CroALa, 2024-05-22+02:00. Nodus POLIZIAN.ilia-02.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/POLIZIAN.ilia-02.xml.
ad Laurentium Medicem elegia Tu quoque praelustres Medicum subiture penates Compita qua latas explicuere vias, I, liber, ausoniae mondum vetus incola terrae; I, pete sublato tecta superba gradu. Illic invenies qui lydi signa leonis Qui sancta etruscas pace tuetur opes: Illum tu celso praesignem vertice nosces; Ne dubita, certas porriget ille notas. Et sive argutis sociantem carmina nervis Offendes, clario carmina digna deo; Sive fluentini turba stipante senatus Versantem patriae pondera magna suae; Siste, liber, moneo, procul inde, et comprime gressum, Comprime fraenatos ore tacente modos. Inde ubi te capitis nutu dextraque vocarit, Haec illi nostro nomine dicta refer: Maxime Laurenti, syllanae gloria gentis, Laurenti, medicae nobilitatis honos, Ille tuus vates qui me per turbida duxit Aequora, qui longum carpere iussit iter; Quo duce, romuleas nuper delatus in oras, Effugi argolicos per freta longa lares; Quique meum semper memori solet ore referre Te placida fratrem substinuisse manu; Ille tuas, inquam, vates me mittit in aedes Qui referam grandi tristia bella pede. Et rogat excipias blando mitissime vultu, Ut liceat pleno fundere vela sinu. Quod si maeonia non iunxit carmina plectro, Nec potuit tanta bella sonare tuba, Quid mirum? Saevi dudum fera munera Martis Aggreditur, tenui non adeunda pede. Ante cupidineas plectro leviore sagittas, Ante pharetrati luserat arma dei: Nunc opus est graviore lyra, dum nostra referre Bella cupit latiis emodulanda sonis. Si tamen ipse regas puppim, si carmina vatis Detineant aures qualiacumque tuas, Contrahet angusto validas in pectore vires, Et pede non humili dardana bella canet. Inde ubi Maeonium latiis invexerit oris, Excipiet fortes area maior equos, Attonitoque tuas cantabit pectine laudes; Materiam sacri carminis ipse dabis. Tum, Volaterra, suis iterum vexabere chartis, Nequicquam celsis edita culminibus: Pergama, Tantalidae bello superata bilustri, Aeternum Danais iam peperere decus; Sed tibi, vix unum cum Delia iunxerat orbem, Perfidiae ponas nunc Volaterra dedit. Interea, magni divinum carmen Homeri Dum referet, timidae dirige vela ratis; Annue victuris conanti intexere chartis Proelia maeonia concelebrata lyra. Sed iam longa mora est: dextro, liber, omine curre; Exciderintque tibi ne mea iussa cave. Namque ego, siquid habent vatum praesagia veri Quos avium cantus et vaga penna monet, Auguror excipiet blando Laurentius ore. O faveat nostro Cynthius augurio!
At postquam adeversas acies fulgentibus armis Ornavere duces, sonitu et clangore feruntur Dardanidae. Qualis nigro sonat aere quondam, Cum rapidos imbres gelidae cum frigora brumae Clangentes fugere grues, ad terga volantes Oceani, letumque viris caedemque ferentes Pygmaeis, quos mane novo in fera proelia poscunt. At Danai, ardentes socias defendere vires, Martis anhelabant furias, tacitique ruebant. Ac veluti cogente noto quum vertice montis Assurgit caligo, ovium non aequa magistris Nocte tamen furi melior, deprendere tantum Quisque potest oculis quantum transmittere saxo; Sic Danaum pedibus sinuosa volumina nigri Pulveris insurgunt subito, campumque secabant. Obvia sed postquam rapido vestigia gressu Contulerant, primus se se effundebat in hostem Pulcher Alexander; celeris qui tegmina pardi Induerat latis humeris, arcumque sonantem Fulmineumque ensem atque aeratae cuspidis hastas Concutiens geminas, proceres in bella ciebat Argolicos secum duro concurrere marte. Quem postquam minor, in duri certamina Martis Ante acies longe gradientem, agnovit Atrides, Ut validus magno gaudet leo corpore praestans, Quem stimulat ieiuna fames, si forte fugacem Conspexit capream aut surgentem in cornua cervum; Quod si illum rabidique canes viridisque iuventus Insequitur prosperans, captos vorat ore cruento; Sic ille aspiciens hostem, mox pectore toto Gaudia concepit, currumque repente relinquens Desiliit, meritas ardens exposcere poenas. Hunc ubi pugnantes inter bellare priores Novit Alexander, gelida formidine mentem Concussus, letum effugit sociosque petivit. Sic ubi quis cernit nemoroso in monte draconem. Avertit gressum, tremulos pavor occupat artus Attoniti, pallorque genis exsanguibus errat; Sic se se ad populum cursu trepidante recepit Continuo Paris, et magnum vitavit Atridem. Quem subito rapidis incessit vocibus Hector: Insignis forma, Paridis cognomine falso, Proditor, insano mulierum turpis amore, Lurida sensisses utinam tu fata priusquam Vidisses charam sobolem dulcesque hymenoeos! Hoc vellem; cunctosque magis, miserande, iuvaret. Quam sic ante oculos aliorum cedere pugna. Ergo nunc merito populus ridebit Achivum, Insignem ante putans bello; quod splendidus ornat Te decor, at nullo pugnandi robore fulges. An talis valido stipatus milite classem Solvisti ex Apia, quum dulci coniuge fortem Privasti regem, crudelia damna parenti Molitus patriaeque tuae, sed gaudia saevis Hostibus atque ipsi, infelix, tibi dedecus ingens? An forti conferre manum vitabis Atridae, Illum ausus quondam grata viduare puella? Non tibi succurrent citharae, Venerisque beatae Munera, non forma aut crines, cum perlitus atro Pulvere succumbes. Nimium sed dardana pubes Formidat; quae te lapidum non tegmine duro Iam dudum operuit meritoque affecit honore. Dixerat haec. Placidoque Paris sic excipit ore: Debita quod nobis. Hector, convicia fundis, Cor viget usque tibi, ferratae more securis Quae validum findit robur, doctaque sonantem Fabricat arte ratem, iuvenem quoque viribus auget Gestantem; sic indomito tu pectore fulges. Non tamen obiicias Veneris sacra munera nobis Purpureae: nulli magnorum spernere fas est Inclyta dona deum: neque enim caelestia quisquam Sponte capit, verum haec superis mittentibus adstant. Quod si tantus amor duro me opponere bello, Nunc alii sedeant Teucri fortesque Pelasgi; At mecum ferro certet Menelaus, et arma Expediat: mox qui bello superabit, opesque Accipiat pulchramque Helenen. Vos iungite foedus, Vos pacem firmate animis: tum Pergama Teucros Detineant; Graium populus velocibus aptum Argos equis repetat, terramque invisat achivam. Haec ubi dicta dedit, gaudens fortissimus Hector Extemplo se se Teucris pugnantibus infert: Et mediam rapiens hastam, fulgentia sistit Agmina. Sed Danai nervo exturbante sagittas Torquebant, durisque urgebant Hectora saxis; Verum ingens toto clamavit pectore Atrides: State, viri, nec tela manu diffundite, Grai, Ut quaecumque sedent animo iam proferat Hector. Dixerat. Absistunt, tacitique silentia servant Argolici. Bonus extemplo sic incipit Hector: Accipite, o Danai, fortesque in bella Pelasgi, Consilium Paridis qui solus proelia movit. Dardanias iubet ipse acies atque agmina Graium Detraehere arma humeris duroque absistere marte; Et secum ferro certet Menelaus, et arma Expediat: tum qui bello superabit, opesque Accipiat pulchramque Helenen. Mox aurea cunctos Pax habeat, socient dextras et foedera iungant. Talia Priamides; tenuere silentia cuncti. Quem sic arguto Menelaus suscipit ore: Me quoque nunc audite, viri; nam pectora torquet Nostra dolor, cupio populum iam marte cruento Amovisse omnem: vos, mille pericula passi Me propter Paridemque simul, finite labores; At nostrum pereat quem mors et tristia belli Fata manent, alii sedeant pugnamque relinquant. Nunc agnum Phoebo niveum, sed velleris atri Ferte agnam Terrae; ast alium nos inde feremus Caelicolum regi. Veniat qui foedera iungat Mox Priamus; neque enim infidis iam credere natis Est animus, neu quis pacemque et foedera rumpat. Usque leves pendent iuvenili in pectore sensus; Acta senes cernunt, et quae ventura trahantur. Sic ait. Ardentes Teucri fortesque Pelasgi Laetantur, durosque putant finisse labores. Iam celeres cohibentur equi, iam fortibus armis Expediunt humeros acies terraeque reclinant; Et prope contractor discreti limite sistunt. At geminos Hector sacram dimittit in urbem Praecones, referant qui puri velleris agnos, Et Priamum accersant. Graium quoque ductor Atrides Talthybium ad naves mittit, qui perferat agnum: Ille volat celeri transmittens aequora passu. Aurea dehinc Helenae se nuntia contulit Iris, Laodices vultum simulans; quae, maxima forma Natarum Priami, troiano Antenore natum Connubio fovit gaudens Helicaona regem. Illa quidem duplicem percurrens pectine telam, Clausa domo vacua, saevi longo ordine belli Egregium variabat opus, certamina pingens Quae nuper vacuo gesserunt aequore campi Se propter Graiumque acies et dardana pubes. Ad quam sic roseo Thaumantias ore locuta est: Eia age, nympha, veni; populi fulgentia cernes Agmina belligeri, quis dudum cernere ferro Mos fuerat, duri linquentes munera Martis Defigunt tellure hastas et scuta reclinant. Sed Paris et validus campo Menelaus aperto Concurrent; mox quem victoria certa sequetur, Continuo gaudebit ovans te coniuge felix. Sic fatur; dulcemque animo succendit amorem Coniugis antiqui, patriae simul atque parentum. Illa domum, niveo defendens corpus amictu, Deserit, et lacrimis oculos irrorat obortis; Quam geminae incessu famulae comitante sequuntur, Insignis vultu Clymene, pyttheis et Aethre. Protinus ad Scaeas venit moestissima portas. Hic iuxta Priamumque et Panthoon atque Thymoetem, Lampumque et Clytium, Martisque Hicetaona prolem, Ucalegon atque Antenor consultus uterque, Dardanii sedere senes; quis longa senectus Ardorem excussit belli, sed pectore dulces Fundebant voces. Patula sic arbore quandam Perrumpunt silvas cantu florente cicadae. Tales dardaniae sevabant culmina portae. At simul incessu tacitum subducere gressum In turrim videre Helenen, sic quisque profatur: Non pudet Argivum populos atque agmina Troum Ferre diu tantos hac pro muliere dolores: Illa quidem forma divarum vultibus aequa est; Sed, talis quamvis, redeat patriamque revisat, Ne nobis triste exitium natisque relinquat. Talia dicta dabant. Priamus tum voce puellam Affatus: Venias, animo gratissima, dixit, Nata, meo; veteremque, oculo properante, maritum Cognatosque simul dulcesque videbis amicos. Non mihi tu belli causa es, sed numina divum. Quin, age, pande viri nomen qui pectore lato Prominet Argivis: praestantes vertice summo Nempe alios cerno; sed cui sit corpore tanta Maiestas, numquam licuit deprendere visu: Regia forma viri cunctos excedit Achivos. Dixerat. Illa seni placido sic ingerit ore: Fas mihi, care socer, tua semper iussa vereri. Atque utinam miserae lux illa extrema fuisset, Cum thalamum fratres natam sociasque relinquens Huc adii comitata Parim! Sed numina postquam Sic voluere deum, gemitu mea pectora vexo. Nunc adeo quae scire cupis, rex maxime, promam: Insignem bello atriden Agamemnona cernis, Iustitiaque bonum gentes fraenare superbas; Qui mihi iam levir fuerat, dum fata sinebant. Haec ubi dicta, senex illum admiratur, et infit: O felix nimium Atride, nimiumque beate, Cum tot Graiorum populi tua iussa capessant! Vitiferas quondam Phrygiae delatus ad oras Illius innumeros vidi telluris alumnos, Mygdonis atque Otrei turmas, quo tempore castra Sangarii circum ripas fixere sonantis. Namque ego tunc bello auxilium praebere cruento Lectus, amazoniae simul advenere phalanges. Sed Danaum plures campo funduntur aperto. Inde senex, acie solertem ut vidit Ulyssem: Nunc etiam mihi, nata, refer quis proximus, inquit, Ille mycenaei minor est qui vertice regis, Sed validis praestans humeris et pectore lato. Gramineum laedunt fulgentia tegmina campum, Aeratas obit ipse acies Danaosque pererrat: Sic aries, nitido spectandus vellere, quondam Itque reditque vias, niveum cum lustrat ovile. Dixerat. Alternaque Helene sic voce secuta est: Hic vafer est magni natus Laertis Ulysses, Aspera quem duris Ithace nutrivit in arvis, Omnia consilia et fraudes perquirere doctus. Tum sic Antenor prudenti est ore locutus: Vera refers, mulier, nec te mendacia tangunt; Nam quando iliacas orator venit in arces Te repetens, fortisque simul Menelaus, utrumque Hospitio excepi; iuvenumque expendere summum Contigit ingenium atque arcanos pectoris astus. Hic cum se arrecti populo ingessere coacto, Praestabat latis humeris et vertice Atrides; Mox Ithacus maior visus, dum sedit uterque. Sed cum progressi in medium consulta referrent, Orabat paucis raptim pelopeius heros Dulcisonas fundens voces: non futilis ille. Non verbosus erat. Verum annis maior Ulysses Deiecto surgens figebat lumine terram; Immotumque tenens sceptrum, non ulla diserti Signa dabat; stultum certe iratumve putares: At simul ingentem fundebat pectore vocem Et nivis hibernae certantia verba procellis, Non alius magno se se conferret Ulyssi, Namque oris formam eloquio vincebat honestam. Dixerat. Inde senex Aiacem lumine cernens; Quisnam, inquit, iuvenis porrecto corpore surgens Ille est, qui toto despectat vertice Graios? Sic Priamus. Contraque Helene sic protinus addit: Hic murus Danaum populo est, fortissimus Aiax. Haud procul hinc, Cretum ducibus circumdatus, ingens Constitit Idomeneus; patriae quem litora terrae Linquentem saepe, hospitio tectisque recepit Insignis bello maioris frater Atridae. Cunctorum mihi nunc procerum datur ora tueri Argivum, et certo signarem nomine cunctos: Sed geminos nequeo deprendere lumine fratres, Quos mecum partu genitrix pulcherrima fudit, Cestibus egregium Pollucem et Castora fraenis; Aut petiere quidem rhoeteum puppibus aequor, Sed pudet aeratis se nunc inferre catervis, Cum metuant nostram lacerantia iurgia famam Dixerat. Ast illos genitali viscere tellus Ceperat in patriis durae Lacedaemonis oris. Et iam dardaniam praecones sacra per urbem Gestabant, ovium foetus et munera Bacchi Abdita villoso lascivae tegmine caprae. Fulgentem praeco Idaeus cratera tenebat, Aureaque ardenti radiantia pocula testa. Tum sic hortatur regem, atque ita protinus infit: Surge age, te Danaum proceres atque agmina Troum, Laomedontiade, accersunt qui foedera iungas. Nam Paris et validus campo Menelaus aperto Concurrent; mox qui bello superabit, opesque Accipiet pulchramque Helenen: nos foedera cuncti Iungemus pacemque animi: tum Pergama Teucros Servabunt, Graium populus velocibus aptum Argos equis repetet terramque inviset achivam. Ut fatus, timuit Priamus, sociisque vocatis Iungere equos mandat; cuncti sua iussa facessunt. Tum prior insurgens curru se subiicit alto Ipse, manuque simul faciles detorquet habenas: Intulit hinc rapidis Antenor membra quadrigis; Mox ambo Scaeae tendunt ad limina portae, Effusique leves adigunt in plana iugales. At simul admisso petierunt agmina cursu, Demittunt arvis gressum, mediisque seniles Immiscent artus populis. Tum magnus Atrides, Et dux nerithiae gentis consurgit Ulysses. Inde parat foedus praeconum sedula turba, Atque onerat miti crateras munere Bacchi, Et regum digitos infusa perluit unda. Tum bonus Atrides sublatum tegmine cultrum Diripit (hunc nitidi vaginae aptaverat ensis) Agnorumque comas niveo de vertice tondet, Quas ducibus certo dispensant ordine cunctis Praecones; fusamque Atrides pectore vocem, Et geminas cum voce manus, ad sidera tendit: Iupiter omnipotens, idaeo in vertice regnans, Et tu, Sol, qui cuncta vides quique omnia sentis, Fluminaque, et tellus, angustaque Tartara poenis, Qui regitis sontesque animas et inania regna, Este mihi testes, et firmum iungite foedus. Dardanio si fors Paridi victoria cedet, Tyndarida accipiat gaudens, opibusque fruatur; At nos fluctivagis relegemus coerula proris: Sin nostrum adierit fratris victoria martem, Reddat opes nobis atque Helenen troiana iuventus, Et Danaum populo meriti referantur honores Postera venturi quos noscat temporis aetas. At mihi si Priamus, Priami si regia proles, Cum Paris occiderit ferro, non omnia servent, Instaurabo acies et tristia proelia Teucris, Pergama dum nostro procumbant ardua bello. Sic fatus, cultro stomachum fulgente reclusit Agnorum, et tremulo quatientes viscera motu Deposuit terrae, nigro manante cruore. Tum pateras complent hausto cratere micantes, Et terram Baccho libant, superosque precantur. Atque aliquis coelum suffigens lumine fatur: Iupiter omnipotens ac cetera numina divum, Qui primus pacem hanc nobis et foedera rumpet, Sic illi et natis cerebrum fundatur ut ista Vina fluunt terrae, Veneris quoque gaudia iungant Externis carae uxores et iura resolvant. His superum genitor surdas obstruxerat aures. Tum Priamus tales effudit pectore voces: Accipite haec animis, Teucri fortesque Pelasgi; Ipse quidem verso repetam nunc Pergama cursu, Quod nequeam, pugnas nato miscente, paternos Conscelerare oculos et tristia bella tueri. Nam superi norunt omnes superumque creator, Sanguineo moribundus humum quis vertice tundet. Sic ait; et nitidos in currum sustulit agnos, Ascenditque simul, lentasque retorsit habenas: Intulit hinc nitidis Antenor membra quadrigis: Et tandem iliacas versi referuntur ad arces. Hic Hector Priami soboles et dius Ulysses Planitiem ingentem pugnae metantur in usum; Inde vagas quatiunt aerata casside sortes, Qui prior intorto succendat proelia cornu. At populi orabant tensis ad sidera palmis, Atque aliquis geminae sic fatus in agmine turbae est: Rex superum, idaeis praesignis gloria montis, Qui prior hoc genti bellum commovit utrique, Da, precor, alme Tonans, inimica occumbere dextra; Nos vero aeterno devinctos foedere serva. Sic ait. Inde oculos avertens maximus Hector Concusso Paridis suffudit tegmine sortem. Extemplo sedere alii; iuxtaque fugaces Quadriiuges aderant, versisque coloribus arma. Inde Paris nitido squalentia tegmina ferro Circumdat latis humeris; ocreisque nitentes Laevibus includit suras, ubi plurima curvo Argento irradians iuncturas fibula mordet; Inde lycaonium fratris spectandus in armis Thoraca induitur; collo suspendit acutum Mox ensem, argenti claro fulgore micantem; Tum laevam ingenti clypeo tegit; ardua fulvam Cassida caesariem cauda praesignis equina Integit extemplo; et dextrae gravis incubat hasta. Nec secus egregiis stabat Menelaus in armis. His actis, geminae surgunt in limite gentis, Quisque truces oculos hostili in corpore fixus. Protinus adstantum subitus pavor occupat artus. Illi demenso stant cominus aequore campi; Crispantesque graves hastas ingentibus iras Accendunt stimulis. Tum primus troius heros Fulmineam validis emittit viribus hastam; Illa volans clypei fulgenti umbone corusci Incidit, obtusaque ad terram cuspide fugit. Hic ferro Atrides praefixum robur acuto Iam dudum in Paridem librans, ita ad aethera fatur: Omnipotens genitor, da nostro occumbere ferro Dardanium Paridem, meritasque exsolvere poenas, Ut metuant omnes venturum semper in aevum Hospitium violare sacrum et confundere pacem. Sic fatus, magnum contorquet robur in hostem, Et clypeum ingentem valido transverberat ictu, Thoracisque moras varii tunicamque recludit Extemplo, ad mediam teritur qua sutilis alvum. Ille nigram abducto vitavit corpore mortem. Tum bonus Atrides nitidum consurgit in ensem Arduus; et summas galeae dum percutit oras, Dissiluit multo perfractus fragmine mucro. Ille gemens caeloque advertens lumina fatur: Rex divum omnipotens, crudeli pectore nullus Est tibi par superum: ferro punire cruento Sperabam demens hostem; nunc debilis ictum Destituit mucro, nec summum vulnere corpus Lancea perstrinxit nostro contorta lacerto. Sic fatus, nitido surgentem vertice conum Arripiens, hostem Danaum torquebat in agmen: At miseri fauces urgebat sutile vinclum Fulgentis galeae molli sub gutture fixum. Traxissetque illum vacuo de limite campi Inachius ductor, rapido ni concita cursu Fortia rupisset laxatis vincula nodis Alma Venus: galeam dextra protraxit inanem Tantalides, Graiumque illam provolvit in agmen; Sedula quam subito sociorum turba prehendit. Dumque redit nigrum cupiens haurire cruorem Robore ferrato, iuvenem Cytherea paventem Abstulit, ut facile est magnis posse omnia divis, Et multo nebulae circum dea fudit amictu. Mox illum thuris placidum exhalante vaporem Constituit thalamo; Scaeaeque ad limina portae Intendens, Helenen adiit, quam plurima circum Turba nurum steterat. Nitida tum veste trahebat, Ambrosiaque manu deducens horrida vultum Lanificae simulavit anus, quae plurima quondam Cara therapneae mollibat pensa maritae, Dum lacedaemonios habitaverat illa penates. Hanc Venus effingens, tremulo sic edidit ore: Ad Paridem converte gradum, Ledaea, vocantem, Appulit in thalamos qui iam testudine comptos; Non illum saevi nigro de pulvere belli Sed levibus credas nuper cessisse choreis, Aut illas petere et molli se accingere ludo. Sic ait, et stimulos acres sub pectore vertit. Quae postquam divae cervicem lumine pulchram Fulgentesque oculos et candida pectora novit, Obstupuit, dulcique graves dedit ore querelas: Quid me iterum, dixit, miseram dea fallere tentas? Anne aliquam rursus Phrygiae extorquebis in urbem Maeoniosve lares, siquis tibi forsan et illic Gratus adest hominum? Quae nunc fallacia nectis Verba, simul campi Menelaus in aequore vicit, Et trahere invisam graias me quaerit in urbes? Quin, age, iam pridem sequere, et fulgentia caeli Sidera flammigerumque polum, Cytherea, relinque, Atque illum observa, dum longo fessa labore Fies servati coniunx aut serva mariti. Ipsa quidem, turpe est etenim, sociare recuso Iam Paridi thalamum, neu verbis improba carpat Iliadum me turba nurum cumuletque dolores. Tum Venus iratam sic protulit aurea vocem: Irritare meam, infelix, iam desine mentem, Neu cogar longos odio subvertere amores; Namque ego, si peres, inimica in bella Pelasgos Dardaniosque adigam, et te lurida fata sequentur. Haec ubi dicta dedit, passu Ledaea timenti Prosequitur divam, nullo cernente, beatam, Aurea defendens nitido velamine membra. Atque ubi surgentes Paridis tetigere penates, Ad solitos famulae se se vertere labores; Illa viri thalamum petiit testudine tutum, Quam placidis ridens stratis Ericina locavit. Inde sedens, oculisque Parim defixa modestis: Venisti, argolici pugna devicte mariti, Atque utinam hostili cecidisses vulnere, dixit, Olim qui valido Menelaum vincere ferro Iactabas demens. Age, nunc, in proelia posce Magnanimum Atriden, iterumque lacessere pugna Incipe belligerum iuvenem; temeraria rursus, Admoneo, ne tu secum certamina iungas, Ni cupis exciso pertundere vertice campum. Sic ait. Alternoque Paris sic excipit ore: Desine iam gravibus convicia fundere dictis, O dulcis coniunx. Nunc me superavit Atrides Palladis auxilio; posthac crudelia nostro Vulnera marte feret: sunt et mea numina contra Multa mihi. Sed iam Veneris sociemus amico Gaudia laeta toro: numquam mea pectora tanto Vulnere fixit Amor, vel cum fluitantia remis Aequora dispellens, placida Lacedaemone raptam Te duxi, virgo, ad Cranaen; haec insula dulci Connubio primum geminos sociavit amantes; Ut mea nunc lentis uruntur pectora flammis. Sic fatus, prior in lectum se subiicit altum, Quem tenera assequitur coniunx: sic ambo nitenti Accubuere toro, molli languore soluti. At geminas ardens acies Menelaus obibat, More ferae absentem nequicquam in pulvere campi Vestigans Paridem: non illum troia pubes, Non socii graio potuere ostendere regi; Nec si conspiciant, Paridis reverentia Teucros Detineat, sed quisque duci ostendisset achivo. Namque erat ille suis pallentis imagine mortis Invisus pariter cunctis. Tum maior Atrides: Accipite haec, inquit, Troesque et dardana pubes, Et Troum socii. Campum Menelaus apertum Solus habet, sequiturque suum victoria martem: Ereptas nunc victor opes Helenenque reposcit; Reddite, et Argolicis meriti referantur honores, Postera venturi quos norit temporis aetas. Talibus Atrides. Danai simul ore fremebant.