CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus PONTANO.hend-02.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/PONTANO.hend-02.xml.
1. ad Marinum Tomacellum Et fontis calidos amant Camoenae, Et Musae calidis aquis lavantur, Et Musae placidos colunt recessus, Et dulcis numeros amant Camoenae, Et Musae choreis, choris Camoenae Traducunt rapidos per antra soles; Et soles rapidi tepent per antra, Dum Musae placidas agunt choreas, Dum mollis agitant choros Camoenae. Nobis tristitiae gravesque curae Mulcendae numeris, Marine, et inter Ludendum cyathos. Bene ominemur, Pax est Italiae futura; pacem Et vina et choreae et Venus sequuntur, Hac et balnea lege sunt colenda: Assitis, Charites, seni iocanti, Assis, Sirmio, o insularum ocelle, Assitis, cineres catulliani, Cantu dum senium levo molestum. Ne tu, ne calidas, Marine, thermas Intres cum tenera senex puella: Nil habet socium senex puellae, A sene omnimodis puella differt. Pro thermis paterae et merum, lagena Astet pro tenera tibi puella, Astet melphiaci cadus lyaei. Thermae nam iuvenes decent, tabernae Lenaeae invalidos senes. Is ipse es Arens, frigidulus, minutulusque, Cui pendet cucumis rigentque venae, Quae bacchum sitiant madentiorem. Amabo, puer, hos minutiores Irrora calices; Marine, sume; Nam quotquot calices tibi propinas, Tot divos facies tibi propinquos: Haec sunt deliciae, haec senum voluptas.
2. ad Elisium Gallutium Blandis versibus, Elisi, iocamur, Blandis concinimus sonis amores, Et blandis animum modis levamus. Mirum? Blandus Amor, Cupido blandus, Et blandus iocus est leposque blandus, Sunt blandae et Charites Venusque blanda, Blandis templa deum sonis adimus, Et blandis precibus Iovem precamur, Lux blandissima temporum magistra. Vale, saeve rigor, severitasque, Vale, durities catoniana: Nil, blandum nisi, quaeritat voluptas. Tete si mihi, cara Fanniella, In molli sociam dabis cubili, In nostro venias sinu fovenda, Sic istaec tibi suxerim labella, Sic istas tibi suxerim papillas, Sic omnem tibi sanguinem resugam, Ut matri redeas dolor querenti, Ut quae te peperit nec ipsa norit Sucto gutture, pressulis labellis, Sucto pectore, sicculis ocellis. Ac, ne pallia sint molesta nobis, Nudis corporibus cienda pugna, Nudo pectore, nudulis papillis, Nudo pectine, nudulisque coxis, Et nudis pedibus, genuque nudo; Ac si fert patulis furor fenestris, Nulla ut vulnera in irritum petantur, Ut nulli in vacuum ferantur ictus.
3. de Andrea Contrario Dilexit iuvenem Thalia, quem nunc Senem candida diligit Sophia; Monstravit iuveni Thalia cantum, Nunc seni sapientiam Sophia; Cantavit iuvenis modos Thaliae, Nunc senex sapientiam reponit. O felix iuvenis, senexque felix, Contrari, o iuvenem, o senem beatum, Quem doctus puerum erudivit Aon, Nunc senem erudiunt graves Athenae, Casto pectore, moribusque castis.
4. de Focillae puellae ocellis In tuis Amor insidens ocellis Mira coepit ab arte vulnerare, Nec suetas pharetra iacit sagittas, Nec tendit veterem recurvus arcum, Sed, cum lumina paetulosque ocellos Huc illuc agis et subinde rides, Istis utitur ille tunc sagittis, Istis corda quatit feritque amantum. Isti spicula sunt facesque ocelli; Quoscunque aspicis ipsa, vulnerantur. Omnes vulnerat, aspicis quot ipsa, Omnes ustulat, ipsa quos tueris; Isti sunt oculi faces Amoris. At tu, ne pereas tuis ocellis, In te neu propriis Amor sagittis Utatur, speculum, Focilla, vita, Ne, te cum in speculo vides probasque, Ex ipso speculo nigrisque ocellis Excussas Amor ingerat sagittas, Atque urare tuis misella flammis, Sit tibi et speculum, fuit quod olim Narcisso vitrei figura fontis.
5. ad Focillam, de capillis ad frontem sparsis Quid sparsam digito comam reponis, Effusumque vage legis capillum? Anne ut excrucies, Focilla, amantem? Ut perdas miserum senem, puella? Ne tu ne, mea, collige, evagari Ad frontem sine, diffluat capillus Circum tempora ventiletque crinis, Auram qui pariat, faces ut ipsas, Blandis quas iacularis ex ocellis, Succendas agitans et huc et illuc, Extinctum ut revoces senis calorem. Iam tu iam, mea, collige et repone, Crinem contege, subliga et capillum, Auram ne citet, exciatque flammas, Quae nostrum prope pectus ustularunt. Vos, o vos, tenerae, precor, puellae, Quae myrtos et amaracum rigatis, Hoc vos, hoc miserum rigate pectus, Imis quod procul ardet ab medullis: En flammas simul, en simul sagittas Ipsae cernitis; hoc rigate pectus; Et flammas simul, et simul sagittas Ipsae extinguite et usque subrigate.
6. ad Antonium Galateum Inter socraticos licet libellos Atque inter studium decet sophiae Miscere et teneros, amice, lusus, O novem Galatee lux sororum, Atque idem oebalii decus Galesi. Quare nec medicos lacus, nec hortos Baianos fuge, myrteumve litus. Myrtos nam Maro, balneas et inter Aeneam cecinit, petit profundi Ditis dum hostia, dum parentis umbras, Et prolis seriem accipit futurae; Myrtos et Cicero tuus frequentans Fontisque et celebris agros Sibyllae Ornavit Latium potente lingua, Detraxit spolia atticae et Camoenae; Has Marcus coluit pater senatus, Terrarum et dominus, parensque Romae, Atque omnis sapientiae magister. Has cole et, Galatee; nam severam Quandoque et iocus addecet sophiam, Et ludit sapiens, dies et ipsi Et soles variant, itemque lunae, Est et tristitiae lepor levamen, Baianis lepor et levamen undis.
7. ad Focillam, de cohibendis oculis Lascivos cohibe, Focilla, ocellos, Ne perdas miseros videndo amantes; Summissos nec habe, Focilla, ocellos, Ne perdas miseros pudendo amantes; Iratos quoque comprimas ocellos, Ne perdas miseros minando amantes; Ne sponde faciles benigne ocellos, De spe ne perimas benigna amantes; Ne tingas lacrimis misella ocellos, Luctu ne perimas misella amantes. Noli, crede, Focilla, crede, noli Istos exerere, o Focilla, ocellos: Isti quicquid agunt, Focilla, ocelli Sunt incendia, sunt, Focilla, amantum, Funus, crede, Focilla, sunt amantum.
8. ad Focillam Si rides, veneres, Focilla, rides, Si cantas, veneres, Focilla, cantas, Et saltans veneres, Focilla, saltas; Demum sunt veneres, Focilla, quicquid Ludisque et loqueris, facisque, agisque. At cum nudula lectulo recumbis Inter delitias libidinesque, Tunc non es veneres, Venus sed ipsa, Venus, ne dubita, Focilla, tunc es.
9. ad Franciscum Puccium Quid fontes calidos nemusque Avernum, Pucci, quid medicos petis recessus? Baianos habitant sinus amores, Baianum veneres colunt recessum, Baianis Charites aquis foventur. Adversis cupis an deis valere, Iratas tibi et excitare Baias? Quin, Pucci mihi care, care Musis, Cum primis Veneri Cupidinique Hoc sis, hoc age pro tua salute: Unam Sulpitiam precare, et uni Rem sacram facias, roges et unam, Stillet de roseis tibi labellis Tres ut ambrosiae benigna guttas, Spiret de teneris tibi papillis Afflatus totidem fragrantis aurae, His risum adiiciat benigniorem. Sic a Sulpitia salus petenda est, Uno quam liceat tamen parare Furtim basiolo repente rapto, Demorsis labiis, et ore hiulco, Spirantisque animae reflante flore. Sic fient tibi balneae salubres: Una in Sulpitia salutis est spes.
10. ad Constantiam Insedere tuis apes labellis; In labris residens tuis Melissa Hyblaeum liquat atticumque rorem, Quem stillent Venus ipsa Gratiaeque. O qui castalios lacus, poetae, Quique et Thespiadum sititis amnes, Hinc et castalii lacus liquores, Hinc et Thespiadum petatis undas, Has Constantia mollibus labellis Instillat, quibus atticae Camoenae Rorarunt venerem suam charimque, Quae Musis comes et comes poetis.
11. ad Focillam In somnis tenerum mihi labellum Offers dum male, suaviorque utrunque, Decursim lacrimae tibi exciderunt, Et largo faciem madore tinguis; Atque has dum lacrimas madenti ab ore Detergo simul et simul relingo, Surreptim mihi mordicusque linguam Exceptam rapis obterisque dente. Mox risum lacrimis iocosque miscens: "Haec nos ludicra imaginesque noctis, Has, inquis, simul in die vicissim Et veras faciamus et probemus." His te in iudicium voco fidemque: En linguam tibi, porge mi labella.
12. ad Focillam Ni reddis mihi vitreos ocellos, Caecae praesidium meae senectae, An est, cur ego non tuis papillis Manus iniiciam, trahamque prensas Usque ad basiolum, supina quod des, Quod des ipsa supina, quod supina Cervice excipias, quod ore hiulco, Quodque ipse eripiam tibi supinus? Atque illud moneo, supina vites, Ne lapsis pedibus ruas repente, Aut in scriniolo renisa restes. Nam nec sat fuerit vocare matrem, Furtum aut reddere, supplicemve flere; Sed nudo (mihi crede) crure, coxa, Nudo pectine et usque ad umbilicum Senem perpetiere verpulentum; Et clames volo: "Reddo, reddo, reddo;" Pro quo sic ego: "Subdo, subdo, subdo."
13. ad Focillam Promissum mihi suavium dedisti, Quod mox, dum repetis revendicatum, Clauso in scriniolo obserans locasti. Nunc furto quereris subinde plorans Subreptum tibi. Ne, puella, ne fle; Vel triplex tibi suavium rependam, Unam si mihi lacrimam repones.
14. ad Focillam Lascivos male temperas ocellos, Nec nostrae miseret tamen senectae. Quantum vis iuvenes ama foveque, Dum ne me fugias senem, puella; Atque hos atque alios ames licebit, Dum ne me abiicias, puella, amantem. Nolo delitias libidinesque, Amisi venerem libidinemque, Lascivos oculos volo, precorque. Lascivos quotiens reflectis in me, Et rides simul et doles, ocellos, Inspiras iuvenis mihi vigorem; Quin omnem simul exuo senectam, Si ter blanda, Focilla, suaviaris, Si linguam tenero bis ore sugis, Si collo quoque complicata pendes.
15. ad Franciscum Pudericum Quid Baias, Puderice, quidve fontis Suspiras tepidos, amoris expers? Baias nam veneres, Cypro relicta, Relictis Charites procul Cytheris, Desertis simul Uriis vetustis, Migrarunt, Amor et migravit una, Et blandus Iocus, et tener Cupido, Altrixque et iuvenum et senum Voluptas. Quod si tu, Puderice, vina, coenas Suspiras, cupis et sales procaces, Nimirum Capimontii recessus Praestent haec tibi, praestet et rosarum Cultrix Antiniana. Nanque Baias Qui dulcis celebrant, ament necesse est.
16. ad Focillam Accedis quotiens sacras ad aedes Invisisque deos adisque templa, Tecum ne comitem, Focilla, Amorem Adducas moneo, domique clausum Servari in thalamo iube, caveque Ne divos hominesque Amore captos Ad rixam cieas vocesque ad arma, Et sis causa tuae volens rapinae. Quid demens moneo? Nec ipsa Amorem, Istis vulnerat usque qui ex ocellis, Invitum fugies, Amor nec ipse Tete deseret, aut comes relinquet, Regnum qui tenet in tuis ocellis. Hos tu sed tenui, Focilla, velo Compressos tege molliterque vesti, Nubemque obiice tenuiore vitta, Flammas ne iaculentur et sagittas. Sic et calfacies, Focilla, amantes, Non ures tamen impotente flamma. Quid tum, quid misero seni, calor quem Iam iam destituit, Focilla, fiet? Fiet quid misero seni, Focilla, Quem frigus prope congelavit omnem, Cui longe est opus ustulante flamma? Iam furtim misero reclude velum, Obliquis refice et, Focilla, ocellis, Furtivo et refove senem calore, Quo primam referet vigor iuventam.
17. ad Focillam E risu in lacrimas, Focilla, vertis, Avertis quotiens gravata ocellos; In risum e lacrimis, Focilla, mutas, Convertis quotiens benigna ocellos, Quis pacem geris et geris duellum, Quis et tristitiamque gaudiumque. Cur, o cur tenebrae repente obortae? Cur lux destituit, dies nigrescit? Obiecitne oculis Focilla velum, Et lucem obvolvit tegente vitta? O iam detege, iam, Focilla, velum, Et vittam remove, et reclude ocellos, Quis lucem simul et diem ministras, Et lucem pariter diemque redde.
18. ad Petrum Summontium Ducit dum choreas Neaera, linquunt Et prata et virides agros Napaeae; Pulsat dum citharam Neaera, currunt Ad plectrum Dryadesque Oreadesque; Cantat dum ad numeros Neaera, cultae ad Cantum Naiades ruunt frequentes; Miscent hinc thiasos. Neaera ducit, Et ducit simul et canit; canenti Assurgit nemus assonantque ripae, Et litus resono fragore plaudit; Plaudit coeruleis Avernus undis, Gaurus de specula superbus alta Diffundit violas, rosas, cyperos Et myrti teneros thymique flores, Una et balnea consonant Neaeram. Dic, o dic, age, Petre, quae voluptas, Quae mens tum tibi? Non beatus esse, Non diis persimilis tibi videris? Quid, cum de Charitum manu capillum Ornata ambrosiae et comam liquore, In te dulciculis tuens ocellis, In te lacteolo sinu refusa, Instillat placidum tibi venenum Et vultu, et labiis, et ore hiulco, An non invideant dii tibi ipsi? Non quod dii dederint, dedit Neaera, Indicas etiam ut diis duellum.
19. Petrus Summontius ad Neaeram Stillant de roseis tibi labellis Hyblaei simul atticique rores, Spirant de niveis tibi papillis Una corytii syrique odores, Vernos et Zephyros recentem et auram Afflas ambrosio, Neaera, ab ore; Tecum ergo Syriam, Neaera, Hymetumque Ac defers Zephyri recentis auram; Quin ipsas Charites, Neaera, et ipsam, Dum rides, Veneris refers figuram. Istam sed remove, Neaera, dextram, Ne me, ne digitis, Neaera, mulce. Istis articulis, sinistra et ista Quicquid contigeris, repente prurit, Et quicquid digito (ah miser, liquesco), Et quodcunque manu, Neaera, tractas, Imis intima pruriunt medullis. Pruritum digitis, Neaera, praefers, Pruritum manibus, Neaera, misces, Prurigo tua dextera est, Neaera.
20. ad Antonium Galateum medicum Gauranae, Galatee, te puellae Exspectant, calidis laves ut undis, Exspectat medicum salubre litus; Laetentur medico iocante Baiae, Exsultent medico lavante thermae. Qui risus tamen inde, qui cachinni, Senex herniolose, dum lavabis? Qui lusus tamen inde, qui lepores, Senex ventriculose, cum natabis? His nec te medicum dolere par est, Risus qui soleas ineptiores Ulcisci calido fluore ventri Iniecto et liquidae madore malvae, Tum betae, atque oleo, et sale, atque melle.
21. ad Petrum Gravinam Mecum, si sapies, Gravina, mecum Baias et placidos coles recessus, Quos ipsae et veneres colunt, et illa, Quae mentes hominum regit, voluptas. Hic vina et choreae iocique regnant, Regnant et Charites facetiaeque, Has sedes Amor, has colit Cupido. His passim iuvenes puellulaeque Ludunt, et tepidis aquis lavantur, Coenantque, et dapibus leporibusque Miscent delitias venustiores, Miscent gaudia et osculationes, Atque una sociis toris foventur. Has te ad delitias vocant Camoenae, Invitat mare myrteumque litus, Invitant volucres canorae, et ipse Gaurus pampineas parat corollas, Quis cum dulciculae accubans Philenae Ad mensam calices madentiores Exsicces bibulus, citesque somnum. Haec te, dum tenero in sinu quiescis, Dum lento caperis sopore, molli Amplexu foveat vocetque somnos Et cantu et numeris, strepente et aura, Componatque genis genas, et ori Os blanda admoveat, quiete et una Coniungat placidos et ipsa somnos. Haec Baiae dederint tibi, Gravina, Haec capta illecebris tuis Philena, His in delitiis ages beatus, Mecum dum placidos colis recessus.
22. invitantur pueri et puellae | ad audiendas Charites Ad myrtum, iuvenes, venite, myrti Laetae dum Charites canunt sub umbra; Ad myrtum, tenerae, simul, puellae, Ludunt dum Charites, venite, cultae; Cantant dum Charites chorosque ducunt, Et sponsae et iuvenes, favete linguis. Indicit choreas Venus: puellae Immistae pueris agant choreas. Indicit choreas Amor: iuventus Misti virginibus choros frequentent. Libertas sua balneis tributa est; Custodes abeant, senes valento; Assint blanditiae; valete, curae, Et rugae valeant severiores, Toto et litore perstrepant cachinni, Ipsa et balnea molliter susurrent Et lusus teneri et leves lepores. Libertas iubet hoc, Venusque, Amorque. Dum lux est, pueri puellulaeque, Exercete oculos simul procaces, Exercete iocos benigniores, Et suspiria grata blandiantur. At dum nox silet et tegunt tenebrae, In molli thalamo movete rixas, Amplexu in cupido ciete pugnas, Nullus sit lateri modus, pudorve, Certent oscula morsiunculaeque. Libertas iubet hoc, Venusque, Amorque. Nunc vos, nunc, tenerae, simul, puellae, Nobiscum, iuvenes, simul, venusti, Dulcis ad numeros pedes movete, Nobiscum lepidos choros inite. Libertas iubet hoc, Venusque, Amorque. Mane roscidulis nitescit hortis Frondenti rosa ramulo recentem Afflans e foliis benigna odorem, Atque hanc horridulo colonus ungui Decerptam variae implicat coronae, Vertitque in proprios odoris usus. Manat roridulis fluens puellae Labris ambrosius liquor, fragratque Stillans idalium per ora nectar, Ardor quo iuvenum sitisque amantum Lenitur, socio simul cubili Iungunt dum cupidos sinus et una Miscent humidulas per ora linguas, Stillatque e roseis fluor labellis. Hunc, hunc, o iuvenes licentiores, Hunc florem legite, hoc liquate nectar; Vobis ambrosii fluant liquores, Vobis assyrii fragrent odores, Et suctis liquor effluat labellis. Libertas iubet hoc, Venusque, Amorque. Vos, o vos alios item liquores Haurite, atque alios, puellae, odores, Novas ambrosias, novumque nectar, Afflatusque animae fragrantiores; Hos flores legite, has rosas liquate. Vobis lectulus has rosas parabit, Spirans Assyriam simul Cyprumque, Hos flores simul et simul liquores Afflabit thalamus torusque cultus. Hos ergo thalamos torosque, nuptae Et sponsae, colite frequentiores Compressu, illecebris, sale et cachinnis, Lusu et mollitie procaciore; His rixas simul et iocos seratis. Libertas iubet hoc, Venusque, Amorque. Dens rixas moveat, procaxque dextra Et lites ciat et levis querelas; Ast os et lepidos sales, et ipsae Linguae suaviloquos strepant susurros. Admotae tepido sinu papillae Pacem concilient, iocosque paci Et lusus similes, iocisque verba, Amplexus similes et his et illis. Libertas iubet hoc, Venusque, Amorque. Sed iam sol rapidos movens calores Nos ocii admonuit meridiani. Quocirca, iuvenes nurusque comptae, Post dulcis numeros, choris peractis, Ite hinc in thalamos meridiatum, Ite in gaudia mutuosque lusus; Nullus delitiis modus sit; ignem Succensum idalia fovete lympha, Quo fessas sopor irriget medullas. Hoc ipsa ocia nam meridiana Et mulcens simul imperat voluptas, Hoc nati Veneris, Venusque mater. Ite, atque unanimes fovete somnos.
23. de Ioanne Pardo Dulces balneolae tepensque litus Ac Baiae eliciunt repente Pardum. Pardumne eliciunt repente Baiae? Pardum num Venus, aut trahit Cupido? Infirmam o sapientiam, cui ipsi Praescribit Venus, imperat Cupido, Et natus puer et puella mater. Ergo maeoniae caput palaestrae Ducetur Veneris superba pompa? Ducetur pueri novus triumphus? Spectatam o sapientiam omnis aevi. Baias iam properat meus sodalis, Baias mesopiae Cato sophiae Et thermas petit. Euge, dulce litus, Dulces balneolae lacusque havete, Orbis delitiae, theatrum amantum.
24. ad Manilium Rhallum Manli, delitiae attici leporis Atque idem latiae lepos Camoenae, Cantas dum teneros Lycinnae amores, Et coi numeris refers Philetae, Dum molles Veneris reponis ignes, Quos dulcis tibi suggerit Tibullus, Nos, Manli, senio gravante pressi Miseni aut placidis vagamur oris, Baiarum aut calidis aquis lavamur, Et cultis Genio fovemur undis, Hortorum aut resides tenemur umbra, Quos nostra Antiniana, quos Patulcis, Ruris delitiae maroniani, Oblectant teneri lepore cantus, Quos septem assiduis simul choreis Illustrant cypriae deae ministrae; Septem nam Venerem colunt puellae Molles, dulciculae, leves, tenellae, Formosae comites, decora pompa. Haec curas abigens molestiasque, Iucundi memor et memor leporum, Miscet delitias facetiasque, Ludorum admonet, admonet iocorum Atque ore ac teneris procax labellis, Et circum omnia lusibus serenat. Illa et munditiem levesque cultus Et curat nitidos beata comptus, Unius studium nitellae, et unus Ornatus amor elegantiaeque: Ah labes valeat, valete, sordes. Huic sola et species decorque solus Est curae, ratioque et una formae; Spectari cupit undique, et probari Quis cultus deceat, colorque qualis, Qui comptus niveos honestet artus; Omnisque in tenero decore cura est. Hae gratae idaliae deae ministrae Assistunt thalamo, coluntque divam, Hae gratae comites vagantur una, Atque una varias agunt choreas: Hinc nomen Charitesque Gratiaeque. At paetis oculis, decente nutu, Gaudens Opsiglycaea, quaeque blandis Laetatur Chariotaris susurris Sollers illecebris, faceta dictis, Quae gratis animos iocis lacessit. Diversas Veneri faces ministrant, Atque ignes variis fovent venenis, Et vel melle linunt, linuntve felle, Aut acri modo temperant dolore, Aut spe, laetitia; modo ex utrisque Inspersos relinunt, simulque miscent Immite et placidum, nihilque linquunt, Quod sensus moveat vicesque amantum. Hinc cantu tenero fide et iocosa Insignis Gelopea nobilisque, Risu et molliculis decens cachinnis, Atque exculta sinum, comam repexa, Passu composito, decora gestu, Omnesque ad numeros modosque prompta Formosis Pasirhythmie lacertis, Hamatas acuunt manu sagittas Immiti puero, novantque tela, Quae mox idaliis premunt lacunis, Tingunt et medico recocta succo. Crudeles calami, truces sagittae, Cuspis quis adamantina; ast inertes, Quis est plumbea vena. Ter beati, Felices quater hic et ille, quemque Fixit cuspidis aureae sagitta; Infelix nimium malique fati, Haesit cui lateri aereum verutum. Hic tot perpetietur ipse totque Artes, quot rapidae et levis puellae, Quotquot longo in amore sunt labores, Ut possit miser omnibus videri. At, Manli, paphiae tibi ministrae Strinxere aureolam liquore pennam Intinctam cyprio. Hinc tibi Lycinna Et risu facilis benigna et ore Atque uni tibi se beata comit. O felix amor, o poeta felix.
25. de Fabio Lopitano Quaeris qui Fabium Lopitianum, Illum quaerere desine in theatris, Aut urbis plateis, foro, aut palaestris; Musarum hic tacitos colit recessus, Et Pucci aediculas eis sacratas. Illic aonios legit libellos, Ediscens elegos propertianos, Admirans numeros tuos, Tibulle, Et quos ad citharam refert Corinna, Aut magni ad lituos canit Maronis, Divini aut Ciceronis haurit artes, Curans socraticae instituta vitae. Hic quaeras Fabium Lopitianum. Nam Pucci hospitium colunt Camoenae; Musarum Fabius colit recessus.
26. ad Petrum Paulum Sarranum Effingis veteres, Petre, et recentis Formas grammaticos, nec est iuventus Cui plus debeat ipsa, sive morum Mira simplicitate, seu bonarum Summa cognitione literarum. Idem, Paule, novos colis poetas, Observas veteres, facisque et ipse Versus ac numero venustiore, Nescis nec veteris larem sophiae. Hunc ergo tibi, Petre Paule, nostrum Commendo Iovianulum quatrimum: Et matre ingenua indole et pudenti Hunc dignum institue et patre et Camoenis.
27. de L. Corvino episcopo Triventino Nymphae gaurides accolaeque Averni, Quae fontes colitis salubriores, Nymphae coeruleae decus lacunae, Quas Bacchus fovet et fovet Dione, Vos, nymphae, veteri et bono sodali Corvino et tenera comam cypero Et molli viola et virente myrto Casta et tempora subligate lauru, Qua Phoebo sacer et sacer Camoenis Intret balnea cognitus sacerdos; Corvino et nemus assonent et aurae, Tota et litora sentiant poetam.
28. ad Marinum Tomacellum et Petrum compatrem Annos sex novies, Marine, amici Una viximus integello amore; Annos tot pariter quiete et una Terni, Compater, egimus, nec ullas Sensit noster amor per haec querelas, Exemplum fidei atque amoris unum. Hanc mentem, hos animos sibi requirunt Lucrinae quoque balneationes, Hanc legem et cyathi frequentiores. Quare hoc nunc agite, o mei sodales: Aequatis numeris, tenore eodem, Scyphos tergeminemus et trientes. Sit triplex acies, triplexque Mavors, Ac Marte in medio, calente rixa, Ternas, i, puer, evoca et puellas, Nostram ut calfaciant simul senectam, Quaeque inter pateras, furore in ipso, Pacis commoneant serantque lusus, Interque oscula mollibus labellis Includant animae senilis auras, Contingantque animae virentis aura. Haec est illa, Marine, lenis aura, Flat quae de tenerae sinu puellae, Qua mulcet iuvenum Venus calores, Senum et frigida corda confocillat.
29. ad uxorem Oblita es thalami torique nostri, O fallax senii mei levamen, Connubii immemor immemorque amorum, O fallax amor, o nihil fidele. Ergo sub tremula miser senecta A te destituor, mihi nec ipsa In somnis veniens levas senectae Ipsius gravidas dolore curas, Natum nec memorem senis parentis, Ah dura, esse sinis. Valete uterque. Has vobis sine perferam procellas Languens, frigidus, atque destitutus. Vana o nomina, spesque liberorum, Heu res coniugii parum fideles.
30. de Annibale Famatio in balneis Dic, o dic, puer, Annibalne lavit? Lavit, sed latitat puellae in ulnis. Hic Famatiolus latet litatque, Persolvens Veneri sacrum, quod olim Vovit pro tenerae salute Hyellae. Tu ne pollue sacra, neve turba. Verum ipsas Charites videre fas est, Una dum violas regunt rosasque, Et gratas Veneri parant corollas. Mollis en digitos, manus tenellas; Ecquis de niveis nitor papillis? Quaenam ore e roseo refragrat aura? Iam Famatiolum litasse verum est.
31. de Federico rege ad balneas accedente Quid, quod plus solito serenus aer, Et gramen viret, et nitescit arbos? Quid, quod plus solito canunt volucres, Cantant gutture leniore cygni, Progne et lugubrioribus querelis? En spirant Zephyri salubriores, Et rident pelago silente arenae, Nullo et murmure litus obstrepescit; En ducunt choreas per arva nymphae, Et Musae numeris suis sequuntur, Ipsa et balnea perstrepunt cachinnis. An non, adveniente Federico, Ipsa et balnea molliter cachinnent, Ipsa et litora suaviter susurrent? Agnoscunt dominum suum lacunae, Regem balneolae suum salutant, Assurgunt et hero suo liquores. Adventat decus elegantiarum, Et flos advenit omnium leporum; Illum delitiae sequuntur omnes, Illum munditiaeque gratiaeque Et sceptro species potente digna. Ne ne, balneolae, timete, ne ne Mavortem socium trucesque vultus, Mavortem socium nihil timete; Iussa nam timet ipse Federici Paretque imperio, et veretur illum. Felices, domino lavante, thermae, Felices et, hero iocante, Baiae, O felix, spatiante rege, litus. Myrti, dicite: "Io, euge Federice, Euge, io, canite, euge Federice."
32. de Marte in balneis lavante Marsne in balneolis? Valete castra. Marsne et ipse lavat? Valete bella. Cumque illo est Cytherea? Pax adesto. Hoc sors imperat ipsa Federici. Tu vero, Venerilla, dulce coeli Et terrae decus, unicum et levamen, Mollis illecebras decoro amanti, Blandos Marticulo tuo susurros Fac, et delitias, libidinesque, Misce et suavia, iunge dulce murmur. His lusus adhibe beatiores; Mox tinge ambrosio liquore fessum, Somnus quo placidus per ossa serpat, Et belli rapidus furor quiescat. Hoc, hoc te rogat ipse Federicus.
33. de Batilla Lavit delitium meum, Batilla; Laverunt Charites simul; Venusque Intrans balneolum lavatque, et haeret, Quae sit de numero choroque quarta, Quaenam sit Charis extera aut puella, Unus cum decor esset, una forma. Dumque haeret dubitans, et hanc, et illam Per risumque iocumque suaviatur, Spiravit roseo Batillae ab ore Fragrans ambrosii liquoris aura, Quae iam de Charitum coma suesset Spirare, artifici manu reposta, Stillatim et medico liquore tincta. Tunc ridens Cypris: "Extera o puella, Vicisti Charites meas, ab arte Quis spirat coma, cum tibi e labellis Stillent ambrosiae perennis aurae."
34. de Carbone lavante in balneis Cur ille in fluidis calescit undis Carbo? Cur fluidus liquor coruscat? Carbo cur tepet? Incalescit unda? An non et Venus e liquore nata Ignescit face? Vis amoris haec est. Ergo balneolis meus sub ipsis Carbo aut aestuat impotente flamma, Aut rursum nimio e gelu tepescit, Ut frigus modo, nunc calor recurset. Tabet nobilitas amore victa. Tu vero, Theonilla, dum lavaris Ferventem simul et simul tepentem Carbonem cole, sic tibi e capillo Stillent semper amoma, sic ab ore Spirent ambrosiae liquentis aurae.
35. ad Marinum Tomacellum Et vino Venus, et viro puella, Et ludo iuvenis, senex quiete, Et gratis animus iocis fovetur. Quocirca cole balneas, Marine. Hic vina, hic requies senem iocusque Effetum foveant: manus procaces Ludent in venerem, Venus sed ipsa Assit rancidulo seni. Puella, Postquam obdormieris, parem requirat Quicum lusitet excitetque pugnam, Et rixas agitet ferociores. Nam tactu et querulo venus susurro Exercenda seni: senex papillas Contrectet digitis, iocetur ore, Voce et pruriat et gemat senile. Hoc tantum liceat. Iuventa nervis Et tento valet et valet duello; Haec ergo iuvenis movebit arma. Ast lingua et digitis valet senectus, Et lingua et digitis senex tuendus, Et lingua et digitis venus fovenda. Has te delitias movere oportet; Et vina et venerem et suam quietem Instillent tibi balneae salubres, Infundant tibi thermulae beatae: His ludis animus senis levandus.
36. ad Terinnam Tecum, si liceat, velim, Terinna, (Me tussis licet et premat gravedo) Tecum has frigidulas fovere noctes. O noctes mihi ter quater beatas, O somnos sine fine prurientes, Me cum sub tepido, Terinna, lecto, Me cum sub teneris fovebis ulnis, Me cum roscidulis procax labellis Et suges simul osculaberisque. O noctes mihi ter quater beatas. Ne tu, ne digitis, Terinna, saevi, Ne saevi aridulo, Terinna, dente. Ah quid pallia lectulo excidere? Ah quid lectulus ipse subtremiscit? Ne saevi, rogo, ne, Terinna, saevi. Sic, sic, o mea, saevias licebit, Hac mecum ratione litigato: Nunc vinci patiare, nunc repugna, Et nunc oscula porge, nunc negato, Nunc risum lacrimis iocisque fletum Misce, et dulcia verba tinge amaris. Haec cum feceris, o Terinna, mox te Ad lusus placidos resolve mecum, Complexa et teneris senem lacertis Ludas delitias venustiores, Dicas blanditias procaciores, Fingas nequitiam proterviorem, Et ludos, age, fac licentiores, Et noctem quoque duc amantiorem, Dum lassis sopor instet ex ocellis.
37. ad Suardinum Suardum Et noster quoque balneas frequentat Cumanum colit et sinum Suardus. Adeste, hendecasyllabi, lavanti, Romano et sale et attico lepore Mulcete et placidos sinus legentem, Et cantu et numeris catullianis. Ne tu, ne, mea Sirmioni, desis Intactos calamis modos referre, O blandis comes atque amica cygnis; Dic, o dic aliquid meo Suardo Quod dulce et lepidum, quod et venustum. Sic nostra Antiniana, sic Patulcis Nunquam non roseas tibi corollas, Nunquam non tibi myrteos liquores Gratae sufficiant, et usque laetas Sebethus salicum ministret umbras. "Regnabat Veneris puer, iugoque Heroas, superos, Iovemque et ipsum Victor subdiderat, coegeratque Victos servitium pati superbum: Supplex Acrisii ad fores iaceret Regnator superum, futurus himber, Ductaret niveos greges Apollo, Amphryso teneras levante curas, Neptunnus liquidos subiret amnes, Eleae foveat sinum puellae, Esset Persephone rapina Ditis, Ludus Mars Veneris, senex equinos Ah divum pater induisset armos, Ire ad latmidas osculationes Ornato properaret ore Luna. Ergo hinc, vulnifico superbus arcu, Prostratorque hominum deumque victor Et terrae domitor puer polique Ausus Pallada Palladisque pectus Intorto penitus ferire telo, Innixusque humeris, manu, genuque, Lunato iaculum tetendit arcu Irato minitante vulnus ictu. Avertit dea tortiles sagittas, Ac vanas iaculi refregit iras Praetenta aegide, Gorgonisque crine. Quo viso, pueri repente ocelli Afflati tacito veneno ibidem Obducunt tenebras, vocatque matrem Infelix puer, obtegitque vultum, Et flens lumina capta pergravatur Infelix Amor, abdit et pharetram. Ah moerens Amor, ah puer miselle, Et caecus simul atque inermis erras; Ah terrae domitor, simulque coeli, Rideris pariter diis virisque, Imbellis pariter puerque Amorque, Infelix iterum puer deusque. Delapsae interea polo sagittae Iussu Palladis aegidisque tractu, Quae fixae steterant, rotante penna, Saxosi procul Anxuris recessu Subsidunt parili simul ruina. Hic illas dea vertit in virentis Silvam suberis, ac referre iussit Atro cortice fungidisque venis Conatus fragiles minasque inanis Et vanos sine viribus tumultus. In fungos igitur repente versae Egerunt faciles solo meatus, Egerunt teneras repente fibras, Mox sese tenues agunt in auras, Surguntque in solidum subinde robur, Scabro cortice, fungidisque libris, Quo post in soleas pedumque in usus Vertant obbrobrium perenne Amoris. Quid saevis, dea? Quid fremens minaris? Aut cur aegida concutisque parmam? Nam mater pueri dolore victa Phoebum consuluit. Recludit ille Fatorum seriem, docens salutem Baianis fore fontibus petendam. Quod mox contigit, annuente fato. Cumanos puer ut sinu pererrans Intravit placidos lacus, et ipsis Lavit fontibus ac calente lympha; Ter fovens oculos puer lavabat, Ter natans puer ora surrigebat: Illi candida lux repente fulxit, Fulxerunt nitidae ad latus pharetrae, Effulxit nitor aureus metalli, Fulxerunt nitidi lacus sinusque, Fulxit plus solito serenus aer, Et toto micuere litore undae. Tum felix Amor et puer deusque Tinxit spicula fervidis in undis, Mox laeto pariter salutat ore: Salvete, o liquidi lacus et undae, Salvete, o latices mihi salubres, O salve, mihi tulliana lympha, De cuius merito resumo tela, Cuius munere et hic resurgit arcus. Quo sitis memores meae salutis, Hocque ut secula posterique norint, Quae vis est mihi, quae meis sagittis, Haec ipsa et tibi sit salubris unda; Quae vis est mihi, quae meae pharetrae, Sit vobis, latices bonaeque thermae. Mecum vos pariter fovete amantes, Et curas iuvenum et puellularum; Mecum hos et capite et tenete captos Gratis illecebris leporibusque; Nunquam blanditiae iocique desint, Et nunquam choreae levesque cantus, Semper desidiae libidinesque Et coenae et lepidi sales et ipsae Assint nequitiae, procaxque lusus, O dulces mihi balneae et salubres, Dulces balneolae venustulaeque. Ipsa et litora et ipsi ament recessus, Et tellus amet, atque ament lacunae. Dixit; mox residem tetendit arcum, Et strinxit volucres manu sagittas, Quis et flumina fixit et paludes, Et colles simul, atque opaca lustra. Confestim volucres simul feraeque Et pisces simul in furorem adacti Senserunt pueri trucem pharetram, Senserunt silvaeque flosculique, Baianis Amor ipse ut insit undis." Haec ludens mihi Sirmionis. At tu Sic nostras cole balneas, Suarde, Sic nostri lege litoris recessum, Ut leges teneas Amoris, ut te Et litus sciat et sciant lacunae, Et colles quoque sentiant te amare; Qui Baias colis, et colas amores.
38. ad hendecasyllabos Havete, hendecasyllabi, meorum, Havete, illecebrae ducesque amorum, Havete, o comites meae senectae, Ruris delitiae atque balnearum. Sit lusum satis et satis iocatum, Et finem lepidi sales requirunt, Est certus quoque terminus cachinnis. Ergo qui, iuvenes, meas legetis Nugas, qui tenerae iocos Thaliae, Optetis cineri meo quietem: "Sit tellus levis, et perenni in urna Non unquam violae rosaeque desint, Tecumque elisiis beata campis Uxor perpetuas agat choreas, Et sparsim ambrosii irrigent liquores." Sic vobis in amore nil amarum, Nil insit nisi dulce, sic amando Et noctes pariter diesque agatis, Assistat lateri et comes voluptas.