CroALa, 2024-05-11+02:00. Nodus PERISAUL.triu-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/PERISAUL.triu-03.xml.
Dum sumus interea mundana per aequora vecti, Fluctibus assiduis nunc huc, nunc trudimur illuc; Et modo nos Boreas, modo nos diverberat Auster; Nunc simul insultant rapidi facto agmine venti, Nunc tumidae insurgunt diversa a parte procellae, Impetit hinc costas turbo, nunc undique mugit. Sic nos assidue ventis iactamur et unda. Sic premimur semper curarum vortice et aestu, Nunc vani affectus, nunc nos et inania vota Excruciant miseros; semper torquemur anheli. Dum sic attoniti, dum vana vivimus in spe Aut lucri aut summa rerum ditione potiri, Dum decus et nomen dumque expiscamur honores, Dum sceptra et regnum cupimus, dum scandere ad alta Nitimur et celsa contendimus arce locari, Dum falso et frustra nobis blandimur inepti, Dum nos foelices penitus, dumque esse beatos Credimus, en pedibus, vita fugiente, citatis Vergimus in senium. Quantis venit obvia curis, Quantis plena malis, quantoque est pressa labore, Quam cupida atque avida est, semper ieiuna senectus! Arida, parca, tenax, semperque cupidine flagrat, Semper sollicita est ne desit, semper avara Semper plura cupit semperque famelica parcens Ringitur et querula est semperque afflicta dolensque. Viribus amissis, semper sitis aret habendi. Quum vitia erroresque hominum quandoque senescant, Maioris census iuvenescit sola Cupido. Quid plura? Est morbus per se cariosa senecta. Nam cutis epotat succos, minuitque cruorem; Corporis haec adimit vires animique vigorem Paulatim extenuat sensusque et robora mentis Enervat, fugiunt risus ac forma colorque. Quodque magis doleas, petulans praecepsque iuventus Nos vetulos spernit, deridet, conspuit, odit, Impellit, vel calce petit, digitove lacessit. Denique quod peius, paucis licet ire per omneis Mortalis vitae parteis, quia manca cadensque Et fragilis natura hominum est, haec insuper addas: Bella, fames, morbi, naufragia, fulmina, pestis, Mors subita, et varians fortuna, pericula, casus Humanae insidias tendunt ac rhetia vitae. Nunc infans moritur, nunc qui sub flore iuventae est. Nunc vir, nunc senior necis est laqueatus ab hamo. Si pede vel claudo tandem vel saepe fugaci Trudimur in fatum, nullo medicabile succo. Semper enim fugimus materno e carcere lapsi. Undique et, o miseri, cadimus, passuque latenti Currimus in mortem, quoniam properantibus alis Labile tempus abit, punctum, gradus, hora, minutum, Saecula, lustra, dies, mensis, trieteris et annus. Nunc spargit radios tenebris aurora repulsis, Nox fugat ecce diem, sed rursus, nocte fugata, Altera lux sequitur post se latura sequentem. Sic nostra assiduo variantur tempora motu Quodque hodie fuimus, cras desinet esse futurum; Nec quod post fuerit formam servabit eandem. Arboris ut species pingui tellure creata Sole calet primo, tepido hinc nutrita calore Intumet, atque oritur tenerum de semine germen, Quod quum duruerit, sensim radicibus altis, Offirmat sese et surgit de stipite truncus, Procreat hic de se ramos, hii denique frondes, Inde fluunt tumidae sub veris tempore gemmae, Folliculi in faciem, tunicae qui carcere rupto Purpureas ostentant opes et, flore soluto, Concretos mittit pregnanti e cortice fructus; Postremo aut Phoebi radiis aut frigore et annis Aret et in cineres ignis consumpta vapore est. Sic homo, sic primum genitali e fomite semen, Embrio dehinc factus materna excrescit in alvo, Paulatimque suas vires natura ministrans, Incipit exiles hominis signare figuras, Deinde animi sumpto caluerunt membra vigore, Post venit in lucem lactens sine robore foetus, Mox puer, et iuvenis, positoque ardore iuventae, Indicat esse virum natura et mitior aetas. Inde gradu tremulo properat delira senectus, Fatalem demum resecat Proserpina crinem, Sorte citans cunctos ad coiugis ire tribunal: Doctus et insipiens simul et cum divite pauper Illuc, heu, trahitur varia regione viarum. Quicquid ubique vides hoc grandi in fornice cretum, Sive homo, sive pecus, seu sit vegetabile lignum, Sive volans animal, seu mutum, sive pyrausta Desinit esse quod est, fit fabula, fit cinis et mox Fit nihil, in nihilum quoniam cuncta orta recidunt. O fragilis, semperque cadens, similisque ruenti Vita hominum mendax, punctum victura sub aevo, Spes o fallaces, o vita miserrima falsis Illita delitiis, aegra irrequieta, labori Obvia perpetuo, patiens, dura, aspera, praeceps, Indomita, effrenis, violens, elata, superba, Quid tantum studii aut operae, tantumque laboris Pro re tam fragili, tam nauci, tamque caduca, Conteris incassum, mendosis perdita nugis? Quid te sollicitas et inani pasceris aura? Illusa ac demens, fallaci capta nitore, Falleris et te ipsam nil profectura fatigas. O labor, o vanum studium, tormentaque vana, Spem vanam, o vanas arteis, vanosque timores! Ulterius ferre, heu, nequeo quin voce sonanti Oreque quam latum est, imitatus Stentora clamen: I, nunc imperium quaeras, et regna, triumphos. Effode, cultor agri, terram, terram effode rursus, Qua mox exanguis clauderis, terra futurus. Tergora diripias dorso miserumque cruorem Exhauri atque inopum praecordia foenore rodas; Quaere stipem, erusca, cogas, tua cura sit aurum, Collige opes summas, amplectere, congere, suge, Exorbe et cumules, infarti, conde, repone, Vende, eme, permuta, spolies, rape, decipe, frauda, Disce, lege et studeas, componas, scribe, saluta, Pelle, time, simula, comedas, bibe, consere, planta, Plange, fleas, lachryma, ride, cane, plaude, iocare, Vade, veni, fugias, deturba, siste, quiesce, Vive, vale, morere, invigiles, exurgito, dormi, Destrue et aedifices ac caetera multa; quid ultra? Quid tandem egisti? Quid habes quod dicere possis Id certo esse tuum, dubiaque a sorte tueri? Pompa, decus, fasces, solium, diadema, coronae, Gloria, regna et honor, victoria, bella, rapinae, Ira, amor, aut odium, suspiria, funera, planctus, Poena, labor, votum, discrimina, gaudia, risus; Omnia fabula sunt mentisque afflictio stultae. Denique quicquid agas, seu sis pauperrimus aut rex, Incola dum terrae ac humana negocia tractas, Id, duce stultitia, fieri peragique necesse est. Haec animi affectus nobis, haec laeta ministrat, Haec dedit et tristes curas iramque metumque; Datque voluptates et quicquid pectore claudit Omnis homo immo hominem totum, quacumque volet, fert. Haec dea tantum audax, tantum tumefacta, potensque Ut mundi domitrix omni de gente triumphos, Exuvias, titulos et signa reportet opima. O fatum, o male sanum, ac immedicabile vulgus, Ausculta, obsequere et medico medicamen habenti Quod veteres animi morbos de mente revellat. Tecum, quaeso, habita, quaeso, resipisce parumper. Ad te, quaeso, redi, tenebras iam discute tandem. Quin te delirum noscas, tua caeca recludas Lumina, te stultum tandem fatearis aperte. Exue stultitiam, sapias quandoque, miselle. Quin te captivam redimas, teque exime caecis Rhetibus implicitum, rectoque a calle vagantem. O mortalis homo celeres abiturus in horas, Dic ubi cor, quaeso, mentemque animumque locasti? Credulus heu nimium es, nimium confidis avarae Parcarum legi, credin succedere mundo Totius et scribi terrae dominator et haeres? Sed fortasse hodie vel cras morieris abactus De grege viventum. Quid tunc tibi talia? Quidnam Profuerint? Trudere foras defletus et algens, Luminibus clausis, manibus pedibusque revinctis, Ad proprios quo tu nequeas remeare penates. Nunc te non capiunt latissima tecta micanti Picta auro et gemmis, vel marmore structa superbo; Dic ubi tunc somnos capies? Ubi laeta parabis Prandia, vel caenas? Quo tunc spatiabere giro? Non pulvinari, soliove sedebis eburno, Non segmentatis plumis tua membra quiescent, Sed scrobe in angusta latitandum tempore longo, Dum tuba terribilis sommo te suscitet alto. Qui nunc non audes extra tua limina tutus Usquam efferre pedes, nisi te comitante catherva, Quis tibi tam fidus, qui te comitetur in urna? Servorum fuerit nullus qui vina propinet, Sternere qui lectos studeat dominoque relicto Obsequium praestare velit, sed corde rebelli Stat procul et tumulum numquam post funera cernit. Non te armata manus nec turba togata sequetur Non ex te genitus, nec, quam tu diligis, uxor; Nec soror aut frater, nec qui prius esse solebant Foedere amicitiae iuncti; verum, agmine facto, Praesto aderunt sotii vermes longaeque colubrae Quae laniare tuum certent exangue cadaver. Tunc ubi delitiae molles vultusque supini? Tunc ubi erunt cantus et carmina grata puellis Et chorus et cytharae vel plectra moventia saxa? Tunc ubi nequitiae, lusus, impura voluptas? Lingua ubi prompta, sales, dicteria amarca, iocique? Robur ubi pectusque audax? Ubi membra torosa? Arma ubi, pompa, decus, successus, gloria, fama? Nudus ut ingressus mundum es, sic nudus abibis. Purpureos non es tecum laturus amictus, Sed veste, heu, lacera forsanque teghre papyro. Et nihil ex opibus tantis, quas terra vel aequor Possidet, ipse feres, nactus sine corpore corpus, Aethera sive petas vacui seu regna profundi. Nam pia gens Superum, squamosaque numina ponti, Si quis et est solis, si quis vagus incola lunae Et phlegethontaeae sulcantes littora ripae, Thessauros horrent aurumque et signa monetae. Nec vehit ipse Charon stygias nisi nuda per undas Corpora, nec meriti repetuntur proemia nauli. Et quicumque habitant nigrantia tecta silentum, Communeis retinent sedeis, communia cuncta. Inferior nec inops, nec paupere celsior est rex. Cum duce purpureo versatur saltibus iisdem Fex hominum, nec stemma iuvat, generosaque proles; Turmatim at potius volitant discrimine nullo. Vos igitur precor et moneo quicumque natando Fessa sub hac tetra iactatis membra palude Mundanoque ratem, remos et vela tenetis Obruta naufragio, rabidas si temnere syrteis, Si fluctus cupitis vastos, si Doridos aestus, Si rabiem Syllae, si immitia saxa Capharei Effugere et rapido bacchantes turbine ventos, Et nudi a scopulis ad littora tuta natare, Per tumidum hoc pelagus piceatis auribus ite, Ne liget incautos fallax et blandula Siren, Quae illecebris operata suis et fraudibus usa Vos trahit ad dulces cantus, submergat ut inde. Neu maga carminibus Circe potuque potenti Extra hominem faciat bruti nos degere more. Ergo quid optandum suades, animoque sequendum? Quae bona sunt et quae nostris accommoda rebus, Haec tantum Superos petito, dehinc caetera mandes Coelesti arbitrio, nec te lymphata cupido Deviet ulterius, quam quod sperare sinit fas. Fallimus at nosmet docta haec insania quo vult Attrahit attonitos. Quid gens sopita iacemus? Quid tam dormimus? Cur malis undique apertis Stertimus ut segnes? Heu, caeci! Nonne videmus Ut terrena diu quaesita cupidine tanta Inflammare queant, nequeant saturare sequentem? Ponite degeneres animos pecuinaque membra Exuite et mores tandem removete ferinos Atque hominis servate gradum, servate decusque Discite et hunc hominem deceat quo vivere pacto, Audite et quanam possit ratione beari. Figenda est alibi anchora fundamentaque firma Sunt alio iacienda loco, quo nulla cadat sors, Quae nec tempus edax turbare, nec ulla queat vis. Erigenda alio mens est tollendaque sursum Lumina, si vitam, quae sit victura per aevum, Si rore aeterno grandique ex ubere caeli Nos saturos fieri sedesque optamus avitas, Nulla ubi paupertas, nullum cruciabile votum Verae ubi divitiae, regnum et locupletius omni. Surge, homo, surge ab humo, frons si tua recta superne est Osque datum sublime tibi, quo spectet in altum, Quis furor aut ratio tam te insanire coegit Totus ut in terram curveris pectore prono? Dirum et grande nefas quis non intelligat esse Erectum et divinum animal, gravitate relicta, Deflecti in terrae illecebras, inhonestaque vota? Iccirco nostris, ut res abiecta iacensque, Terra subest pedibus, quo sit calcanda premendo, Non optanda homini nec tanquam numen amanda. Obiectaeque oculis stellae formaeque nitentes Et rerum simulachra polo caelata superno, Fulgida nocturnis flammis, radiata diurnis, Ut tu homo tanto operi praefixus testis adesses, Et tam pulchra tua celebres spectacula lingua, Et mira et stupida hac tu pulchritudine captus Saepius in Superos mentem cum corde levares; At tu - proh, facinus! - telluri infixus et haerens Florentes hortos, vineta, atque arva tueris. Quid te flectis humi? Quidnam revoluta deorsum Polluis ora sacra haec, quae nata aspicere caelum? Quid pronas imitaris oves, prolapsus ad ima? Huc aciem, huc tendas quo sors naturaque nostrae Conditionis agit, quo nos vocat illa Deorum Coelestis pietas, vere quae in pignus amoris Acclivem erexit faciem ut sciremus ad alta Concilia atque choros Superum sedesque vocari. Audi, ingrate homo, largitori iniuria fiet Magna Deo, si aliam in partem sua munera sumas Ac dedit. En tribuit rectas rationis habenas, Qua certa incertis, pariterque aeterna caducis, Praeferres pulchra et foedis, ac sacra prophanis. Cur male, quaeso, tua auriga ratione miselle Uteris, et freno per humum raptare relicto? Quod tibi terra dedit corpus bene pascis et ornas, Ast animum, qui sit supera regione profectus Contemnis, fraudas, irrides, negligis, immo Hunc nihil omnino, dissuto corpore, credis. Nosce, homo, nosce, precor, quo sis de semine natus! Subtrahe te a terris oculosque ad sydera tollas! Sub pedibus ne quaere Deum, super aethera foelix Et firmus status est. Si te fortasse iacentes Straveris in terras, illuc scito esse cadendum Quo te deiicies et quo tua prona voluntas Labitur, ingrediens exempta et libera quo vult. Quumque vagans hospes curras peregrinus et exul Sub brevis hoc stadio vitae, nec detur in ipso Aut certi aut stabilis quicquam firmique videre, Cerne, precor, vigila, quo pacto, hoc carcere lapsus, In patriam remeare queas, qua traxeris ortum, Stultus in hoc fragili labor aedificare theatro, Unde sies paulo post extrudendus et illa Quaerere, quae haeredi mox sint linquenda petulco. Stultius at multo superis non condere tectis Tam solidas sedes ut posthac robore, nec vi Illinc extrudi nequeas, quoquamve repelli. Quisnam adeo imprudens, qui tuta viatica linquat In longum succinctus iter, nec praeparet escam Auxiliumque viae, veluti tu, devia turba, Quae cursu assiduo mundi deserta peragrans, Non cumulas tecum quod sis latura per auras? Audire ergo meos monitus: si consilium vis, Aeternas meditare domos et deinde paretur Regia quae sit ad has tecum portanda supellex. Hybleas imiteris apes, quae dulcis Hymeti Nectareo dotata thymo, dum rura pererrant, Floribus ex variis liquentia mella ferentes, Mussanti soboli quam grata alimenta propinant, Haud secus ipse celer, promptus, stimulatus, et instans Per sanctos operum saltus, per amaena vireta Collige opes solidas nil sevae tela timentes Fortunae aut casus, nil aequora mota nec ignes, Quas, veluti testes, caeli sub scrinia condas Ut tu digrediens, mortali compede fracto, Hospitium invenias supera regione paratum. Heus, hominum lymphata cohors, surge, effer in altum Depressum in terris animum sopitaque corda Evigilent tandem! Iam caligantia solvas Lumina, dehinc prona condas mea dicta sub aure: Est homo natus ad hoc coelestis villicus horti Ut foret et Domini coleret studiosius agros, Quo ferat auriferos fructus cum foenere grandi, Cultura assiduo semper renovata labore, Quam, si desidia tu segnis ductus inherti, Ocia pigra trahens, cessabis vertere aratro, Haec tua non pariet flores, nec germina tellus; Obruta sed tribulis felice et depressa nocenti Lappas et lolium et steriles producet avenas, Aut urenda feret scelerum mala gramina flamma. Hunc hortum fidei saepes et munit et ambit, Spes alit et vegetat, seritur pietate, rigatur Imbre superfuso scatebris manante supernis, Foecundant lachrymae trito de corde cadentes, Ne qua se intrudant fures prudentia cernit. Agricola assiduas divellit, runcat et occat Ne erumpat stirpsulla nocens, aut noxia radix, Ast, omni penitus vitiorum semine necto, Pullulet alma seges virtutum et, numine dextro, Foelices pariat fruges, foelicia farra, Quae caeli condenda penu, factura beatum Mox sint cultorem iam iam positura quietum Sedibus aethereis summi Iovis ante tribunal. Quo si forte voles eniti robore toto, Accipito paucis in caeli regna quibus sit Viribus intrandum, qualisve exercitus et quae Arma Deos superent, qualis quoque machina turres Evertat superas et ubi penetrabile caelum. Si tibi mens fuerit iucunda et libera et omni Anxietate carens, Superis si inimica repellas Saeva odia et si nil duri, nil ipse molesti Nil grave, nil metuas miserabile (namque remota Causarum causa, effectus removetur et ipse, Cernis ut oppositis obstantia saepe mederi, Anthidoto anthidotum, pariterque venena venenis); Si rebus modicis, si angusto, si lare presso Si contentus eo, quod sors et fata dedere, Si pauperrimis dapibus vilique paratu, Degis ad imperium naturae cuncta regendis, Turgida si ira cadat, ponet si fervida bilis, Si cura ardenti, rabie si cordis anhela, Si pulsa ingluvie, Veneris si ardore subacto Mentis et obsessae si longius hoste fugato, Si quod praecipuum est, si quod super omnia grande, Sensibus edomitis invictus, fortis et asper Esse tui possis dominus, si denique, pulsis Mille cupidinibus, quae tamquam saeva tyrannis Te tibi surripiunt ac surdo verbere pulsant, Undique securus vivas, ita liber ab omni Turbine quod nequeas casu vel sorte moveri; Tunc quasi iam factus foelix comparque Deorum, Linquere et ex vere incipies ac ponere totum Quod mortale fuit, quod labile quodve caducum, Longe et ab humana discretam ducere sortem Et caeli accessus poteris penetrare latentes. At nisi per duros aliquem Deus ipse labores In sua regna trahit, nec sydera inhertibus offert. Nam via difficilis, clivosa atque ardua quenquam Non prius admittit quam quum se pectore toto Abneget et si quid placitum est aut dulce relinquat, Vinclaque, claustra, focum, lapides, tormenta, cathenas, Esuriem, atque sitim, cruciatus, verbera, mortem, Sponte sua tulerit, mercatus sanguine caelum, Et nisi quis fuerit caelesti lumine ductus, Nemo potest proprio nisu penetrare nec arte Aetherios aditus, veluti sub nube latentem Nullis ante datur clarum prospicere solem Quam fuerint sparsi radiis et lumine solis. Nec Superi cuiquam mortali infundere lumen Consuevere suum; penitus nisi mente animoque Illius in Superos sit fixa et prona voluntas. Iam tu igitur caelo addictus, numeratus et inter Semideos proceres, sacroque iubente senatu, Scribere aeterni iam tum novus incola regno. Si prius hostis eras Superis caeloque rebellis Tunc te convertes, tunc conciliabere amicus; Hoc, quod terra fuit, coeleste evadet et illud, Quod mortale prius factum immortale, fluensque Iam solidum fieri videas et labile fixum, Iam lucem tenebras, iam libertate potiri Qui captivus erat, profugus, vagus, exul et errans In patriam remeat, pauper ditabitur et qui Intrarat nudus solemni veste tegetur. Quisquis et esuriens sibi vera parabitur esca Panis et huic vitae divinaque pocula, nectar. Infimus excellet, servus dominator erit rex. Mox et virtutes Superum quo possis ad astra Scandere praestabunt plumam insolitosque volatus. Tunc nisi quod sanctum est, meditans, quod grande, quod altum Paulatim tolleris humo vectusque per auras Calcare audaci tentabis sidera saltu. Huc ubi perventum fuerit, reboabit ad aures Concentus volucrum laeto modulamine captans; Caecropis heic veteres plorat Philomela dolores, Daulias ismarii patriam fugitura mariti Assiduo applaudit cantu venientibus ales: Coiugis extinctae viduatus funera turtur Hic gemit et queruli recitant sua dicta palumbes. Psitacus, humanas conatus reddere voces, Mille canit modulis et garrula pica vicissim. Mirandaeque aliae volucres, sua pectora et alas Puniceis pictae pennis varioque colore, Quas numquam vivens sub nostro videris orbe, Dulce sonant passim vernanti gutture carmen. Innumerasque illic cytharas sua plectra fatigant: Est ea, qua Musaeus solitus mulcere silentes, Et qua fama canit struxisse Amphiona Thebas, Seu qua Trax vates auritas reddere quercus Ac lapides potuit fluviosque avertere retro, Vel qua permulsus portavit Ariona delphin, Est illic et adhuc cythara, qui cantat Iopas. Est Linus, Hysmenias, Therpander, Xanthus et audax Marsia, Chrysothemis, Thamyras, lydiusque chorebus. Heic Myda, Nycomachus, Chironis musa, Thimotheus, Hyppasus Eubolides, Architas, atque Phylamnon. Est qui syringos dulci modulamine cannae Clausit Arestoridae certantia lumina somno. Sunt ibi Sirenum cantus, sunt sistra, lyraeque Organaque et litui, berecynthia tibia, naula, Cymbala cum crotalis, sambuca et barbita, cornu. Nec Fauni cessant iunctis dare sibila cannis. Naiades atque Drias mille associata Napaeis, Orchomeno Charites, musaeque, Helicone relicto, Assidue heic saliunt, cantant, giroque recurrunt. Mulcet et auditum sphaerarum percitus axis Concentu vario, qui, dum se cardine volvit, Excitat ad cantus quocumque sub ordine currant Agmina Caelitum. Tractus dulcedine tali Totus amor fies, flamma, ardor, gratia totus. Iam factus coeleste animal, terraque relicta Parte sub hac humili, subito tibi sponte patebunt Limina fulgentis radiantiaque hostia caeli. Temperies huic tanta loco est sidusque benignum Afflatu ut nequeat gelido Cynosura nocere, Nec rabidus calido perturbet Sirius astro Sed ferat aeternos flores et gramen odorum. Heic oritur quicquid Cilices legere vel Indi, Quod nemus Alcinoi genuit, quod dives Hymetus, Grata Gnidos quicquid, Cyprus, Paphos, alta Cythera, Sive in acidalio quicquid Venus aurea saltu, Aut Amor idaliis quicquid collegit in hortis. Qualia in Elysio rutilant violaria campo, Heic ubi picta pii saliunt per gramina Manes, Talia perpetui foecunda potentia veris Heic passim emittit, nullo, cogente labore. Hiis demum Pomona locis Orientis et Austri Fundit opes quascumque suis natura recondit Seminibus, seu quas tenero sub cortice nutrit. Innumerique hominum coetus heic florida serta Sive coronatam portant diademate frontem, Mollia cum dulci miscentes gaudia cantu. Heic salit omne latus, Superique et sydera rident, Omnia colludunt et flores depluit aer. Laudibus atque hymnis hinc tu vallatus ubique Purpureum per iter perque arva rubentia cocco, Per nardi spicas, per olentia prata sonanti Duceris plausu, donec penetrabis ad altos Augustosque lares Divum, sedesque beatas. Celsior inde loco incipies miranda tueri Ac immensa nimis magnique capacia mundi Non oculis lustranda tuis, nec quassa tumultu Fulminis aut tonitrus, sublimia tecta Tonantis. Heic aeterna dies, lux heic aeterna refulget, Sole dies nostro, lux luce micantior omni. Quo simul admissus fueris venerabile numen Et iubare et radiis et maiestate verendum Prospicies, tua quod splendore et lumine grandi Lumina prepediat, veluti sis fulgure flatus Usque adeo ut nequeas clare distinguere quid sit. Hic Deus altitonans, incircumscriptus et ingens, Causarum causa hic, hominum Dux, hic Pater, hic Rex, Motor et hic primus, Lux, Verum, prima Potestas, Vis ignota, vigens, claris abstrusa tenebris, Nec detenta loco, nec quam mortalibus ullis Cernere luminibus, nec quam comprehendere sit fas, Unus et invarius, numquam seiiunctus ab ipso, Una tamen virtus pariter tria numina claudit, Unus amor tribus est, mens una, essentia simplex, Tanquam sphaera capax, quicquid sibi supra vel infra Omnia complectens, immensos aetheris orbes Incolit et summa latitans dominatur in arce. Astra, globos, ignem, nubes, mare, flumina, terras Intrat et inferni per caeca latibula Ditis. Circuit omne quod est, nec giro clauditur ullo. Cuncta Deo plena et nihil est angustius ipso. Denique tale aliquid, quod vulgus nomine Sortem, Summum alii dixere Bonum, cui forma nec aetas Nec datur effigies, si qua est tamen huius imago, Sola sibi similis, nulli collata figurae, Quam pictor nullus, nulli pinxere poetae, Quam nulli videre oculi, nec lingua locuta est, Aure nec insonuit, sola sed mente videnda, Aut colenda pii per muta silentia cordis, Et cui tanta subest virtus, cui gratia tanta Ut si mortali cuiquam, semel esse videndam Et vera facie vultuque verenda decoro Praebuerit sese, vitae mortalis amorem Extinguet penitus, stupeat posuisse repente Noxia vota, novo vitae accedente tenore, Seque alium esse hominem, distantem prorsus ab illo Qui fuerat, mentemque aliam studioque priori Dissimilem, moresque alios et cuncta novasse. Nil ultra quaerat, cupiet, metuetve, cadetve In gemitum, aut lachrymas, discrimina, damna, dolores, Nec fortuna sibi, nec mors, nec fata nocebunt, Nullaque vis posthac cura subducere inani, Afflatam poterit caelesti lumine mentem. Ergo superna animo semper volvamus et ore, Pectore in assiduo semper versanda superna; Huc se deflectat studium, mens, cura, voluntas; Haec tantum aspicere, haec cupere, haec sapere, haec reminisci, Haec bona prae cunctis meditari, haec quaerere sola, Sola superna sequi, tractare et noscere oportet. His iubet ipse Deus sudare, instare, vacare, Qui licet a nobis semper videatur abesse, Semper adest tamen his, amat hos, fovet atque tuetur Qui sibi se insinuant et toto pectore adhaerent; Atque ita dispositi, declives, sicque parati Sumere ut hunc in se valeant cupiantque videre Hoc visu, his oculis, quibus est Deus ipse videndus. Cernere tunc demum poteris, quum solus et unus Nil mortale sonans, cura seiunctus ab omni, Sub cordis centro inclusus, mentisque recessu Tali animo fueris, cunctisque affectibus haustus, Quali tunc fueras, superis quom egressus ab oris Materna infusus caepisti habitare sub alvo. Quid, miseri, heu colimus terras, caenoque iacemus? Migrandum hinc alio propere graviterque dolendum Quod nos ex aliqua heic vivamus parte ligati, Ut tanto citius mortali compede lapsi, Caelicolum faciem laeti videamus apertam. Spiritus assidue pulsat praecordia motor. Surdus obaudieris monitus si forte salubres, Te sinet in praeceps ferri sine lege vagantem. Sin vero admittas, iam caeli numine plenus, Religione duce, hinc sursum super astra fereris Visurus proprias sedes patriamque priorem, Praemia ubi accipies merito geminata labori; Perpetuo foelix status heic aeternaque vita, Casta voluptatum series et gaudia Divum, Ociaque et risus, praesentia, gloria, vultus, Gratia, maiestas, lumen requiesque perennis. Verae ibi divitiae, vera heic sapientia quam non Terrenus novit sapiens sub fece sepultus. Sic, ducente deo, summum veniemus ad illum Quem natura gradum potuit dare ab ubere pleno, Si sanctos animi affectus vivumque rigorem Cordis materia penitus dirimamus inherti Longius ut quanto moti distemus ab ipsa, Tanto proximius Superis vivamus in aevum.