CroALa, 2024-11-09+01:00. Nodus PONTANO.tumu-02.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/PONTANO.tumu-02.xml.
1. Spargite aquam, date thura focis; lugubria ad aras Verba sonent, miseris verba ferenda modis. Tristior et Lemures cantus iuvat, et iuvat ipsa Naenia funereis emodulata sonis. Pax vobis, tenues umbrae, requiesque sepultis, Sit dolor et nullus, nullaque cura sitis, Perpetuae sint et noctes somnique perennes; O felix, sopor hic cui venit ante diem. Aeternum dormite, umbrae, aeternumque silete; Sit sopor aeternus, perpetuumque vale. Tu vero cape et haec obitus solatia, Petre Compater, a tenebris obsite cymmeriis, Quod non opus est medico, non auspice nummo, Quodque opera dives nullius ipse egeas. Aeternum sine me, et mecum post ipse valeto, Compater, antiquis annumerande viris.
2. tumulus Luciae Pontanae filiae. | Pontanus pater ad sepulcrum queritur Liquisti patrem in tenebris, mea Lucia, postquam E luce in tenebras, filia, rapta mihi es. Sed neque in tenebras rapta es; quin ipsa tenebras Liquisti, et medio lucida sole micas. Coelo te natam aspicio: num nata parentem Aspicis? An fingit haec sibi vana pater? Solamen mortis miserae te, nata, sepulcrum Hoc tegit; haud cineri sensus inesse potest; Siqua tamen de te superat pars, nata, fatere Felicem quod te prima iuventa rapit. At nos in tenebris vitam luctuque trahemus: Hoc pretium patri, filia, quod genui.
3. Hadriana mater queritur | ad Luciae filiae tumulum Nata, cape hos calathos depexae et munera lanae, Cum lana et calathis accipe et has lacrimas; Nata, et acus et fila cape et cape linea texta, Cumque his atque illis accipe et has lacrimas; Nata, colum fusosque cape et simul indita lina, Cumque colo et fusis accipe et has lacrimas; Nata, cape has et bracteolas, haec aurea dona, Cumque his atque illis accipe et has lacrimas, Accipe et hos crines atque haec tibi munera grata, Flabellum et tenues accipe forficulas; Accipe et hos crines, cumque his et scrinia et aureos Accipe verticulos, accipe gemmeolos; Accipe et hos crines, cumque his bombycina testa Et zonam, et pictum hoc accipe reticulum; Accipe, nata, meos crines lacrimasque meosque Exspecta et cineres, Lucia, et inferias.
4. tumulus Violantis puellae. | Viator et Genius colloquuntur Viator Quaenam hic virgo iacet? Genius Cuius de funere moerens Fregit Amor pharetram dissecuitque genas. Viator Quis comes in tumulo est? Genius Lusus, veneresque, iocique. Viator Quis tam demisso qui madet ore? Genius Decor. Viator Quod nomen? Genius Violantis. Viator Origo nominis unde est? Genius Surgebant violae fixit ubi illa pedem. Viator Immanem Lachesin, quod nunc rapis. Heu brevis est flos, Quem neque ros posthac, lympha nec ulla riget.
5. tumulus Elisiae Agnesiae. | Ariadna filia exequias solvit Quae potui lacrimans persolvi funera, mater, Et tibi, quae nollem, filia dona dedi. Nam tecum, quamvis primo cum flore iuventae, Optarim cineres contumulasse meos; Sed vetuere deae, natura saevior illis, Et proprio quod non ense iacere licet. Haec Ariadna tibi solvit cum coniuge grato: Aeternum ac felix, mater Elisa, vale.
6. tumulus Leonardae Pontanae aviae maternae. | Viator et Manes colloquuntur Viator Dii manes, salvete; an quas hic conditis umbras? Manes Salve, hospes; sanctam condimus hic animam. Quis titulus? Manes Leonarda iacet Pontana sepulcro, Post centum ac denas conditur hic segetes. Viator Custodes quis vos statuit? Manes Probitasque pudorque. Viator Constituit tumulos an dea? Manes Constituit. Relligio tumulos statuit; iuvere puellae Pierides, quoniam cura nepotis erat. Tu requiem cineri optato, sic fata quiescant Et tua. Visne aliud? Viator Iamque valete, abeo.
7. tumulus Nellae materterae. | Pontanus loquitur Nec patria profugus puer exutusque bonorum, Nella, tibi aut tumulos aut pia iusta dedi, Nec pro blanditiis lacrimas, pro munere vitae Mortis dona tuo persolvi cineri. Nella, vel affectus matris, vel munus obibas, Nella, mihi nutrix, Nellaque mater eras. Nunc procul a patria senior iam dona feretri Et iusta et cineri debita persolvo: Aeternum mihi, Nella, vale, ac requiesce sepulcro, Et valeant cineres, et mihi mater, have.
8. tumulus Caeciliae aviae paternae. | Pontanus loquitur Pax umbrae requiesque urnae, quae contegit umbram. Thura adolete, sacri spargite fontis aquam. Salve, avia, aeternumque vale, cape grata nepotis Munera, nec lacrimas sperne nec inferias. Caecilia, et tibi sit tellus levis et fluat urna Ambrosia, ambrosius stillet et usque liquor, Et tibi perpetuum spiret ver, servet et urnam, Quam tu servasti cum pietate, fides.
9. tumulus Turpiliae puellae Casta fuit, formosa fuit comisque puella; Turpiliae verum nomina iniqua tulit. Moribus ornavit nomen raroque pudore, Cum fuerit thalami candor honosque tori.
10. tumulus Corvinae morosae foeminae Hic posita est Corvina suo attumulata marito, In tumulo et thalamo litigiosa cohors. Anne cohors, ubi vir iaceat cum coniuge solus, Ille suae consors coniugis, illa sui? Dum clamant dumque inclamant dum stridet uterque, Hic boat, illa hululat, fit tibi plena cohors. Iam strepitant; irata cohors iam currit ad arma; Clamor ad astra volat, telaque trunca sonant. Non litem, sed bella putes. Iam fragmina tundunt Marmora, iam tumulo saxa rotata crepant; Heu, clamat Corvina, gemit percussus Homaster: "Paeona de stygiis, ite, ciete vadis." Sed nec Paeone opus; docti sua vulnera curent. Vos fomenta piis fundite pro lacrimis.
11. tumulus Cerberi hominis furacissimi Cerberus hic situs est, latrat sed ad hostia nullus; Scilicet inditio ne sit, id ipse timet. Fur erat et furtis vitam ducebat; at illum Devorat in tenebris improba turba canum. Umbra petit manes, quam Cerberus ore trifauci Devorat, haud stygias passus inire domos. Furibus haec poena est: furti reus hostia Ditis Non intret, rabido praeda sit ille cani.
12. tumulus Miellae puellae in adulterio occisae Heu, quid amor, malecastus amor, quid crimina possint, Ipsa manu doceo caesa Miella viri. Haerebam misera in gremio malesaucia amantis, Et mea languentis presserat ora sopor: Irrumpit gladio coniux. Heu victa sopore Vix sensi armatas in mea fata manus. Eiectam furtim, exequiis bustoque carentem Tristis in ignota condidit hospes humo; Tabueram. Intestata diu nec crimina passus, Hymen immundas excit in ossa sues. Eruor infelix, populi nota, dedecus urbis, Meque trahunt rabidae per loca tetra ferae; Quaeque Miella fui, nomen sum nacta Suillae. Disce, puella, tuo casta manere toro.
13. tumulus hominis mendici Nulla mihi vivo domus, at nunc certa sepulto est; Vitaque paupertas, mors mihi divitiae. Vita mihi exilium, requies at certa sepulcrum; Nudus eram vivus, mortuus ipse tegor.
14. tumulus Violinae puellae. ipsa loquitur Prata mihi tumulum praebent violaeque sepulcrum Fronde tegunt: mirum si Violina vocer? Non mihi thure opus est aut nardo aut arabe myrra: Myrra mihi et nardus thuraque sunt violae.
15. tumulus Urbanae puellae male sepultae. | ipsa queritur Rure quidem iaceo, cum sit mihi nomen ab urbe; Nec titulus, nec sunt nomina vera mihi. Poena mihi est tumulus, poena est rurale sepulcrum, Quaeque quies aliis, est mihi supplicium. Pro viola porrum, pro thure atque arabe costo Cepa datur, cepis obsita semper humus; Meque sues, meque et verres vexantque capellae, Inquinat et tumulos ingluviosus anas. In primis me turbat anus, quae carmine longo Evocat et manes, evocat atque Erebum. Vos alio cineres, alio traducite nostros, Quaeque Urbana fui, rustica ne iaceam.
16. tumulus Scanderebaei hominis bibacissimi. | Genius et Viator colloquuntur Genius Funde urnam ad tumulos, funde et vinalia testa: Ebrius hic nunquam, sobrius hic neutiquam, Ebrius hic semper, semper quoque sobrius idem. Viator Dic mihi quisnam hic sit. Genius Scanderebaeus erat.
17. tumulus trium grammaticorum. | Pontanus ipse loquitur Paschalis iacet hic, docuit qui grammata, meque Instituit puerum nescius insciolum. Melcior huic successit ineptus, et inde Cataldus: Tris hos vix unus ferre potest tumulus. Ille valet pugnis, ast alter robore luctae, Hic clamore grues vicerit atque anates. Ite procul, Musae, puerum me quae nequistis, His a grammaticis nestoreum eripite.
18. tumulus felicis hominis mercatoris Felix hic iaceo, male felix, quem neque coniux Nec natus sepelit nec soror aut genitrix, Non pater aut frater. Rapidae excerpsere volucres, Praedaque sum cupidis, heu, data vulturiis. Dum variis inhio lucris, fora multa frequento, Et vitam et partas eripit hostis opes. Linquor praeda avibus; nullum tegit ossa sepulcrum: Sola per ignotos umbra vagatur agros, Donec me tumulo pastor donavit, et alno: "Infelix, scripsit, hac requiescit humo." Felix cum fuerim, nunquam post fata quievi, Infelix donec scriberer in tumulo.
19. tumulus Petri compatris iucundissimi poetae. | ipse et Viator colloquuntur Petrus Dic tumulo pia verba; feres pretium; iacet hic, qui Nec sensit lites iurgiave ulla domi. Viator Macte vir ingenio, spiret ver, floreat urna, Dent pacem et cineri numina: da pretium. Petrus Do pretium: fuge vincla tori, fuge iura mariti; Non tibi erunt lites iurgiave ulla domi. Viator Ducta est, coniugium subii: succurre marito. Petrus Ducta est Parthenope si tibi, vive Senis. Viator Macte, iterum tibi ver spiret, tibi floreat urna, Et pascant manes attica mella tuos. Petrus Compater hanc legem statuit: connubia vita; Connubiis nanque est addita rixa comes.
20. tumulus Iacobi Pontani patris Ioviani Pontani In tumulo situs est vatis pater; hoc satis esset; Sed pater ipse suis laudibus auctus erat, Cui gentilis honor, cui linguae ornatus et oris, Atque togae, atque hastae, cui vel utrunque decus. Non est quod tumulo exoptes; coelum ille petivit; Sed venerare piis ossa reposta locis. Ante diem rapuit Iacobum mors. Filius illi Infans quae nequiit, dat modo iusta senex.
21. tumulus Penthesileae sororis. | Pontanus frater loquitur Septennem te fata, soror, rapuere parenti, Dum tener in cunis hubere matris alor. Non sensi tua fata; tamen consueta petebam Oscula, consuetos blanda per ora modos. Saepe sinum, dulcisque iocos, tenerosque cachinnos, Et vultum, et gratis illita verba sonis, Saepe etiam lacrimis, quod abes, et voce querebar, In somnis etiam saepe petita mihi; Et risi, quod ades, flevi, quod abire parabas, Huberaque ex ipso reppulit ore dolor. Senserat hoc nutrix; fingit vocem ipsa sororis: Admovi repetens hubera ad ora mihi. Hoc potui, soror, in cunis praestare sepultae; Nunc titulum et lacrimas verbaque fratris habe. Sparge, puer, viola tumulum, diffundite nardum, Fumet odorato myrraque thusque rogo; Accipeque et lacrimas fratris, soror, accipe questus, Atque etiam, atque etiam, Penthesilea, vale.
22. tumulus Christianae matris. | Pontanus filius ad illius sepulcrum Optabunt tibi, Christiana, Musae Ad bustum bene, nec mihi negabunt Ad matris tumulos adesse flenti. Has lactis pretium tibi quotannis Ex voto lacrimas, parens, dicamus; Hos questus tibi pro labore et aestu, Pro puerperii damus dolore, Pro casta simul institutione, Pro linguae studiis, bonique cultu, Et desiderium tui perenne Et suspiria pectoris vovemus Cum luctu, gemitu, dolore et aestu. Nec Musae numeros negant querenti. Quod vivis bene, quod deos vereris, Quod castum colis et probas modesta, Hinc te pierides puellae amarunt, Amavit dea virginum magistra, Atque hinc te ad socios choros vocarunt, Inter quos agis et beata ludis.
23. Pontanus filius ad feretrum Christianae matris Has te ego ad inferias, mater, voco: tu mea, mater, Accipe cum fletu munera mista suo. Te natus vocat ad feretrum: tu munera nati Accipe et has lacrimas, accipe et hos gemitus. Quid natum, mater, fraudas spe? Nec mihi flenti Eximis aut lacrimas, eximis aut gemitus? O dulces matris vultus, o mollia corda: Mater adest, matrem iam peto, iam teneo, Iam ridet nato mater, iam brachia tendit, Iam teneo amplexus, ipse ego iam teneor. Heu, natum mater, natum fugit immemor; heu, nil Ipsi nisi manes et levis umbra sumus.
24. tumulus Ariadnae Saxonae Neapolitanae. | Viator, Genius et Hyacinthus colloquuntur Viator Unde rosae ad tumulos, unde haec violaria? Numquid Hi tumuli et violas et peperere rosas? Genius Ver tribuit sua iura, simul tribuere Napaeae Huic cineri; hinc violas, hinc peperere rosas; Ipsae et acidalio Charites de fonte liquorem, Ipsa et acidalio rorat ab amne Venus. Hinc violae florent, hinc roscida lilia canent, Hinc tener ipse tuo flore, Hyacinthe, nites; Et nitet et queritur moerenti flore Hyacinthus Suspiratque novo iure dolore puer. En audis? Miseranda volant suspiria, et hudis E foliis sese flebilis aura ciet. Hyacinthus Formosae quondam dominae mihi cura vacabat; Hinc mihi tuta aestas, hinc mihi mitis hiems. Me dominae faciles digiti studiumque colebant; Ver mihi sic semper, rosque perennis erat. Extinctam flerunt nymphae, Venus aurea questa est, Terque comam vellit, ter scidit ipsa genas; Inde mihi et nitidus cecidit flos, et mihi tristis Venit hiems, periit qui fuit ante nitor. Viator Felices tumuli, cinis at felicior. En tu Dic, puer: unde novus, qui tibi venit, honos? Hyacinthus Arebam dominae interitu, sed coniuge adempta Vir mihi de lacrimis subvenit usque suis; Hic tumulo ex oculis rorem diffundit amicum, Hic cinerem ex oculis himbre fluente rigat. Hinc redeo in florem, flos hinc ad busta resurgit, Scribitur et foliis nota querela meis. Viator Felices tumuli, cinis at felicior. Heu, quae Sors dominam eripuit, moeste Hyacinthe, tibi? Hyacinthus Invidia eripuit dominam. Lucrinide in unda Dum lavat et calidis nuda fovetur aquis, Obstupuit forma nymphae Misenia, et atro Invidia infestas felle venenat aquas. Hinc rapta est. Flevere deae, lacrimisque dolorem Testatae; ad tumulos inde perennis honos; E lacrimis violae, lacrimisque rosaria vernant, Et mihi de lacrimis hic quoque crevit honor. Viator Usque fluant lacrimaeque tibi violisque rosisque, Umbraque flebilibus usque rigetur aquis: Dic, age, de lacrimis sate flos, dic, o puer alte De lacrimis, titulum dulceque nomen herae. Hyacinthus Illa tori bene fida comes custosque pudici, Cuique et acus placuit, cui placuere coli, Quaeque focum castosque lares curavit, et arae Et thura et lacrimas et pia serta dedit, In prolem studiosa parens et amabilis, uni Quae studuit caro casta placere viro, Hic posita est Ariadna. Rosae violaeque nitescant Qua posita, et lacrimis hic mihi surgat honos. Viator Urna crocum dominae fundat, distillet amomum Ad tumulum, et cineri spica cilissa fluat.
25. Pontanus coniux ad tumulum Ariadnae Saxonae uxoris Quas tibi ego inferias, coniux, quae munera solvam, Cum lacrimae et gemitus verbaque destituant? Pro veteri tamen officio, pro munere lecti Annua lustrato dona feram tumulo: Thura, puer, laticesque sacros. Tu verba, sacerdos, Dic bona, et aeternos rite precare deos. Rite sacras adolete faces. Mihi mortua vivis, Uxor, et in nostro conderis ipsa sinu, (Viva mihi ante oculos illa obversatur imago) Et mecum lusus deliciasque facis, Viva domum cultosque lares remque ordine curas, Viva, Ariadna, domi es, viva, Ariadna, toro es, Mecum perque hortos et culta vireta vagaris, Et mecum noctes, mecum agis ipsa dies. Sic mihi viva vales, sic est mihi grata senectus, Ut tua mors lasso vita sit ipsa seni. Haec ipse ad feretrum; at tecum mens ipsa moratur, Tecum post paucos laeta futura dies. Interea cape et haec miserae solatia mortis, Atque in perpetuum, fleta Ariadna, vale.
26. tumulus Lucii Francisci filii. | Pontanus pater queritur Has aras pater ipse deo templumque parabam, In quo, nate, meos contegeres cineres. Heu, fati vis laeva et lex variabilis aevi; Nam pater ipse tuos, nate, struo tumulos. Inferias puero senior, natoque sepulcrum Pono parens: heu, quid sidera dura parant. Sed quodcunque parant, breve sit, nanque optima vitae Pars exacta mihi est, caetera funus erit. Hoc tibi pro tabulis statuo pater, ipse dolorum Haeres: tu tumulos pro patrimonio habe.
27. Lucio Francisco filio Pontanus | pater inferias solvit Has, Luci, tibi et inferias tibi et annua solvo, Annua vota piis, hei mihi, cum lacrimis, Haec, Luci, tibi et ad tumulos positumque feretrum Dona pater multis perluo cum lacrimis. Haec dona inferiasque, heu heu, hunc nate capillum Incanamque comam accipe et has lacrimas; His lacrimis, his te inferiis, hoc munere condo. Nate, vale aeternum, o et valeant tumuli; Quin et hient tumuli, et tellus hiet, et tibi meme Reddat, et una duos urna tegat cineres.
28. tumulus Isoldae matronae foecundissimae Felix prole sua felixque nepotibus urna Hac Isolda iacet clara puerperiis, Quam nati nataeque, cohors numerosa nepotum, Imposuit feretro, condidit in tumulo. Inscribi hoc iussit busto: "Mea funera curent Quae mea deque meis viscera visceribus." Quadraginta igitur strato imposuere feretro, Flet reliqua ad notum turba minuta rogum.
29. tumulus Barcae ancillae. ipsa loquitur Pathma mihi in patria nomen tellure, Ioanna Hic fuerat, mauro Barca vocata seni; Servivi mauro, ingenuam me patria vidit, Hic domini laribus ius vel herile dedi. Munditiis placui dominae fusoque fideque, Demerui dominum sedulitate mea, Nec Musis non cara fui; me carmine Musae Donarunt, tumulo qui mihi venit honos. Dulcis hero, dulcisque et herae, Charitum quoque cura Et cura Aonidum scita Ioanna fui. Ipsa manu dominae feretro composta supremas Excepi lacrimas, quas mihi fudit herus; Quemque sinu tenerum fovi, cui garrula lusi Ad cunas, locat hac natus herilis humo. Ille mihi inferias, ille et funebria solvit, Digne parens nato, digne parente puer. Terra mihi, sit at aura levis natoque patrique, Sis memor et Barcae, sis, mea dulcis hera.
30. tumulus Lucilii Pontani. | vixit dies quinquaginta. | Praefica loquitur, puellae respondent Praefica Infanti lacrimam ad tumulos floremque, puellae, Spargite, nam et vestro est dignus honore rogus. Puellae En flores, nardum ad tumulos balanumque liquamus; Ipsa etiam lacrimae sponte per ora fluunt. Praefica Nil infans ore infanti vix vagit; at ipsae Munera vestra piis sedulae obite modis. Puellae Lucili, tibi lux nomen dedit et dedit ipsa Mater Stella tibi, stellaque luxque simul; Eripuit nox atra, nigrae eripuere tenebrae. Vixisti vix quot litera prima notat. Hosne dies? Breve tamne tibi lux fulxit? Et aurae Maternum in nimbis sic tenuere iubar? Infelix fatum, puer heu male felix; heu, qui Nec puer es, nec lux; nec, nisi inane, quid es? Praefica Sit vobis ver perpetuum ac sine nube, puellae; Lucilii et cineri spiret inustus odor.
31. tumulus infantuli vagientis. | Viator et Genius colloquuntur Viator Mira fides, tumulo vagit puer. Ecqua sub urna Umbra gemit? Miseris en gemit umbra modis. Praesidet huic tumulo quisnam geniusve deusve? Unde haec tam querulo vox geminata sono? Genius Hic infans iacet Umbrenus, miserabilis infans, Vivit morte sua, crimine matris obit. Haec urso assuescens, urso fit mater. Ibidem Morte obita. Mortem poena secuta sua est, Ut puer in tumulo vivat, petat improba mater Ut Styga, et hinc stygias nocte reportet aquas, Quis puerum in tumulo pascat. Vagitus hic inde est; Poena obitus matri, vita quidem puero.
32. tumulus Varianae puellae. | Carbo solvit inferias Hos habet infelix tumulos Variana, nec ulli Iuncta toro, nulli iuncta puella viro. Ut posita est loculis, miseri post funus amantes Munera cum lacrimis multa dedere suis; Primus et e cunctis Carbo moestissimus illi Constituitque aras et stata sacra facit, Condidit et loculis manes, lavitque sepulcrum De lacrimis: lacrimae tristia busta rigant. "Nova dies aderat; florent ad marmora thymbrae, Thymbra tegit tumulos, marmora thymbra tegit, Conveniunt et apes, et mella liquentia carpunt; Dictaque Thymbrea est, quae Variana fuit." Haec tibi Carbo tuus, Thymbrea; hinc mella sepulcro Lecta legunt et apes, hinc tibi et illa fluunt.
33. tumulus Neaerae puellae. | Petrus Summontius celebrat exequias Hos cineres brevis urna (at non leve nomen in urna Scribitur: hic posita est pulcra Neaera) tegit. Ah, crudele genus divorum: hic pulcra Neaera Est posita? Hos cineres et brevis urna tegit? At non urna brevis tegit, aut leve nomen in urna est; Quam Charites servant Pieridesque deae, Illam Petrus amat Summontius, hicque Neaeram Plorat et ad tumulos, sertaque dat tumulis. Ast Petrum Charitesque colunt Musaeque tuentur; Inde nec urna brevis, nec leve pondus habet. Sis felix, longumque vale, dis grata Neaera, Et tibi defunctae crescat amantis amor.
34. tumulus Laurae Arceliae | uxoris Antonii Panhormitae Elisiae nunc te valles et opaca vireta, Elisius nunc te, Laura, recessus habet, Nunc interque hederas interque virentia serta Coniugis optato, Laura, fovere sinu. Ille canit: tua ab ore viri dum lumina pendent, Interea elisius spicula tergit Amor, Quis castas iterum figit sub corda puellas Et renovat fidi vincula coniugii, Quis rursum Evadne, rursum quoque Penelopea, Et rursum veteres sentit Elisa faces. Gaude, Laura, tuo rursum coniuncta marito, Tuque, marite, novam gaude et inire fidem. Antoni elisiae celebrant hymenaeon et aurae, Et Laurae castos florida prata toros. Vivite, felices umbrae, thalamoque iugali Laeta agite, et parili munera obite fide.
35. tumulus Lunae puellae. ipsa loquitur Ne me, ne, rogo, terra tegat; sinito aera apertum, Degravet et cineres tegula nulla meos; In lauri hic tantum titulus sit cortice: "Luna Hinc abii ad superos; non mihi terra placet." Manibus et Lunae pateat coelum, ossaque et artus Condas sub tacito tu, Charitaee, sinu.
36. tumulus Eupleae puellae naufragae. | ipsa queritur, Vates respondet Euplea Hic Euplea vagor tumulo sine; me maris unda Eiicit, et sedes, hei mihi, terra negat. Nunc misera affligor scopulis, nunc obruor alga, Nec recipit tellus, nec mare, nec scopuli. Aere iactamur, rapidis iactamur ab auris, Nec mihi sunt sedes, nec loca certa mihi; Nulla quies umbrae miserae nullusque receptus, Non nebulae, non me nubila nigra tegunt. Iactor in incertum, fessis Euplea carinis Explosa et nautis. Hei, mihi quid reliquum? Vates Sit modus, o Euplea. Tuus te portus et ipsum Accipiet litus terraque amica, tibi Et dabit inferias coniux cineremque piabit, Et cineri et tumulo debita persolvet. Interea tibi dant lacrimas, Euplea, carinae, Litoraque ipsa suis moesta sonant numeris, Flebileque ad tumulum vates canit, et tibi carmen Dedicat. O felix umbra et amica, vale.
37. tumulus Purae matronae. ipsa loquitur Ne manes, ne terra tegat; sinite umbra vagetur. Nostra quidem certum non habet umbra locum, Non sedes mihi certa. Dies noctesque vagamur; Exilio requies nec datur ulla meo. Ipse error mihi poena, viros quod tempore in uno Et colui una duos, extuli et una duos. De me igitur servare fidem ac retinere pudorem, Atque unum de me discite inire torum. Nomen erat mihi Pura; heu, quod nec pura, nec insons Vixi. Nunc vitae crimina morte luo.
38. tumulus Veronillae puellae. ipsa loquitur Salva tibi sit ut urna, precor, quae ad flumina pergis; Tu vero, ut mihi sit urna, precare, levis. Siste; mora est brevis; hoc lege: "Veronilla, quiesce, Manibus et bene sit, et bene sit cineri." Mutua sed faciam: bene sit tibi, sit bene natis, Sit quoque cum placido lis tibi nulla viro.
39. tumulus Sanctiae puellae Neapolitanae. | ipsa virum suum pictorem alloquitur Quod vitam sine me, coniux, invitus agebas, In lucem ipse artis munere restituis; Sic tibi nec sine me vita est ingrata futura, Nec mors, quam fuerat, tam sit acerba mihi. Sed neque me ad lusus aut oscula grata vocabis, Mutua neve etiam verba referre putes; Nam corpus pictura refert, non corporis usum, Atque haec nunc vates, Sanctia non loquitur.
40. tumulus Castae matronae parum pudicae Casta viros habuit septem, quos extulit omnes: Hoc aegre est, quod non extulerit totidem. In tumulo scribi hoc volui, quod nomine Casta, Nunquam casta viri manserit in thalamo.
41. tumulus Francisci Hauriae Stabiani | probi ac literati adulescentis Manibus hoc sacrum est; manes ne laede, viator, Sed terram cineri, quaeso, precare levem. Hauria Franciscus iacet hic, iacet ipsa voluptas, Deliciasque orbis invida claudit humus. Heu fatis invise puer, fallaxque parentis Spes, et germanae cura dolorque tuae; Tune puer, miserae subito tam erepte parenti, Heu nimium misero mors properata tibi est. Quod si certa suas referunt post semina messes, Nimirum haec casiam thuraque terra dabit.
42. tumulus Milvii hominis rusticani Falco pater mihi, Corvus avus, materque Columba, Pica avia est; quid plus? Milvius ipse vocor. Ne ne sarcophago condas, sit in arbore bustum; Nidus sit tumulus, nidor et ipse iuvat.
43. tumulus infantuli innominati Nascitur hic obiitque simul, simul ipse sepultus: Vita obitusque simul, nomen at unde habeat?
44. tumulus Focillae puellae Frigidulo iaceo in thalamo, licet ipsa Focilla, Ligna nec extincto est qui ferat ulla foco.
45. tumulus Gallae sterilis foeminae Galla fui, Gallo coniux bene iuncta marito; Verum nec pullos, ova nec ulla dedi.
46. tumulus Hyae inertissimi hominis Nunquam vixit Hyas, sed Hyas hoc conditur antro: Si vixit nunquam, mortuus est nec Hyas.
47. tumulus Erris nani Et tumulus brevis est, titulus brevis, et breve nomen; Et iacet hic nanus, nanula testa tegit.
48. tumulus Hicthyphagi Pro tumulo scopulus, pars est mihi funeris alga, In remo titulus: "Hic riget Hicthyphagus."
49. tumulus Aganippi equi. | ipse stellificatus loquitur Et mihi Pegasides favere, et me quoque coelo Illustrat stellis Pegasus ipse suis: Pegasides meritum referunt in vatis honorem, Quem vexi et totiens restitui incolumem; Pegasus hospitio recipit, quod et Aona siccum Vatis ope et largis ipse replevit aquis. Hinc simul et vescor divino gramine, et una Ambrosiae extinguo rore fluente sitim; Inde etiam Charites nomen fecere Aganippo, Et tumuli et coeli dignus habetur honos.
50. tumulus aviculae Liguris. Pontanus loquitur Pro cavea e vitro tumulum cape, teque sepulcro Hoc tege, perspicua conspicienda domo, Hoc, ales mea, te tege; sic mihi mortua vives, O Liguri. Hic tumulus sit tibi pro cavea; Pendeat e lauro tumulus, quem proxima myrtus Vestiat intactis semper opaca comis. Dum vitro spectanda nites et viva putaris, Certatim volucres ad tua busta volant, Et tibi nunc plaudunt pennis, nunc voce liquenti Cantabunt blando carmina blanda sono. Hoc tibi funus erit, cineri sua dona volucres Ista ferent. Liguris semper amata, vale.
51. deploratio Sturni. Pontanus queritur Cantabas mecum ad citharam, dulcisque querelas Fingebas vario garrulus ipse sono, Fingebas et me variantem carmina plectro, Ore tuo et noster saepe recurrit amor. Ipse tibi numeros monstro, numerumque recenses; Ipse tibi carmen, carmen et ipse refers. Saepe etiam rostro invitas, pungisque tacentem, Praecinis et querulos, quos sequar ipse, modos. Invidit mihi te nigri Iovis invida coniux, Quae laetum nobis nil sinit esse diu, Nil tenerum, nil dulce diu. Bone sturne, bone ales Lenis avis, bellum quid queat esse diu? Ah desiderium, ac lacrimas quas, sturne, relinquis, Ipse diu luctus, ipse future dolor. At contra elisium per te nemus et pia vernant Arva, sonant cantu prata canora tuo, Ac tenebrosum iter horrenda et via tristis Averni Sentit nescio quid gutture dulce tuo. Tu modo, cum remeant nocturna ad somnia manes, Nocturnis venias manibus ipse comes, Et mecum in somnis dulces meditare querelas Ad citharam, et solitos perstrepe in aure sonos.
52. tumulus vocis amatoriae. | Vox ipsa et Viator colloquuntur Vox Claudite me in tumulo. Viator Quaenam es? Vox Vox. Viator Cuia es? Vox Amantis. Viator Quid clamas? Vox Heu heu. Viator Dic, age: cur geminas? Vox Bis quoniam periit mihi Luna. Viator Et quaenam ea Luna est? Vox Una quidem Phoebi est, una soror Charitum. Viator Quonam abiit periitque simul? Quid utranque gravaris? Vox Utraque nam periit; illaque et illa gravat. Quae Phoebi, ad superos abiit; Chariteia ad amnes Hesperiae; haec atque haec, hei, mihi bis periit. Viator Utraque num est eadem? Vox Una est et simul utraque et ambae. Viator Unane cum periit, num periere duae? Vox Quin eadem Luna est, eadem simul utraque et ambae: Unaque bis periit, utraque cum periit. Viator Cur nec amans petit et coelum et petit aequor? It ipse Ad Styga quaesitum; perdita Styx recipit. Placabit manes cantu victorque redibit, Lunaque erit terris reddita, Luna mari. Cur tumulo cupis ipsa tegi? Vox Ne sentiar; ipsa Ne fuga sit coelo cognita neve mari, Ne se aether praedae accingat, neu pontus ad arma, Lunaque sit pelago praeda, sit ipsa polo. Viator Ne doleas, mea vox, taceas; tibi consule, nostro et Conde sinu: hoc pectus urna erit, hoc tumulus.
53. Lyra Orphei auxilium implorat a nympha "Nympha, tene, o age nympha, tene: meme rapit unda; Nympha, tene, o meme, candida nympha, iuva." "Quid quereris? Quid et ipsa times?" "Timeoque querorque Bistonides matres bistonidesque nurus. Orphea diripuere, lyram iecere per undas, Meque vehunt amnes, me maris unda vehit. Illa ego, proceras summis e montibus ornos Quae traxi et rigidas post mea plectra feras, Quae potui stygium cantu mollire tyrannum, Tristificum flectens in mea vota canem, Illa ego threicias fugio miseranda cohortes. Me, dea, me tacito, meme, age, conde sinu. En properant; dumque ipsa loquor, me fila relinquunt, Plectra cadunt: o meme pectore conde tuo." Illa querebatur, Thressae properare cohortes; Nec mora, quae fuerat iam lyra, factus olor. Excita nam lacrimis nati properabat ad Hebrum, Flebat et attonito Calliopea gradu, Utque lyram et chordas vidit sine honore fluentes: "Me miseram, haec nati sunt monumenta mei; Iupiter, exclamat, misero succurre nepoti, Meme Amimallonidum, me petit ecce manus; Haeccine avus pateris?" Vix haec: de flumine cygnus Evolat, et niveus per vada cantat olor. Forma petit coelum, coelo micat aurea; plectrum Mansit humi, mater quod studiosa legit, Condit et in templo, tituli simul addit honorem: "Threiciae hic sita sunt plectra superba lyrae. Parnasus tenet haec, casto Parnasus in antro Servat, et incolumi stant veneranda fide."
54. tumulus infantuli bis mortui et nunquam editi Mortuus ipse bis, at nunquam editus, inferor urnae; Nam semel, extincta matre, quidem morior: Mox utero matris caeso divellor, et infans Rursum obeo. Infelix, nomine quod careo.
55. tumulus Thermionillae meretriculae Hunc tumulum (siquis tumulum vocet hunc, ubi Nais, Silvicolis habitat Nais amata procis), Hunc tumulum cultaeque nurus teneraeque puellae Et multo veniens thure frequentat anus. Nai, doce causam, nam te pars tangit honoris. Sic ego; sic roseo Naias ore refert: "Docta lyra, docta et cantu, spectanda choreis, Et praesignis acu Thermionilla fuit. Hanc multi petiere et multos ipsa petivit, Ausa dare et cunctis, ausa rogare prior. Cui pretium sine honore fuit, primaque iuventa Exegit gratis munus amoris amans; Inde, ubi ruga genas laxaverat, advocat artes Sedula et ignotas tentat inire vias. Munera dat, blandasque preces ad munera iungit, Et precibus gratos adiicit apta modos. Ante hanc indoctae iacuere ad vota puellae, Et nulli motus, linguaque muta fuit; Prima leves agitare nates, tremulumque movere Scit foemur et gratas continuare vices, Et docet inter opus miscere ad gaudia rixas Et querulum murmur verbaque digna iocis, Oscula nunc repetita dare ac repetita referre, Et nunc pugnaces opposuisse manus; Prima arabum molli de pectore fudit amomum, Pestanam et cypria miscuit arte rosam, Et levem erasa vellit lanugine pubem, Ut nunc ars haec sit, qui rudis usus erat. At postquam confecta situ, confecta senecta Tabuit, et nullum comperit arte locum, Urbe procul licta, molles concessit in hortos, Deliciasque petit, nude Priape, tuas. Sacra deae multa cum relligione ministrat, Et pleno felix pectore numen habet. Hanc adeunt, quaecumque optat vel amare recusat, Atque redit votis utraque plena suis; Ipsa velit, faciles educit carmine partus, Foecundam et, sterilis quae fuit ante, facit; Ipsa velit, saevas compellet amare novercas, Hippolyto partes sollicitante suas. Longum est enumerare; Cytaeida vicit, et illam, Quae potuit fratris spargere membra sui, Quae potuit nautas in mille novare figuras: Tantum illi carmen marsicaque haerba dedit. Hinc tumulum cultaeque nurus teneraeque puellae Et multo veniens thure frequentat anus. Ipsa ministeriis data sum comes, et mea certe Nota fides; uni fidit et illa mihi. Si meritum quaeras: utraque est accepta Priapo, Prostratae et pretium virginitatis habet."
56. tumulus Harmosynes puellae Neapolitanae Harmosyne iacet hic. Fractos quos aspicis arcus, Et sparsos crines, atque sine igne faces: Arcus fregit Amor, Charites sparsere capillos, Extinxitque suas ipsa Erycina faces. Quae tumulo increvit laurus myrtique rosaeque, Pieridum e lacrimis noveris esse satas. Harmosyne extincta est, sensusque extinctus amandi; Nemo amat, et numen desiit esse Venus. Infelix, quid agas, vates? I, desere coetum, Et pete inhumanis lustra habitata feris, Frange lyram, contemne deos, lucemque perosus Noctem ama, et a somnis gaudia posce nigris.
57. tumulus Drusillae puellae formosissimae. | amans queritur Tune etiam, Drusilla, iaces? Tene improba Clotho Abstulit? An dubitem numina et ipsa mori? Tecum delitiae, tecum charitesque iocique, Et decor, et cultus munditiaeque iacent. Blanditias charitesque omnes extinxit avarum Funus, et ex ipso est funere inermis Amor. Ocia Amor, Venus ocia agit: discedite, amantes, Bella vacant iuvenum, libera corda vacant. Sed nec bella vacant, nec Amor sua perdidit arma; Transtulit in superos tela facesque Venus. Nunc superos, Drusilla, feris, nunc spicula mittis, Tela oculis, oculis retia et ore paras. Iuno Iovem, Cytherea tuum complectere Martem: Coelum amat. An cessas, Drusula? Tende, feri: Iunonem spernet coniux, Dirceius Heben, Ius tibi cedet Amor, cedet et arma Venus. Iura dabis superis; superi tua iussa sequentur; Ipsa sedes, vulgus sternitur ante pedes. Sed nec iura dabis, nec dii tua iussa sequentur; Ipsa iaces, tellus et brevis ossa tegit. Laetatur Iuno, cuius prece sedula Clotho Sustulit. I, formae crede, puella, bonis.
58. tumulus Angellinae puellae Senensis. | Pontanus queritur alloquens amatores Ne coelo idalium sidus, ne quaerite, amantes: Occidit, ipsa latet victa dolore Venus. Lugent te, Angellina, deae, flet gratia, Amorque Deseruit tristes tristis et ipse Senas, Extinxitque faces puer excussitque pharetram, Et decor informes traxit in ore notas. Mundiciae cultusque nigra sub veste feretro Intulerant; deicit funera acerba pudor. Ut posita est tumulo, Caiae planxere puellae, Abrupit flavas Blandia nympha comas. Has inter Iunipra gravi superata dolore Moesta silet: lacrimae pulcra per ora fluunt; Ipsa lavat corpus lacrimis ungitque liquore, Quem niger e lento palmite fundit Arabs; Ipsa vale extremum peragit dum, voce retenta Concidit et visa est se quoque velle mori. Dii factum aspexere; brevi nam tempore surgit Iunipra e lacrimis, iuniper, orta tuis. Mansit arabs odor in ligno, de cortice amaras Qui referat lacrimas: nunc quoque gutta cadit. Qui sparsi crines tumulo iacuere sepultae, Nunc vestit ramos horrida fronde coma. Dis pietas, Iunipra, tua est accepta; sorori Contingit per te nanque perennis honos.
59. tumulus Iacobi Solimaei medici Salernitani. | Musas invocat ad exequias Quae liquidos Silari fontes quaeque arva Salerni Irrigua et doctis tecta habitata viris, Quae lauros, nymphae aonides, peneida silvam, Amphrysi et colitis nota in amore vada, Ne, Musae, ne, Pierides, dum condimus umbram, Paeonio abnuite carmina vestra seni. Non succi tibi defuerant, Solimaee, nec haerbae, Quaeque docent Coi scripta probata viri; Et tamen ut de plebe aliquis, de sorde togata, Occidis, et vili contumulare solo. Ne nomen tamen intereat, quo fama supersit, Accipe quae cineri sint monumenta tuo: "Par Phoebo, par Phoebigenae atque Machaone maior Et melior, tegitur hac Solimaeus humo."
60. Pontanus uxorem Ariadnam in somnis alloquitur Nocte quidem, coniux, tecum vagor, et tua mecum Umbra venit; sic nox luxque diesque mihi est. Luce autem sine te tenebris obversor, et ipse Me sine sum; sic lux nox tenebraeque mihi est. O valeant luces, lateat sol; sic mihi, coniux, Vives, sic moriar vivus et ipse tibi.
61. Pontanus uxorem salutat | et laurum in hortis ab illa olim satam Cum lauru tibi crescit honos, tua nomina laurus Servat; nam dextra crevit et illa tua. Officium officio pensat gratissima laurus, Quique fuit nymphae, nunc quoque sensus adest. Cum lauru mihi salve iterum, coniux mea, salve Coniuge cum, laurus, fronde et honore pares; Ite pares, nomenque una servate per aevum, Et mihi frondenti serta parate coma.
62. tumulus Ioannis Ioviani Pontani. | Viator et Fama colloquuntur Viator Dic age, quid tumulos servas, dea? Fama Nostra tuemur Iura. Viator Deos cinerum num quoque cura tenet? Fama Haec mihi prima quidem cura est. Viator Quid concutis alas Usque? Fama Fugo tenebras, quo vigeant tumuli. Viator Quid sibi quae collo pendet tuba? Fama Nomen amico Dat cineri; ad tumulos hac ego gesta cano. Viator Dic agedum, manes cuius hi? Fama Vatis; at urnam Officio posuit docta Minerva suo. Hos tumulos Iovianus habet; quae serta virescunt, Lecta suis manibus disposuere deae. Sed manes ne quaere die: per amoena vagantur Prata, sonat riguae sicubi murmur aquae; Nymphae assunt, et adest dulcis Charis; aurea cantu Fila movent; leni concinit aura sono. Nocte illum complexa fovet nitidissima coniux; Fervet, et a nulla parte refrixit amor; Haec illi comes in tenebris, quas vincit amoris Lucida fax: gemina luce coruscat amor.