rege mori. Celebretur, ametur, Munera dent illi plebsque patresque simul. Arma gerat rursus, iubet hoc lex Martia; belli Tempore nam solus qui petit arma, petit.
8. de morte Angeli Politiani Quo cecidit fato nostri decus Angelus aevi Gentis et hetruscae gloria, scire cupis? Icterici non hunc labes tristissima morbi Febris ad elysias vel tulit atra domos, Non inflans humor pectus, non horrida bilis Mortiferae pestis denique nulla lues. Sed quoniam rigidas ducebat montibus ornos, Frangebat scopulos, decipiebat aves, Mulcebat tigres, sistebat flumina cantu Plectra movens plectro dulcius ismario, "Non plus threicium laudabunt Orphea gentes" Calliope dixit, dixit Apollo "Linum, Iamque tacet nostrum rupes heliconia nomen" Et simul hunc gladio supposuere necis. Mors tamen haec illi vita est; nam gloria magna Invidia Phoebi Calliopesque mori est.
9. de morte Ioanni Pici Mirandulae Picus amor Phoebi, cui se concesserat omnis Permessi liquido quae dea fonte bibit, Cui totam Pallas dederat se, sacra verendi Iussaque facundo qui Iovis ore refert, Aurea sex lustris migravit ad astra peractis, Iussissent illum non quia fata mori, Sed quia natus erat phoebeas disceret artes Ut: tantum summa cur deus arce tonat, Cur densae glomerantur aquae glacialibus oris, Cur riget aeterno frigida bruma gelu, Sydereus rapido cursu cur volvitur axis, Cur colit arctoum parrasis ursa polum, Sydera quod firmet pondus, iubet illa moveri Quae virtus, superis tecta quis alta dedit, Quid mare sit, quid sit tellus, quid lucidus aer, Flammea vis semper cur loca summa petit, Quid Deus est, causae cunctarum denique rerum Noverat, et quantum noscere quisque potest Et genus humanum patitur. Super astra rogavit Ire gravi linquens sub grave corpus humo. Mortuus est igitur poterat plus vivere Picus Non quia, sed quia plus discere non poterat.
10. de eodem Multifores frangit calamos flens Attica Pallas, Frangit iantheam moesta Thalia lyram, Innuptas Phoebus laurus radicibus imis Evellit, myrtum dissipat alma Venus, Pampineas Bacchus vites hederasque sequaces, Blanda poetarum munera, falce secat; Turritam posuit Cybele lachrymosa querelam, Astriferam posuit Iuppiter ipse suam. Ignoras causam? Musarum gloria, Phoebi Spes, Cybeles lumen, Pallados atque Iovis Et Bacchi et Veneris numen, sub tempore Picus Maturo nondum corpus inane iacet. Musa iacet quaecumque, iacet Venus alma, deorum Rex, Cybeles, Bacchus, Pallas, Apollo iacent.
11. de morte Georgii Merulae Discite virtutem, iuvenes; nam sola beatos Nos facit et dirae non timet arma necis, Fortunaeve minas aut saevi spicula fati, Quaeque facit tremula curva senecta manu. Verba fidem capiunt nunc ista: Georgius ille, Ille decus latii deliciaeque fori, Pallados ausoniae spes unica, fama sororum Inclyta, rugoso iam gravis ore senex, Florebat claris iuvenis virtutibus; auri Pauper et auratas dives habebat opes. Sortis et insanae fluctu iactatus iniquo Clauserat immota sub statione ratem, Et nunc post clausum funus manesque sepultos, Vivus agit vitae tempora laeta novae. Qui virtute nitet longis iam debilis annis, Pauper et infoelix et tumulatus humo, Laudibus immodicis longis non debilis annis, Pauper et infoelix et tumulatus humo est.
12. dolet nimis pertinaciter | ab amore vexari mortales Horam temporis haud beatus unam Candenti valeo notare gemma. Iactatus variis, miser, procellis Huc illuc, veluti levis carina Ventos cum tumida ferus caverna Cunctos Aeolus impulit furentes. Pulsat me Venus impudica coesto, Exurit calidis proterva flammis, Astringit laqueo, fodit sagitta, Tundit, dilacerat, quatit trahitque. Si sylvas peto, poscit illa sylvas, Si fontem, liquidas natat per undas, Si pontum, levat et premit rudentes, Temonem moderatur et gubernat, Si Martem sequor, induit cruentam Loricam, caput horridum Medusae. Semper denique quo gravi dolore Cogar ducere fletibusque vitam Ingratam miseris, it et moratur Quo gressus ago, qua moror vel ora.
13. admiratur varias Cupidinis vices Dulcia si Gnidiae Veneris sunt spicula, cur est Creditur ut tantum semper amarus Amor? Si pietate nitet clemens, violentus et acer Dicitur a multis cur sine lege viris? Mente fidem servans stabili, cur perfidus? Auri Largus et auratas an sibi servat opes? Saevus corda ferit iaculo si, ducere vitam Qualiter intactam dilacerata queunt? O nectar tristi commixtum dulce veneno, Spes sine spe, multis gaudia iuncta malis! Mutat amans varias sedes et tempore parvo Exultat, ridet, flet, canit, odit, amat.
14. in amicam Numquid, deliciae meae, puella Te clemens pietas movebit unquam Ut non, ferrea, me trahas misellum In flammas sine fine saevientes? Ostendis faciem mihi decoram, Pectus candidulum, comas nitentes, Qui fulgent oculos magis vel axe Celesti, colit alta cum iuvenci Phoebus cornua vel casam laconum. Sed spectacula non gerunt salutem Haec nobis, iuvat haud parum videre Fontem si nequeo sitim levare. Mercator mare sedulus per altum Non aurum petit, indicas vel gemmas, Ut tantum videat, nitore laetus, Aurum quo capiat sed et lapillos.
15. in Dindimum Cur lachrymas spargis, voces cur fundis inanes, Est tua quod multis uxor amica viris? Desine tristari: Veneris timet illa pharetram Nec vult caelestes laedere, sancta, deos. Est hilaris, clemens, mitis, iucunda, cruorem Non amat, insidias negligit atque dolos. Si quae forte tuo non est defossa ligone, Vinea det plenis dulcia musta cadis, Non capies, laetas alio si vomere fruges Tempore maturo vel tua rura dabunt? Implebit thalamos natis, te magna nepotum Blanditiis ludens turba vocabit avum. Munera quae veniunt non magno parta labore, Quam preciosa magis, tam magis illa placent.
16. ad Venerem Si spuma maris es Venus creata Frigentis, velut in suis libellis Scribunt hystorici, canunt poetae, Uris qualiter ore quicquid afflas, Ut gramen leve, pineas vel taedas Sulphur Sicaniis focus vel antris? An flammae gelidis manent sub undis, Nix illas fovet aut liquore denso? Et cur, marmore durior fodit quod Saevus Dalmata, semper es proterva Si molles, liquidae, leves, tenellae Sunt undae? Soboli tuae repugnas; Nunquid concha Erycina quae tulit te Sylvas Idalias ad et Cithera Testae duriciem tuo maligne Fixit pectore, sanguis et parentis Ardebat crepitantibus favillis? Ah quanto melius, benigna, mitis Existens, nitido reges honore Quicquid spectat Eryx, Gnidos Paphosque! Rex gaudet, regit, imperat beatus; Flet, saevit, timet, angitur tyrannus.
17. de confessione Sylviae Diceret omne scelus sacro cum nostra ministro Sylvia, demisso qui tegit ora sago, Qui sua nodoso circundat corpora loro, Qui gerit intecto concava ligna pede, Non Cereri fruges, Baccho non vina, dedisse, Non Dryadum placidis florida serta choris, Vicini rapuisse pecus, mulsisse iuvencas, Suppositas multa vite tulisse sudes, Legisse ex alio pullos atque ova cubili, Ille illi: "Virgo, dic mihi, nunquid amas?". "Vivit amor nostro semper sub pectore, semper Ante sacros iaceo victima grata focos. Nec mihi libertas chara est, servire laboro Hoc ego nec crimen nec scelus esse puto.", Respondit: "Scelus est fructus quo parturit arbor, Quo segetes gignunt iugera culta suas, Quo vestitur humus, generant animalia, summus Denique quod iussit qui colit astra Deus? Si quis amans peccat, iustum est odisse; sed odit Qui quoniam peccat, non amor est vitium." Vir sacer ille lapis stetit ut vix mobilis atque: "Me vincis, fateor, Sylvia", dixit, "ama." Quaeque puella suo Cicerone disertior ore Verba dabit Veneris, quae pia castra colet.
18. illustrissimo Hermeti Si mihi fata dabunt maturae tempora vitae Tangere, si fieri sydera laeta senem, Tunc tua gesta, tuos, principe invicte, triumphos Carminibus Latiis Cecropiisque canam. Teque Palestina modulabor arundine, quamvis Nec potero laudes tunc quoque ferre tuas. Ingenium superas vatum, vix dicere posset Et decus et mores Cynthius ipse tuos. Nam pius es, clemens, facundus, fortis et acer, Strenuus, ingenio vir gravis, ore puer. Denique quem deceant Martis duo tela cruenti, Robur avi patris vimque decusque tui. Sed tamen enitar, tibi cor cape pignus amoris. Sed mare quis parvo claudere vase potest?
19. eidem O ducis invicti frater, quem bellica Pallas Uno donavit Gorgonis angue comae, Qui, cum letifero turbatus sibilat ore, Trax timet, Illiricus, Celta, Sycamber, Arabs, Itala regna tremunt, formidat denique totus Orbis et indomitos Mars ciet acer equos. Te furor et belli rabies cecidere, quod atrum Iam iam tollebat saeva per arma caput. Quis dubitat? Veneti religasti regna leonis, Imperio fratris semper amica tui. Pax erit et placidae capientur munera vitae. Gramina bos carpet, gramina carpet ovis; Non spes agricolas fallet, non milite saevo Virgineum perdet rapta puella decus. Non lachrymis natum genetrix pia sparget ademptum, Frigida non fratris corpora maesta soror, Non concussa cadent ballistae verbere tecta. Denique te vivet faemina virque duce. Qui nobis firmas, Hermes, sub tempore primo Ore tuo pacis foedera sancta piae, Augusti latum tribuent tibi numina regnum. Virtutis splendor denotat ista tuae.
20. Galesio Nichesole Aegoceros gelidam nimbis nunc imbuit urnam, Horret et Arctoo frigida bruma gelu, Stringuntur pluviae densos glomerant in orbes, Nix cadit et glacie prata lacusque rigent, Sepibus exustis tacitas fringuilla querelas Murmurat, in stabulis clauditur omne pecus, Vix faciunt thalami tutos nos frigore clausi, Vix ingens Boreae servat ab ore focus; Et petis ut veniam, cum sit mihi penula qualem, Cum peragit ludos, cercopithecus habet, Et qualem pictas collo qui naufragus undas Sustinet amissas ut prece quaerat opes, Quam Syrus Hetruscos cum vomere scindit agellos, Gestat Aricinae quamque rogator aquae, Quam qui permutat fractis sua sulfura vasis, Qui tepidum populo vendit et asse cicer. Non veniam: credis tibi me promissa negare? Falleris: ille negat qui sine iure negat.
21. de Cupidine In nos si tantum possunt tua tela, Cupido, Sub virtute tua si cadit omne quod est, Si superare Iovem potuisti iuribus ipsum, Si cecidit telis victus Apollo tuis, Spicula si Martis cedunt tibi victa sagittis, Dic cur insidiis uteris atque dolis? An quia tela ioci tua sunt et spicula fraudes? An quia fraude tua saucia corda facis? Incautos cautus superans, armatus inermes An quia vi fortis doctus et arte vales? Credimus hoc: sed cur laqueos et retia gestas? Non decet armatum vincula ferre ducem, Venator gerat haec: ridet Mars, ridet Apollo Cum cernunt manibus talia vincla tuis. Quo vel ad arma tuis venias fortissimus armis, Et spernas fraudes inclytus atque dolos, Et tibi, quod fas est, laqueos et retia ponas; Negliget aut sceptrum foemina virque tuum. Qui virtute valet, valet et praestantibus armis Non opus est fraudes insidiasque sequi.
22. in Marcum Antonium Maurocenum Non tauros mactare licet laetasque bidentes, Mascula odoratis non dare thura focis, Ut tibi dii faveant, placidam dum conspicis urbem Quae te pretorem gaudet habere suum. Non opus est tepido quod viscere spectet auruspex, Quo fortunatae sint tibi, Marce, viae, Quod servet volucrum cantus, servetque volatus Augur; agunt nullae nam tibi munus aves, Tu non augurio, tu non es subditus astris. Nec sacra crinitus pro Iove Phoebus agit. Ista viri faciunt, satis est pro numine numen Ponere: nunc nullus te negat esse deum.
23. pro arce Rovereti Qui Capitolinae iam moenia fecerat arcis, Hoc factum fieri posse negabat opus; Mausoli clarum qui struxerat ante sepulcrum, Hoc factum fieri posse negabat opus; Pyramidum doctos qui vicerat arte magistros, Hoc factum fieri posse negabat opus. Sed tamen hanc arcem contrina prole Iacobus Fecit et egregiae condidit artis ope. Namque caput medio tollit de marmore, duros Firmat in medio marmore dura pedes. Marmoreos miles thalamos colit atque satelles, Marmoreos sotii marmoreosque duces. Sunt triplices valvae, triplices sunt ordine muri Rideat ut sospes quisquis in arce sedet. Non aries fortis, non huic balearica plumbum Invictae torquens funda nocere potest. Inclytus hic vere est: nam quae natura negabat, Nec fieri poterat, nobile fecit opus.
24. Marco Antonio Mauroceno Non quas mittit Arabs, non quas Panchaia tellus, Non quas Aethiopum Cappadocumque domus, Non quot Pactoli de flava munus arena Divitias Craesi Lydia tota legit, Non quae Carpathio nascuntur gurgite conchae, Non quas Aeoi litora Gangis habent, Ut teneas fragili credis te, Marce, carinae, Impatiens Scytichae frigora ferre nivis, Quique Borysthenea ventum furit improbus arcto, Quique sub opposito concutit arce polo; Sed quae Cecropiis sunt condita versibus et quod Romanum docuit lingua diserta sophos, Saepe legis. Merces haec sunt et dona sororum, Quas non Arctophylax, nec Cynosura regunt. Nobilis es vere; nam circum nobile tantum Mens tua versatur candida semper opus. Sic portans merces intrat de iure senatum, Ut de iure sedet curvus arator eques.
25. eidem Miraris forsan numerosos condere versus Me quoque, Phoebeam tangere saepe lyram. Iuppiter et Pallas, Phoebi doctaeque sorores Talia non possent munera ferre mihi. Quod natura iubet, quod candida formae Utere muneribus, utere sorte tuae.
26. Petro Bravo de die Natali Luciferi redeunt semper celebranda decembris Tempora, natalis lux redit alma Iovis. Ante fuit semper, magni qui conditor orbis, Nascetur; pariet filia casta patrem; Induet humanae spolium miserabile formae Ut torvo Stygii liberet ore canis. Iam fas est taceant vadimonia, iurgia, lites, Atque suburrani garrula turba fori, Cerdones, lanii, tonsor, ludique magister, Ictibus et crebris qui ferit aera faber; Et quos, Petre, tibi misit Nilotica tellus, Accipiat calamos scortea theca suos. Sancta sacerdotes modulantur carmina nostri, Ite procul Satyri, Moenades ite procul. Ebria non nobis tygris, non sordida vino Thyas et anguigero gens fera crine placet. Victima caesa litet, cumulentur honoribus arae. Suspendat picto munera quisque tholo. Post sacra, postque preces, post plurima dona deorum, Damnoso certet cum cane pulchra Venus, Et resonent moto tali, vel iacta fritillo Tessara quo vitreo calculus hoste cadat. Qui coluere Iovis lucem, docuere priores Natalis Christi nos celebrare diem.
27. Virgilio Zavarisio Nunquid Caucaseas adhuc salebras, Et raucae scopulos feros Maleae, Et quae marmora Dalmata revellunt Caelsis rupibus arduis vel antris, Quae dat Synada, quae gerit Carystos, Quae Scyron colit, preces benignas Promens pectore, Virgili, protervo Traxisti, iuvenis? Notare sub te Qui iuris calamo severiore Res sacras didicit, diem Liburnus Cum dicit Gabio, vocatur in ius Cum tristis reus audit et senatus Messalae lepidi, gravis Severi Sermonem, tacitus iubet tribunus Plebem solvere crimen hoc et actis Inscribi; levis hunc tenebat ira Quem solvit populi pius magister Quod, si stat veluti silex procellis Aut turris levibus superba ventis, Impellas citharae fides canorae Plectro quo lapides soles movere, Quercus ducere montium per arces, Cursus sistere fluminum, leones, Pantheras, iaculos, lupos, bisontes Mulcere, excutiet sonus malignam Dulcis saeviciem, potest metallum Durum frangere; namque qui resolvet In partes lapidem, licet sit asper Et durus nimis et nimis molestus.
28. Philomusio vati Si peterem nummos preciosaque vasa Corinthi, Quas quoque dat vestes luxuriosa Tyros, Deberes vestes preciosaque vasa Corinthi Et mihi purpureae mittere dona togae. Foedus amicitiae iubet hoc. Iubet augur Apollo Cultores gemini verticis esse pios. Nunc, cum verba petam, dic qua ratione negare Illa potes. Dices: "Et tibi verba dabo". An mihi respondes sic? Non mihi te dare vates Verba peto, pro me verba referre peto.
29. in saevissimos latrones Nogariae Ut tria latrones raperent sestertia saevi, Securum gladiis diripuere virum, Moenia saxosi qui solus ab arce Tridenti Quaerebat, misero non bene visa Remo. Nox erat; hoc tantum facinus, miserabile, saevum, Taxatum summa non fuit invidia. Namque die crimen factum si tale fuisset, Sub Styga conversis Phoebus abisset equis.
30. in eosdem Per nemora et montes securus perge viator, Arma times saevi ni truculenta lupi. Non plus latro colit sylvas; per rura, per agros Accumulat raptas sanguinolentus opes. Fert clypeum messor, galeam, thoraca, sagittas, Induit et pictam miles ut ipse togam. Carpe, viator, iter cautus per rura, per agros, Saevius agresti milite nam nihil est.
31. de nomine Nogariae Infaustum posuit tibi, saeva Nogaria, nomen Qui dudum vates maximus ille fuit. Nam si tunc precibus sanctis delubra colebas Atque dabas summo mascula thura Iovi, Te sceleri cumulare scelus te nigra videbat, Praecipites Herebi ferre sub antra gradus. Implesti nomen, mortales perfida mactas Insontes, miseras ut lupus acer oves. Nomine reque noces, caveas tamen improba; namque qui Sic nocet et sibimet est opus ut noceat.
32. de morte Francisci Crassi Multa senem fugerent Crassum ne commoda, vultu Cogeret atque alio sors mala multa pati, Mors iuvenem rapuit; rapuisset quae fera si sic Pompeium coleret non socer astra deus.
33. eiusdem Dux cecidit victi Crassus post funera belli, Aeternum nomen Crassus ad astra tulit. Nam, victor moriens, cum plus non possit ab hoste Vinci, perpetuae nomina laudis habet.
34. ad Bartholomeum Branzonum Bartholomaee, decus clarum quo forma superbit Tam bene pictus habes cum bene vivus habes. Lumen inest oculis picturae quale sereno Splendet Phoebeis aethere luminibus, Purpura lacque genis, fulvum sub crinibus aurum, Pectus ebur pingit, collaque labra rosae. "Non loquitur", dices. Dabit et natura loquellam; Namque modus rerum quod petit illa facit. Ore, oculis vivens, vivas ut voce necesse est. Vivere sic potuit Pigmalionis opus.
35. de puero mira arte picto Da puero vocem picto natura, magistras Tollat ut artificis candida fama manus! Nec fieri timeas portentum, picta loquetur Non facies: nam cum te duce verba dare Incipiet pictam tunc desinet esse; videtur Hoc tantum quoniam picta quod ore tacet.
36. de eodem Aut ars naturae pingit nunc iuncta potenti, Aut hoc naturae dextera fecit opus. Nam tantum vario faciemque manusque colore Quae formare potest, non generare potest.
37. in Caeculum Quam pius in fratrem Gallus, quam frater in illum, Dyndime, sit, versus hos lege, certus eris. Frater habet mensas dives quas Gallus eburnas, Quae frater dives iugera Gallus habet; Fulva dedit fratri Gallus chrysendeta: frater Tradidit auratas, Galle, tibi pateras. Vestibus utuntur paribus, domus una, supellex Una illis, gemino corpore mens eadem. Quod ne concordes animos vis distrahat ulla, Coniuge de fratris pignora Gallus habet.
38. de eodem Hystorias omnes et sacra poemata vatum Assidua si quis sedulitate legat, Non tamen inveniet tanto pietatis amore Quae iungant fratres vincula sancta duos Quanto se Gallo coniunxit Caeculus. Hector Nam pro fratre suo si ferus arma tulit Afflixit Graecos omnes et saepius illi Dilectam tribuit non tamen Andromachen.
39. de eodem Caeculus ut Coo pingatur Apelle meretur In tabula laudis clara trophea suae: Gesta quibus superat magnorum maxima regum. Non tamen ut tulerit Pallados arma ferae Struxerit aut Pario sublimia marmore tecta, Vexerit aut plena fulva metalla rate, Coniugis at fratri cessit quia foedera Gallo. Hoc Syriae regem tollit ad astra decus.
40. de eodem Obliquo ponas fratres quos Iuppiter axe, Per quem flammiferas ducit Apollo faces, Sunt gemini, Laedae soboli iungenda propago. Nam velut alternis sydera Castor habet Et Pollux, thalami divisit Caeculus horas, Uxorem alternis Gallus et ipse premit.
41. de eodem Aestivae fugiens Veneris dum spicula linquis Coniugis amplexus delitiasque tuae Et simulas aliis urbem te poscere causis, Coniugis in thalamo, Caecule, Gallus adest Et, simulans aliis illum se poscere causis, Quam fugis exanguis strenuus ille petit. Quis vestrum melius simulet tua dixerat uxor, Tempore quae longo te simulare cupit.
42. de eodem Uxorem fratris cessisti, Caecule, Galli Arbitrio, thalami iura fidemque tui. Furta nec ulla times: Phrygiae quod numina matris Ut mos est Gallis hunc coluisse putas. Sed temet fallis: Samia non inguina testa Perculit, exausti non gregis iste vir est. Castratus Cybelis quamvis sit, Caecule, Gallus Testiculos Veneris, Caecule, Gallus habet.
43. de eodem Non odii flammis, tumidae non perfidus irae Fulmine, non aliquo Gallus amore furens, Te videt ast quoniam tenuem sine viribus umbram, Non aptum Veneris spicula ferre manu. Pro te vult clemens tantos tolerare labores, Tot mala, tot clades tantaque damna pati. Hic est verus amor, pietas haec maxima fratris Ut valeas vires debilitare suas.
44. de eodem Legerat infames mensas coenamque Thiestis Caeculus et miseri tristia fata senis. Crimen et exhorrens saevum, damnaverat omnes Sanguine qui sparso vulnera fratris amant. Ecce, videt Gallum qui candida colla petebat Coniugis et niveos, non sine fraude, sinus. Conticuit: potius dilectae maecus haberi Coniugis exoptans quam nece fratris atrox.
45. de eodem Nihil nisi quod prestas uxori, Caecule, verba Aut tantum variis oscula mixta iocis, Aures illa tibi tantum dat, Caecule, reddit Et merito variis oscula mixta iocis. At Gallo peragit quia rem res sedula praestat. Accipe, lex iubet hoc, munera quae tibi das.
46. de eodem Sunt tua quos peperit coniunx tibi, Caecule, nati. Sunt peperit coniunx quos tua, Galle, tibi. Quos tua non peperit tibi sunt quoque, Caecule, nati, Quos tua non peperit sunt quoque, Galle, tibi. Res nova: quae vobis sunt pignora, pignora non sunt, Est idem vobis filius atque nepos. Haec solvat Phoebus: vestrum, quis credat, uterque Unius pueri patruus et pater est.
47. epitaphium Philomelae Hic rigidus, Philomela, lapis te claudit; eodem Tempore nata mihi, tempore rapta mihi. Dii bene: nam postquam debeas nata iacere, Me patre, quod nondum me patre nata iaces.
48. Silvula Hieronymum Veritatem | perfidiae accusat Quae tecum loquitur puella, quae te Amplexu fovet et libidinosis Verbis provocat ad thori iocosas Picti delicias, femur tenellum, Pectus candidulum, manu proterva Quae monstrat tibi, quae tibi volenti Praebet basia dulcibus labellis, Signat dentibus et genas malignis Exardens Sybaritico furore, Haec est saxea firmitas amoris? Haec aevo stabilis fides diurno? Hoc vult nobile nomen ac honestum Quod stirpi proprium tuae tibique est? Sed credas tua me canente furta Qui te nomine veritatis omnes Falso perfide nunc vocant, vocantur Vero nomine falsitatis omnes.
49. Ioanni Matheo Averoldo Pro te Tartarei peterem qui limina regis, E qua centimanus fulminat ore Gyges Zancleaeque sinus Scyllae saevaeque Carybdis Qua pellunt fragiles aequora surda rates. Me fugis: hoc scelus est, hoc ingens crimen. Amicum Et post te dicis vincere Pirithoum. Non amat atque colit quisquis timet, invidit, odit: Redde vices Pyladi, te colo, te veneror.
50. in Sylviam Cur tam ferrea semper es puella? Credis forte tui iubar nitoris Longis ducere saeculis decorum? Sed te decipis impudens: capilli Aurum qui superant comasque pulchrae Aurorae croceas, cadent senecta Tristis cum veniet tremente gressu. Oris purpureum tui colorem Squallentem fieri videbis et tu Exanguis, moritura, curva, tristis, Mamis horrida pendulis, aperto Rugosi femoris vomens hiatu Flebis praeteritum misella tempus. Curru pervolat ecce clara Phoebus Velox sydera; labitur citatis Tempus cursibus ut solent volucres, Ut sulcat mare flantibus carina Ventis, ut iaculus manu potenti Impulsus rapidis vel amnis undis. Dum fas est igitur decus iuventae Exerce et facilis velut puella Munus da Gnydiae deae iocosum. Lascivit merito tener iuvencus, Lascivus merito iocatur agnus. Quod tempus petit illud est honestum.
51. alloquitur qui Veneri se dicarunt Aspice, qui Veneris lascivum numen adoras, Qui colis aligeri tecta superba dei, Aetneis veluti scintillat flamma caminis, Ferrea Vulcani cum quatit arma faber, Utque leves stipulae latis uruntur in agris, Cum gravis accensos adiuvat aura focos, Viscera flammatis exardent nostra medullis Corque meum saevo cogitur igne mori. Quodque tuis spectas oculis miserabile vulnus Hoc mihi pollicitis intulit acer amor. Inter si lachrymas semper miserosque dolores, Vulnera, tela, faces, vivere quaeris, ama!
52. Sylvula Hieronymo Veritati Montibus et pratis florentibus aurea primum, Matre sua, placidus castra locavit Amor, Nondum tollebant urbes super astra superbum Turribus excaelsis Pallados arte caput. Numina silvarum letali saucia telo Ardebant flammis quod velut Etna suis. Tu nemus umbrosum, liquidas tu deseris undas, Ac si non coleret florida rura Venus, Et fugis ad Circem magico scelerata veneno Mutabit formae quae decus omne tuae. Inter civiles fraudes nam furta dolosque Exercet didicit quae male fidus Amor.
53. eidem Te puto Sicaniis genuit Vulcanus in antris Coniuge non pulchra: nam ferus es nimium, Ignitae tantum scintillae semine diro Sed te qui non est ignis Acidalius. Corde Venus flammas gestat, sed nectare miscet, Ambrosiam placidae flamma tenet Veneris. Ambrosiae nihil est in te, Veneris nihil in te, Vulcani est in te si quid habes Veneris.
54. querula lamentatione recenset loca | iampridem amanti iucunda Fons sacer rivo vitreo per herbas Qui fluens murmur virides amicum Concinis sonno: mea lux, meum cor Qua manet ora? Arbor excelsis super astra ramis Quae caput tollis Satyros amena Protegens umbra: mea lux, meum cor, Qua manet ora? Mons iugis pulcher, nemus et beatum Quod tegunt laurus, coryli, cupressus, Fagus et myrti: mea lux, meum cor Qua manet ora? Prata quae fertis thyma, quae marathra, Lilium, thymbram, violas, anetum, Quae rosas, mentham: mea lux, meum cor Qua manet ora? Aura quae dulci resonas susurro, Arborum frondes quatiens virentes Cum furit Titan: mea lux, meum cor Qua manet ora? Fons niger, latis viduata ramis Arbor, obscuri iuga montis, herba Arida et pratum, coryli, cupressi, Aura valete! Vos Venus spernit tener et Cupido, Nox tegit densis tenebris opaca Sedibus postquam mea lux, meum cor Non manet istis!
55. orat obtestaturque Venerem | Sylvula ut cesto erronem feriat Immites Siculi Venus decora Quam tollunt, celebrant, colunt, adorant, Cui dant munera Gratiae triformes, Quam circum variis Cupido pennis Lascivus volitat, trahens pharetra Ex fulva nitidas manu sagittas, Invicta laqueos et arte texens, Duxit sub iuga qua deum parentem; Si Mavors placuit tibi superbus, Aeneae pater et tener protervo Fossus dente ferae puer cruentae, Torque flammifero furens asilo Cor qui me iuvenis premit feritque, Et nostros cito fac petat penates. Sic myrto, violis, rosa, ligustro Componam virides tibi corollas, Sic magni Iovis intulisse semen Credam te tumidis maris procellis, Ad nos candidulo sinu venustam. Sic semper celebrans colensque dicam Magno nomine te deam deorum.
56. Hieronymo Veritati Me cruciat saevo pestis violenta veneno Quae legem pestis non habet atque modum. Pallida nunc, nunc sum veluti rosa purpureus flos, Frigida nunc glacies, ignea nunc glacies. Me circum volitant umbrae, scelerata flagellum Concutit horrendas atque Megaera comas; Aut vidi Nymphas, aut me vidisse putavi Somnia qui Faunos cernere me faciunt. Consului Venerem quis morbus, rettulit illa: "Graecus equus, manes te quoque sic cruciant: Graecus equus cui pars pedis ultima deficit, os quod Summittunt manes sed breve non mutilum". Quo si non venies ad me, ferus iste iuvencam Graecus equus faciet me quoque Pasiphaem.
57. Hieronymo Veritati Sunt sub marmoreo tibi Norica pectore tela, Ferreus est adamas vulnificusque calybs Aereus aeratos agitat qui spiritus artus. Visceribus Scyron subiacet ipse tuis, Battus et in lapidem versus Lilybeus et Othrys, Didyma, Pindus, Athos, Cynthus, Olympus, Eryx. Te pater armatus genuit saevissime, mater A Niobe durum traxit iniqua genus. Lac tibi Tartareum flammis armata Chymera Mortibus innumeris lac dedit Hydra nocens. Mitior est dipsas, iaculus, seps, amphisibena. Tam fera corda ferus nec basiliscus habet. Saxosum pro corde tulit Saturnus ophitem, Mars tibi Caucaseam sanguine pro glaciem. Non tam dirus erat genuit puer improbus ille Quem patre Cephiso caerula Liriope. Duriciem te quisque vocet. Ferus est ferus ut sit Qui, quoniam tantum ferreus, et ferus est.
58. querela Sylviae O quae fumivomos geris Chelydros Atris vertice pro fero capillis, Alecto, Stygii ministra regis Ad nostrae venias domus penates Infaustos, referens venena nigri Quae ructat canis horrido sub antro Orci tergeminus, triceps, trilinguis Ad mortis propero cruenta fata Infoelix quoniam; Megaera tuque Ardentes quatiens faces malorum Et tu perfida criminum feroxque; Iam iam portitor impiae paludis Telo sautia perfido: Sichaei Coniunx ut miseri misella Phyllis, Et vel Lesbia quam Phaon puella Odit trux, nimium protervus, atrox Ensem iam capio rogi vel ignis Ardet iam crepitantibus favillis. Flet tristis pater, ardui sorores Lamentis feriunt polos Olympi. O Nymphae faciles, Dryas, Napeae Et tu Sylvia blanda, pulchra, mitis, Fontes, flumina, prata, rura, montes, Hoc est quod loquor ultimum, valete. Saevas ibimus, ibimus sub undas, Linquentes rabidis tenella membra Ursis, vulturibus, lupis, laenis. Hoc demum meruit fidele pectus Nostrum, candida mens, pudicus ardor Cordis, spes hilaris, decens voluptas! Periurus, ferus, improbus, malignus, Mendax, sacrilegus, malus, molestus, Fallax, proditor, impius, profanus, Est vir quilibet. Hanc gravem puellae Pestem corporibus fugate castis, Aurum spernite muricisque tinctas Vestes, Carpathii maris lapillos. Illis muneribus latent sub angues Diri, letiferi latent leones. Heu, heu, me tenera mori iuventa Cogis nomine sub pio cruente. Sed te, funera post mei sepulchri, Non poenis sine sospitem valere Permittam, sequar umbra sed figuris Horrenda innumeris, bison, Chimera, Seps, prester, crocodilus, Hydra, tigris, Taurus, gryps, oculos tuos et ante Stans mentem, quatiam, movebo corda. Te semper stimulis agens et igne, Non parvo miserum premam timore, Donec tu manibus tuis tibimet Pectus perfodies dabisque poenas: Iustus Iuppiter est, necabis illa Te qua me miseram necas sagitta.
59. Ioanni Siculo Tusca movens animas inter qui plectra beatas Cantat adhuc mores, Laura pudica, tuos, Alloquitur vatem septem modulamine vocum Qui potuit Scythicas sollicitare feras, Eumenides mulcere, Canis tres claudere faces, Tutus adire Stygem, tutus abire Styge: "Vertice nunc coelos tangam, glacialibus oris Ibit ad ardentes nunc mea fama polos; Nunc ego laudabor caelsae super ardua Cirrhae Saxa sedens; hedera nunc ego dignus ero; Me legit Augusta vates Aetneus in urbe; Nunc quoniam docte, dulciter, egregie Non legit immo novans, memet mihi reddit in illo. Impellor, timeo, deprimor, uror, amo, Illius et toto totus sub pectore versus Quos legit ille, lego, quos canit ille, cano".
60. ad eundem Cum legis Hetrusci divina poemata vatis, Divinum sacro pectore numen agis Et velut Euboicis veniens tunc doctus ab antris Non sacra mortali carmina voce canis; Sed, Iovis et superum narrans oracula, dicis Quae deceant superos, quae quoque verba Iovem. Si roseos Laurae vultus moresque pudicos, Ante oculos Laura est pulchra pudica tuos, Si miseri flammas caecum si vulnus amantis Exardens patitur vulnera caecus amans; Detegis affectus, declaras gaudia, luctus Exprimis et propris spemque metumque modis. Verius et referas amborum corda, simulque Fecerunt illi fecit uterque sibi. Splendida si rursus Franciscus ad astra rediret, Elysii linquens regna beata soli, Noscere te melius sua carmina disceret atque Se decus et mores candida Laura suos.
61. eidem Cum canis dulces Veneris labores, Cum faces nati geminas, pharetram, Telaque et pulcher tibi dat Cupido Tela facesque; Pallados vires clypeumque, saevis Anguibus nexum modularis arte Forte si docta, tibi dat cruentam Gorgona Pallas; Si lyrae pulsas Ephyres sub antris Fila Phoebeis agitata plectris, Plectra Phoebeis Ephyres sub antris Dat tibi Phoebus. Si iocos blandis salibus petulcos Verba si sacri Bromii dicata, Fronde crescentes hederas sequaci Dat tibi Bacchus. Si comas Laurae roseosque vultus, Carmen Hetrusci lepidum poetae Si, tibi lauros gerit illa, carmen Dulce poeta. Phoebus et Pallas, Venus et Cupido Cornibus claemens positis Lyeus, Laura Franciscusque tuo sub una Pectore vivunt.
62. Antimacho Cum fera sanguinei stimulis Bellona flagelli Impulit in Gallos agmina nostra duces Marmaricus Libicys velut et leo Turcus in arvis Fulmineo pavidas dissipat ore feras, Barbaricos fudit populos clarumque triumphum Ad Veneti duxit regna superba ducis. Hic quem forte putas imbellem, strenuus hostes Contudit ut fragiles aequora surda rates, Ac ut Gonziaci sequeretur fata tyranni Non timuit dirae tela cruenta necis. Pro meritis poscit tantis nunc praemia possint Ut tantum miseri carpere gramen equi, Ipse piae Cereris fruges et dona Lyei. Non caecidit pugna qui cadet ille fame? Exposuit vitam belli qui tempore, vitam Tranquillae saltem tempore pacis alat.
63. Augustino Barbadico Quis Romae dominos gentem superare tuetur Unguibus et forti quam leo dente negat? Quaeris opes? Auri quicquid Gangetica tellus, Quicquid habent Hermi flumina, quicquid Tagi Haec habet. Arma petis? Potuit domuisse feroces Illyricos, Parthos, Sauromatasque truces Italiaeque omnis vires. Vis iura fidemque? Et fidei celebrat iuris et ista decus. Insignis populo, sancto veneranda senatu, Inclyta consiliis, religione pia Omnibus his aequat Romam; sed magna potentis Augusti superat principe regna suo. Nam si magnanimus bello dux ille potensque Tutor erat pacis iustitiaeque pater, Haec sibi non populo praestabat dona, sed iste Non sibi sed populo quod facit omne facit. Consulit, aedificat, pugnat, studet, auget alitque Pascit, amat, vivit denique pro populo. Vi fuit ille deus, non libertatis amore, Non sibi, sed patriae qui regit, ille regit.
64. in Iulium spernentem divitias Ridet iugera Iulius Syennes Et messes Latii novas beati, Et quod nectareum cadis Phalernum Annosis roseus gerit minister, Vestes muricis oblitas cruore Auro fibula circuit nitente Aut quas, aut viridi colore gemmas, Charos fluminis Indici lapillos, Vel quae Carpathiis leguntur undis. Crassi divitias, Midae potentis Solos et fore pauperes beatos Affirmat. Nimis est sagax, acutus; Quae nullo ingenio potest habere Squallens, pauper, inops, misellus, aeger, Exhorret, fugit, increpat, lacessit.
65. Ioanni Mariae Placentino Improba clamosi sequeris cur iurgia circi, Insani lites et fera bella fori, Qui potes Aonii caelso sub vertice montis Argutam Phoebi sollicitare Lyram, Ismarius veluti cum caelsa cacumina vates Parrhasis et saevas quas videt Ursa feras Carmine ducebat vel cum truculenta Chimerae Placavit dulci pectora flammivomae? Causidicis tandem linquas pallatia raucis Quos rabies saevi quos decet ira canis; Non Aganippaeas delectant bella sorores, Tristia virgineus non petit arma chorus. Quo ruis, infoelix? Qui Phocidis arva relinquit Ut se plebeis ingerat officiis, Se iacit in tumidum ventis resonantibus aequor Cum valeat placida ludere tutus aqua.
66. Balthassari Crasso Candida torquatas poscit Cytherea columbas, Lascivum numen victima blanda decet. Dindyma frenato Cybeles petit alta leone, Magnanimus magnae convenit ille deae; Obliquos sol clarus equis cito praeterit axes: An decet ut tardo pervolet astra bove? It per sydereos rex falcifer anguibus orbes: Quid mirum gelido si placet Hydra seni? Tigri, Bacche, petis placidi vineta Timoli; Horrerent pavidae tympana rauca ferae. Per freta pisce sedens madidus nat caerula Triton; Obruit unda furens, sit licet acer equus. Qui mittit pueris, mittit qui saeva puellis Spicula, nihil mittit, sint preciosa licet. Dent costum, gemmas, pinguis dent munus amomi, Aurum, marmor, ebur, vellera, thura, crocum Sparta, Tyros, Patale, Panchaia, Caucasus, Hermus Euboicum litus vel Thasos atque Tagus, Qui petit haec, Crasso. Dent dulcia carmina vates Vatibus et claris nomina clara viris, Militibus galeas, pueris follemque trochumque. Nihil dat qui non dat quae dare dona licet.
67. Danti Aligerio Non ego, sed virtus laudat te, Cynthius alto Laudatur croceis cum nitet axe comis. Carmine ni dulci fleret scelus Attica pellex, Tereos haud clarae nomen haberet avis; Dulciter obliquis Maeandri funera ripis Ni sua cantaret non coleretur olor. Lydius auratas quoniam Pactolus harenas Gignit, ad aethereos tollitur astra polos. Cum libet, excaelsis bimarem sub rupibus isthmon Permulcens Satyros ad tua plectra moves. Est tuus Aeurotas, Helicon, Delosque Rhodosque, Est tua pimplaeo quae cadit unda lacu. Hectora cur fortem, cur fama canebat Achillem? Egregios virtus non tacet alma viros. Nobile laudari decus est, rem laudibus aptam Eximiis facere est sed magis egregium.
68. Bernardino Massebono Mortales, fateor, caelestibus aetheris astris Pellimur ut madidis uncta carina notis. Iugera per gravidas hinc Sirius urit aristas, Decoquit ardenti scindit et arva face; Flatibus hinc Scythici Boreae glaciemque nivemque Frigoribusque suis frigida densat hyems; Hinc Bellona furit stimulis agitata cruentis, Hinc movet indomitos Mars truculentus equos; Inde salus, morbi, pax, foedera, iurgia, lites. Sydera non generant nos sine patre tamen. Sol, Mars, Luna, Venus, Saturnus, Iuppiter, Arcas Non nostrae formam frontis et oris habent. Dat genitor mores, animam dat sanguine mixtam, Dat vultus, oculos, brachia, crura, pedes. Nascitur icterico patre cur si sydera poscunt Quae bona sunt tantum filius ictericus? An coelum aegrotat? Generant, nos crede, parentes: Arrigitur nullis mentula syderibus.
69. Antonio Caballo Accedam tumidas numquid male sanus ad urbes Si nihil est in me quod petat urbis amor? Ambicio cives agitat vaesana superbos, At mihi displicuit semper inanus honor. Illorum pectus Crassi premit improba pestis, Me Curii mores Fabriciique decent. Furta sequi Veneris gaudent scelerata procaces: Aligeri fugio tela facesque dei. Sumen aprumque vorant, boletos, ostrea, mullos: Est lactuca satis nobilis esca mihi. Per fora clamosas exercent stridula lites; Nihil clamore mihi tristius esse potest. Inter se certant odiis rabidoque furore; Dulcia tranquillae foedera pacis amo. Expellunt, rident quem non tegit aurea vestis: Me rudis et pullo vellere laena tegit. Urbem non igitur poscam quae nihil tenet urbis. Urbs est in medio rure beata mihi.
70. comiti Fulgosino Fulgentes avibus bonis, Thalia, Fulgosi thalamos petas tyranni, Sed vultu caveas libidinoso Ne pergas, veluti soles, petulca Cum cantas Veneris nimis salaces Motus, deIicias, iocos, rapinas. Non molles Triviae coluntur arae Isto sub duce, non Tagi puellae Saltant, non Bromii quatit furentis Thyas cymbala, sistra vel sacerdos, Quae plorat Pharii bovem Canopi, Non inter Sybariticos cinaedos Insanae pathici cubant Cybelis. Sed ponit gravitas Catonianos Mores ordine, candidus decensque Est iunctus pudor aureo decori, Est claemens pietas, fidesque recta, Est sincerus amor, probus, pudicus, Virtus denique quaelibet sacelli Huc currit velut ad fores amici. Nam princeps domus inclytae Solonis Leges continue legit verendas, Et cur nimbisonas maris procellas Venti concutiunt, tremat vel orbis, Et crebris facibus micent Olympo Ignes cum sonitu poli resultant Horrendo gemini, movetur axis, Caelsus qua ratione quaque lege Sol Cancrum petit et petit Iuvencum, Qui coelum teneant dei profundum, Quid trinum numero Iovis sub uno Numen numine, disputat docetque. Cuius candida cum videbis ora, Demissis oculis genuque flexo Dicas talia verba te monemus: "O sacrum Latiae decus Camenae, Phoebi perspicuum iubar nitentis, Vultu me lege te precor benigno, Laeto, sydereo. Lacus, paludes, Sylvas, iugera, flumina, antra, colles Namque inter canimus leves avena Dura versiculos, Marone dignos, Dulces, grandiloquos, graves, severos, Det, Baptista, tibi sacer poeta Qui rupem bimaris tenet Corinthi, Eurotam, Lyciam, Rhodon recessum Et quo Delphica concinis sacerdos. Non mel dant culices, apes beatum Si nectar petis est opus requiras."
71. epitaphium Gasparis Perusini Mucronem dederat cui Mars ferus, aegida Pallas Strenua cui Veneti bellica signa duces, Gaspar habet corpus tumulo Perusinus isto. Mucronem Mars hic, aegida Pallas habet.
72. eiusdem Mente gravis, pietate, fide probus, inclytus armis, Ductor agens Veneti Martia castra ducis, Te, Gaspar Perusine, tegunt haec marmora; vos haec Marmora, mens, pietas, arma fidesque tegunt.
73. eiusdem Ductor magnanimus leonis inter Ductores Veneti feros sepulchro Hoc Gaspar Perusinus ossa claudit; Si quantus fuerit requiris ultra, Non noscis, puto, Martios triumphos.
74. Francisco Frisono | de somno Sylviae Frondosa recubare cum sub umbra Vidissem roseos meam puellam Flores inter et alba per ligustra Corpus candidula suum tegentem Quod non candidulum toga tegebat, Vitrum purpureas rosas ut album Clari fluminis aut aquae lapillos, Suspensis gradibus levique motu Accessi; refovebat illa lassi Cordis spiritulos, premens cadenti Lympha vertice pectoris meatus. Cornu flexile, pendulam pharetram, Lyncis quam maculosa pellis atque Ornabant vario decore tela, Dextra non procul a sua tenentem. Errans somnia vana quae et per ore Incerto et tenui locutione Ventis verbula murmurabat ista: "O charo mihi charior parente, O dulci mihi dulcior sorore, Me iocundior, o mihi meaque Vita gratior, o mei lepores, Cor, mens, delitiae, ioci, voluptas, Amplector Iove te favente tandem Tandem te manibus meis et ore Te, te libera basiare possum; Tangas nectaris o tui papillas, Tange, o tange manu tuos amores; Quid cessas teneris pio labellis Dente inferre notas et omne corpus Nostrum hoc ducere Cyprias ad aras?" Inter me medios sinus cubantis Tunc mox composui osculis petentem Et multis satiare saepe coepi Iungens pectora pectori, simulque Os ori, manibus manus, femurque Exultans femori, labore grato Lumbis sub tremulis micante lingua Flexis cruribus anxio vel ore Et dulci Venerem citare pugna. Credam nunc sapientibus probisque, Verum est omnia nos quae imaginamur Nobis fortiter evenire casu. Haec est regula dulcis et faceta. Haec si sunt sophiae probata dicta, Curo dogmata nihil Catoniana Nec saevi Tatii, Numaeque mores Hirsuti celebrent suum Solonem. Nos tantum lepidi decent libelli.
75. de laudibus Sylviae | Francisco Bonallio Sit coeli virtus, sint sydera fortia quamvis Et valeant vires sanguinis atque loci. Strenuus hinc quis sit fortis, probus atque beatus Fortior est tamen his imperiosus Amor. Infortunato nam Sylvia nata sub astro, Scorpius ardentes cum tenet acer equos, Vallibus in mediis duro generata subulco, Inter equas recubans semper et inter oves, Compositis loquitur verbis et murmure blando, Rustica nihil durae rusticitatis habet. Incessu graditur lento, risuque modesto, Aemula purpureis floribus, ora movet. Naturam coeli motus geminosque parentes Sanguinis atque loci nobilitavit Amor.
76. Petro Bravo | de aegrotatione Sylviae Sylvia ferventi mea solvitur hemitritaeo, Pressa velut Geticae sole calente nives, Aestuat et tumidis agitat praecordia venis, Exhalat nebulas tristis et ore graves, Vincebant biferi quae picta rosaria Paesti Obscurat croceus pallida labra color, Squallent ora situ, maties turpissima membrum Attenuat rabida corporis omne fame, Non ornant crines niveae non tempora vittae, Candidulum pectus flammea nulla tegunt; Ordine non recubat, nunc huc nunc volvitur illuc, Nec curam sancti casta pudoris habet. Mactavi Cereris natae Stygioque tyranno Et taurum et nigras, religiosus, oves. Fervet adhuc; vates, medicos, oracula divum Ut mea lux valeat, consule, Petre, rogo, Si tibi cura mei est: uno nam vulnere ferret Flumine mors nigro sub Stygis unda duos.
77. Marco Antonio Mauroceno Maurocene, favet posita cui Gorgone Pallas, Cui iam se totum pulcher Apollo dedit, Si pia delectant iuris te foedera sancti, Candida si patrii diligis acta fori, Regia tecta petas ubi dux solet atque senatus Romuleo leges composuisse modo, Et quaesitorum subsellia maximus inter Dic, age, quod laudet Romulus atque Numa: "Tam cito fas non est causas cognoscere, non est Fas capitis poenae tam cito ferre manum. Saepius insontem verbis accusat iniquis Improbus, innocuos dilaceratque viros. Gignit abortivos excusso pectore foetus Foemina, legitimam quae parit ante diem; Saepe cadit celeri properat qui currere passu, Cogitur et media saepe iacere via. Qui bonus est iudex geminas examine lances Dirigit aequata sublevat atque manu". Audiet Augustus si talia forte, rogabit Ut tua non damnent dicta verenda patres. "Non possum certe", dices mihi. Maximus ipse Sed cum sis Marcus, maxima, Marce, potes.