CroALa, 2025-04-20+02:00. Nodus PATRIZI.epig-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/PATRIZI.epig-01.xml.
1. de libellis suis Has inter tenues meas Camoenas Obrepant Epigrammatum libelli. Avertis faciem, severa Musa, Non possunt tetrici placere semper Mores. Obstrepit inquieta turba, Quaerit nequitias iocosque blandos Et quaerit Veneres Cupidinesque. At vos, Stoicidae serveriores, Et qui Romulidum refertis arma, Omnes nunc procul hinc, abite - Clamant Me nunc Bassarides Mimallonesque Vobis non licet interesse nugis. Bifrontis redeunt dei Kalendae, Pallas Cecropiis referta libris Amissos reparet dies benigna.
2. de libro suo de Institutione Reipublicae Aequantem paribus Musarum nomina libris Rem populi scripsi, mentis et artis opus. Illuc congessi quicquid vigilare per annos Sex potui et Grais mixta Latina dedi. Nunc taceo, postquam non est qui munera donet Et mihi pro triplici gratia nulla redit. Perdimus impensam, cantabat psittacus olim. Hanc ego ne perdam conticuisse iuvat.
3. ad se ipsum pro dimissione librorum suorum | de Institutione Rei Publicae Iam modo contritos, Patrici, dimitte libellos, Qui nequeunt ultra verba severa pati. Nunc illos pumex, nunc saeva novacula radit Aut acies cultri laedit acuta nimis. Nunc liquata magis maculat per levia currens Sepia, nunc turpes inseris ipse notas. Sit satis, heu, miseris finem praescribe lituris Nec poteris cunctis, crede, placere viris. Sat tibi si docti laudant, si quisque sororum Thespiadum cultor haec probat atque legit. Desine nunc curis rabidis incessere mentem Atque manu missos iam decet esse libros. Quam melius fuerit resides proscindere campos Protinus et chartis consenuisse novis. Res populi tecum totidem servata per annos Delituit. Valeat sitque revisa satis. Linque suae sorti, volitet dimissa per orbem, Optatum felix experiatur iter.
4. ad librum suum de Institutione | Reipublicae quem Senam mittit I, liber, in patriam, Senamque revise Camilli, Cui Senonum clades Martia signa dedit. Si quis in occursu "Quotus es?, " tibi dicit, "et unde?" Musarum numero te refer esse parem Et Caietano nuper de littore missum Munera Patricii, dogmata prisca dare. Quaere iter ad fontem Phoebo Musisque sacratum, Quo non Castalii gratior unda fuit. Est in conspectu geminos enixa Quirinos Ilia, marmorei nobile fontis opus. Illic purpureos flores, imbremque rosarum Sparge, sed in viridi caespite tura dabis. Tum patera est libanda meri, poscendaque nympha Ut tibi det latices sumere posse sacros. Si peregrina tibi fuerint, seu barbara verba, Numen aquae in melius vertere posse dabit.
5. Polymnia musam rogat quis praestantior | status sit, regni an reipublicae Quis feret ambiguam, dilecta Polymnia, palmam? Regis munus erit, dic mihi, seu populi? Regis munus erit. Nam sic dixere sorores, Sic cecinit Phoebus, Pallas et ipsa docet. Quis tamen inveniat, cui constent omnia, regem, Discipulus magni qui velit esse Iovis? Dic, age, Quis populum concordem viderit unquam? Imperio patres, plebs levitate furit. Expediunt virgas illi saevasque secures, Haec fugit et verbis conciliata redit. Incustoditas si quando invadit habenas, Saevitia victi cedite, Laestrygones. Optima res populi quam virtus regia firmat, Sed bona quam populus sedulitate gerit.
6. ad lectorem librorum suorum de Regno Qui praecepta legis regumque ducumque libellis Scripta novem, sophiae dogmata cuncta legis. Aeneadum virtus externaque gesta per orbem Pro speculo vitae candidioris erunt. Nam diversi hominum casus diversaque fata Fortunam instituunt nos superare malam. Imperio quicumque urbes populosque tenebit Discat se a summo sceptra tenere Deo. Ipse regit terras qui caeli flectit habenas, Cui per virtutem posse placere datur. Regnabis tutus, divus fulgebis in astris, Si fueris monitis moriger usque meis.
7. epitaphium Hilarionis Veronensis Flere libet Monachum quem vos fovistis in antro Libethridum, Musae, nectare et ambrosia. Aeque vos cantu ac fidibus praeverterat omnes, Certabat priscis et pietate viris. Hauserat ille simul Graiam Latiamque Minervam Eloquio suavis nec gravitate minor. Dum petit Aegyptum, Ioniis demergitur undis, Funeris exequiis sarcophagoque caret.
8. ad Iucundum Antiquarium; | ad architectum F. Iucundum Scrutaris veteres artes monumentaque patrum Scripta notis priscis quae siluere diu. Te modo in Oenotriam misit Verona peritum Dogmate Vitruvii Dinocratisque metris. Alter Alexandri permensus moenia clarus Extitit, ast alter vestra theatra dedit. Nomen ab Eugania dulce est sed dulcius illud Quod tibi dat virtus Pieridumque labor. Dicat Iucundum licet, Antiquarius esto Iudice Patricio. Vir venerande, vale.
9. epitaphium Omniboni oratoris ac poetae optimi Flere libet, Musae. Periit longaevus alumnus Quem perhibent Graio nomine Pantagathon Omnibonum Latii. Cunctis virtutibus unus Praestitit, hinc nomen. Clarus utraque lyra Ille et Maeonios cantus magnique Maronis Aequavit numeris et Ciceronis opus. Aeternam meruit vitam, si parcere Fata Scirent. Servabit gloria longa virum.
10. ad Carolum Brixiensem Norica gens hebeti splendorem praebuit ensi, Hinc nomen. Primo Raetica dicta fuit Corporis ex habitu. Nam toris atque lacertis Dura satis saevo Marte iubente fuit. Norica quae quondam, mox instaurata per aevum Brixia Vandalici nomine dicta ducis Crevit in immensum veteremque exuta senectam Orobiis praestat prorsus et Euganiis. Hospes nutricis Phrygii ducis, accipe quae sit, Carole, praeclarae gentis origo tuae.
11. epitaphium Domitii Veronensis Te, Domiti, similem genuit Verona Catullo Ingenio, et vitam Fata dedere parem. Roma illum priscis lyricis aequavit honore, Sic modo glossigraphis te dedit esse parem. Illum immatura fraudatum morte Quirites Fleverunt, nunc te maxima Roma gemit. 12. ad Perotum antistitem Sipontinum | et Cornelium Bononium certantes inter se | de epistola Plinii ad Titum Vespasianum Observent docti doctos, venerentur, honorent. Postulat hoc Phoebus Pieridumque chorus. Iungat amicitiam virtus pallorque Minervae, Mulceat officiis ac pietate pari. Enkyklopaideian dicemus Pythagoream, Namque mathematicis notior esse solet. Nos doctrinae orbem facimus disquirere verum Ac virtute frui, tum decus omne sequi, Laedere nec quemquam factis dictisve protervis. Pacis amatorem nam decet esse virum. Obtrectare nefas, verbisve incessere quemquam, Nam male pro dictis pessima verba cadunt. Secreto loquitur si Plinius, omnia vultis Pandere? Sed nocuit garrula lingua seni. Illius obscure si lusit epistola, vestras Virtutes vultis commaculare probris? Alter in alterius iactat convicia mentem, Quisque sui famam vindicat ingenii. Solvere sed tanti est aliena aenigmata vobis? At laus Oedipodi convenit ista magis. Anthermum Hipponax quod amaris strinxit iambis Causa subest. Turpem sculpserat ille prius Et dedit effigiem cunctis spectare cinaedis Notior ut vatis rursus imago foret. Si gener infidum transfixit felle Lycamben Abnuerat thalami foedus et ille sui. Vos, igitur, clari Graia Latiaque Camoena, Desinite his odiis sollicitare animos, Absistat stomachi fastus, deferveat ira, Absit et ambitio prorsus et invidia. Sumite fraternam mentem, certate benignis Officiis, crescat conciliatus amor. Tertius accedam vobis. Nam Palladis artes Connectunt sanctae foedus amicitiae.
13. ad Ioannem Campanum Mecum dissimulas, dulcis Campane? Minervam Sus doceam? Rursus Marsya victus ero. Ah, libeat nobis placidis certare Camoenis, Ista severa minus quam leviora placent.
14. ad Parthenopem de Alfonso Ianuario En tibi, Parthenope, surgit venerandus alumnus Quem mulcet Pallas, Pieridesque fovent. Imparibus numeris molles si praestat habenas Flectere, certabit, docte Tibulle, tibi. Si maiora animo tentabit, Martis honores Implebit regum fortia bella canens. Sive patrocinio studeat defendere sontes, Tutior a magno non Cicerone reus. Di, iuvenem servate patri caraeque parenti Ut videant nati facta severa sui. At tu, Parthenope, clarum cognomine Iani Hunc commendatum redde superba Duci. Fortis et invictus quamvis supereminet omnes, Virtutem pleno concipit ille sinu.
15. ad Albinum poetam poscentem aurea mala Aurea mala petis. Quid si mihi poscitur aurum? Iam pensum et dudum regia dona negant. Improba quaestoris taceant convicia. Testes Sunt mihi Pierides et mihi Phoebus adest. Tum tibi mala dabo Siculis perfusa trapetis, Qualibus in cursu victa puella fuit. Vos, tamen, interea pensos rescribite nummos, Sintque operae pretium fulgida mala tibi. 16. aurea Mala C. ad Albinum poetam mittit Hippomenes volucrem praevertit ut arte puellam, Sic modo muneribus vince, poeta, meis. Hortis Hesperidum decerpsit mala Dione. Sic tibi de nostris candida Musa refert Non tria sed centum rutilo perfusa colore Quis poteris durum conciliare virum. Rescribat quaestor nummum et rationibus addat Quanti nunc constent aurea mala mihi.
17. epitaphium Calcellae philosophi Cynici | qui elatus Musarum ope supervixit Dolia miraris Cynici nudumque grabatum Et quod naturae fecerat ille satis. Mireris Cynicum nostro quoque tempore vatem Calcellam Aurunco progenitore satum. Omnia contempsit sola virtute beatus Et recubat parvo conditus hoc tumulo.
18. musarum laus pro resurrectione Calcellae Confectas senio longo iam tempore Musas Credit et esse deas turba profana negat. Sed postquam vates Stygiis remeavit ab undis, Discat Pieridas protinus esse deas. Calcellam abstulerat nigri regnator Averni, Moestus erat Phoebus Thespiadumque chorus. Exorant cantu ac fidibus Plutonia dona, Redditur et membris spiritus ille sacer. Plaudite nunc Musis, vivunt post fata poetae. Ecce redit vates, clara Suessa, tuus. 19. Pulex Vicentinus uno epigrammate notus ad Luscum Uno te notum speras epigrammate, Lusce, Scripsit ut androgynum qui puer ante Pulex. Multa Vicentinus parvo compressit in orbe, Tu vero in magno comprimis orbe nihil. Uno sed postquam satis es contentus ocello, Unum, sitque satis, sit epigramma tibi.
20. ad Ioannem Andream grammaticum Lemurnium Tubera bis septem misisti. Numne Lemurni Nascuntur sterili talia poma solo? Crebrescant imbres autumni et fulgura, crescat Ut mea muneribus mensa secunda tuis. Africa tuberibus concedat victa Lemurnis, Sic quoque vincatur messibus illa novis.
21. ad Ioannem Andream Lemurnium Iocus Hospitii si forte mei te paenitet, audi Quae mihi tu dederis, quae dederimve tibi. Si quotus ipse fui quaeris, comitatus amicis Nonne tribus? Famuli nonne fuere duo? Quanti horum impensam septem fortasse diebus- Euge! - facis? Drachmae sufficiuntne decem? Accipe ter decies. Numera sestertia septem Pro me. Nam totidem Calliopea dedit Disticha si septem modulata est carmine claudo. Mercedem famae suscipis inde tuae. Quod superest, persolve mihi. Non aera nec aurum Posco sed ut Samio munera grata seni Carica victa prius mittatur, pensilis uva Et siliquae pingues, mollis et asparagus. Palladis armisonae non desit bacca lagoena Sit modica et pauco mordeat illa sale. Nigra minus grata est, oleum sapit. Alba sapore Gratior et stomacho convenit ipsa magis. Indulget si Vesta tibi, mustacea mitte; Virgineis manibus farta polenta placet. Talia cum dederis pensos rescribere nummos Institui. Interea foenus, amice, dabis.
22. ad quaestorem Scribe, sed hoc moneo. Iano redeunte docebis Quid damni aut lucri fecerit iste labor.
23. Caieta ad F. Romanum hospitem Aeneadum soboles magna de stirpe nepotum, Hospes ades nostris, en, modo littoribus. Urbis in amplexum curvatum respice portum Quo residet pontus Nereidesque silent. Hic discunt omnes mitescere Tethyos undae Saevaque Neptuni concidit ira dei. Securi ludunt nautae somnosque priores Instaurant, nullo concutiente Noto. Apenninae alpes diris Aquilonibus obstant, Quis quoque turbati frangitur unda maris. Palladia colles redimitos cernis oliva: Horrebant quondam sentibus atque rubis. Munera non aderant Cereris, non dona Lyaei, Sed victum piscis, pocula lympha dabat. Non tantum Aegypto fabulosae praebuit Isis Nec vobis tantum tribuit Egeria, Quantum ego his populis, nostro qui nomine dicti Felices multos praeteriere dies. Tu modo, ni properas, paucis adverte. Camoenis Sunt Romae latices sed latet unda prior. Aemula Castaliae quondam dulcique Aganippae Extitit, at nostro tempore nota parum. Hunc vero tu fontem resera, caelestia dona Sunt. Tibi nam multos vincere posse datur. Ablueris postquam pennas, Cycnique volatum Accipies, Phoebo gratior unus eris. Dixit et in tenuem subito se contulit auram. Tu modo, Thespiades mens comitata, vale.