CroALa, 2025-04-20+02:00. Nodus MUSSATO.ecer-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/MUSSATO.ecer-01.xml.
Adelheita Quadnam cruentum sidus Arcthoo potens Regnavit orbe, pestilens tantum michi, Gnati, nefando flebiles cum vos thoro Genui? Patris iam detegam falsi dolos Infausta mater. Non diu tellus nefas Latere patitur; durat occultum nichil. Audite nullo tempore negandum genus, Devota proles. Arx in excelso sedet Antiqua colle, longa Romanum vocat Aetas: in altum porrigunt tectum trabes, Premitque turrim contigua ad austrum domus, Ventorum et omnis cladis aereae capax. Hoc accubans ipso Monachus olim loco Parens eburno vester Ecerinus thoro est Dormire visus, cuius ad laevum latus Supina iacui. Iam eloqui factum pudet, Pavet animus, advenit horror et membra occupat. Ecerinus Effare, genetrix: grande quodcumque et ferum est Audire iuvat. Adelheita Heu me nefandi criminis Stupenda qualitas! Quasi ad vultum redit Imago facti. Frigore solutum cadit Exangue corpus. Ecerinus Erige labantem cito, Albrice, matrem: illusit amentem timor. Resperge faciem, sincopim limphis leva. Facile resurget. Albricus Pristinas vires habet. Ecerinus Recolis? Adelheita Recolo, primogenite, primum tui Natalis. Ecerinus O mea mater, id pande otius. Adelheita Cum prima noctis hora, communis quies, Omni teneret ab opere abstractum genus, Et ecce ab imo terra mugitum dedit, Crepuisset ut centrum et foret apertum chaos, Altumque versa resonuit caelum vice: Faciem aeris sulphureus invasit vapor, Nubemque fecit. Tunc subito fulgur domum Lustravit ingens, fulminis ad instar, tono Sequente: oletum sparsa per thalamum tulit Fumosa nubes. Occupor tunc et premor, Et ecce pudor, adulterum ignotum ferens. Ecerinus Qualis is adulter, mater? Adelheita Haud tauro minor. Hirsuta aduncis cornibus cervix riget, Setis coronant hispidis illum iubae: Sanguinea binis orbibus manat lues, Ignemque nares flatibus crebris vomunt: Favilla, patulis auribus surgens, salit Ab ore; spirans os quoque eructat levem Flammam, perennis lambit et barbam focus. Votis potitus talis ut adulter suis Implevit uterum Venere letali meum, Cum strage cessit victor e thalamo, petens Telluris ima; cessit et tellus sibi. Sed heu recepta pertinax nimium Venus Incaluit intus viscera exagitans statim; Onusque sensit terribile venter tui, Ecerine, digna vereque propago patris. Testor supernum numen adversum michi: Quos egi abinde tunc gravida menses decem, Lacrimae fuere angustiae gemitus dolor; Interna gessit bella visceribus furor. Nec monstruoso, nate, sine partu venis. Ecerinus Qualis? Adelheita Necis pronosticus ventrem levas Cruentus infans, fronte crudeli minax, Terribile visu atroxque portentum indicans. Tu, care fili Albrice, iam video tuos Attendis ortus nosce. Si quicquam scio, Tu quoque scies: penitus dubia semper fui, Quis te huic nefando corpori inseruit pater. A tempore quidem, nate, dicti criminis Semper medullas ussit Aethnaeus calor, Viscera malignus abinde torsit spiritus, Nec nostra curis pectora absolvit sopor. Cum me vigilia vana seu somni quies Incerta tenuit, - vera ne prorsus negem Aut falsa fatear - utitur eodem stupro Adulter idem verus Ecerini pater. Ecerinus Quid poscis ultra, frater? An tanti pudet, Vesane, patris? abnegas divum genus? Diis gignimur. Nec stirpe tanta Romulus Remusque quondam Marte tolluntur suo. Hic maior est, latissimi regni deus, Rex ultionum, cuius imperio luunt Poenas potentes principes reges duces. Erimus paterno iudices digni foro, Si vendicemus operibus regnum patris, Cui bella mortes exitia fraudes doli Perditio et omnis generis humani placent. Sic fatus ima parte secessit domus Petens latebras, luce et exclusa caput Tellure pronus sternit in faciem cadens Tunditque solidam dentibus frendens humum Patremque saeva voce Luciferum ciet: Depulse ab astris, mane iam lucens polis, Pater superbe, triste qui regnum tenes Chaos profundi, cuius imperio luunt Delicta manes, excipe ex imo specu, Vulcane, dignas supplicis gnati preces: Te certa et indubitata progenies vocat. Potiare me; experiare, si quicquam potest Insita voluntas pectori flagrans meo. Paludis atrae lividam testor Stigem, Christum negavi semper exosum michi Odique semper nomen inimicum Crucis. Assint ministrae facinorum comites michi: Suadeat Alecto scelera, Thesiphone explicet, Megaera in actus saeva prorumpat truces, Faveatque coeptis diva Persephone meis. Ingenia praedae quisque sollicitus paret, Nec inferorum spiritus quisquam vacet; Animos ad iras odia et invidias citent. Ensis cruenti detur officium michi: Ipse executor finiam lites merus: Nullis tremescet sceleribus fidens manus. Annue, Sathan, et filium talem proba. Chorus Quis vos exagitat furor, O mortale hominum genus? Quo vos ambitio vehit? Quonam scandere pergitis? Nescitis cupidi nimis Quo discrimine quaeritis Regni culmina lubrici: Diros expetitis metus, Mortis continuas minas: Mors est mixta tyrannidi, Non est morte minor metus. Ast haec dicere quid valet? Sic est: sic animus volat; Tunc, cum grandia possidet, Illis non penitus satur; Cor maiora recogitat. Vos in iurgia, nobiles, Atrox invidiae scelus Ardens elicit, inficit: Numquam quis patitur parem. O quam multa potentium Nos et scandala cordibus Plebs vilissima iungimus! Illos tollimus altius, Hos deponimus infimos: Leges iuraque condimus, Post haec condita scindimus. Nobis retia tendimus, Mortale euxilium damus, Falsum praesidium sumus. Haec demum iugulis luunt: Nos secum miseri trahunt, Nos secum cadimus; cadunt, Sic semper rota volvitur, Durat perpetuum nichil. En, cur Marchia nobilis Haec Tarvisia sic fremit, Signis undique classicis Clamor bellicus obstrepit, Exardet furor excitus, Gentes e requie trahit, Cives otia deserunt? Dirum pax peperit nefas. Bullit sanguinis impetus Et certamina postulat, Partes crimina detegunt, Ferrum poscitur urbibus, Turbat iustitiae forum. Verona venit anxius, Qui iam fert nova, nuntius. Nuntius Excelse mundi rector, omnipotens Deus, Altos abhinc tu forsitan caelos colis Nostro remotos aethere, et Marti sinis Soli regendas climatis nostri plagas? O dira nobilium odia, o populi furor! Finis petitus litibus vestris adest; Adest tyrannus, vestra quem rabies dedit. Nefanda vidi. Chorus Pande, quod series habet, Flatu remisso; siste, dum cedat frequens Anhelitus. Nuntius Dicam aliquid ex gestis prius, Dedere quae praesentibus causas malis. O, semper huius Marchiae clades vetus, Verona, limen hostium et bellis iter, Sedes tyranni; sive sit terrae situs Belli capacis sive tale hominum genus Natura ab ipsa tale producat solum. Intrinseca odia civium peperit nefas In Marchia tunc, cum regimen urbis gerens Estensis Azo marchio eiectus fuit: Favore falso fulta; non notus sagax Ecerinus erat, in ambitum flagrans suum. Hic coepta lis, hic Marchiae exitium fuit. Nam pulsus inde Marchio iusta furens Exarsit ira, cuius in partem Comes Bonifacius haerens iunxit ultrices manus. Braida cruentae sustulit caedis nefas, Litem diremit sanguine effuso prius Campestre bellum, fusus et campis cruor. Dedere victi terga Monticuli fugae Turpi recessu, scelere seducti suo, Quos arce tuta sustulit Gardae lacus. Non ullus inde litibus finis fuit: Fortuna varios partibus casus dedit. Exertus hinc Ecerinus, et vires agens In iurgia Salinguerra Monticulis favens, Exinde Comes et Marchio, iuncti simul, Traxere saeva ad bella populorum manus Facile paratas. O, labans hominum genus, Vulgus, et ad omne facinus in clades ruens, Voces secutum et negligens facti fidem! Chorus Procede: redeas unde coepisti prius. Sermone cur nos anxios dudum tenes? Quae nova? Nuntius Nova audietis et finem statim. Iam iam peregi exordia et causas cito Saevae tyrannidis. Ita ut ancipites vices Facileque verti Marchiae vidit statum, Tunc fovit odia Ecerinus, exacuens dolo Partes amicas, litis et causas movet Sedatque motas arbiter dirus latens. Sic sic repente, ut maior, augmentat statum, Sicque eminentes clanculum calcat viros, Dum restat ipse, magna qui solus potest. Quidnam revolvo? Taliter serpens fera Subiit tyrannis, sicque Veronam iugo Dolis et astu traxit Ecerinus suo. Quid plura? Coepti colligo formam novi. Eversa terra nobilis pretio iacet Parens tyranno Padua: iam sceptrum tenet, Agens superbas dirus Imperii vices Ecerinus. Ah quot exitia, populis minax, Promittit atrox! carceres ignes cruces Tormenta mortes exilia diras fames. Sed, o maleficis digna permittens Deus Supplicia, meriti nobiles primi luunt; Qui vendidere, scelera iam expendunt sua. Chorus Christe, qui caelis resides in altis Patris in dextris solio sedentis, Totus an summi illecebris Olympi Gaudiis tantum frueris supernis, Negligis quicquid geritur sub astris? Non tuas affert fremitus ad aures Rumor humani generis per auras? Sanguis Abel ad Dominum querelas Pertulit, fratrem perhibens cruentum. Foeda Gomorrae Sodomaeque labes Imbre divinam satiavit iram. Cur modo non sic, moderator aequi, Cernis errores hominum modernos? Praepotens nostro dominatur aevo Saeva tyrannis, Nulla quam mundo memoravit aetas. Bistonis cedit stabuli vetustas Nota seu torvi rabies Procustis, Cedit et pravi feritas Neronis. Carceres edunt tenebris opacis Morte vivaci gemitus iacentum; Mors famis vinctis sitis et nefandae Donat extremum miseranda finem Saepe petitum. Plebe cum tota populus subegit Colla, devoti veluti iuvenci Victimis sacras veniunt ad aras. Invenit causas dominus patrandae Caedis in cives sceleratus omnes: Pervigil semper timet, et timetur. Iura naturae vitiis laborant, Exulat nostris pietas ab oris, Regnat Herinis. Frater, ut saevo placet tyranno, Fratris incumbit iugulo cruentus: Proh dolor! patrem rogitat cremandum Natus, ardentes subicitque flammas. Ille tantorum scelerum superstes Asperans saevas Ecerinus iras, Prolis ut semen pereat futurae, Censet infantum genital recidi, Feminas sectis ululare mammis. Stratus in cunis chorus innocentum Luget indocto mutilatus ore; Lumen in caecis tenebris requirit Lumine cassus. Quid Deus tantos pateris furores, Quos soles et non iacularis ignes? Terra cur non sub pedibus dehiscit, Hic ut infernas subeat tenebras Anguis, humani generis peremptor? Te Patrem caeli populus redemptus Invocat supplex, iterum relapsus. Ecerinus Matris relatu, vera quem prodit fides, Ditis cruenti semine egressi sumus, Hoc digni patre; tale nos decuit genus. Sic fata forsan expetunt, quae non Deus Prohibere curans, esse sic ultro sinit; Nam quisque liber arbiter in actus suos. Delicta poscunt gentium ultrices manus: Ergo, ministri scismatis mundo dati, Quid plus inanes ducimus frustra moras? Capiamus urbes undique et late loca. Verona Vicentia Padua nutu meo Iam subiacent: progrediar ulterius cito. Promissa Lombardia me dominum vocat: Habere puto. Meos nec ibi sistam gradus. Italia michi debetur. Haud equidem satis Nec illa, Ad ortus signa referantur mea, Meus unde cecidit Lucifer quondam pater, Ubi vendicabo forsitan caelum potens. Numquam Typheus aut Encheladus olim Iovi Tantum intulere proelium aut ullus gigas. Convertam ad austrum signa, qua medius dies Flagrat tepenti sidere. Albricus Inferus annuat pater. Ecerinus Propere annuet. Et tu quid audes, frater? Albricus Edissero statim. Tarvisium tyrannidi paret meae: Feltro subacto, ad Iulii pergam Forum Subigamque totas Arcthici gentes poli. Hoc quoque parum est. Non desinam. Restat michi Vincenda triplex Gallia et sero videns Pars occidentis usque quo oceanus diem Absorbet. Ecerinus O mi frater, o magno sate Plutone, tantis ausibus vires ferat, Tellure rupta spiritus nocuos pater Nobis faventes commodet; functi quibus Corpora trahamus et animas Orcho simul. I, dire frater, infimi proles dei, Et bella mecum, pace sublata, move Sub fraudis astu; finge te iratum michi: Dolosa species haec ad interitum trahet Hinc inde multos transfugas. Absit fides Pietasque nostris actibus semper procul. Ecerinus Ziramons? Ziramons Domine. Ecerinus Dic age, quid est? propere indica. Iacet Monaldi corpore abscisum caput, Nullo tuente? Ziramons Publico squalet foro Putata cervix; nullus et caesum movet. Ecerinus Quicquam rebelle constat? Ziramons Omnino nichil. Ecerinus Hem vicimus! iamque omne fas licet et nefas. Ferro tuenda civitas nostro vacat. Cum plebe pereat omne nobilium genus; Non sexus aetas ordo non ullus gradus A caede nostra liber aut expers eat. Vagetur ensis undique et largus cruor Abundet atra tabe perfusus foro: Hinc inde patulae corpora ostentent cruces; Subdantur ignes, illa qui flammis crement, Stilletque sanies: fumus ad summos polos A me litatas victimas tales ferat. fr. Lucas Inclite Ecerine, parce, da fandi locum; Annue parumper, obsecro, ut tutus loquar. Ecerinus Contexe. fr. Lucas Mira res. Quid est quod te movet, O homo? Homo es, nec est ut hoc unum neges. Mortalis ergo; nam omne, quod oritur, occidit. Servare seriem cuncta, si pensas, vides. Terra mare caelum et illa, quae substant eis, Gerunt statutas legibus certis vices. Quae pallet hieme, tempore aestatis viret, Certasque certis mensibus fruges alit Tellus. Procellis aestuat vastis mare, Turbine remisso quod patitur ultro rates. Caelum intueris orbibus motum suis; Stabiles perennis sustinet cardo polos; Disposita sidera peragunt cursus vagos Sub lege certa. Sed quis haec praepotens movet? Excelsus horum motor omnipotens Deus: Hic aequus aequa lance dispensat sua, Quae fecit, opera: dictus hic ordo sacer Iustitia. Iustus hanc coli voluit Deus A se creatis hominibus mortalibus. Hos esse tales edocent primo insitae Natura ab ipsa Caritas Spes et Fides. Has, crede, quisque pectori innatas habet, Traducat error devius quemquam licet. Converte, quaeso, igitur ad has species boni, Ut Caritas pia proximo parcat tuo, Speresque gratiam misericordis Dei; Quae consequi omnia sancta te faciet Fides. Ecerinus Videtne celsus ista quae facio Deus? fr. Lucas Videt. Ecerinus Retundet ipse cum prorsus volet? fr. Lucas Quidni? retundet. Ecerinus Ergo quid segnis facit? fr. Lucas Expectat humilis, pertinax cedat furor Et ipse retrahas caedibus tantis manum. Ecerinus Unius igitur interit multos salus. Quis hic Deus, cui carior multis fui? fr. Lucas Ecerine, crede, carior Saulus fuit, Peccare postquam desiit. Mitis Deus Redemptor animas ipse venatur suas Errore falso devias pastor bonus; Errore lapsos adiuvans vitam suis Ad abluenda crimina elongat pius. Ecerinus Me credo mundo, scelera ut ulciscar, datum, Illo iubente. Plurimas quondam dedit Vindex iniquis gentibus clades Deus, Ceteraque meritis debita exitia suis. Diluvia culices grandines ignes fames, Ne mentiar, Scriptura testatur Vetus. Dedit et tyrannos urbibus, licuit quibus Sine ordine, sine fine, strictis ensibus Saevire largo sanguine in gentes vage. Nabuchodonosor, Aegyptius Pharao, Saul, Proles Philippi gloriosa Macedonis, Hi pervetustae memoriae, nostrae quoque Praelata mundo Caesarum egregia domus, Felicis unde memoriae exortus Nero, Polluere caedibus quot hi mundum suis? Quantis cruoribus rubuit altum mare, Illis iubentibus? Nec inspector Deus Prohibere voluit, esse sic ultro sinens. Nuntius Audi negandum, teste nisi certo, novum: En, ipse vidi. Parce, dum verum loquar. Ecerinus Evelle nugas, vane iactator, tuas. Nuntius Progressa Venetis exulum fervens aquis Invasit agros magna Patavorum cohors Ferrariensiumque, quot plenae rates Deferre poterant, totus et Venetus favor, Cruce praevia Papaeque legato duce. Districtualium subito victis locis, Venere ad urbem. Currit ad pontem pedes; Subiectus altas incremat portas focus Undante fumo. Desuper nullus stetit, Omnisque cessit victa custodum manus. Capta Padua est, et exules illam tenent. Ecerinus Abscede, mendax serve: mulctatus pede Praemium relatu tolle condignum tuo. Ast Ansedisius ecce venit hac. Hem, quid est? Ansedisius Amissa Paduae civitas: hostes habent. Ecerinus Amissa vi? Ansedisius Vi amissa. Ecerinus Qua? Ansedisius Ferro fuga Et ignibus, vinci quibus et urbes solent. Ecerinus At te superstite, sola quem facies notat Illaesa noxium, sceleris index tui? Secede, cui non poena sufficiat necis. Commilitones, nostra quid virtus petit? Animos viriles casus infestus probat. Commilitones Magnanime princeps, tolle consilium tuis Salubre votis. Subito Paduanos cape, Verona vinctos teneat et carcer tuus: Mortes minare rigidus et Paduam celer Accede; muros milites cingant tui. Invade trepidos, tolle pendentes moras; Terror suorum, noster et magnus vigor Sternent rebelles: victor optatum feres. Fortuna vires ausibus nostris dabit. Chorus O fallax hominum praemeditatio Eventus dubii sortis et inscia Venturae! instabiles nam variat vices Motus perpetuae continuus rotae. En atrox Ecerinus citus advolat. Assuetam Paduam colla iugo dare Infestam reperit, iussaque spernere Vallatam aspiciens, agmine circuit; Ad ripas acies fluminis admovet. Stat contra series ordine militum Inspectans oculis ora tyrannica; Infandas rabies ausibus exprobrat. Postquam nulla virum spes Paduae manet, Retro vertit equum castraque summovet; Veronam redit iram exacuens suam. Ad caedes properat concitus impias, Captivos Patavos innocuos fame Caecis carceribus conficit et siti, Et vitas adimit milibus undecim. Nullis plaustra vehunt agnita corpora: Non natum genetrix, non mulier virum Agnovere suos certave funera: Communes lacrimae desuper omnibus. Desunt praedia tot busta recondere, Corrumpit sanies aethera desuper. Spectator queritur iudicii parum, Dum restat Patavum quod reparet genus. Ecerinus Adversa vires fortibus praebet viris Fortuna, viles opprimit; pugnat vigor Adversus eius impetum. Restat suo Vincenda Padua tempore. Abscedite retro. Lombarda signis appetit subdi meis Gens tota ad infra Gallicis degens iugis. Nuntius Huc huc venite quisquis optatum velit Finem malorum scire et e summo datam Caelo quietem, thure placetis Deum; Iuvenes senes viduae, colite festum diem: In vos ab alto iustus inspexit Deus. Chorus Tanta ergo nova iam breviter expedias, bone. Nuntius Iam iam occupata Brixia, Ecerinus ferox, Favore Cremonensium, rupta fide Exclusit illos: Pellavicino quoque Iam dudum amico mortis insidias tulit. Spe ductus alta deinde nobilium, celer Movit iter et fraude Mediolanum petit. Sed spe tyrannus ipse delusus sua In se paratas hostium sensit manus; Sensit Cremonae Mantuae Ferrariae Unaque Bosi et Pellavicini fides In eius omnem sponte iuratas necem. Collata ad Aduae signa fixerunt vadum, A quo reverti constat Ecerinum loco. Nec segnis alia parte Martius gradum Distulit, et armis, plebe stipatus sua, - A Turris alto sanguine educens genus Martinus audax - egit ancipitem retro Senem tyrannum. Dumque convertens iter Ad flumen Aduam signa, quae ad pontem, videt Infesta, quid agat anxius dudum stetit. Chorus Quid ille tantis viribus septus facit? Quis vultus aut actus? Nuntius Facit, ut alvo lupus Pleno repulsus, dentibus frendens, canes Circumlatrantes conspicit, multam ferox Ex ore spumam mittit et orbes rotat. Chorus Progredere et ultra. Nuntius Hinc inde seclusus, furens, Miscere in hostes impares horret manus. Pons occupatus transitum prorsus negat Hinc inde et hostes parte conflictum parant Utraque, dignis concitant illum probris. Tragula sinistrum missa traiecit pedem Cunctantis, a qua parte nitatur fugae. Commilitones expetit nomen loci. "Hic Adua fluvius hocque Caxani vadum." "Heu Caxan Axan Baxan! Hoc letum michi Fatale dixti, mater; hic finem fore. Quis fata revocet sensibus fidens suis?" Tunc concitatum calcaribus urgens equum Viam per undas aperit et ripam occupat, Idem inchoatum ceteris pandens iter. Tunc ordo militum impiger contra stetit; Caedit ruentes, terga quoque dantes viros, Illum sequentes. Capitur Ecerinus statim Frustra resistens: unus allidit caput, Fracto cerebro; quisquis is, dubio vacat. Abductus inde spernit oblatas dapes Curas salutis atque vitales cibos Acerque moritur fronte crudeli minax Et patris umbras sponte Tartareas subit. Positum cadaver tumba Suncini tenet. Chorus Vota solvamus pariter datori Digna tantorum, iuvenes, bonorum: Vos senes, vos et trepidae puellae, Solvite vota. Venit a summo pietas Olympo, Quae malis finem posuit patratis; Occidit saevi rabies tyranni Paxque revixit. Pace nunc omnes pariter fruamur, Omnis et tutus revocetur exul, Ad lares possit proprios reverti Pace potitus. Supplices renes feriant habenis, Ictibus crebris domitent reatus. Annuat votis Deus, ut petitis, Virgine natus. Nuntius A parte nulla tutus Albricus sui, Iam derelictis rebus, - ut fuerat parum Credendus ulli, et creditus nullis fuit - Zenonis arcem profugus in tutam fugit, Consorte sociaque et sobolis omnis grege. Posuere castra circiter montem secus Urbs ultiones expetens dignas triplex, Tarvisium Vicentia Padua: paribus Adiere votis altus Azo marchio Reliquique secum Marchiae illustres viri. At spes ut illi nulla praesidii fuit Serperet et intro seditio et urgens fames Mortisque metus instans, capitur ultro locus. O fulmini par hostis irati furor! Irrumpit agmen tecta sublimis domus. Hic rapti ab ubere matris infantis pedes Carpit, tenellum robori allidens caput: Fuso cerebro sparsus inscribit cruor Genetricis ora. Ecerinus occurrit novus Gladium tenenti, quem puer patruum vocat Triennis. Ille "patruus edocuit tuus Tradere nepotibus simile munus suis" Ait, et patentes gutturis venas secat. Utque patulo immane populis constet scelus, Affigit hastae squalidum longae caput: Corrugat ora repens rigor et orbes rotat, Manum ferentis sanguinis replet lues: Aliusque tremulum dentibus mandit iecur. Haec masculinae prolis Albrici horrida, Sic dira et atrox triplicis strages fuit. Utque arce summa Albricus in populi manus Venit, paranti falsa iam vulgo loqui Ponitur apertae subditum frenum gulae, Ducto, ut suorum vivus inspectet neces. Et ecce, thalamo rapta de summo, feris Abstracta turbis, uxor Albrici venit, Caelo refusis lumina intendens comis: Strictus revinctas funis arcebat manus. Abinde quinque virgines tractae simul Ante ora patrum crinibus fusis erant, Devota proles ignibus. Circumstetit Hos vulgus omnis exprobrans actus truces. Ut, ad cubile belluis pressis, stetit Circum rapaces turba venatrix lupos, Patrata memorans damna et adducens canes, A caede gratas sponte subducens moras. Chorus Procede, nobis pande supplicii modos. Nuntius Ardebat alta roboris magni strues. Odore piceo subditae exudant faces Pinguisque stipites alit olivae liquor, Atramque nubem fumus ad caelum facit, Fulgur superni murmurat ad instar toni, Dabantque gemitus antra, ne quisquam neget Intro subesse numen inferni Iovis, Erant caminis ora, quae flammas vomunt. O misera sors parentibus spectabilis! Ordo innocentum imponitur in ignem prius. Incendit urens ut puellares sinus Tetigitque flavas ardor infestus comas, Retro resiliunt cassa quaerentes patrum Praesidia: nocuis his sed amplexus negant. Ut vana spes per ambitus illas vage Egit furentes, subito violentas manus Iniecit ardens lictor, et matrem trahens Una patenti subdit et gnatas rogo. Chorus Quo filiarum et coniugis vultu necem Albricus, etsi non loqui poterat, tulit? Nuntius Volvebat atrox, sicuti alludens, caput, Ut parvipendat, nutibus pandens suis. Chorus Quis finis eius, fare, supremus fuit? Nuntius Tum plura stantem tela certatim virum Petiere: pressit unus in dextrum latus Gladium, sinistra parte qui fixus patet; Per utrumque vulnus largus effluxit cruor: Effulminat spatulas alius ensem tenus. Cervice caesa, murmurat labens caput, Stetitque titubans truncus ad casum diu, Donec minutim membra dispersit frequens Vulgus, per avidos illa distribuens canes. Chorus Haec perpetuo durat in aevo Regula iuris. Fidite, iusti: Nec, si quando forsitan ullum Quemquam nocuum sors extollat, Regula fallit. Consors operum Meritum sequitur quisque suorum. Stat iudicii conscius aequi Iudex rigidus, iudex placidus; Donat iustos, damnat iniquos. Haud hic stabilis desinit ordo: Petit illecebras virtus superas, Crimen tenebras expetit imas. Dum licet ergo moniti stabilem Discite legem.