CroALa: documentum

Documentum SANNAZAR.pisc-04.xml in db pdill0

---

PROTEUS Ferdinando Frederici regis Aragonio, Calabriae duci Nunc primum notas velis maioribus undas Currimus, o Nymphae Craterides, ordine quando Suadet amor carae primos telluris honores Dicere; caeruleae magni Crateris alumnae, Telluris primos carae dicamus honores, Dum radiis fervens medium Sol excoquit aequor. Tu vero, patriae iuvenis decus, edite caelo, Spes generis tanti, seu te nimbosa Pyrene Pro dulci Latio, pro nostris detinet arvis, Seu vagus obiecto munimine claudit Iberus, Rumpe moras, nec te latis Hispania regnis Alliciat stirpisve tuae primordia et ille Gentis honos, licet effuso Tagus impleat auro Et pater Oceanus spumanti perluat unda. Nam mihi, nam tempus veniet cum reddita sceptra Parthenopae fractosque tua sub cuspide reges Ipse canam; nunc litoream ne despice Musam Quam tibi post silvas, post horrida lustra Lycaei (Si quid id est) salsas deduxi primus ad undas Ausus inexperta tentare pericula cymba. Quae vada non norunt, quis nescit Protea portus? Illum olim veteris pascentem ad saxa Minervae Mulcentemque suas divino carmine phocas E puppi sensere Melanthius et Phrasidamus, Ut forte a Capreis obscura nocte redibant. Sensere et vario delphinas ludere cursu Tritonumque choris longe freta pulsa sonare. Ipse autem haudquaquam mortali digna referri Verba sono vacuas laetus cantabat ad auras; Terrigena ut quondam matris de ventre Typhoeus Exsiliens infanda deos ad bella vocasset; Ut fratrum primus furiis et hiantibus hydris Instructus densas ductaverit ipse catervas; Ut nisu ingenti partes de monte revulsas Aenariam Prochytenque altis immiserit astris Ac totum subito caelum tremefecerit ictu; Tum Pater haud segni molitus fulmina dextra Immanes acies deiecerit atque trophaeum Iusserit ardentes testari sulphure Baias, Quod gens victa illis lavisset vulnera lymphis. Hinc magni Alcidae tauros stratumque profundum Aggeribus memorat ductamque per oppida pompam. His veteres addit Cumas, loca cognita Phoebo, Vatis et horrendae lucos Triviaeque recessus Cimmeriumque domos et opaca in vallibus antra. Te quoque formosae captum Nesidos amore, Pausilype, irato compellat ab aequore questu. Ah miser, ah male caute, tuae quid fata puellae Acceleras? Cupit in medios evadere fluctus Infelix, cupit insuetum finire dolorem. At tibi nec curae est quod eam Neptunia monstra Circumstent, mare nec rapido quod sorbeat aestu. Ah miser, ah male caute, ultra quid brachia tendis? Siste gradum; riget illa iugis assueta nivosis Venatrix, quam mille ferae timuere sequentem Per saltus. Vos hanc, Panope, vos, candida Drymo Cymothoeque Rhoeque Pherusaque Dinameneque, Accipite et vestris sociam lustrate choreis. Tum canit antiquas sedes opulentaque regna Auricomae Sirenis et altum in monte sepulcrum, Sacraque Chalcidicosque deos magnisque per aequor Auspiciis vectas haec ipsa ad litora classes. Tum liquidos fontes subter cava moenia ducit Attollitque arces et culmina montibus aequat Tectorum, vastas protendit in aequora moles Euploeamque procul trepidis dat cernere nautis Atque Pharon; iungit scopulos praeruptaque saxa Teleboum Sarnique amnes et pinguia culta. Tum canit ut Corydona sacro Melisaeus in antro Viderit et calamos labris admoverit audax Formosum quibus ille olim cantarat Alexin, Dixerat et musam Damonis et Alphesiboei, Queis fretus, dictante Dea, tot sidera nobis Prodiderit, tantas caeli patefecerit oras. Quid referam aut Stabias aut quae tenuisse canoris Virginibus fama est abeuntes saxa carinas, Aut ut terrifici sonitus ignemque Vesevi Et desolatas passim defleverit urbes? Postremo reges regumque ex ordine pugnas Enumerat, bellique artes et praemia narrat. Addit tristia fata, et te quem luget ademptum Italia infelix (sive id gravis ira deorum, Seu fors dura tulit) trans altas evehit Alpes, Mox agit Oceani prope litora, denique sistit Spumantem ad Ligerim parvaque includit in urna. Heu sortem miserandam, heu pectora caeca futuri! Haecine te fessum tellus extrema manebat Hospitiis post tot terraeque marisque labores? Pone tamen gemitus, nec te monumenta parentum Aut moveant sperata tuis tibi funera regnis. Grata quies patriae, sed et omnis terra sepulcrum. Haec ille et quae vix audita prioribus annis Heroum longaeva queat meminisse vetustas Commemorat (socio respondent aequora plausu) Luna suam donec paulatim fundere lucem Coepit et ad vitreas redierunt numina sedes.