CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus POLIZIAN.ilia-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/POLIZIAN.ilia-03.xml.
ad magnanimum virum | Laurentium Medicem Petri filium
At superi magni circum atria fulva Tonantis Aurato sedere solo, quis dulcibus Hebe Invergit nectar pateris; illi aurea dextris Pocula suscipiunt laeti, redduntque vicissim, Sidereosque oculos troiana in moenia vertunt. Interea obliquis Iunoni illudere dictis Pertentans natus Saturni, haec edidit ore: Nempe favent geminae Menelao in proelia divae, Iuno colens Argos, et alalcomeneia Pallas, Quae procul aethereis residentes sedibus illum Prospiciunt laetae. Sed nulla iniuria tardat Cyprida ridentem, Paridi quin sedula custos Haereat, atque atrae depellat nubila mortis: Et nuper cum iam cuncti suprema putarent Fata sequi iuvenem, tribuit Cytherea salutem. Nunc sua belligero victoria cessit Atridae. Sed nos consilio dubias quis casus agat res Scrutemur, validasne fero concurrere marte Expediat turmas, an iuncto foedere utrosque Servari populos. Atque haec sententia cunctis Si stet certa deis, teneant sua moenia Teucri, Argivamque Helenen iterum Menelaus habeto. Dixerat. Extemplo Pallasque et candida Iuno Collectam abductis iram ostendere labellis; Namque Iovi haerentes, qua possent laedere Teucros Versabant animo. Tenuitque silentia Pallas, Succenses patri; sed Iuno protinus iram Expressit, talesque effudit pectore voces: Saturni immanis soboles, quae verba profaris? Mene iubes tanto longum sudasse labore Nequicquam, et fessos pressa cervice iugales Esse mihi frustra, dum tristia proelia regi Iliaco natisque paro, dum cogere coetus Incumbo, et graias rapto in certamina turmas? Perge tamen, sed non alii tua iussa volentes Addicent Superi. Tales dedit ore querelas. Quam contra alterna nebularum voce coactor Iupiter effatur, magnaque exaestuat ira: Quid tibi nam Priamus, Priami quid regia proles Obfuit aut in te potuit committere tantum Infelix, quae sic effraeno pectore tendis Diruere ingentis pulcherrima moenia Troiae? Nec prius absistes odiisve infracta quiesces, Moenia quam Teucrum portasque ingressa patentes, Et Priamum et natos Troiaeque potentis alumnos Dentibus exedas crudos. Sed quae tibi saeva Mente sedent, age, exsequere, ut certamina tandem Haud constent magno nobis, cogarque severus Succensere tibi. Verum haec sub mente reconde Dicta, soror, memori: quotiens ego numine tendam Expugnare meo praesignem moenibus urbem, Siqua tibi est animo, siquam mortalia complent Corpora cara tibi, tum nostram protinus iram Atteruisse cave. Sic nobis certa voluntas, Hoc tibi quando volens animo nolente remisi. Nam quascumque urbes rutilo sol lumine lustrat, Et quascumque tegit stellati culmen olympi, Ante omnes, colui magnae sacra moenia Troiae, Et Priamum et Priami populum praedivitis omnem; Plurima namque meis mactata est victima sacris, Et multo calet ara mero ac nidore piata, Qualia dant superis mortales praemia divis. Ad quem sic oculis fatur Iuno inclyta magnis: Tres equidem ante alias amplector, Iupiter, urbes, Argosque, et Sparten, et compita lata Mycenes: Oderis istarum quotiens, nil deprecor, illam Verte solo; neque enim conatus frangere tentem Ipsa tuos; nec si studeam te flectere, coniunx, Irascarve tibi, nostri perfecta voluntas Esse animi poterit, rerum tibi tanta potestas! Par tamen est longos certo quoque fine labores Exegisse mihi, quod sum dea, quod genus idem Et pater ambobus fuerit, meque ipse priorem Saturnus dias in luminis edidit oras. Quin etiam coniunx dicor tua, culmen olympi Qui regis et superos certis moderaris habenis. Verum haec alterna cedemus mente vicissim, Ipsa tibi, tu vero mihi; sic omnis in unum Conveniet mox turba deum. Nunc maxima Pallas, Imperiis instincta tuis, petat agmina Graium Dardaniasque acies, utque ipsi foedera rumpant Troiani tentet sacrataque iura resolvant. Haec postquam effata est, hominum pater atque deorum Talibus extemplo succendit Pallada dictis: I medios inter populos, et dissere, Palla, Crimina bellorum; rumpant sacra foedera Troes Exhortare prius, Danaosque in bella lacessant. Dixit. At illa leves caeli demissa per auras Advolat effuso transmittens aethera cursu. Qualem ingens natus Saturni, curva tenentis Consilia, aethereo stellam de culmine misit, Prodigium nautis populove in bella coacto, Spargentem rutilos celsis in nubibus ignes; Haud secus insiliens campo se bellica Pallas Intulit in medios. Subitus pavor occupat artus Spectantum; fusaque aliquis sic voce propinquum Continuo invadens. Aut nos accingere, dixit, Cogemur pugnae, ferroque lacessere martem; Aut pater omnipotens stabili nos foedere iunget Iupiter, et populi concordi pace fruentur, Namque hominum a tristi custodit pectora bello. Talia dicta dabant. Formam dea vertitur oris Laodoci in vultus praeclaro Antenore creti, Et lycium toto mox Pandaron agmine quaerit. Hunc ubi belligeras inter consistere turmas, Quas procul Aesepi deduxit fontibus heros, Repperit, his iuvenem compellat vocibus ultro: Obsequere, eia, precor, mihi, nate Lycaonis ingens, Torque levem cornu Menelai in membra sagittam; Pronum sterne solo: quem si cecidisse sub armis Contigerit, Teucros insigni laude fovebis, Quos bene apud memores tanti tibi gloria facti Nusquam aberit; Paris ipse quidem splendentia dives Ante alios tibi dona dabit, si turbine teli Incitus Atrides vitam exhalabit in auras Ascendetque rogum. Sed iam molire sagittam, Et lycium votis Phoebum precibusque vocato, Insignem cornu certum propellere telum; Offer sacra deo, caesurum pinguibus aris Primitias pecudum, repetes cum tecta Zeleae. Talibus amentis mentem Tritonia suasit. Continuoque feri compactum e cornibus arcum Deprompsit capri, quem caeci in faucibus antri Ipse olim observans, inopino vulnere dulces Perculerat latebras linquentem, antroque supinum Straverat intorto traiectum pectora ferro; Ille bis octonis surgentia cornua palmis Vertice fundebat, docto quae deinde labore Artificique manu desecta aptataque prudens Expoliit faber, et solido capita addidit auro. Hunc ubi iam extulerat, terrae subsedit, et acri Contendit nervo; comitum quem turba latentem Collatis operit clypeis, ne forte, priusquam Dirigat aligerum Menelai in corpora ferrum, Exciti insurgant Danai martemque lacessant. Sublevat hinc tegmen pharetrae, immanemque sagittam Seligit actutum, sed qua nec acutior ulla Nec minus incerta est nec quae magis audiat arcum, Tristiaque intento componit spicula nervo, Et pharetrata vocat lycii mox numina Phoebi: Inde ovium primos foetus solemnia sacra Caesurum pingues sese promittit ad aras, Cum repetet sacrae mox dulcia tecta Zeleae. Tum bubulum abduxit nervum, volucremque sagittam Atque arcum ferro pariter nervoque papillam Contigit, et latum cornu sinuavit in orbem. Sibila dehinc arcus nervique dedere sonantes; Per mediasque volans acies avidumque cadendi Turbine prosiluit rapido penetrabile telum. At non cura tui, Menelae, e pectore divum Exciderat: verum ante alios dea bellica magno Nata Iove assistens, telum detorsit amarum, Et dirum avertit fatum; velut anxia mater Exigit obscoenam nati de corpore muscam, Cum dulci fruitur somno. Mox excipit ictum Angustus rutilo praefulgens balteus auro, Qui iuncto duplicem nexu thoraca premebat; Tum varia intortum perrumpit cingula telum, Thoracisque moras mitramque ex aere rigentem Praeductum iaculis animae tutamen acutis Confodit, et summum describit vulnere corpus; Continuoque niger prorumpit vulnere sanguis. Puniceo veluti detersum Maeonis olim Aut Cariatis ebur violat cum femina fuco, Cornipedem quod fraenet equum, iacet illud in alto Compositum thalamo, multique in proelia ferre Optavere equites nequicquam, namque verendo Servatur regi, validum quod luce rubenti Ornet equum pariterque equiti sit gloria celso; Sic tibi purpureo, Menelae, nitentia crura Et femora et pulchri rubuerunt sanguine tali. Illicet ipse virum timuit regnator Atrides, Ut nigrum aspexit fundentia membra cruorem; Nec minus extimuit fatum Menelaus acerbum. At vero exsertum tenui de vulnere nervum Ut vidit, geminasque hamatae cuspidis alas, Pectore collegit vires animumque recepit. Hic Agamemno manum iuvenis capit, atque ita fatur, Et graviter socios inter gemit ipse gementes: Care, tuo exitio percussi foedera, frater, Te solum obiectans cunctis in proelia Teucris. Sic te vulneribus petiere, ac iura fidemque Calcavere Phryges! Sed enim iurata deorum Numina, et agnorum cruor, ac libamina sacri Fusa meri, dextraeque datae acceptaeque vicissim, Haudquaquam evadent fallacibus irrita Teucris. Nam licet Argivum nondum Saturnius ausis Annuerit, certo faciet rata numine tandem Vota animi; meritasque gravi pro crimine poenas Mox capita ipsa Phrygum miseris cum matribus atque Pignoribus solvent caris. Namque haec mihi certa Mente animoque sedent: aderit, nec fallimur, olim Certa dies, sacram quae diruat Ilion urbem Et Priamum et Priami populum regnumque superbi; Iupiter at celso residens in culmine olympi Ipse manu horrendam Phrygibus cinctamque tenebris Aegida concutiet flagranti fervidus ira Dardaniam ob fraudem. Certo haec cuncta ordine fient. At dolor urgebit saevus mea pectora, frater, Si moriere tuaeque implebis stamina vitae. Namque ego ad optatum remeabo inglorius Argos, Et Danai patrias repetent mox remige sedes, Argivamque Helenen Priamo Teucrisque relinquent Egregiam laudem; phrygiis tua putrida campis Mox opere infecto, Menelae, e pectore fundet: O utinam in cunctis Agamemno ita vindicet iram, Ut modo, belligeros qui frustra huc duxit Achivos, Iamque domum patriamque tenet maria alta remensus, Et vacuis cessit ratibus, fratremque reliquit! - Haec ubi quis referet, tellus mihi lata debiscat! Sic ait. Ast iuvenis contra imperterritus infit: Parce metu, Argivum quatiat ne pectora terror, Namque volans nullo telum discrimine adactum est, Sed picturatus rapidum compescuit ictum Balteus, ac multo fabrum sudata labore Mitra rigens, duplicique exactus tegmine thorax. Quem contra excipiens Agamemnon talibus orsus: O sint vera utinam, frater, quae pectore fundis! Verum abstergebit vulnus spargetque salubri Mox opifer succo nigros abigente dolores. Dixit; et extemplo divinum nomine signans Talthybium alloquitur praeconem, et talia fatur: Huc, age, rumpe moras, arcesse Machaona magnum Asclepi genitum medici de sanguine summi, Belligerum ut cernat iam iam Menelaon Achivum Ductorem, intorta fixit cui membra sagitta Dardania arquitenens lyciave e gente creatus; Gloria magna suis, Danais dolor omnibus ingens. Sic ait. Ast illi concussit pectora terror. Protinus ad danaas referunt vestigia turmas. Hinc ubi iam gressus tulerant qua flavus in armis Constiterat iuvenis, magno regnumque ducumque Concursu obseptus, et dis coelestibus aequus Conserta medius stabat claudente corona, Continuo ex habili retrahebat spicula balteo, Sollicitansque manu praeductae cuspidis alas Evellit geminas; tum picti vincula baltei, Thoracemque simul, textumque exsolvit ahenae Squamigerum mitrae multo sudore coactum: Hinc ubi iam eliciti perspexit vulnera teli, Mitia deterso sparsit medicamina tabo, Ipsius ante patri dederat quae munera Chiron. Belligerum interea dum sic Menelaon Achivi Circumstant, clypeis protectae corpora Teucrum Processere acies. Tum vero accingier armis Pro se quisque ardent Danai, pugnaeque parant se. Non hic torpenti resolutum membra veterno, Non trepidum cernas, non fervida bella paventem Magnanimuni Atriden, saevi sed munera martis Ardentem, atque alacri properantem in proelia passu. Linquit equos, linquit volucres lato aequore currus: Illicet hos crebras efflantes naribus auras Sedulus excepit custos fidusque minister Piraidae Eurymedon Ptolemaei clara propago; Hos illum servare iubet, si membra fatiget Improbus inde labor dum Graios instruit armis. Ipse pedes campos atque agmina nota pererrat Magnanimus ductor. Tum siquos cernit inertes, Praecipitare moras verbis instigat amicis: Argivi celerate, et saevo incumbite marti. Iupiter hac stabit genitor Danaisque favebit: Et qui iura prius, qui testes foederis icti Contempsere deos, horum post fata cadaver Vulturibus dabitur rapidis; nos dulcia Troum Pignora et uxores ratibus ducemus amatas, Pergama cum nostris manibus prostrata iacebunt. Quos vero invisi languere in munera martis Aspicit, irata castigat voce paventes: Argivi bello praestantes, nulla pudoris Dedecoris vos signa tenent? Quid statis inertes Hinnuleis similes? Volucri postquam impete apertam Planitiem secuere leves, mox languida fessi Genua trahunt, nullasque cient sub pectore vires. Haud secus attoniti statis, pugnamque timetis. Quonam erit usque mora haec? An dum troiana iuventus Ad danaas raptim puppes litusque feratur? Dumque oculi cernant vestri, num dextera magni Vos tegat alta Iovis fatumque expellat acerbum? Sic duce digna gerens acies lustrabat Atrides. Admisso petit inde gradu densa agmina Cretum, Membra armis regem iuxta Idomenea tegentum. Viribus ille apro similis, tum pectore prudens, Agmina prima parat bello; postrema coercet Meriones. Verum hos ingens ubi vidit Atrides, Idomenea alacri compellans voce profatur: Te certe ante omnes Danaos ego semper honore Afficio, sive in duri certamine Martis, Sive opere in reliquo, placidae seu munere mensae, Cum primi Argivum flagrantis pocula Bacchi Cratere immiscent: epotum namque Lyaeum Instaurant alii vicibus capita alta comantes Argolici, et vacuis pateris nova vina refundunt; At plena assistunt Baccho tibi pocula semper, Ceu mihi, quo valeas, animus cum suaserit, ora Colluere ac frenare sitim. Sed nunc age, qualem Iactabas quondam, talem te in proelia praesta. Quem contra Idomeneus Cretum dux protinus infit: Me comitem, Atride, cernes in bella paratum, Quod tibi iampridem nutu verbisque recepi. Verum hortare alios crinito vertice Achivos Ut cito pugnemus, quando irrita foedera Troes Fecere, ast ipsis letum saevique dolores Impendent, qui iura prius laesere fidemque. Sic ait. Inde animum laetus perrexit Atrides, Aiacesque petit glomerata per agmina tendens. Olli inducebant humeris fulgentibus arma; Densa simul peditum nubes in bella subibat. Qualem praerupto scopuli de culmine pastor Per mare tendentem zephyri spiramine nubem Prospicit; illa procul piceae caliginis instar Apparet ponto gradiens, ac turbine saevo Praecipitat; timet ille videns, pavidasque sub antrum Cogit oves, properatque gravem vitare procellam: Tales, iuxta illos, iuvenum quos Iupiter ingens Nutrierat tendunt glomeratae in bella phalanges, Nigrantes, densae clypeis et fortibus armis. Hos quoque perspiciens, animo gavisus Atrides Talibus alloquitur verbisque volantibus infit: Aiaces, Graium ductores aere micantum, Haud opus hortatu vobis iussisque meis est; Vos potius densas in bellum accendite turmas. Iupiter o utinam, Pallasque et pulcher Apollo, Omnibus idem animus foret alto in pectore Graiis! Ocius ut prono pulsaret culmine terram Urbs Priami, et nostris manibus prostrata iaceret. Dixit; deseruitque duces, reliquosque petivit. Nestora tum Pylium facundi convenit oris, Aptantem pugnae socios dictisque monentem; Quem circum ingentem Pelagonta et Alastora cernit, Aemonaque Chromiumque Creonta Biantaque regem. Ille in fronte equites currus rapidosque iugales, Extrema pedites acie densosque bonosque Ceu murum belli statuit; timidosque coegit Protinus in medium, ne saevas aequore possint Detractare vices duroque abscedere marti. Inde equiti edicit validos inhibere iugales, Nec reliquam turbare aciem; tum ne sibi quisquam Fidat, equum regere et telo decernere doctus, Nec procul a sociis procurrere longius ausit; Neve pedem timidi referant, aciemque refringant. At quicumque alacres versans in pulvere bigas Hostilem ruet ad currum, tum lancea dextra Olli versetur facili; namque hoc mage confert. Sic validas urbes, sic moenia celsa priores Vincebant bello; talem in certamine mentem, Talem animum quondam patres in pectore habebant. His in bella senex iam longo callidus usu Hortatur socios. Quem postquam laetus Atrides Aspexit, volucri compellat voce repente: O utinam veluti crudo tibi pectore fervet Nunc ingens animus, sic te sequerentur et ipsa Genua, senex, firmasque darent pia numina vires Martis in arma feri! Sed te domat aegra senectus. Atque utinam haec alium premeret, tibi laeta iuventus Afforet! Hunc dulci Nestor sic excipit ore: Atride, ipse etiam cuperem nunc viribus illis Esse tibi, quas ante meo rex marte peremptus Sensit Ereuthalion. Sed non simul omnia magni Coelicolae prabent homini: si laeta virebant Membra annis quondam, nunc me mea deficit aetas. Sic quoque nunc equites inter versabor; et illos Consilio, qui solus honos solet esse senectae, In martem subigam: iuvenili lancea dextra Versetur, calido fervent quis sanguine membra. Dixerat. Inde animum laetus perrexit Atrides; Atque in procinctu Petei de stirpe Menestheum Offendit stantem, quem circum bellica pubes Fulgebat iuvenum quos patria misit Athenae. Hunc prope consilio stabat praesignis Ulysses, Atque Cephallenum praestantes robore turmae Stipabant regem. Belli nondum ille tumultus Senserat; et nuper Teucri fortesque Pelasgi Adversum excierant saeva in certamina gressum: Illi autem campo vestigia fixa tenebant, Infestam donec Teucri et prima agmina Graium Incipiant conferre manum martemque lacessant. Quos ubi conspexit, dictis castigat amaris Rex hominum Atrides, ac verba volantia fundens: Nate, inquit, regis Petei quem Iupiter ipse Nutriit, et tu astu fallaci ornate dolisque, Quid trepidi statis? Quaeve haec cunctatio, donec Bella serant alii? Vos certo prima ciere Agmina, vos primo decuit confligere marte, Quos ego sum primo mensae dignatus honore, Cum danais epulae senibus mensaeque parantur. Hic tostae veribus carnes, hic dulcia semper Pocula prompta manent valido spumantia Baccho. Vos etiam ante decem spectabitis ire cohortum Praesidia in pugnas hostilibus obvia turmis? Hunc torve aspiciens ita callidus infit Ulysses: Quod verbum, Atride, vallum tibi dentibus aptum Tam temere effugit, qui nos certamina dixti Negligere? At cum iam Troum Danaumque catervae Incipient conferre manu fera munera martis, Telemachi patrem, modo sint tibi talia curae, Principibus cernes mixtum concurrere Teucris Intrepidum. Sed tu ventosa et inania iactas. Ad quem subridens sic ore effatus Atrides, Ut iuvenem saeva correptum novit ab ira, Et placidus dictis contraria dicta retexit: Insignis Laertiade percallide Ulysses, Non ego te nimium carpo, non iussibus hortor; Mollia solerti semper tibi pectore surgunt Consilia, et quicquid sapio mecum sapis ipse. Sed tamen haec alio placentur tempore, siquid Convitii dictum est, dique haec vana omnia reddant. Dixit, deseruitque duces, reliquosque petivit. Tydidaeque citus Diomedis in agmina tendit; Magnanimumque heroa videt, iuxtaque fugaces Cornipedes lentoque evinctos glutine currus: Cominus astabat Sthenelus capaneia proles. Hos vero aspiciens dictis instigat amaris Rex hominum Atrides, ac verba volantia fundit: Tydeos heu soboles volucrum domitoris equorum, Quid trepidas? Quae degenerem tam sera moratur Segnities? Non sic genitor trepidanter in hostem Tendebat Tydeus: primum illi invadere martem Dulce fuit, sociosque in pugnam anteire sequentes. Sic referunt qui pugnantem videre; sed ipsi Haud equidem occurri, nec cernere contigit umquam; Verum omnes superasse ferunt, dum bella gerebat. At quondam nostras hospes sine marte Mycenas, Delectus populi crebros in proelia cogens, Cum Polynice adiit superis coelestibus aequo. Olli etenim bellum thebana in tecta parabant, Et secum educi iuvenes in proelia lectos Auxilio orabant: votisque repente secundi Annuerant cives, atque agmina fida parabant; At pater infaustum demittens aethere signum Iupiter avertit. Tum nostra ex urbe profecti, Postquam iniere viam et gressu petiere citato Asopum viridem vincis et gramine molli, Nuntius a magnis iterum submissus Achivis Magnanimus Tydeus, densos Eteoclis in aula Accintos dapibus cadmeae stirpis alumnos Continuo offendit: nec, solus et advena, Tydeus Confertam extimuit turbam; cunctosque vocabat In certamen atrox, nulloque repente labore Victor erat: sic glauca oculos Tritonia favit! At cadmei equites, stimulis suadentibus irae, Dum redit, insidiis tacitoque invadere bello Accingunt sese: viridi tum robore fortes Quinquaginta legunt; facinusque in triste trahebant Aemonides Maeon superis coelestibus aequus, Natus et Autophoni bellis acer Lycophontes. Hos etiam indecori mactavit funere Tydeus; Damnavit leto cunctos, eque omnibus unum Viventem Aemoniden thebana in tecta remisit, Ostentis divum parens, aetolius heros. Talis erat Tydeus; cuius de sanguine natus Deterior bello est, sed fandi munere maior. Haec ubi dicta dedit, tenet ore silentia presso Tydides, regis veritus dicta aspera magni. Verum his extemplo capaneius excipit heros: Vera quidem nosti; quae nunc mentiris, Atride? Nos septem egregiam portis devicimus altam Theben; nec tantum meliora ad moenia vulgus Duximus, at Iovis auxilio ostentisque deorum Paruimus. Sontes effraena licentia patres Damnavit leto; quos tu componere nobis Parce, paremque illis nostro ne confer honorem. Ad quem sic torvo Diomedes lumine fatur: Comprime, amice, sonum, dictisque hoc tempore nostris Obsequere: in regem neque enim convicia fundo, Hortantem Danaos bellum miscere cruentum; Huius enim decus est, si Grai teucria vincent Agmina et extremis superabunt Ilion armis; Hunc manet et luctus, victis certamine Achivis. Quare, age, curemus validas in proelia vires. Dixit; et e curru saltum dedit ocius arvis; Aeneaque arma simul concussi in pectore regis Horrendum insonuere immani concita pulsu, Intrepidumque ingens cepisset protinus horror. Ac veluti undisono cum litore concita saevi Aequoris unda frequens zephyro luctante movetur, Consurgit pelago primum, dehinc margine summo Fracta immane fremit, tum promontoria circum Tollitur incurva, et spumam salis exspuit albam; Haud secus Argivum glomeratae in bella phalanges Agmine perpetuo tendebant. Ipse monebat Quisque suum doctor populum, compressaque vulgus Ora tenens ibat tacitum; nec pectore tantae Plebis inesse sonum dicas, rata iussa verentis Ductorum: et quae quisque humeris varia induit arma Spargebant rutilum Phoebi sub sidere lumen. At Teucri de more ovium quae divitis olim Stant caula domini innumerae, distentaque lacte Ubera mulgentur, densantque in gutture vocem, Auditique acuunt matres balatibus agni; Talis dardanio sonus exsurgebat in hoste: Non idem cunctis clamor, non omnibus una Vox erat, at mixtae diverso ex agmine linguae. Hos Mars armipotens, glauci dea luminis illos In bellum exstimulat Pallas, Terrorque, Pavorque, Quamque homicida vocat Mavors comitemque sororemque Haud umquam fesso gradiens Contentio motu; Parva quidem primo, mox se se attollit in auras, Ingrediturque solo, et celso caput aethere condit. Haec tum Dira sui cunctis incussit amorem Per medias invecta acies, augensque virorum Crudeles gemitus. Et iam pleno aequore in unum Convenere locum; conferctique agmine denso Praetexunt iunctos clypeos, hastasque, virumque Robora qui duro clausi thorace micabant; Texitur hinc atque hinc validis umbonibus agger. Hic ingens oritur populo coeunte tumultus; Hic una assurgit gemitus clamorque ruentum Vincentumque simul; manabat sanguine tellus. Utque ubi decursu rapido de montibus altis Miscent se socia torrentia flumina valle Et pluvios magnis conducunt fontibus imbres, At sonitum exaudit procul alto e vertice pastor; Sic mixti auditur populi clamorque pavorque. Continuo Antilochus stantem primo agmine saeva Morte Thalysiaden Echepolum sternit in aequor; Namque aes adversum cauda praesignis equina Illisit galeae, et perrupit vulnere frontem, Atque os interius traiecit ahenea cuspis: Olli oculis tenebrae exortae, moriensque cruentam Pulsat humum turri similis, campoque recumbit. Quem subito, arreptum pedibus, praestans Elephenor Chalcodontiades magnorum ductor Abantum Protrahit ex acie; atque ardescens ocius illum Denudare armis, inopino concidit ictu. Namque ubi magnanimus regem conspexit Agenor Tractantem exanimum corpus, qua exerta patebant Incurvi iuxta clypeum latera, hausit ahena Cuspide connitens, ac leto membra resolvit. Sic animum efflavit iuvenis. Iuxtaque ruentem Durum opus exoritur Troum Danaumque repente; Utque lupi, irrumpunt adverso marte vicissim, Virque virum impellit. Princeps telamonius Aiax Anthemione satum viridem Simoesion hasta Confodit: hunc Idae descendens vertice quondam Foeta parens phrygii genuit Simoentis ad undam, Atque ibi cum geminis servare parentibus hirtas Consuerat pecudes; nomen Simoesius inde Deductum; sed non caris genitoribus ille Qui se nutrierant mercedem solvit, et aevum Perbreve finivit transfossus cuspide longa Magnanimi Aiacis: qui primo ex agmine in arma Tendenti irrupit pectus, iuxtaque papillam Trans abiit dextram atque averso apparuit armo Lancea ahena viri; tunc ille extemplo cruentam Plausit humum moriens, iacuitque in pulvere campi. Populus humenti ceu quondam educta palude, Consurgens laevi trunco indetonsaque coelo Brachia sustollens, acie quam nixus ahena Subsecuit faber ut summum cingentia currum Inflectat ligna, ast illa in margine ripae Sicca iacet fluvii; talem Simoesion Aiax Straverat anthemiden. Quem contra intorsit acutam Priamides hastam, vario thorace refulgens, Antiphus; illa autem volitans deerravit ab illo, Et miserum adverso traiecit in inguine Leucum Fortem Ithaci comitem, dum caesum forte cadaver Protrahit ex acie; cadit ille effusus in ipsum, Exanimumque manu corpus moriente remittit. Hunc ubi conspexit, graviter succensus Ulysses In primas fert sese acies, atque aere corusco Armatus caesum assistit, tum missile dextra Contorquet, cautoque simul se lumine lustrat. Continuo vacuo cesserunt aequore Teucri; Nec iaculi frustrata acies, Priamoque creatum Democoonta nothum rapido transverberat ictu, Venit abydaeo qui quondam e litore Troiam, Quae volucres educit equos in gramine molli. Olli Ithacus, socii fato concussus acerbo, Aerata infensus cava tempora transilit hasta, Mox tenebrae clausere oculos, magnoque fragore Stravit humum moriens, sonitum super arma dedere. Tum primi cedunt Teucrorum, et splendidus Hector; At Danai tollunt clamorem, et corpora caesa Extorquent hosti, penitusque intra agmina raptant. Haec ubi pergameo de culmine vidit Apollo, Indoluit, Teucrosque alto clamore vocavit: Surgite, belligeri Troes, ne cedite Grais; Saxea non illis non ferrea corpora certe Adsunt quo valeant miserum scindentia corpus Tela pati: non hic crinitae natus Achilles Bellatur Thetidis; namque is navalia circum, Laedentem moerore animum nunc digerit iram. Haec ubi terribilis celsa deus urbe profatus, Continuo insignis supremi nata Tonantis Tritogenea alacres animos attollit Achivum, Conferctam ingrediens aciem qua cernit inertes. Hic amarynciden Diorea Parca ligavit; Namque miser dextro violenti pondera saxi Excepit talo, quod Thracum ductor in illum Torserat imbrasides Pirus quem miserat Aenos, Atque ambos penitus nervos perrupit et ossa Saxum immane viri: cadit ille extemplo supinus Pulvereum in campum, iactataque brachia caros Explicat ad socios, animamque expirat in auras. Accurrit propere Pirus, qui fuderat arvis Pugnantem, mediumque impulsa cuspide ventrem Traiicit annitens: ast illi lubrica putrem Straverunt terram miserando viscera lapsu, Aeternaeque oculos tenebrae clausere natantes. Mox ipsum aetoli, ferventem caede, Thoantis Lancea consequitur volitans, supraque papillam Figitur et sese media intra viscera condit: Inde Thoas iuveni assistens hastamque receptat Pectore sanguineam, vaginaque eripit ensem, Et ventrem irrumpens animam saevo eripit hosti. Haud tamen instratum campo dura exuit arma; Namque illum Thraces cristis capita alta corusci Circumstant socii, et manibus tela aspera versant; Et licet ingentem fortem atque in proelia clarum, Extrudunt: ille adverso mox pectore gressum Rettulit, et victum saevo se ex hoste recepit. Sic in pulveribus fusi iacuere vicissim Threicius ductor, quique acres egit Epeos; Plurimaque hinc atque hinc sternuntur corpora morti. Nemo quidem accedens, duri non munera martis Laudasset, mediis si forte in millibus iret Integer et nullo violatus vulnere belli, Apprensumque manu ductaret bellica Pallas Depellens volucres tela eiectata per auras. Illa namque die Troes Danaique frequentes Pulvereum prono sternebant pectore campum.