CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus MOLZA_F.dido-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/MOLZA_F.dido-01.xml.
Ergo ne ventosum classis transvecta per aequor Ibit in Ausonias perfidiosa plagas? Ergo etiam thalamis illuserit advena nostris, Advena vix turpi lapsus ad igne fuga? Advena, quem toties indignans expuit aequor, Credula cui Regni sceptra gerenda dedi? Ille feret nostrum peregrina per oppida nomen, Exuviisque meis ibit onusta ratis? Parce aquilo, rogo parce rati, vehit illa pudorem, Qua bene femineus merce superbit honor. Dum spoliis pretiosa meis secat aequora navis, Deprecor ah tantae classica rauca rati. Non freta Peliacae proscindit filia silvae, Nec gerit incurvo vellera rapta sinu. Dardana nat classis, classis pudor abditus alveo Navigat, heu furis praeda superba Phrygis. Forte tumescentes, Latio frustrata, per undas Si cadet irato percita cymba salo: Qua meus ah quondam pudor irritus enatet alno, Ne meliore mei naufraga parte cadam? Manibus et quondam querulis novus exprobet hospes, Hic tuus, o Dido, naufragus ivit honor. Quid loquor heu demens, aut qua spe perdita notior, Votaque cur odiis narro pudenda meis? Carbasa non ne vides gravidantibus incita flabris? Illa tuae, Dido, sunt monumenta necis. Illa fluunt, refluuntque tui vexilla pudoris, Transfuga quem ficto diruit ore latro. Improba perfidiae suspendunt signa rudentes, Quaeque vehit navem, devehit unda fidem. Sic qui Cecropio tulerat stipendia tauro, Illusit thalamis, Regia Nata, tuis; Et devota domum retulit periuria navis, Altaque ab antennis lintea furva tulit. Quaeque tremunt rapti miseranda trophaea pudoris, Praeludunt fatis, prodita Nupta, tuis. Externata malo sed non frustra obstrepis auris, Frigidulosque cies voce tremente sonos. Scilicet ut lentos incurvat gurgite remos Theseus, et ventis carbasa feta tument: Lumina perpetuis absumens fletibus Aegeus Despicit optatae vela timenda ratis; Et formidatum Nati in sua funera funus Provocat, et verum falsa pericla creant. Ulta tuum saltem cecidisti Ariadna pudorem, Aversaque preces non bibit aure Deus. Quasque tuis lacrymas negat ossibus impius hospes, Has, licet invitus, Patre cadente dabit. Nec Pater infandum qui dedecus hauriat olim Ex Ariadneo fure superstes erit. At meus incolumis iam navibus imbuit aequor Hostis, et e nostro litore victor abit. Ergo ne Didonis statuet vexilla subactae Improbus, et Latios cernet inultus agros? Dicar ego extincti lectum temerasse Sichei? Dicar? ut heu nostris rideat ille probris? Dicar, ut Ausoniae narrantis pendulae ab ore Illudant tacitae crimina tanta Nurus? Aestuet ah potius convulsa per aequora classis, Et fera periuros obruat unda Phryges. Naufragium quid inane meo formido pudori? Iam periit scopulo, quo perit acta fides. O quoties scopulum tepido suspiria vento, Et fletus quoties contudit unda mei. Efferus ille tamen veluti Marpesia cautes Perstitit in rabidis imperiosus aquis: Ille gerit cautes scopulosque in corde latentes, Qui potuit lacrymis non lacrymare meis. Caecus amor fratrem, non implacabile saxum Credidit, et nostrum per mare rexit iter. Protinus allisus periit pudor impete vasto, Naufraga cum socio est vincta pudore fides. Ergo nihil superest, furialia classica venti Sumite, contorto turbine tela fremant. Quid magis exoptem, ut sceleris vestigia nostri Non relegat serus post mea fata Nepos? In media scribantur aqua, fractisque carinis Fluctuet instabili littera ducta salo: Littera sed quid erit? miserae vestigia flammae, Quae statuet medio fracta carina mari. Monstrum ingens fax scripta in aquis: dabit unda litura, Nec feret aeternas per vada salsa faces. Ergo Aquilo freta contorque, maris unda dehiscat, Rursus et impatiens sidera ad alta volet; Si tuus adversis solitus concurrere ventis, Montis et impositi frangere claustra furor, Nescit in Aeneam rapidis saevire procellis, Si mare mulctantes volvere nescit aquas: Suspirans cor ventorum auxiliare tributum Pendit, et ex oculis fluctuat unda meis. Haec pontum sternet, calidis suspiria flabris Ponti concutient aequora fusa oculis. Naviget haec Praedo, sed amantibus obrutus undis Moribus inficiet dulcia fata suis. Forsitan, aut fallor, lacrymis animabo carinas, Errabitque meo Troica Nympha lacu. Aut potius Syren moestum queribunda per aequor Conciet in lacrymas corda proterva Phrygis. Decipior, tempusque tero, tibi Dardane Praedo, Imprecor, irati ventus, et unda ruant. Mox ubi concidero violato sancta pudori Victima, et abluerit probra nefanda cruor; Ipsa ultrix adero, laeso furibundus ab ore Spiritus expirans perfida lina ruet; Pectus et iratos iaciens e vulnere fluctus Obruet ultori Troica ligna freto. Ipsa ultrix adero; vivoque sub aequore vivens Scylla ferox Prygibus, vasta Carybdis ero.
Sancte pudor, pudor heu facibus temerate maritis, Quas male nubendi sustulit alter Hymen, Accipe quae fundit tibi verba novissima Dido, Dum parat inferias sanguinolenta suas. Parce precor saltem moriturae, parce luenti Morte quod admisit vita pudenda nefas. Sat vixi, dum vita fuit sociata pudori, Altera ab alterius nescit abesse sinu. Victima debuerat tibi iam cecidisse libido, Floreret fato vita pudorque pari. Tu Numen, pectus templum, cor sancta fuisset Ara, rubor ferrum, funeris auctor honor. Me miseram, non ara sacris, ast area bello Cor fuit, et validas sensit in arma manus. Sensit et antiquo deiectum culmine Regem, Et non legitimi Principis arma tulit. Scilicet in solio cordis pudor arduus olim Constitit, et rexit regna pudicitiae: Casta verecundas pingebat purpura malas, Cingere quae solita est regia membra clamys; Alba coronatos mordebant lilia crines, Famae lecta manu consita honoris agro. Si qua meas fureret per venas flamma rebelles, Compressit princeps bella proterva pudor. At postquam edomuit iam bella domestica sceptris, Munit ab hostili moenia prima metu. Et regni fines rigido custode tuetur, Ne via finitimis hostinus ulla foret: Inde oculos locat in speculis, pro moenibus aures, Clausa hosti ut servent hostia pervigiles. Arcem quique fremit debellaturus Iarbas Miscuit incassum viribus ille dolos. Si loquitur, vox victa cadit; si blandius orat, Frustra orat, frustra congerit arte minas. Si lacrymat (lacrymae quid non potuistis amantum?) Labitur e cupidis irrita gutta oculis. Praeteriti decus altum aevi, stant castra pudoris, Nec tremefacta minis, nec temerata prece. Sed quid non cernat quamvis sine luce cupido? Et quid non possit sit licet ille puer? Argus ad exitium, validusque ad damna Tipheus Et videt, et vincit regna Pudoris Amor. Ille aditus cordis molles speculator oberrat, Metitur vires, ingeniumque loci. Et qua prona patent Hymeneo castra pudico, Admovet innocuas, et sine fraude manus. Tros venit Aeneas, terris agitatus, et undis, Errantesque gerit dura per arma Deos. Excipitur, Priamique necem, Troiamque labantem Narrat, et Uxoris facta gemenda suae. Nuntia tum pietas inimici dulcis amoris Arietat ignota corda pudica face. Et licet obstaret primi reverentia lecti, Attamen ignaro in pectore vulnus alo. Si gemit ille, gemo; queritur si crimina Graium, Ipsa etiam Graium crimina tanta queror. Suspirat, nostro rumpunt suspiria corde; Si lacrymat, lacrymis proluo moesta genas. Si rogat Anchisem, Anchisem mea vota fatigant; Si dolet erepta coniuge, Elisa dolet. Si furit in Danaos, Danaos ego vulnere figo; Sanguineus spargit tela, cruentor ego. Dedisco proprios, alienos disco furores, Femina femineo grandior ingenio. Tum, cor amat, dixi, sunt haec vestigia amoris, Ille sua alternat callidus arte vices. Protinus ingenuum suffundo per ora ruborem, Pristinaque in pavido pectore bella novo. Anna sed (insano soror heu crudelior hoste) Ventilat indomitas corde micante faces. Illa meo primum deiecit ab ore ruborem, Hostibus illa prior credula stravit iter. Deduxit tacitis Hymeneum passibus Anna, Improbus at rabidi frater amoris erat. Anna soror, soror Anna meis cur hostibus arcem Prodis, et heu foedus seditione feris? Quas clades miseranda gemes, quae fata sororis, Ut tua foedabis unguibus ora soror! Sensit et hoc caelum, lacrymasque effudit in auras, Suffit et atrato sole meare diem. O utinam subitam traxissent antra ruinam, Cum nos imbriferens egit in antra furor. Victima regnanti cecidissem casta pudori, Victima divinis invidiosa focis. Aut mecum sceleris iam fama sepulta iaceret, Obrutaque ingenti pondere tuta forem. Diis aliter visum. Regno te trudit avito, Sancte Pudor, flammis imperiosus Amor. Tu fugis, et fugiens disiecta per arva susurros Mille feris, nostrum pendis ubique scelus. Ah tandem iam pone modum, iam parce querelis, Sufficiat vultus immaduisse meos. Si fremis, ultores iamdudum et concipis enses, Si sedanda meo est longa cruore sitis, Mortem, opto; mortemque dabit mea dextera, crede, Heu quid ago? ah potius confice corda pudor. Laete pudor, miserae ferrum tu sufficis unus, Et durae caussam mortis inermis habes. Sed propria cadat usa manu moestissima Dido, Vindicet ut propria crimina dira manu. Illa tuo interimat regnantem in corde Tyrannum, Et pereat tantis dives ab exuviis. Ibo, ibo, ferroque meum rimabor Amorem, Quis scit an et ferro Numina victa cadant? Te, quodcunque meo sedes in corde superbas Numen habes, Dido sanguinolenta vocat. In tumulum solium vertens, in funera Regnum, Victrix victoris vivet in exequiis. At tu sancte pudor nostro iam pascere fato, Dum lavat effusus probra nefanda cruor.
Ite animae pars magna meae suspiria cordis, Ite per Elysias irrequieta plagas. Ite, meas narrate faces, narrate dolores, Aurae vicini funeris ite duces. Est nemus umbriferum miserorum carcer amantum, Silva quod obliquo myrtea crine secat. Alpheus querulis hanc praeterlabitur undis, Semper et irati flumina fontis amat. Narcissus vitreo se spectat amator in amne, Et quibus ah periit, crescere discit aquis. Errabunda colit latebras resonabilis Echo, Reddit et incerto credita verba sono. Forte per umbrosam curarum examina silvam Coniugis heu miseri flebilis umbra trahet. Ite animae pars magna meae suspiria cordis, Ite per Elysias irrequieta plagas. Quis scit an occurrat secreto in calle Sicheus Squallidus, et fratris vulnera nota gerens? Si non occurret, querulos impellite ramos, Moestaque frondosis ingemat aura comis. Protinus agnoscet legatam coniugis auram, Protinus excipiet fervida flabra sinu. Si non excipiet, lymphas tum fontis amantes Consulite, et tremulas fluminis ite vias. O te sic nunquam fugiens Arethusa sequacem Frigeret ardentes pectoris amne rogos. Atque faces in aquis proprio non igne calentes Mitiget haud propriis fons fugitivus aquis. Qua meus (ah coniux quondam meus) arva pererret, Quae colat ah silvae myrtea tecta, doce. Ne suspirantis soboles temeraria cordis Pervolet incassum vestra per arva diu. Sic ego cum nostri sub terras ibit imago, Hospita cum silvas, et nemora alta colam, Grata feram fluvio lacrymis vectigal aquarum, Et tuus e nostro flumine crescet honor. Ite animae pars magna meae suspiria cordis, Ite per Elysias irrequieta plagas. Oscula Narcisso iubeo libetis odora, Ille mei forsan noverit arva viri. Aurae lugentes, aurae sociate susurros, Et floris foveant murmura vestras comas. Qua meus erret amor silvae per opaca, docebit, Monstrabitque viam, qua meus erret amor. Se sic inventum inveniat, teneatque tenentem, Sic se possideat semper amatus amans. Ite animae pars magna meae suspiria cordis, Ite per Elysias irrequieta plagas; Sed melius poterit vocalis Nympha Sicheum Prodere, per virides illa vocatur agros. Ipsam ergo inclament vestri, o suspiria, venti, Illa imperfectos reddet amica modos. Myrtea, dicetis, num tecta Sicheus oberrat, Errat, inexpleto fabitur illa sono. Sed quo carpit iter, vel qua nos tendimus illac? Hac, referet dubiae conscia virgo viae. Coniugis anne gemit forte immemor? ast memor Echo Dicet, nam semper vixit amantis amans. Possumus affari? fari ingeminabit et Echo, Num plorare licet? reddet et ipsa, licet. Sed quae caussa simul cur non coeamus? eamus, Vox referet vestrae dux prope facta viae. Ite animae pars magna meae suspiria cordis, Ite per Elysias irrequieta plagas. Scilicet ah moesti volitate per ora Sichei, Et fugientem animam ferte sub ora viri. Dicite, iam iam aderit Dido tua, plena pudoris, Occidet heu propriae vulnere fixa manus. Audivit sonitum sacrata ex aede vocantis, Iamque venit sceleris tarda pudore sui. Erravit, fassa est crimen; sed idoneus auctor Decipiens noxae detrahit invidiam. Adde fidem Aeneae, fuerit qua parte pigendus, Errandum fuerit, error honestus erit. Quid iuvat heu demens scelus excusare nefandum, Quidve latere cupis crimina laese pudor? Erravi, erravi, nulla est erroris honestas, Coniugis ah poenas exige lente dolor. Erravi, laesus pudor est, laesusque Sicheus: Erravi, et sanctum prodidi iniqua torum. Ipse rubor frustra malis iam multus inerrans Sanguine funestum scribit in ore nefas. Olim abiit pulsus, traxitque ad corda cruorem, Ut mage sanguineo in corde caleret amor; Nunc redit in vultus cordisque cubilia linquit, Ut demum incipiant frigida corda mori. Frigida corda mori multo sine sanguine nollem; Sanguis abi, er cordis perflue castra mei. Iam ferro veniam cordis bibitura cruorem, Abluet expressus arma sinusque liquor. Erravi, o furias male sana in mente rebelles, Erravi, o caecas pectoris usque faces. Prodere ten potui thalami comitemque laborum, Optaram quondam quo moriente mori? Ferret ut in terras alieno sole calentes Probra, peregrinis perfidus hospes aquis? Ten potui Phrygio ten posthabuisse latroni? Hostis pro quo etiam vel mihi frater erat. O mea vel saevis lacrymanda piacula Parcis, O mea vel Stygio facta pudenda Deo. Quid faciam? quo fonte scelus, quo flumine tollam? Ni fluat e nostro flumine, fonte cruor. Vota mori mea sunt, venias violate Sichee, Infelicem animam vulnere corde tuo. Ut quos certus amor (dubium facit impius hospes) Iunxit, in Elysiis una fides societ. Tecum ego ferales infelix umbra per umbras Ducam perpetuas sed sine luce dies. Sol qui terrarum flammis opera omnia lustras, Sparge coma extremam nobiliore diem. Si tua dum sceleris furerent contagia primi Lumina praeradians occuluere iubar; Improba Connubii forsan ne vincla viderent, Vincla catenatam quae rapuere animam; Nunc mea dum sceleris delet contagia dextra, Testis honorato in funere Phoebe veni. Tuque ensis, manibus dudum quem tracto malignis, Duritiem a Domino disce cruente tuo. Scilicet hunc linquit? danda haec sunt munera nuptis? Num timet ingratas ne gravet ille rates? Iam Mortis caussam dederat, nunc tela ministrat, Non poteram telis forte perire meis? Sed dedit, accipio, munusque in corde reponam, Nostra quid exhorres vulnera lenta manus? Ensis abi, in medio Aeneae stat cordis imago, Excute vulneribus signa scelesta meis. Tuque pyra, immitis quam flamma Cupidinis ambit, Ure notas famae, pectoris ure faces. Deficio; iam saevit atrox a vulnere funus, Iamque graves oculos lurida Parca premit. Ite aurae, Iliacam flabris impellite classem, Ito anima, indignans perfida ligna quate. Didonem periisse sciat, periisse queratur, Dum gemet undantes per freta saeva rates.