CroALa, 2025-04-20+02:00. Nodus OPICIO.henr-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/OPICIO.henr-01.xml.
1. Bella canant alii Troiae prostrataque dicant Pergama; nec Danaum taceat fera gesta suorum Conditor Illiados et fortia musa Maronis Praelia Dardanium memoret cum gente Latina; Caesareos necnon praeclaro carmine honores. Corduba magniloquo genuit quem carmine vates Concinat, Aeneadum genus alto a sanguine ductum, Nec fera praetereat crudelia facta Neronis; In nova fece alius mutatas corpora formas, Lascivos alter Veneris describit amores. At tua magnanimum cur non, Henrice, Britannum Certa salus, nitidis scribuntur gesta Camoenis? Nunquid adest genus egregia de stirpe creatum? Nunquid avi, pater ipse tuus, diademate magnum Regali imperium nullo prohibente regebant? Quod facis fece tuum celebrat fidissima numen Turba ducum, pelagoque colit terraque potentem. Non tibi forma deest nec te praestantior ullus Ingreditur bellum polletque nitentibus armis; Et te formosi venerandum corporis ordo Cuncta etiam virtute facit - non omnibus, inquam, Quod commune quidem. Quid plus tua facta venerare? Cur tua non potius celebretur fama tonanti Carmine, cum tu sis mortali dignior ullo Laudari versu mittique ad sidera terso? Tum gravis Henrici regis praesentia terras Hibernae egregii gelidas et sola benignus Regna Britannorum populis sub lege tenebat.
2. Nam mihi magnanimi regis cantanda Britannum Maiestas sacrata, sonis memorandaque quondam Illius acta meis, gelidae qui temperat oras Hibernae, sine fraude ulla, sed Marte feroces Saepe quatit Gallos, cui dara Britannia paret, Insula dives opum, duri Mavortis alumna: Albion hanc olim patres dixere Latini. Sed mihi des veniam, quaeso, clarissime regum, Et mihi parce, precor, nostri si carmina tantum Ingenii madefacta haud sunt Heliconis in undis, Illius quantum vatis quem antiqua Tholosa Gallorum genuit urbs, ortu regia claro, Cui non deficiunt praecordia sacra Platonis, Alta Maroneae cui non facundia musae. Mellifluum Ciceronis habet genus ille loquendi, Qui te - fama volat - numeris celebrare canendo Coepit et egregias de te contexere laudes. Grandia facta simul. Hederas ego nuper amavi Et rudis Eurotam quamvis cum fontibus undas Thespiadum colui, sterilis tamen excipe musae Munera, nam sterilis nunquam meliora colono Semina reddit ager, nec debita reddit egeno Foenora. Si nobis dederis in carmine vires Et mihi te placidum, tum me non surgeret alter Altius in numeris, et te laudesque tuorum Sidera ad alta poli gravi ore extollere vena Protinus aggrederer. Timidae auxiliare carinae: Sic tua gesta tuae semper laudesque profundi Pectoris in versu maneant, rex magne, perenni.
3. Tum gravis Henrici praesentia terras Hibernae egregii gelidas et sola benignus Regna Brittanorum populis sub lege tenebat.
4. Talibus obstupuit dictis, rex atque petenti Nulla dedit responsa viro; sed voce superba Tandem est affatus: Vestro capta oppida regi Non animus nobis nec reddere dona quotannis. Nil timeo externis surgentia bella Britannis. 5. Classica pulsa sonant, perit ardua sidera clamor Protinus, et volucrum fremitusque auditur equorum. Volvuntur celeri pulvisque per aethera cursu Atque globus, liquidusque tonat clamoribus aer.
6. Salve, rex regum, cui diis est aequa potestas, Quo nihil egregius toto viget orbe: salutem. Quam moestus forti mittit tibi Carolus ecce. Praeterea haec memorat: si vis curo gente Britanna Ad patrios remeare lares, dabit ille tributum. (Non nisi iusta petit) certumve numisma quotannis. Et quae militibus solvisti praemia reddet.
7. Rex postquam Henricus habuit sua dona, Britannis Moenia Galligenae regis simul arva relinquunt: Protinus, intrarunt proprios sua tecta penates. Tum victor superis grates agit atque Sabaea Thure replent aras reditu pro quisque sacerdos Henrici regis, tenduntque ad sidera palmas. Nec tua praetereant nunc Angligenumque o patrone Numina, qui curo rex noster fera bella movebat In Gallos, quotiens tu spectabaris Olympo.