CroALa, 2024-05-16+02:00. Nodus PITTIANI.libe-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/PITTIANI.libe-01.xml.
1. ad Iovem de nimia pluvia Quid tantum meruere viri? Ruit imbribus aether: Hydrochous cunctam denique fundit aquam. Deucalioneas coelorum maxime rector In terras iterum mittere quaeris aquas? In te (si nescis) dispendia tota parantur. Supplicibus recolet quis tua templa sacris? Unde futurus honor tibi merso flamine restat? Furta puellarum non erit unde petas. Dum loquor, en natat omne solum, tegit aequora pontus, Iam dominum coeli te super astra tene, Nil habes in terris, cessit liquor Ennosigaeo Te super astra tene cetera frater habet.
2. ad Iovem de nimia pluvia Respice Summe Pater vestalem quaeso bilustrem Quae tibi se vovit, respice summe Pater Quam vultu ingreditur hierodula claustra modesto, Quam verecunda venit, quamque pudica venit. Neve Lycaoniae venit instar adultera moechae, Vel quae Thyrsigero fertur amata Deo. Si illa vel illa tenet coelo tot in astra sereno Hanc quot pro salva virginitate manent?
3. de Crucifixo aureo Cur Pelusiaca Christus puer ortus in alga Aureus hic moritur? Mors preciosa fuit.
4. ad Agatham Agatha te toto nihil est furacius orbe, Te nihil est una spurcius urbe tua, Quicquid conspicies, furaris, devehis, aufers; Non ubi sis quicquam tutius esse potest. Es mendax, eadem fera, perfida, moecha, gulosa; Nomen conveniens non tibi pone tuum. Ponere si nolis saltem velis esse modesta Hoc nisi conveniens denique nomen habe.
5. ad Charidemum Diligis abstemiam cupide Charideme puellam, Nec minus ardenter vina phalerna cupis. Non magis adversos genios audivimus umquam Quod bibit illa fugis, quod fugit illa bibis. Vinifugam cupis ergo sequi Madussa puellam? Cur facis? Ut fias forsitan hydropetes? Fallor nam potius putei dum pocula bibat, Uni linquatur quod bibas omne merum.
6. xenium Grynaeo Grynaeo Mileum sis munus et esca volucri, Sed tibi quo fato dic meliore places.
7. apophoretum Grynaei Me volucris rodit vernans, tu carmina mulces, Sic moriens nascor; sic abeo, haud obeo.
8. Nicolai Mariae epitaphium Maria Nicolaus virtutum gloria, Martis Fama, decus Latii, tam quis aperta neget? Hei mihi! Decessit ter seno vulnere caesus. A quoque bis deno (proh scelus) hoste perit Desine mirari, num nescis lector ab hoste Undeviceno non potuisse mori?
9. eiusdem aliud Quem Mavors velit esse suum quoi tradat habenas Hesperia, et dicat Martia Roma ducem, Ah cecidit minime maturis raptus ab annis, Dum innumeras plagas invida turba dedit. Dum vixit, Caesar maior fortasse fuisset, Dum periit, quanto dic mihi maior erat?
10. ad Gallicum Gallice quom loqueris tendis digitosque retendis, Nec verbum profers quin digitis remiges; Sic loquitur magis ore manus et si dextra peribit, Gallice manchus eris, Gallice mutus eris.
11. ad Maximum Confectum lolio quod panem manderis, isto Factus pane refers ebrius esse puto; Si te forte aliquis verum dixisse, fatetur Maxime, te panem quaeso bibisse neget?
12. ad Cornelium Quod per feminas herotica verba sussurans Incedis cathedras et Gaditana sonans, Quodque puella dedit tibi dona catagrapha molli, Amphitryoniades diceris alter: ais? Ille colo gracili deduxit vellera torquens, Et dominae calatho quod nebat aptat opus. Ergo eris Alcides? Aliter sunt munera picta Herculis; Herculeum tu cape munus: eris.
13. ad Testonem Ateston dixi, quom vellem dicere adesdum, (Ut puto), Testonem te mea lingua videt.
14. a Grynaeo Catullo petitur mutuo Quom a me Lesbia disceretur illa, Dico Lesbia, quam Catullus unam Longe plus oculis suis amavit, Occurrit vitiosa menda nobis, Quam nescivimus explicare si non Mittatur mihi doctior libellus. Quare te precor ut tuum Catullum Nobis des, mutuo cito daturi. Quem si tu dederis, Catullus alter Profecto fueris, vocaberisque.
15. de Baptista Amaltheo Ut puer Hectoreus supera deiectus ab aura Concidit, Iudaeae dum ruerentur opes, Sic Baptista meus cecidit moribundus ab alta Turri, et suppositam verberat ictus humum. Nam iubilat gestitque novo dum principe, turrim Laetitia superans praecipitanter obit Mors est laeta quidem, possum modo dicere: sub te Austria, nunc dulce est vivere, dulce mori.
16. ad Roraium Summa fides fecit proprios liquisse penates, Dum fugis externo subdere colla iugo, Dum nescis domino cuiquam servire, sed illi Scis tamen imperium qui tenet atque regit. Ut teneas illum non omnia perdere curas, Atque domum mavis linquere quam dominum. Induperatorem licet et cupiasque velisque Credo tamen, quod te non minus ille velit.
17. ad eundem Tanta tibi est probitas, tanta est praestantia mentis, Virtutumque venit gloria tanta tibi, Te velit ut Mavors, Caesar deposcat, Apollo Quaeritet; ipsorum te tamen omnis habet: Pectore Apollineus miles, sed Martius armis, Roraique fide Caesarianus ades. Tu triplici semper facis omnia numine Mars agit, imperitat Caesar, Apollo docet.
18. ad Fabium Me rides proprio quod non assurgo parenti, Quom praeceptori surgere sim solitus. Dic mihi uter melior? Corpus pater induit, ille Ast animum: longe sanctior est animus. Tu praeceptori nec patri assurgis eunti, Non praeceptorem plus genitore colis.
19. de Theodoro Est albus Theodorus ait corvus, nego, perstat: Certabit centum depositis solidis. Vicisti, fateor, solidos sed pone quaternos Non vis, nunc corvus fit, Theodore, niger.
20. quid de Philermi versibus sentiat Abs te carmina legimus Philerme, Hinc et saepius inde basiatis Libris pertumidum sophos vocavi, Et fovi tenero sinu libellum. At tu protinus inquies: rogamus Ut dicas mihi de meis libellis Quid sentis, faciam libenter: istud Quicquid sentio dico de libellis: Flaccus perbene scribit atque docte, Scribit doctius immo Martialis.
21. ad eundem Quaenam carmina sint magis probata, Aut arguta magis, magisque docta, Flacce, seu tua seu illa Martialis, Si tu scire cupis, scies: quod ista Iam sunt quam illa probata, docta non plus, Non arguta minus, sed omnia aequa. Es tu tam similis, sed inter illos Ut sint tam similes nec inter ipsos.
22. de Faustino Rem Faustinus habet vidua cum coniuge fratris, Murmurat en populus dum putat esse nefas. Tum cruce, vel ferro, vel flamma, perdere mavult; Quid facis, o demens turba maligna, furis? Heres nonne fuit fratris? Dic, quaeso, puella Cur non fratris erit, si bona fratris habet?
23. ad Thranconum Quom mihi quae mea sunt aufers, Thrancone, Quid te si superis plurima dona dares? Non precibus gaudent, prosunt ieiunia nulla, Nec peccatori maxima vota valent. Ergo nisi reddes quae a nobis ante tulisti, Non bene semper agis, quom bene semper agas.
24. ad Antonium novum ministrum Servulus admittit gratans huc usque salutem Et tibi se vovit: nunquid et inde petis? Musa negat tenuis cunctas tibi dicere laudes Virtutesque tuas, nec rudis ausa loqui est. Da veniam fassae totumque adsisce tibi uni Debet enim (extolli si velis) esse minor.
25. ad eundem Ad nos phama venit, vero non dissona, nostrum Te cunctos fratres constituisse ducem. Gratulor, Antoni, quia tu hoc dignus honore, Sed tristor non est hic quia dignus honor.
26. ad Candidum Candide tu carpis Gallum quod fecerit in te Carmina, et hunc stricto turbidus ense petis; Hic te testatur per solem et sidera iurans Et tua quod nunquam scripsit in acta probans. Mentitur: quoties quaecumque crimina carpit Ille, potest dici carpere nempe tua.
27. sella gymnasiarchae Sessor, quisquis es, hinc procul facesse Arche Gymnasii vaco, recusas? Si deprehenderit ipsa te, sedebis.
28. de aquatili ave hamo capta Romulidum memorant monimenta fuisse retentos Visco ursum, tigrem, rhinoceronta, lupum. Quid mirum? Tacitis dum instat piscator in undis, (Vidimus) in hamo capta pependit avis, Piscator fit avem capiens anonymus, auceps Piscatorque simul; neuter, an alter erit?
29. ad Gallam Dum fugiunt tua iura proci sponsalia cuncti, Dum negat amplexum sumere quisque tuum, Quid tu vafra putas opibus corrumpere moechum, In thalamum trahis hunc insidiasque paras? Ecce citi exiliunt iuvenesque, in vincula volvunt, Inguine dum mixto molle fovetis opus. Foedera connubii cogunt utrumque pacisci Admoniti: sic es Galla lucrata virum. Qui modo moechus erat, nunc est tibi, Galla, maritus, Quem non forma et opes, hunc tibi techna dedit.
30. ad Testonem Carmina dum recitas per totos exprimis actus, Ad me ut lauderis protinus ipse venis; Vis meritas dicam tibi laudes: accipe laudes Tum quibus es dignus, quando tacebo feram.
31. patris Aloysii Urseti epitaphium Quoi totas cessura fuit modo lector habenas Religio, et voluit contio sancta ducem, Pro dolor occubuit, superas delatus ad auras Dum properat normae sceptra tenere suae. O scelus, o facinus! Subitae quae causa rapinae? Abstulit Ursetum contio quisve tibi? Hoc si fata iubent miseras depone querelas, Munera confecto plus gemebunda fores.
32. ad Barabam Quid tibi cum longis Barabas est stulte lacernis, Quom panis, vinum, non tibi sitve casa. Nec focus est usquam, superest nec parva supellex, Immundam luteus fons tibi praebet aquam. Quom redis ad stabulum, soleasque togamque reponis Atque supercilium, tum Gelasinus abit. Ditior est Codrus tectis, Hortensius autem Dicitur in triviis spurcior inque foro. Vis dicam verum: vestes acquirite panem, Non riget Barabas, esurit atque sitit.
33. ad exercitus ducem Tullius Arpinas dicit: populatur Iulus, Scipio metatur castra, Camillus agit. Iulius es, Caesar, tu Scipio, tuque Camillus; Unus es et plures, hoc tua gesta probant.
34. de Salvatoris natali En venit alma dies, lux, o signanda chelydro Qua salva est virgo virginitate parens. En venit alma dies, quae vidit prima Tonantem Qui solvet populus, quae quoque prima dedit. Ergo redi, sed qualis eras, quom prima fuisti, Quom dederas pacem, quom dederasque Iovem.
35. de divi Stephani festo Maxime rector, heri fuit a quo filius orbi Virgine per Verbum concipiente datus; Quas valet orbis agit referens pro munere grates Quique habuit genitus, nunc tibi dat Stephanum.
36. de Christo dono dato Pontifici Christus Apellea terris est redditus arte, Sanctius est uno, quo meliusve nihil. Quid mirum? Si illum Peregrinus pinxerit unum: Dignum eius digitis non reperit comitem. Ergo tibi solum misit, quia munus Iuli. Quod sit te dignum non reperit comitem.
37. ad Antonium Quaeso bonis benefac: sententia dia Catonis, Hoc monet Antoni, dicere saepe soles. Est, fateor verum: at si causam noscere quaeras Cur haec non faciam, sit, quia nemo bonus.
38. Mauroceni epitaphium Puniceus Tyrium cum Maurocenus amictum Sumeret, insontem sustulit atra dies. Purpura quid movit germanas fusa rotantes? Aut quid tam meruit noxius iste color? Aethereis manes, si fas est, reddite terris, Non tamen ut puerum pulla lacerna tegat, Nam dum letifero spirat moribundus in ostro, Poena fuit levior, mors fuit atra minus.
39. eiudem aliud Dum puer ornatus levi se murice iactat, Intulit infanti mors gemebunda manus: Qui licet exhalans tenuem secedat in auram, Attamen optabat sic potuisse mori.
40. eiudem aliud Quom foret ostrino iuvenis praecinctus amictu, Mors rapit ostrinum sanguinolenta virum. Dum vult purpureus fieri, fit protinus albus, Coccina dum petitur, sumitur alba toga.
41. de musico Dum cupit harmoniam modulato fingere cantu Mellisonam iuvenum dissona turba rudit. Tum Phonasus ait: mutescat nescius artis. Si ignarus taceat, stulte quis ergo canet?
42. de Colophone Osopino ad Savorgnanum Nobilis Osopiae quid enim struis incola rupis? Quid acuis forti Martia tela manu? Quid tormentali praecingis turbine collem? Vel quid letalis scorpio tensus adest? Non opus est ferro, cessent hastilia tectis, Aucupis at calamus prodeat arte tenax. Si quis enim pennis conscendet culmina saxi Daedaleis, viscum suscipe, tutus eris.
43. de eodem Collis Iulaeo qui se sustollit in agro, Tiliaventei qua fluit unda vadi, Vel qua planitiem campus diffundit apertam, Qui certum meruit sumere nomem opum, Avia saxa licet vel inaccepibilis error, Non tamen est domino fortior ille suo.
44. emittitur Valerius Maximus mutuo acceptus Mendosum pluteum fuge, sed tua Maxime quaeras Scrinia, herum grata fronte revise tuum. Si sine te dicet sibimet nocuisse manere, Tu sine eo dices plus nocuisse tibi.
45. ad Parthenopaeum Pinguia rura colens, solidis dum versor in agris Et dum linquo sophos grande poeta tibi, In tua musa venit numero comitata noveno Cum duce, cum genio Parthenopae tuo. Quid loquar? Aemathius subito fit noster agellus, Qui modo campus erat, desinit esse meus Pone igitur calamos, si sint dispendia tanti, Desine me Musis sollicitare tuis, Ne tecum properans circumdare tempora lauro, Acquiram famam, dispereamque fame.
46. xenium Huc tenuis venio, mittit tamen ampla voluntas: Me cape, nam capiunt maxima dona truces.
47. pisciculi Quom peteret rombos, et maxima corpora, mullos, Prae cunctis avidi venimus esca tibi.
48. Liviadae epitaphium Foeta parens cecidit maturo concita partu, Viscere quom rupto me tulit apta manus. Parvulus Aonidum gustavi pectore lymphas, Mox volui iuvenis Martia castra sequi, Appulus externis spoliis me vidit Onustum, Senserat indomitum me quoque Tuscus eques, Sanguine foedavi septemplicis ora Timavi, Norica me sensit, me Cadubrina phalanx, Euganeos fines servavi, et nobile litus Adriacis senibus pristina regna dedi. Gallis praeda fui, captores morte redemi Helvetios hostes ultima palma tulit Me nunc urna tenet, sed fama vivo perennis; Quis putat innatum me potuisse mori?
49. aliud Dum vixi, innumeros sub tristia Tartara victor Atque hominum leto milia multa dedi. Dum perii, immites devici caede Suevos, Nondum quom coepi vincere natus eram.
50. aliud Innumeras vici gentes, populosque superbos Perdomui, fregi barbaricumque iugum; Caesar eram tectis, et eram quoque Caesar in armis, Materno caeso pectore Caesar eram.
51. Parvulus Alcides geminos iam contudit hydros Ungue, puer sed tunc ille bimestris erat. Liviades infans properavit fata parentis, Ortus erat nondum, quom sua mater obit.
52. aliud Me mea non peperit mater, sum castra secutus Martis, Marte deo non minor ipse fui; Aemulus extiteram quid mirum Martis, alumnus Absque ego matre fui, si sine patre fui.
53. aliud Vicit me atra dies, nec victus nuncupor; aevum, Se, populos, animam, qui nisi victor agit.
54. aliud Iuppiter e coelo tam multos proruit imbres Sanguine Puniceos ut lavet imber agros, Liviades quoniam tantos modo vicerat hostes, Ut lavet infectam non minor imber humum.
55. Quid velit assiduo sibi tantus ab aethere nimbus Si nesciis, causam credule lector habe: Tot modo Liviades Venetorum fuderat hostes, Victor ovans coelo nunc quota gutta cadit.
56. aliud Sedibus aethereis quod tantus profluat imber Non scelus humanum, nec prava turba facit, Sed quod Liviades gentis frenator iniquae Concidit, hoc ipsum Iuppiter ipse gemit.
57. aliud Constitit innumera victor modo caede cruentus Liviades, Venetae maximus ultor aquae; Invida quom Lachesis nobis hic stamina truncat, Plura nisi ipsius pensa secemus, ait.
58. de Leonardo Zanotto Portusnaonis praetore Pulchra Naoneae quoi moenia tradidit undae Liviades, Thracii gloria prima dei, Quoi Lacedaemonius concessit iura Lycurgus, Quoi sapit antiquum florida lingua melos. Sic recipit cives grato moderamine et aequo, Sic humilem mulcet, sic scelus omne fugat, Ut sibi si Caco, pro te natisve tuendis Est opus, hoc ipso praeside, nullus erit.
59. de Leonardo Hemo patricio Veneto | Fori Iulii locumtenente Exhibuit vates caelestia iura bicornis, Hemus, quae servat, nunc nova iura dedit. Ille suas gentes fugiens servavit ab armis, Hic nunc in patria servat ab hoste suas. Hic nobis aliisque merum concedit, at unus Flumineos latices Israelita bibit. Glande miser populus ieiunia longa fugabat, Nunc homo, nunc pecudes, nunc saturantur equi. Mellifluas epulas sub rupibus incola luci In dumis populo tradidit ille suo. Hic nunc in clara sed civibus urbe propinat Ambrosiae succos, nectareasque dapes.
60. pulicis epitaphium per Papyrium Permensa Euboicas Pulex iam tempora vatis Hic iacet: heu Pulicis maxima cura sui. Nec fato cecidit stabili, bis stamina sensit Trunca sibi, variat firmaque fata nece. Nec vivebat enim, cum gentes, compita, templa Pallentem trepidis pertimuere genis. Hoc Mausolea claudatur mole sepulchrum, Ne rediens triplici morte perire ferat.
61. in morte eiusdem Quae Pylios aetate gravis superaverat annos, Longaevae Niobes quae queat esse soror Iam rugosa genis Pulex, et pallida vultu, Et moribunda nigro terruit ore viros. Mox alio cecidit fato: tu terra senili Sis humilis capiti, mollis, et apta precor. Pulicis Assyria nec claudas mole sepulcrum, Ut rediens triplici morte perire queat; Nam modo quae superis tot saecula vixit in auris, Multiplici leto procubuisse decet.
62. aliud Alitis annosae Pulex transgressa senectam Concidit, a caro Pulice rapta suo. Ah gemino occubuit fato: quum livida vultu Templa lacessebat, tum neque viva fuit. Porcia quem sumpsit nil Bruto profuit ignis. Quem iuvat Evadnae morte secuta virum? Verum erit hic morti Pulex obnoxius, illa Bis moriens pro se, et coniuge functa fuit.
63. de physico Hemitrithaeus habet dum me male physicus, inquit Me stitici durum solvere ventris onus; Protinus accedo, quaerens catapocia, pruna, Molliat et quicquid lubrica membra viri. Pharmacopola petit condita pyxide nummos Mille, suum tanti quis rogo stercus emat?
64. ad Parthenopaeum Quae tibi tradiderat de te modo carmina Petrus Tu mihi das, tanquam feceris illa mihi. Sunt tua confiteor quae sunt tibi tradita, sed ne Des mihi, quum non sim Parthenopaeus ego.
65. ad Hyacinthum Qualia fatidicae fuerant responsa Sibillae Quae dabat in foliis, seu tua, magna Themis, Scripsisti, Hyacinthe, mihi, sed nescio tantum Singula quid sibimet littera Graeca velit, Quam vix Oedippus quam vix intelligat ipse Phoebus, ad ignarum pagina missa venit, Quippe soloecismus tuus est aenigma Laconum, Perplexam ambagem qui superare potest. Scribit si melius Aiax et apertius illud Explicat Oebalium flos hyacinthus hia; Si te delectat brevitas obscura loquendi Quam nequeat quisquam noscere, scribe nihil.
66. de rustico pinu oppresso Rusticus incaute dum fert se, proxima pinus Concidit in miserum, concutiente Noto. Dic homicida mihi quis sit? Seu ventus, an arbor, An fuerit proprii sanguinis ipse reus?
67. ad divam Virginem Praetor Iulaeos Veneto moderamine cives Qui regit Assyrio stemmate clarus eques, Praeside quo prorsus mores exuta vetustos Gens Hunnnea placet, dum fugit omne nefas. Christipara auspiciis Virgo tibi templa paterni Hemus civili dat Leonardus ope. Dum te non patitur tenui residere sacello, Attalico genitrix sisteris alta Tholo. Hoc duce turicrema semper veneraris acerra, Et scelus ex nobis hoc duce nullus agit. Quare perpetuo si vis splendescere cultu, Hunc nobis serves, hunc tibi, Diva Parens.
68. ad urnam Hieronymi Amasaei Quem, dic, urna tenes? Amasaeum: mortuus ergo est? Non. Cur? Quod nomem vivit in orbe suum. Nonne perit, quemcumque tenes? Non. Quis perit ergo? Vivificat virtus quem nisi quisque perit. Deliras certe, sed dic: quod mortuus esset Credere si velles, mortuus ipse fores.
69. de eodem Si quis ad inferias huc praeceptoris alumnus Currat Amasaei, quem premit atra dies Afferat haud taedas, nec olentia sulphura, verum Inspergat tumuli versibus omne solum, Post obitum ut manes sic oblectentur in illis, Ut prius exangui mens ea si remanet.
70. de eodem Quum facundia grandis Amasaeo Esset, faucibus intulit cruentas Mors astuta manus, ut ore posset Exorare nec ampliora pensa.
71. eiusdem urna Quid uxor astruis sepulchra coniugi Labore Cario, quid antra vermibus Paras brevique pulveri cadaveris? Me me columna, me lapillus aureus Decoret, et venustet omne gentium Opus laborque, simque ego pulcherrima: Puer, puella, me senex veterrimus, Suisque versibus poeta concinat; In me nec est cinis, nes ossa putrida, Sed Amasaeus ipse et ipse Apollinis Corus, sophosque totum, et ipsa sacra lex.
72. ad cardinalem Grimanum Purpureo Grimane pater redimite galero, Quid retrahis tanta gaudia nostra mora? Urbs tua perpetuo caelestes ture fatigat, Proque tuo adventu plurima vota facit. Nec tamen inde venis, quando nil numina prosunt Ut venias tandem te tua turba rogat.
73. ad Franciscum Herbidum Tegmine purpureo praecinctus tempora praesul Stat Cenetae, tardans gaudia nostra mora. Turba rogat, pia vota facit pro praesulis almi Adventu, et lassant tura, precesque Iovem; Numina sunt tandem non aspernata precantes, Herbide, quom sancto pro Patre missus ades.
74. de lacrimis Aufilenae Oratum venit Aurilena quando Summo mane deos, repente in omnes Prorumpit lacrimas, et eiulatu Perturbat superis suam quietem. Si per compita, sive per theatra, Seu per strata perambulat viarum, Seu inter femineas sedet catervas, Seu agit, quicquid agat, statim ex ocellis Fundit flumina larga lacrimarum; Nec quicquam huic sine lacrimis placere Nec iuvare solet nec esse cordi? O dulces lacrimas huius Aurilenae, Quae risusque iocosque seu lepores Cunctarum superat puellularum! Haec quando in gremio sui mariti Strictis nexibus implicata prurit, In tantum properat misella fletum Prae dulcedine, fletu ut affluente, Infectat pariter suumque totum, Et totum gremium sui mariti. At tu si cupis, o marite, risum, Et laetam faciem tuae Aufilenae, Necesse est moriare ut ad cadaver Inter funera, flebilesque matres Tuae prae nimio dolore mortis Tota dissolvatur in cachinnos.
75. ad fundum Ocelle iugerum, atque floscule agrorum, Mi funde, funde copiosior Hybla, Solove mavis Apulo, per omnes te Deos praecor, per quicquid est tibi cordi. Meus labor si umquam extitit tibi gratus, Quem in te tuli quemque in dies feram sponte. Sic laeta semper sis tibi caeres flava. Sic dira numquam te ulla verberet grando, Sic te gravet nil aestas: illa lux nostra, Illa ipsa nostra lux serenior luce, Quom istuc feret sese, te ei offeras totum, Illi nuces tradas et integram messem, Poma omnia et si habes quid illecebrarum, Ineptiarum, lusum, iocorumve, Id explices totum puellulae nostrae: Quin huic recludito intimum sinum: verbis Meisque dicito quod amplius non sum Amare eam potis, neque umquam ero posthac. Quom improbe, ah nimisque perdite dudum Amando, amorem absumpserit meum totum, Omnesque amandi exhauserit mihi vires.
76. ad Abstemium Abstemi, comitum decus tuorum, Antistesque mihi omnium meorum Fratrum, municipum, sodaliumque, Quos plures habeo hinc et hinc trecentis: Ardentissimo amem nisi te amore Longe plus oculis meaque vita, Aut si amabilius potest quid esse (Meam unam excipio tamen puellam, Cum hac te nolo in amore comparari) Dignus sim invidia Vatiniana, Cunctorumque odio virum divumque, Quum tot omnibus unus ex amicis Numquam desinis omnibus diebus In foro, in triviis, in angiportis Me me, et versiculos meos measqus Nugas laudibus usque ad astra ferre; Illasque omnibus anteferre iambis Seu quos ediderit tener Catullus, Seu quicumque alius bonus poeta. Sed quisnam putet? Approbatione Istac denique care amice factum est: Qui numquam potui mihi placere, Ut nunc incipiam mihi placere.
77. Medea Ferrum aversa oculos soror in praecordia fratris Stringit, dum pietas hinc, amor inde premit. Tum deus ille potens: quid enim temeraria mecum Contendis, superum quem pater ipse timet? Dixit et e pharetra properat promere telum, Inque piam Phasis verterat arma deam. Arripit illa fugam, et gemino se subtrahit hosti Quem vel amor, vel amans non superasset, ait.
78. ad Melonem Parve Melo nostri qui mitia rura Baseti Perfluis, et vitreo gurgite serpis humi Te precor, in nostros noli saevire labores, Neu sata vesanis ablue vorticibus. Fons tibi sic vivus per nullos areat aestus Sic tibi perpetuo rore perennet iter. Et licet assidui distillent aethere nimbi Hydrochousque omnes undique fundat aquas. Tu tamen in tenui contentus fine teneri Labere ab assueto mitis, ut ante, vado. Quid nisi sorditiem pluvialis deferet imber: Defluis externa foedior auctus aqua. Et quamvis teneas nomen septemplicis amnis, Ne tumidus surgas in mea damna, rogo. Ille quidem fecundat agros et pinguia reddit Iugera, quae late barbara Memphis arat. Proxima diluviis deturbet noxius alter In mare lanigero cum grege saepta ferat. Audiat Eridanus diro clamore querelas, Villicus amisso quas dat in astra pecu. Tu iucunda mei modulamina pectinis insons Accipias, dominae dum cano furta meae, Accipe blanditias et dulcia murmura, quom me Illa suum lumen, vel sua vita, vocat. O quanto melius poteris decurrere rivo Limpidus, immundo quoi vacet unda fimo? Ut Batilla tuae muscoso in margine ripae Sistat, et irriguas intueatur aquas: Quoi somnum inspires facili per membra susurro, Quoi tristes curas pectoris amoveas. Iniciet mox candida brachia collo, Te praesente, mihi basia mille dabit. Si canet, ad cantus auritas attrahet ulmos, Pertrahet et volucres, et tibi sistet aquas; Ipsaque perspicuo quandoque allecta liquore, In tua descendet flumina nuda genu O te felicem! Dum crura tenerrima lambes, Dispeream ni tum lacteus esse velis. Vincere Pactolum poteris, tibi cedet et Hebri, Cedet et aurigeri dives arena Tagi. Quin tibi pallentes violas Batilla recidet Ungue, et odorato lilia mixta croco. Deque sinu flores niveos effundet, et in te Aemula Paestanis plena canistra rosis. Verum par magno si vis decurrere Gangi, Ipse ego carminibus te super astra feram. Vates numen habent; quid enim natura negavit Vatibus? Hi faciunt, quos voluere deos, Fecerunt divum vates tibi Roma Quirinum, Indigetemque tibi, clare Numice, Iovem Pastorem fecere sacri Titana poetae, Cornibus armarant tempus utrumque Iovi. Si celebri invideas Tibri, tu Tibridis undis Altius et nostro carmine maior eris. Parce satis igitur, Melo, neve egressus ab alveo In mea praecipiti culta feraris aqua. Sic eat intacto tibi cursu argentea Nais, Quo pecudes nullo tempore pastor agat.
79. de Liviano principe Livius Euganeus populi iam gesta togati Scripsit, et immensum concelebravit opus, At nunc Romulides amplos Livianus honores Auxit, et Euganeas accumulavit opes. Illi Roma dato quod sis memorata, sed isti Quod sis tuta, potens, urbs Patavina dato. Alter plura tulit, sed et alter plurima fecit; Iste sed est princeps, subditus ille fuit.
80. ad invictissimum principemque illustrissimum | Bartholomaeum Livianum Ursinum Venetarum copiarum | imperatorem maximum f. p. deditissimi carmen Maeoniam iam tende chelim, sat musa salaces Lusimus Aonidum lymphas; Permessidos antra Sat vulgata, sonat sat nostris impia Camoenis. Maiores longe nostris conatibus ausus Versibus aggredior, minimis nam viribus impar Surgit opus, faciles vero quoi suggerat auras Liviades, cuius memorantur gesta, futurum Cuius et imperium seu dulcia regna Sicanis. Dum Germana manus longa obsidione colonos Cingeret Osopios, Venetorum nobilis ala Praemissos excepit equos, peditumque catervas, Moenia praesidio quae Naucellina tenebant. Hic ubi praesensit Latiam properare phalangem, Quisque Naonaea miles processit ab arce Obvius armatis, committitur ardua primo Pugna motu campus qua se diffundit apertus. Hic acer concursus erat, moribunda videres Corpora per terras, miseros imitantia planctus, Nititur incassum tristi legione Liburnus, Spumantemque impingit equum, qui verberat euros Calcibus, ac frustra nudatum fulminat ensem. Aenea nam victrix ferratos dente flagellat Clava viros, infert alios, aliosque retundit Ictibus impulsus, et foedat sanguine multos. Hic Malatesteas vires Rizanius heros Sensit, et indomitae iuvenilia robora dextrae Sanguineas demum victores arma rotantes Praevertunt acies, et ad oppida caede sequuntur. Mox Ursina cohors properans subsedit ad urbis Limina, deturbans et propugnacula plumbo; Horrisonos mittunt tormenta ad sidera bombos, Aeriaeque cadunt turres, per tela per hostes Serpit ovans victor, murique cacumina tandem Occupat intrepidus; tum celsis moenibus hostes Praecipitanter agit, crescit saevissima caedes; Expedit ensis iter tota bacchatur in urbe, Consurgunt gemitus et inania verba dolentum. Vertitur ad praedam furor omnis, Pergama quondam Quom caderent, Danai ceu Troia gaza ferebant. Quis deus insequitur? Quae te fortuna fatigat Urbs indigna malis? Solvis pro crimine poenas Barbarico, nec te probitas antiqua revellit A scelere armorum; verum clementia nostri Principis hanc speciem nequaquam pertulit urbis: Nec perpessa suos tam tristi turbine cives Concutier, finem praedae sed classica iussu Illius indicunt; subito posuere furorem Ardentes animi, nec non scelus omne quievit. Nec mora promovit turmas et castra per oras, Qua fluit undosae pluviatilis unda Celinae; Tum vero ingentes fastus Germanicus hostis Ponit, ubi auditus celeri properare caterva Impiger Ursinus; quoniam cum sanguine magno Occurrit Cadubrina lues, et Norica caedes, Illyrici gemitus, suspiriaque alta Timavi. Nec tamen audentes turmas in proelia vertit Frenatosve opponit equos, totisque recusat Magnanimam sentire manum gladiumque furentem Liviadae, sed sola salus sibi visa fugacem Pertentare viam, tumulos, atque invia saxa, Osopiumque iugum, Latiasque relinquere terras. Ergo ubi pervenit trepidans, Felleia Nais Tiliaventaeo qua se conrundit in aestu, Ecce volat Livianus eques, turbaeque fugaci Cursibus insistit, nec paucos vulnere signat. Si quis se opposuit clipeo nostrisque resistit Ensibus, infelix quaerit miserabile letum; Qui vere insurgit cursu et fugientia vertit Terga, licet properans, non has tamen aufugit hastas. Difficilis viae ratio est; acclivia serpit Hic, montanam tenet cervinas ille latebras. Descendit cataphractus equo, scutumque relinquit Exuit armillas, et inania proicit arma. Sola salutiferam praestant angusta viarum Spolia per terras nec non proiecta medelam Denique vix recipit magno discrimine gentes Pontevia istoreas, praeda, telisque relictis, Sed tum victor ovans, partis sine fine trophaeis, Placat Iuleos cunctos, adimitque tumultus. Ex tunc magnanimus veteri regnator in urbe Litoris Euganei saevos compescit Iberos, Barbaricamque fugat rabiem, propellit et omne Idem Antenoreis externum finibus agmen. Ceu Hyrcana parens fetus enixa superbit Cauta fovet natos, et dignos concipit ignes Venator fugiens vacuis formidat in agris, Moliturque dolos, sic propulsatur ab illo Impetus hostilis, sio nullo exterrita vivit Turba metu, placidam sed pax fovet alma quietem. Non tamen ignavum traducant agmina tempus: Adriacus miles pingui nudatur olivo Semper et ingentis iaculatur pondera ferri. Corripit at segnes castigans ocia ductor, Atque Semiramiis praecingit moenibus urbem. Communitque cavo turritos gurgite muros. Celtiber interea nequaquam tempora tendit, Producitque moras per florida rura, nec audet Ausonium tentare ducem, Venetosque maniplos, Sed genio indulgens Semelis colit orgia nati, Sive sacrum Paphiae, tenerisque cubilia plumis. Heu te Hispane latet tibi quid solatia portent, Quantaque delitiae praestent dispendia; vivit, Vivit qui nobis cunctando restituet rem, Et fractos animos, et mollia conteret arma; Nec mora procedet nimium modo tempora dentur Non hos puniceo tingetis sanguine campos. Vos alio traducet edax necis hora, reservat Parthenopaeus ager vestra pro morte sepulcrum. Hic scelus expetitur, pro longa fraude luetis Hic meritas poenas; scelerum praestabitur omnis Ultio et imperiis vestris saturata cruore. Protinus haec tellus etiam saturabitur alto. Non ego falsa loquor, quoniam mihi Phoebus Apollo Scire futura dedit, vobisque ego carmine pando; Quae monstrata mihi docuit, quae Cinthius auctor Ad maiora vocant Livianum rata, poposcit. Nunc sibi rectorem pro fortibus Apula regnis Terra suis, dominum sibi Sicelis unda requirit. Veh tibi, si quis eris, qui opponas pectora fatis; Nec te mille teget lorica trilicibus apta Quin ructes animam multo cum sanguine tinctam. Traditur in magnos nam nulla potentia divos, Is dum praeses erit, tum rursus venerit aetas Aurea qua extendet sese Liviana potestas. Tunc Erycina salix fructus producet eburnos, Roscida mella comis sudabit silva Pachini, Robora nectareas rundent Lilybaeia guttas. Liviadae nutu puto Crinisius amnis Lactea praestabit sitienti pocula fundo. Ipsa Arethusa vagis non aspernabitur undis Fluminis amplexus, solito sed laetior, altis Cursibus Alphei sociata per aequora tendet. Protinus extinguet candentes Aetna favillas Torrida pascetur nec flamma Typhoidos artus. Numine Liviadae latrantia comprimet ora Scylla vorax, placidosque vomet conversa Charybdis A barathro fluctus et iniquum molliet aequor. Ipse Apeninnis iterum praerupta Pelori Cautibus adiunget, geminasque revinciet oras, Megaricosque sinus, et tristes auferet undas. Omne scelus fugiet, felicia saecla subibunt Ver erit aeternum tum nullus frigora pastor Rupibus Hiblaeis, et nullos sentiet aestus. Ipse Syracusio felicia tempora plectro Trinacriae recinam, viresque in carmina cunctas Undique profundam; tum longis inclite ductor Laudibus extollam; tum te super aethera condam.
81. in Veneta victoria Quoi totas nunc mollit aquas? Quoi leniter ambit Adria fluctivagam solito moderatior urbem? Iuppiter undipotens curru volitante profundum En secat et posito concedit lora tridente Laetus equis, properatque novos componere lusus, Portumnusque fremens immani corpore Pristim Fertur aquis, praestans praesagia certa futurae Laetitias; Triton currit quoi buccina pendet Tortilis a dorso, cuius clangore tremiscunt Aequora nympharumque domus, penitusque repostae Caeruleae sedes in vasti gurgitis imo. Litore Carpathio Proteus armenta profundi Ac delphinos agit, curvis qui insultibus omnes Nobilis Altini ludentes aequora scindunt. Incedunt pariter praegrandia corpora phocae, Intactique lupi, scombri nec praeda minores Sunt vitulis; regnat Veneto pax unica ponto. Sed tamen unde venit numero vallata sororum Cymothoe, glaucis nec non Panopaea quadrigis Dorida Nereides viridem per salsa sequuntur Aequora, grandaevumque patrem qui cetera ponti Numina prospiciens vitreis sic orsus in undis: Accipite haec animis, laetasque advertite mente Aequorei coetus tuque a maris optime rector Da gentem memorare tuam, populumque potentem. Haec urbs Adriaco in magno quam cernitis, ortam Fluctibus in mediis semper firmissima sedes Virginis Astreae, divinos pascit alumnos, Dardaniumque genus; plures creat alma Catones Scipiadas plures bello, totidemque Camillos. Hic ubi Mygdoniis consurgunt aurea saxis Pegmata, et Assyrios flammis imitata labores Dux virtute gravis nec non vergentibus annis, Lauredanus habet Veneti moderamina sceptri. Illuc cana patrum probitas concurrit in auro Conspiciturque togis Tyrio fulgentibus ostro Curia primatum tereti stellata chelydro Cantibus impletur, reboant clamore sonantum Aula Corinthiacis centenis aspera signis. Denique laetitiam geminatis plausibus omnis Contio profundit imo de pectore, namque Expectata dies est tandem reddita terris. Expectata diu cunctos deponere planctus Qua decet et longos visu extenuare dolores. Hac dum Belga furens pugnaret Marte sinistro Pro Latii imperio victriciaque arma Sicani Concuterent, cretus Liviano sanguine ductor Constitit intrepidus; tum protinus ense cruento Euganea cum gente ruens procumbit in hostes Hos ferit, hos iugulat: quam milia multa rotundo Fulmine demittit sub tristia Tartara Ditis, Gallorum quum iuvit opes sociamque phalangem. Barbaricum deiecit onus penitusque fugavit Triste iugum, Venetosque in pristina regna redux Extremum mortalis opus magnumque refecit Imperium gentis Venetae, Italiamque potentem Reddidit Italiae; quare deponite curas Pectore, et in gyrum latos producite saltus. Nec mora sit placidis propere quin tollat in undis Quilibet accentus, et me per operta sequatur Aequoris immensi. Dabitur sub sedibus imis Nympharum glomerare chorum magnosque ciere Laetitiae motus, cunctosque ex ore cachinnos Adriacam ob palmam sub aquis effundere vastis, Sit ne acies hominum ludis obnoxia tantis. Mergite vos pelago, licet urinare sub undis. Contiquit Nereus sic facto fine loquendi Quum pater et reliqui immersere profundo.
82. ad rev. patrem ministrum prov. S. Antonii | pro tenuitate oratorii D. Francisci in Sancto Daniele Rupis Aventinae tenuit mapalia quondam Romulus et tellus Martia pavit oves. Tegmine fagineo dicebant iura Quirites Tarpeiumque dedit tunc rudis hasta Iovem. Sustulit aethereos mox inclita Roma colossos Et mox aequavit pegmata celsa polo, Curia surrexit Pario constructa labore, Conspiceris fulva sede, superbe Deus. Italus Electrae quondam firmissima proles Dardanus Idaea gramina pressit humo. Regia tunc ramis fuerat redimita salicti Sustinuit luteas improba terra dapes. Ilios ingenti mox crevit ad aethera muro Et steterant firmo Pergama magna solo; Mox domus emicuit regali splendida luxu Coeperat et lautas citrea mensa dapes. Fictilis exhibuit sortes Tymbraeus Apollo Qui nunc Phidiaca fulget in aede manu, Nec sacri tripodes semper micuere metallo, Nec semper steterant aurea templa Iovi. Ipse pater quando nondum primordia rerum Fecerat, aethereis non stetit altus equis, Sed chaos immensum tenebris cingebat Olympum Tunc habuit segnes pondus inane deos. Nulla tonantiferi luxere palatia coeli, Nec tulerant homini tela trisulca necem. Nunc tonat angelico stipatus fulmine throno Innumeras gentes altus ab arce regit, Aula micat coeli stellis armata supernis, Limpidus arguto se rotat axe polus. Aether summa tenet, post aethera possidet aer, Tertia pars ponti, tum glomeratur humus. Principium rebus voluit Deus esse pusillum, Indomitas flammas parva favilla dedit. Quicquid habet vires subitas durabile non est Quae nimium properat corruet alta domus. Gymnipedum normae quare venerande minister Ne tenues humili culmine sperne casas Principium tenues facit illas esse, futurum Est tamen ut videas splendida tecta pater; Hic ubi triticea culmen sordescit avena Olim coenobi nobile surget opus. Hac quae cerulei Francisci livet imago Aurea Sidonio est conspicienda tholo, Quae nunc est humilis quam maxima creverit aedes Quum dederint vires tempora longa suas. Principium pollent mendosum saecla per annos, Quicquid erit foedum corriget ampla dies. Attamen hoc uno tempus peccabit iniquum, Quod rectorem istum saecula nulla dabunt.
83. ad eundem Dogmata Francisci qui dirigis optime patrum, Ingrederis votis consona tecta tuis. Ipse Pater tenues paleis habitaverat aedes, Tu quoque sectator vilia tecta subis; Sed probitate tua sic vilia tecta decoras, Vilia ne existant vilia tecta facis.
84. ad rosam dono ab amica habitam Dic, rosa, formosae gratum mihi munus amantis Dic age, sis cuius gloria tanta soli? Non biferi similem genuere rosaria Paesti, Nec talem Hesperidum pensilis hortus habet. Terra ferax potuit non hunc producere foetum, Nascitur haud fruges tam praeciosa luto, Sed dominae e gremio primum deduxerat ortum Hoc fructu vernat blanda papilla sinu. Lactea sic renitet niveo suffulta rubore, Ut facile constet quo sit adulta loco; Autumo sed potius quod eam peperere labella Quae miro reserant ordine dentis ebur Cynnama sic redolet, sic Indum fragat Amomum, Sic magis exhalat quam Saba quicquid olet. Sic spirat quod Arabs transmittit rure beato, Ut genitam dicas ore puella tuo. Nulla lacerna magis Tyrio splendescit aheno, Nec magis Idalio flore rubescit ager; Pulchra nec Eoi tantum nitet aura lapilli Pectora qui nostrae candida plectit herae. Gauderet Cynarae procumbere filius esset Si flos iste sui sanguinis alma Venus. Mortis Amyclidae gratissima poena fuisset Hac si Phoebe rosa concaluisset humus, Mallet in hanc verti quondam Telamonius heros Quam velit Aeacide tela habuisse ducis. Non potuit quicquam mihi plus contingere gratum Non data si nobis aurea massa foret. Victor eras si istud donasses Coeus Acanthi, Implessesque tuum sed sine fraude torum; Non vidua ingemeres vivo Medea marito, Aesonidae dono si fores usa meo. Hanc magis optasset quam Phrixi nobile vellus, Quam te cum regno graminibusque tuis. Non hanc nocturna resecavit falce puella Luce sub incerta cum tacet omnis ager, Sed lucente die niveo mea vita rescidit Morsu, quo crebro sanciat ora mihi. Dum fruor hac nullas foliati quaero tabernas Nec mihi condita in pixide gratus onyx, Ast alii studeant ditem sibi quaerere nardum Ut sibi servetur triste cadaver humi. Balsama post mortem tantummodo corpora servant, Haec hominis vitam servat odore rosa, Nam quando olfacio nostrae monimenta puellae Hoc mihi quis credat, me neque posse mori.
85. in mortem Cynthi poetae laureati Iam radiis saeptus medium transcenderat axem Phoebus in occiduas et properabat aquas, Mando fatigatus languentia corpora terrae Qua vetus herbosam fagus opacat humum. Protinus irrepsit somnus mihi molliter artus Et faciles oculos irrigat alta quies. Ecce novus vates praecintus tempora lauro Visus Iulaeo surgere laetus agro, Quisquis es, o nobis auratum porrige plectrum Cum fide Threicia quod tibi dextra gerit; Nec fas erit vestram mortali tollere palmam Ista nisi facilem barbitos addat opem. Huius tanta gravi visa est reverentia vultu Duceret aethereum quilibet esse virum, Eius forma solo graditur sed sidera tangit Vertice et in coelum proicit alta caput. Dextra tenet plectrum, citharam tenet altera, coelum Harmonia resonat quo feriente lyram, Lena pios humeros niveo praecingit amictu Quae nimium longos fundit in arva sinus. Leniter incedit praefert cui praevia virgo Cum nervo immensam nobiliore chelym. Hinc meat Euterpe musis comitata novenis, Cum sociis illinc pulchra Napaea venit, Cuilibet in dextra est recinenti multa papyrus Quam solita est vatis scribere docta manus. Haec legit heroo ductorum proelia metro, Haec elegium, lyricos sed sonat illa modos Qualis in Haemonia stipatur Delius arce, Castalium fidibus dum citat ipse chorum. Verum ubi pervenit qua panditur ardua Averni Porta Acherontaei, Tenariaeque fores. En via fit lenis placido patefacta recessu Ut solet haud tristem spondet acerba gradum; Ingreditur felix coetus per operta viarum Qua patet Elysiis orbita facta diis. Dulcisono impletur cantu domus infima Ditis Quae gemitus sensit nunc capit unda sonum. Tum ferrugineam transvectans navita Cymbam Flumine quod novies Tartara cingit aquis: Quale melos tantum nostras defertur in aures, Quis novus hoc audax advena tentat iter? Dixit et ad sonitum navis vestigia torsit. Margine caenoso dum sedet alba cohors; Nulla mora est remis, admovit nauta carinam Suspicit insolitum quae reverenter onus. Styx (mihi quis credat) fusca confusa palude Gurgite turbatas clarificavit aquas Dum transit sinuosa ratis, stetit infera Nais Firma vado, cursum detinuitque suum. Linter et impulsu conti non labitur ullo Sed proprio puppim carmine pondus agit. Nullo ubi remigio Stygias tranaverat undas, Portitor in ripae gramine sistit onus. Procedit generosa manus per inania Ditis Regna, semel cunctis post adeunda viris, Ianitor horrendus triguttura comprimit ora Unde soporiferum concipit aure sonum. O meus o coniux, fatur Proserpina regem Quis nostrum rapta coniuge limen adit, Hic sonus unde mihi? Magnum portenditur omen; Damna mihi timeo, damna parantur, ait. Ad sonitum morsus avidos compresserat ales Quem fugat assiduo viscere nulla fames Dum transit venerandus honos, dum praeterit agmen Dum nigra nectareis cantibus aula sonat Belides, impleta requiescunt fontibus urna, Nec cribrum tenues undique rorat aquas; Non avidus ramos fugientes esurit undas Quas sitit in medio Tantalus amne bibit. Dum stupet Ixion qui sontia membra fatigat Cantibus illisum non rotat axe caput, Sisyphiam molem tum primum vidimus alto Firmatam scopulo; dum lyra pulsa canit. Crinibus anguineis non concita saevit Erinys, Nec tristes animas dira flagellat anus. Denique iuguntur campis foribusque propinquant Qui solido Elysios ex adamante secant; Occurrit numerosa phalanx per amoena piorum Rura, comas viridis laurea cuique premit. His dum vita fuit, dum vescebantur in aura Aetherea, Phoebo dedita turba fuit; Inter eos quidam Graio velatus amictu Ex humeris pendet cui tuba longa suis, Maeonia excepit venientes voce; sedili Sistit odoratum quod rosa picta facit. Expectate diu vatum pater optime Cynthi Venisti, Aonidum te comitante choro; Dum nos silva tenet lucisque habitamus in istis, Quae fuit arguta est absona facta chelys. Hactenus hic nullus quom non Cirrhaea propinat Pocula, nec nobis sunt Heliconis aquae. Pierides absunt et abest quoque Cynthius: at nunc Pierides adsunt, Cynthius alter ades; Tu latices sacros tu mystica pocula trades, Te duce reddetur pristinus oris honor. Haec ubi dicta refert, teretem protendit olivam Atque novum viridi munere donat herum; Tum pariter luco subeunt miroque feruntur Concentu, visum maxima silva negat. Verum ubi per lucos nequicquam lumina tendo, Pectora deseruit semisopita quies.
86. de eodem Cynthius armentum quando pavisse Pheraeum Dicitur, e coelo pulsus et exul erat; Illius audivit chordas Amphrysia tantum Silva et in Emathio bos saturata solo. Cynthius Eoas sed noster perculit oras Et Tartesiaci quas ferit unda salis. Huius et audivit plectrum Pelusia Nais Et qui Sarmatici sanguine vivit equi. Iuppiter allectus tam dulci pectine iussit, Cynthius hic noster quod super astra volet.
87. de eodem Cynthius aethereas quum nondum liquerat auras Viserat aut meritis regna dicata suis, Non semel auritas deduxit montibus ornos, Mellifluo quantas carmine mulsit aves. Dum cecinit lapides medios venere per agros, Tiliaventaei constitit unda vadi. Quid gemis, o lector, tam tristis fata poetae, Illius innumeri quum monimenta legant; Tantum uno cecinit dum vixit Cynthius ore, Sed nunc innumero Cynthius ore canit.
88. de eodem Cynthius Hiberiam, Lyciam, Xantique fluenta Deseruit. Non tum, nunc sua Delos habet.
89. silvula in Utineae arcis constructione | per Iacobum Cornelium locumtenentem Surge per aethereos, moles Cornelia, tractus, Surge precor, casus numquam sensura futuros, Sed victura diu et Venetos mansura nepotes. Sidere Parrhasio donec glomerabitur Arctos Dum licet at propera, nostro sub praeside tantis Auspiciis augenda venis Sigeia quantis Creverit haud umquam Phoebae pectine Troia Regia, nam domino solvit periura planctu, Dum Spartana manus proruptis moenibus urbis Pergama vastarent flammasque per oppida ferrent. Nunc te Pannoniis non ductor Brennius armis Erigit, haud glebas confert externa iuventus, Sed dux Oenotrius sed te Cornelius heros Tollit Iulaeo nec non educit ab agro, Quem velit auctorem deiecto Roma Quirino Praeferat et Cadmo quem iam Semeleia tellus. Cresce igitur felix hostilibus invia telis, Pone metum nec enim saevum sentire tridentem Amplius acciderit rutilosque ardere per ignes; Saevit ira Deum; iam te iubet Ennosigaeus Stare per aeternos Mavors et Iuppiter annos Degeneres colles et inertia culmina Romae Iuppiter exosus Tarpaeam deseret aram, Sed Capitolinas istuc felicius arces Transferet et tamquam praestantior incola nusquam Esse queat, sese iactabit sede recenti, Damnabitque moras quando despexerit urbem Undique subiectam, vel euntes ordine cives. Ipse parens nullo telo stipatus inermi Glandifera dextra quassabit pondera quercus, Inde per Adriacas prospectum deferet undas Quaque patent omnes Venetorum regna per oras Numine ridenti placidoque tuebitur ore. Ergo Semiramios studiis imitata labores Plebs Hunnea, confer durosque ligones Mitte, fatigatis iamdudum cesset aratris Grande boum pondus, tellusque exhausta quiescat. Huc omnes intende manus Pariusque feratur Mygdoniusve lapis Scythicas sed proice cautes; Nec licet intersint saxosi fragmina montis Incultusve lapis, sed puro splendeat auro Tota domus patribus Venetis habitanda deisque. Ut quum Corneli praetoris parvulus infans Creverit in patriis patrius successor habenis, Atria cognoscat, magna et monimenta parentis Atque suo digna moderamine gaudeat aula. Sidere qua tardo deducit plaustra Bootes Limina tollantur centum sublata columnis, In foribus praetor caelatus cuspide docti Praxitelis iusta concedat iura bilance Patribus Hunnaeis, genus hic prospectet et omne Stemma suum, veterisque suae primordia gentis; Noscat avos videatque patrem per rura vagantem Norica, et Illyricos frenantem iure colonos, Tergestinam aciem Cadubrinosque triumphos Perlegat et fortis miretur gesta parentis Vulcani fabricata manu, dehinc ordine cernat Adriacos patres et fortia bella nepotum. Europam atque Asiam laturam colla capistris Praevideat Latiis, flavo cum flumine Nilum Spectet ut Ausoniis designet legibus ambas Sponte manus, Venetoque velit servire senatu. Tum qua nubiferis pennis extenditur Auster Insolitum tollatur opus, palatia crescant Arte novat surgat murus coelumque flagellet Vertice Callaico sit quo super ampla leonis, Forma Cleonaeo sed longe mitior ore. Huic iuba Phryxaei nequaquam velleris impar Hirsuta cervice fluat, totosque per armos Fluctuet auratos et se diffundat in ungues, Pandat in Hunnaeos geminas altissimus alas Et populis placidam subiectis praebeat Umbram. Sit minor haud illo cui nunc super aethere flagrans Syrius allatrat sitientesque excitat aestus, Pectore sic vigeat mater Berecynthia plaustris Ut velit ipsa suis, sed flexa cauda minaci Tendat in Aeoos et atroces terreat Indos.
90. in festo d. Nicolai elegia Vos procul immites, procul hinc, procul ite profani, Nulla adeat mecum sanguinolenta manus; Orgia nocturnis non vocibus ulla parantur, Nec strepit in nostris concita Baccha sacris. Mitia vota paro, puer at puer indole miti Huc accede; tibi ianua nostra patet, Vel quae perpetuas digna es servare favillas Tegmine Vestali casta puella veni, Haec est festa dies, fausto numeranda chelydro Fulgida Nicolaeos qua super astra volat. Haec est alma dies et lux optatior illa Qua tulit astrigenam nobilis Ida Iovem, Haec nobis celebranda venit, procedite bini Et duce me comites templa subite pii. Sed prius intactis conspergite tempora limphis Fertque Cecropiis cerea dona favis; Ipse vaporiferam retinebo thuris acerram Sacraque festiva mystica fronde tegam Et tholus Attalico nobis fulgebit amictu, Mygdonii divum marmoris ara geret. Templa Corinthiaco radiabunt fulta metallo Qualia non fuerant, alma Diana tibi. Tum vero pariter proni clamabimus omnes, Hos sonitus alto murmure lingua dabit. Inclite Nicoleos nivea redimite corolla Huc ades; iste tibi nunc adoletur honos. Sancte veni, sed qualis eras quom regia coeli Sustulit angelicis te pater alta bigis, Sancte veni properans, nos te tua turba precamur Numine sed solito non sine sancte veni.
91. ode dicolos tetrastrophos in festo d. Nicolai Dive qui mitra redimitus alba Navitis praestas celerem medelam Dum procellosa pelagus tumescens Fluctuat unda, Huc ades felix facie serena Laetus intersis, tibi dedicatur Festa lux, verum comitatus adsis Sidere fausto. Prodeas tandem venerande praesul, Nonne te votis populus lacessit, Omne delubrum redolente fumo Conspice cultum. En tholus panno Tyrio superbit, Fronde festiva cumulantur arae, Fulgidi lychni properant benignam Promere flammam. Vox tibi alterno modulata cantu Plaudit, argutis simul et canoris Tinniunt himnos geminata laetos Organa cannis. Nubilis coetus iuvenum frequentat Templa centenis decorata signis, Massa quas olim tua coniugavit Aurea nuptiis. En tibi coelebs properat caterva Continens binos pueros gerentes Dona Dictaei reparata succo Cerea thymi. Quaeso iam sumas facilis tuorum Dona, tum coeli decus universam Sospites gentem, populumque totum Alite laeva.
92. in transitu Hippolyti Cardinalis Ferrariensis Mente non tali generosa quondam Delos accepit spoliis superbum Cynthium, postquam pharetratus icto Angue refulsit. Iuppiter nec tam posito trisulco Fulmine et coeli solio relicto Gratus accessit, numerosa visens Moenia Cretes: Quam fuit carus nimium moratus Transitus nobis Mynii Galeri Praesulis, qui nunc Rhodopes remigrans Venit ab oris. Alloquar, quantum regio latina Tota maerebat viduata tanto Principe, aut quantum gemebunda Padi Flebat alumnum. Odit Arctoum celebris Timavus Invidens Istrum, Natisoque Dravum. Qui frui vultu potuere fausto Principis almi. Nonne Riphaei superant nivales Dum frequentantur Latio decore, Aemon argutum, nitidique summa Culmina Pindi? Iam veni quaeso specimen latinum, Iam veni pulsa cito tarditate, Sed veni qualis solitus, iucunda Fronte serenus. En sinum nostra placidum recludit Urbs tibi laeto geminata plausu; Sed fugam ne tu properes precamur Candide praesul.
93. ad reverendissimum cardinalem Grimanum Urbs tua nunc vitulum lactentis ab ubere matris En mittit, votis dona minora suis; Cinxeris at quando triplici diademate frontem Eximium taurum, mox tibi tura dabit.
94. ad Christum nascentem Parve puer, si pastor eras agnusve futurus, Non hic immerito nasceris inter oves.
95. de Christo crucifero Qui crucis imposuit gemebundo pondera Christo Iphigenia, tibi pingeret iste patrem.
96. Tergeminam victor si calcas Angele divam, En Ephesi merito stant tibi templa Deae.
97. Dum Michael tam pulchra videt sua pegmata saxo In foribus dixit: saxeus esse volo.
97a. Templa sibi ut vidit saxo tam pulchra Michael In foribus dixit: saxeus esse volo.
97b. Ut deus e saxo tam miram viderat aedem Prae foribus dixit: saxeus esse volo.
98. sotadeum carmen ad Pamphilum Est miser Idalio confidens numine numquam Pamphile, nunc sectans est miser Aonidas, Tu fuge Castalias germanas Pamphile mavis Vivere si felix, nec fuge luxuriam.
99. Luxuriam fuge, nec felix si vivere mavis Pamphile, germanas Castalias fuge tu, Aonidas miser est sectans nunc Pamphile numquam, Numine confidens Idalio miser est.