CroALa: documentum

Documentum PIATTI.carm-01.xml in db pdill0

---

1. ad illustrissimum principem et excellentissimum | Calabriae ducem, divum Alphonsum iuniorem de Aragonia, | Platini Plati Mediolanensis liber I Ferrariensis Ibis, o felix nimium libelle, Usque ad Alphonsi penetrale divi Ibis: admisso dabitur sereni Copia vultus. Iussa procumbens refer haec magistri, Dic: "Adoratum venio libellus, Non adulatum: diadema sacros Poscit honores." Quae senis pulchre Samii feruntur, Mole membrorum veteri solutas Mortis immunes animas reverti in Corpora rursus, In duce affirmes Calabro probari, Qui refert nomen pronepos avitum Regis et mores animosque, sacri Numinis instar. Vade ter felix, refer haec, libelle! O quater felix, modo di secundent Coepta: fortuna meliore nostris Utere fatis! Si molestus sis, tenebrae manent te Bis ter infamem, miserum quater bis Vendicent turpes sibi quem tabernae Iure vetusto. Si decus Phoebi, ducibusque longe Doctior claris, rata si poetis Oderit te spes, quis amet, libelle? Institor omnis. Ipse te divasque novem perosus Odero, infelix et ineptus auctor: I tamen, sacro ducis ore fretus Non ope nostra. 2. ad divum Alphonsum iuniorem de Aragonia, | Calabriae ducem illustrissimum Mos fuit Eois nunquam sine munere Persis Ora salutandi regis adire sui; Esse quoque hoc Latiae licuit mihi cernere gentis, Ut placitura suis dona parentur heris. Excelsi titulis, auro capiuntur avari, Quis nihil esse parum nec satis esse potest; Tota solet ratio quid amat quid abhorret haberi: Donandus princeps a sapiente manu. Nos tibi, sidereo iuveni regique futuro, Immortalis avi nomen et umbra tui, Nil, Alponse, magis quam carmina duximus aptum, More quod Ausonio barbarico ve darem. Tu decoras Helicona sacrum, tu Palladis artes, Quod decus est rarum, militiamque tenes. Cederet ingenio pariter Nero, Drusus et armis, Dando tibi large Caesar, amore Titus, Scipio per vitae decus omne domique forisque, Traianumque fide cedere posse puto. Tum nova, tum veterum monumenta diserta legenti Romani imperii cede, lucerna vigil, Cedat Achilleides animis et Honorius aevo, Venanti Hippolitus succubuisse potest. Castore stringis equum melius, fratremque palaestra Vincis, Olympiaca dexteritate celer. Quis rerum summam non optet moribus istis, Teque sub Augusto vivere teque mori? Felix Parthenope regem sortita futurum Invidiae, qualis Roma beata tulit; O me felicem ante alios, si regius ille Sit tuus a nobis carmine partus amor. 3. ad divum Alphonsum iuniorem de Aragonia, | Calabriae ducem illustrissimum Nostra revolventi mihi tempora nuper obortae Sunt lachrymae, gravis ad nares mihi nausea venit Nostri aevi, quod non possis, Alphonse, metallo, Dive, satum ex ullo sed inerti dicere limo: Sic obscoena vigent, sic coniuravimus omnes Tollere virtutum morientia semina passim, Nil altum caput ultra oculis animo ve tuentes. Ecce querebatur mihi se Tritonia Pallas Omnia dura pati, quod idem modo questus Apollo Luce carere sacras et mendicare sorores Addidit, obscura squallens ferrugine Mavors Ipse mihi dixit quid avaro cesserit orbi. His affectus, ubi lachrymae cessere parumper, Natali sine fine meo convicia dixi, Quod mihi contigerit tam foedo tempore nasci Mecum indignabar. Quis enim non horreat istam Desidiam? Tales volventem pectore curas Talibus hortatur mea me nitidissima Clio: "Desine sollicitis tantum indulgere querelis, Noster alumne, modum generoso pone dolori! Iam tibi praedico, totus renovabitur orbis, Italiam priscis componi moribus olim Aspicies, aderunt scelerum vestigia nusquam: Inclyta Parthenope dabit haec momenta Latinis Rebus, Aragoniae debebunt tempora genti, Quam sacer Alphonsus meritus aequavit Olympo, Filius accumulat, rex invictissimus armis Ferdinandus, amor superum. probitatis alumnus. At sua progenies toti dabit aurea mundo Saecula: de gemina Parnasi in vertice lauro Serta novo Alphonso divae conteximus omnes; In cunctis iam reddit avum, quam nomine tam re. Est germana duci Lianora simillima virgo Regia, naturae decus, Hercule digna marito, Principe digna tuo, quem praeferet illa priori Iussa volensque viro; nec erit mora longa: tenebit Littora Ferrariae Phaethonteasque per undas Herculis in thalamo foecunda locabitur uxor, Alcidae sobolem dabit aequam, nobile germen Florescet Latio nec avorum cedet honori: Forsan et imperio dabitur maiore potiri. Iam nova lux veniet. Pater hoc sancivit, ut omni Consulat Italiae: Latii gaudete coloni! Vestra salus veniet; cum venerit, ite frequentes Lauriferi, meritas superis exolvite grates. Nocte dieque tuus super hanc incenditur heros, Ardet amans coniunx et honesto carpitur igni. Ire. cor Herculeum, multa cum luce videbis, Alma, Sigismundum, qui mox connubia firmet, Et sponsam quanto procerum decet agmine ducat. Hunc, si tu sapies, comitabere; plectra lyramque Fer tecum, faciles dabimus tibi carmina nymphae; Usque adeo tua nos vetus indulgentia tangit Et iuvat accitas supremis rebus adesse: Scilicet haud unquam maiore vocabimur in re. Dic Calabrum, Platine, ducem, quo principe virtus Prisca suos omnes numeros habitura redibit, Dic Hymen sacrum, dic incrementa deorum, Dic decus omne novum, dic gaudia totius orbis." Dixit, ab his raptim fugiens Helicona revisit. At mihi Parthenopes adeundae plurimus ardor Crevit; ad Herculeas haud frustra fugimus aras: Ille mihi tutum profugo concessit asylum Admovitque suis me circum altaria sacris. Ergo erit ille mihi semper deus, illius adsum Auspicio, qualis comitatus Iasona vates Threicius, si parva licet componere magnis. Vos ego praesentes veneror, mea numina, divos, Aspicio simul et quales fore Musa locuta est. Sponsa deam sese vultu incessuque fatetur Et superum genus, Alcidae qualem decet esse Consortem. Quid vos, caelestia pignora, fratres Eloquar? Ante alios, dux illustrissime, salve, Sol oriens sparsure iubar mortalibus ingens, Qualencunque meum venia dignare libellum, Qua tibi procumbens nemo frustratus abivit, Quam praestare soles adeunti supplice vultu, Qua ve salutantes non dedignaris amicos: Sis placuisse memor fluvialis rustica lymphae Pocula supremo nactoque Artaxata regi. Quicquid in Herculea peregrinus et armiger aula Lusimus, unius quod opus collegimus anni, Dux Alphonse, magis tibi iure dicavimus ulli Quam Latii solio: tibi carmina nostra legenti Saepe tui occurrent Alcidae nomina fratris; Adde quod armorum decus es tutelaque Phoebi, Regia qui duplici lustrabis tempora lauro: Quod superest tibi se cum carmine dedicat auctor.