CroALa, 2024-11-09+01:00. Nodus MALVEZZI.carm-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/MALVEZZI.carm-01.xml.
Qui regni lacerator erat fusorque cruoris Impius humani, terram foedavit et aras Sacrilegis manibus, crudeli caede suorum; Omnia quique simul sternens hominumque deumque Iura, sibi postquam quaecumque licere putavit, In scelus omne ruit, Minoia foedera pactus, Musa refer. Nec vana peto: da litora puppim Poscere currentem pulsam felicibus auris. Viderat hoc regnum placida sic pace potiri, Fulmineae peperere manus quam principis olim Magnanimi dextra sceptrum regale gerentis; Indoluit, sensitque suo sub pectore flammas Invidiae: stimulis his exagitata, sorores Advocat Allecto, monstrum furiale, sub umbras, Conciliumque iubet. Pariter coit improba turba: Innumeraeque, Erebi pestes, deformeque vulgus Undique dissiliunt. Livor prior omnibus atrox Irrupit, nigra sparsus fuligine vultus, Lumina torva gerens, alienis anxius amplis Rebus, et obscuris et fatis laetus iniquis. Et Timor infelix, adsunt cui mille ministri, Mille micant oculi nullam quibus atra quietem Nox dare consuevit. Genitrix Discordia belli, Armisonis sociata viris: a pectore cuius Omnis abest pietas procul et clementia, tantum Sanguine vipereo crudis nutrita sub antris. Sicca Fames, cui laxa cutis, faucesque cadentes, Triste et inane caput prona cervice, rigentque Marmorei dentes, vacuasque exuta medullas Ossa patent; fluxaeque genae, cava lumina, pallent Labra simul, quales tenebris decet esse creatas Horrificas umbras. Hanc incurvata Senectus Est humili comitata gradu, iam proxima leto, Iam matri reddenda suae; cui pectus anhelum Surripit enixam magno conamine vocem. Et Tremor; et Pallor; semper cognata Senectae Suspicioque levis, rebus male fida secundis; Impatiens Murmur; moerens cum murmure Luctus; Semper in omne nefas praeceps scelerata Libido; Semper avena auri, flagrantior ignibus Aetnae, Non contenta suis, alienis fervet habendis. Deterior sequitur perflata Superbia, denso Circumfulta choro scelerum; sed proximus ibat Fastus, et Ambitio. Vesana Audacia magnos Non passura viros et despectura. minores, Caeca sui, fidensque nimis, bacchatur ubique Quo furor arripiat, vel quo violentia pellat; Culminibus non laeta suis, maioribus instat, Condere si valeat caput inter sidera, summos Dectractura deos, si tanta potentia subsit. Blandaque Proditio gestans sub pectore vulpem, Docta quidem versare dolos et Factio fallax, Pervigiles longo sociatae examine curae: Et tandem veniunt reliquae, quascumque dehiscit Nunquam Tartarei Ditis saturata vorago. Assidunt omnes, ignita sedilia complent; Atria collectis pro monstris tota tremiscunt. Expectat scelerata cohors quid curia mandet. Mox stetit Allecto, diris stimulata venenis Irarum: qualesque gerat sub pectore flammas Corpore tota patet. Concertant anguibus angues Concutiuntque caput (confundit sibilus auras) Et linguis sese feriunt utrinque trisulcis: Ex oculis vibrare faces rabiemque cruentam Conniciunt, rictusque truces ac fulgura cernunt, Qualia nimboso crebrescunt aethere terris, Dum cupit iratus demittere Iuppiter imbres. Naribus at patulis teter vapor igneus efflat, Ceu sub nocte iacit rupes Aetnaea favillas, Aut etiam ardenti dum fervent aera camino Esse genas, folles tumidos, quibus ignea tela Mulciber exitio posset conflare gigantum. Horrida terga rigent; triplici stant ordine dentes Sanguinei, quos una fames explere cruoris Humani poterit, saevis si pascitur Hydris. Pallaque caeruleo contexitur angue; cerastae Ima tenent, lambuntque femur stimulantque veneno Et rabido faciunt populum vexare furore. Anguiferos igitur postquam post terga capillos Reppulit, et diri patuere horrentia monstri; Tergeminas quatit illa manus, ter fulgura vibrat, Ter caput omne girat, ducit ter lumina circum Ferrea. Tartareo totiens quoque mugiit antro, Ut solet indomitus letali vulnere taurus Saucius et morti per devia proximus errat. Claustra tremunt et monstra pavent; plebs murmurat omnis. Horrifica tum voce tonat sic murmura presso, Conceptam rabiem promens et corde dolorem. "Quaenam tanta novat nostros clementia mores? Effera quae nobis pietas praecordia palpat? Sic mites humilesque sumus? Sic corda tepescunt? Frustra equidem monstris tot corpora nostra teguntur? Frustra etiam furiale malum populique ruina Dicimur, ad solitas si tendere brachia vires Desinimus? Nostris igitur iam intendite verbis. Pro dolor! En iterum redierunt aurea mundo Saecula: Parthenopes regnum sic pace quiescit. Arma silent; terris iterum concordia venit; Cum pietate fides late quocunque vagantur Absque metu, quondam fuerant quae ad sidera pulsae; Et terrore suo vitiis Astraea recisis, Audaces liquidum delapsa per aera frenat Legibus explicitis, quas ferrea merserat aetas; Tutum noctis iter: nemo insidiator oberrat, Nemo nocet. Tranquilla quies placido omnia cursu Ire iubet. Iam dives opum requiescit arator Et picturato iam ludit pauper in ostro; Cultibus arva nitent: totos Ceres occupat agros. Sed galeae nigra squalent rubigine ferri; Classica nulla fremunt: pacata est cum mare tellus. Miles arat: duri capiunt heu vomeris enses Effigiem, tantis qui cladibus ante micabant; Torpet equus, quondam primus qui in bella ruebat Tigride mobilior, tenui pernicior aura, Acrior Harpyis, fosso truculentior apro. Heu nimium, pergrande nefas, nova moenia surgunt! Ducit quisque chorum, celebrant trieterica Baccho, Atque alternatim cantat cum pube senectus. Hi super astra ferunt nomen regale decusque Alphonsi, quo parta quies sub principe regno Tanta fuit; canit ille deus, deus alter Olimpo Emicuit nobis, potuit qui aequare Tonantem Maiestate sua, cuius vaga fama triumphos Italiam complens molles transvexit ad Indos. Consulite his rebus; quod sit decernite tanto Conventu dignum; nobis mala tanta parantur. Namque ego, si praesim forsan furialibus iris, Per caput ipsa Iovis iuro, Stygiamque paludem, Non patiar tam grande nefas impune vagari: Experiatur enim, vario discrimine rerum Regnum Parthenopes, mea magna potentia quid sit. Me penes arbitrium confundere cum mare caelum, Et tenebris violare diem, Stygiaeque paludi Mergere nascentis radiantem lampada Phoebi, (Inque chaos redeant sine lege sine ordine primum Omnia mista simul rursus) mutare vicesque Quoque meant, tandem solito praevertere cursu. Et non id potero tantis invadere regnum Artibus? Et patrios enses miscere cruentos? Sunt pharetrae, sunt tela mihi celeresque sagittae; Spicula sunt diris serpentum imbuta venenis; Innumeraeque faces, quibus urere flumina possem". Dixerat: et postquam valido ructavit hiatu, Infecit tenebras effusi tabe veneni. Concussae tremuere Deae: subit horror in omnes Pestiferas umbras, et secum quaeque volutat Premere quid tanto liceat sub pondere rerum. Pars face, pars gladio regnum iubet esse petendum; Indicit pars una luem; pars maxima nigris Delendum Stygiis; incerto murmure vulgus Sic scindebatur, tumidum ceu murmurat altum Concussum validis ventorum flatibus aequor. Horridior surgit spumis furialibus ardens Una soror, magni qua iam periere potentes. "Me petit iste labor, fatur, si rite Megaera Ipsa vocor, nomenque meum si territat omnes Heroas; nec vana loquor, mea facta probabunt. Succubuere mihi quae ingentia monstra domarunt Herculeae vires: potuit sentire parentis Concubitum Thebanus herus, nataeque Thyestes, Me duce; sic nostro repleta furore noverca Arsit in Hippolytum, nostra quem Theseus arte Insanus phocis, patrios oblitus amores, Tradidit indomitis: vidit quoque funera nati. Quid moror in tantis? Monstri furor ille biformis Noster erat volucri traiecti terga sagitta; Noster erat furor ille, truces quo moenia fratres Prostravere duo, quo matris natus uterque Sanguine permaduit: quorum phegeius ensis Unum hausit, fidus cognati sanguinis ultor, Non memorem, Theletusa, tui fera iussa mariti, Foemineae prolis pietas a pectore cuius Abfuit. Immiti sunt haec patrata furore Cuncta meo, sint parva licet. Graviora supersunt; Sed numerare vetor. Quorsum mea verba, profanae, En referam, o sociae? Tantum compescite murmur. Prodigium ferale nimis tenet una Tarenti Tellus, Hyrcanis quo non est bellua silvis Dirior, aut certe nec densa, per avia saevit Aemoniae; celans hominis sub imagine falsa Quod furit (et rabie candet genus omne ferarum); Horrendum monstrum, cui nil nisi membra ferina Defuerint, dignum caecas habitare cavernas. Hunc peperit Gorgon, monstro genitore triformi, Infernis tenebris: Stygiae mersitque lavandum. Excepi gremio tenerum, parvoque mamillas Tisiphone dedit una soror tumefacta venenis. Ast ubi creverunt immani corpore vires, Caede hominum sparsae nutrierunt hospitis arae, Terque quaterque die rabiem satiare cruentam Vix poterat. Sed nunc animi cognoscite morbos. Saevitie fervet, caecaque libidine lucri Carpitur: auriferi quem non expleret arena Pactoli, non unda Tagi pretiosa rubentis, Nec quam Sidonio contexit murice gemma Litus Erythraeum seu dives suffocat Hermus, Nec tandem quas mollis Arabs facilisque Sabaeus Fundit opes, aut terra tenet, seu possidet aequor. Ardet amor maiore siti, quam copia rerum Exhaurire nequit: verum scelerata libido In facinus quodcumque rapit celerique rotatu Praecipitat; docet illa dolos artesque profanas Et risu simulare fidem, fraudumque venena Protegere, et ficto rabiem subtexere vultu. Blandus, adulator, varius: cui mille nocendi Sunt artes, sunt mille modi totidemque sagittae Letiferae sub veste latent, ac simplice cultu. Non generi parcit, nulli sua iura sodali Reddere pro minimo ducit violare fidemque; Non satis ipse sibi fidus, pia foedera rumpit Humanae sortis, qua conciliantur amores. Occultis odiis premitur, tacitisque flagellis Uritur invidiae, sub pectore tanta superbo Ambitio regnat, totum quoque sternere mundum Esse parum fortasse putet tanto ille furori. Flectitur ad miseros nulla pietate, deosque Spernere vile nefas ducit temerareque sacra; Non maiestati paret: regale decusque Despicit elatus, proceres et quosque protervus. At quoniam variis festino involvere regnum Turbinibus, longo non plus sermone morabor. Improbius nihil est aut hoc sceleratius uno: Hoc ego prodigium terris populique ruinam Obiiciam regno, certe caput omne malorum Et scelerum summam, praedae cupidumque tyrannum, Arbitrio si sit res haec accommoda vestro." Vix ea finierat, magnis cum plausibus omnes Exultant; dictisque fidem votumque dedere Unanimes, validisque replent ululatibus umbras. "Ite, ait Allecto, tenebris adducite nostris Semiferam prolem, clarum impietate virumque; Signa ducis capiat; nostrum dignemur alumnum." Nec mora: surripiunt iussae furialiter umbrae Ad Stygias, sistuntque palam. Timet ille feroces Aspectus. Canos absumpsit flamma capillos, Et tremulos Erebi pepulerunt frigora dentes; Diriguit totus, rugas contraxit aniles; Pallida vibratis nutabant ora venenis; Defluxisse genas faucesque haerere palato Iam videt attonitus. Sanguis vix corpore mansit Effeto: velletque loqui, sed pectore ab imo Enixam vocem gelidus pavor occupat omnem, Qualis habere gravem putat inter somnia molem Arreptus sommo resupinus, seque fatigat. At postquam subito rediit vigor: "Accipe, dixit Allecto, ius omne ducis, vexilla capesse; Dirue Parthenopes regnum, quod bella minatur Iam pridem nobis; socialia foedera rumpe; Ante nec a tantis liceat desistere coeptis, Stamina conanti quam tristia fata recidant. Belligeris comitatus eas ductoribus istis Ante alios; nec te parva statione relinquant: Plura quidem bello possunt. His utere nostris Viribus, his armis hostilibus irrue castris. Hinc Odium praesit dextra, Furor inde sinistra; Impietas, stipata suis, praeeat ense cruento; Insidiae tacito gressu tua signa sequantur, Proditioque latens et blando subdola risu; Partarum populator opum, qui semper habendis Fervet, Amor fastusque procax fera signa gubernent; Et tandem scelerum quicquid possedimus omnes, Unus habe: gressusque tuos comitetur Erinnys.